Εσείς τι λέτε;

ΕΚΜΜ
Η Κοινότητα των χαμένων ευκαιριών…
Ως κεραυνός εν αιθρία έπεσε η είδηση ότι η Ελληνική Κοινότητα Μείζονος Μόντρεαλ αδιαφόρησε για τα εκατομμύρια τα οποία η Ομοσπονδιακή κυβέρνηση ήταν διατεθειμένη να καταβάλλει για την ανέγερση Κοινοτικού Κέντρου στο Λαβάλ.
Σε αποκλειστική και λίαν αποκαλυπτική συνέντευξη που παρεχώρησε στη Σούλα Τελλίδη, ο Ομοσπονδιακός βουλευτής της περιοχής Laval-Les Iles, Faycal El-Khoury τοποθετήθηκε ξεκάθαρα επί του θέματος, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων:
«Όταν, εδώ και δύο χρόνια με πλησίασαν ο Χρήστος Αδαμόπουλος, ο καλός μου φίλος Νικόλας Καταληφός και ορισμένοι άλλοι, έκανα σαφές και τους εξήγησα τα σωστά διαβήματα που απαιτούνται για την χρηματοδότηση του συγκεκριμένου έργου.  
Τους είπα ότι το όλο έργο θα πρέπει πρωτίστως να εγκριθεί από τον Δήμο του Λαβάλ και εν συνεχεία να σταλεί στην κυβέρνηση του Κεμπέκ. Εφόσον η κυβέρνηση του Κεμπέκ το  εγκρίνει θα πρέπει κατόπιν να το στείλει στην Οτάβα προς τελική έγκριση.
Η Οτάβα είναι εκείνη που θα αποφασίσει για την χρηματοδότηση ή όχι του έργου.
Εδώ πρέπει να κάνω μία διευκρίνιση. Εάν η Κοινότητα πιστεύει πως το κτιριακό συγκρότημα θα περιλαμβάνει και σχολείο, σας λέω με ειλικρίνεια ότι η Ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν πρόκειται να διαθέσει ούτε ένα δολάριο.
Η οικονομική συμμετοχή της κυβέρνησης προϋποθέτει την ανέγερση Κοινοτικού και μόνο Κέντρου. Ύστερα από επανειλημμένες επαφές που είχα με τούς Υπουργούς, Υποδομών Francois-Philippe Champagne και Οικονομικών Bill Morneau , είμαι πλέον 99.9% πεπεισμένος ότι το σχέδιο θα εγκριθεί. Οι πιθανότητες είναι εξαιρετικά υψηλές.
Ότι διαφορετικό ακούγεται, για προσωπικούς ή άλλους λόγους, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Η Κοινότητα αδράνησε, χάνοντας έτσι μία σημαντική ευκαιρία όταν πέρυσι η Ομοσπονδιακή κυβέρνηση ήταν έτοιμη να χρηματοδοτήσει κατά 50% το έργο, με τη  στενή πάντοτε συνεργασία και την επί πλέον οικονομική ενίσχυσης Επαρχιακής κυβέρνησης…» 
Αυτά τα αποκαλυπτικά ανέφερε μεταξύ άλλων ο βουλευτής της περιοχής Laval-les-Iles, Faycal El-Khoury στον ραδιοσταθμό CFMB.   
Και εδώ εγείρονται τα εξής ερωτήματα:
Γιατί ή Διοίκηση της Ελληνικής Κοινότητας Μείζονος Μόντρεαλ δεν ενημέρωσε τα μέλη της για τις προ διετίας επαφές που είχε με τον βουλευτή κ. El-Khoury και για τα σχέδιά της να ανεγείρει Κοινοτικό Κέντρο στο Λαβάλ;
Γιατί όποτε προκύπτει θέμα Κοινοτικού Κέντρου στο Λαβάλ, η Διοίκηση αφήνει στα μέλη της να εννοηθεί πως ένα μελλοντικό κτιριακό συγκρότημα στην περιοχή θα  περιλαμβάνει και σχολείο;
Γιατί η Διοίκηση αδράνησε και δεν ενήργησε εγκαίρως ώστε να επωφεληθεί της κυβερνητικής δέσμευσης για άμεση χρηματοδότηση του Κοινοτικού Κέντρου;
Γιατί η Διοίκηση είναι έτοιμη να διαθέσει τα δυόμιση τόσα εκατομμύρια, που
θα «περισσέψουν» από την πώληση του οικοπέδου της Αγίας Τριάδος για το κτίσιμο  Κοινοτικού Κέντρου στο Λαβάλ, όταν το μεγαλύτερο κόστος μπορούν άνετα να το καλύψουν οι  κυβερνήσεις;
Γιατί η Διοίκηση ενώ μιλάει για βαθειά οικονομική κρίση δεν φροντίζει να επωφεληθεί των κρατικών κονδυλίων;
Εύλογα ερωτήματα στα οποία η Διοίκηση της ΕΚΜΜ οφείλει να δώσει απαντήσεις…

Εσείς τι λέτε;

Σύγχρονοι “ανθέλληνες” έλληνες…
Γιορτάζουμε τις ημέρες αυτές το ηρωικό Έπος του 40 και τον Προστάτη Πολιούχο της Θεσσαλονίκης, Άγιο Δημήτριο.
Για άλλη μία φορά θα μνημονεύσουμε τους πεσόντες και θα βρεθούμε στο Κοινοτικό Κέντρο για το καθιερωμένο τιμητικό γεύμα, πλούσιο όπως πάντοτε σε ομιλίες και ιστορικές αναφορές.
Φέτος  πανηγυρίζουμε τα 78 χρόνια της ένδοξης του Έθνους επετείου της 28ης Οκτωβρίου. Αλήθεια, πόσοι άραγε γνωρίζουν την ιστορία μας; Πολλοί συμφωνούν πως δεν είναι λίγοι εκείνοι που δεν γνωρίζουν το άμεσο παρελθόν μας, τους δύο Παγκόσμιους πολέμους, την Κατοχή, την Αντίσταση, του Ήρωες…
Και όχι μόνο δεν γνωρίζουν αλλά και το δραματικότερο αδιαφορούν να μάθουν.
Κυρίως οι νέοι που τα περασμένα τους φαίνονται μακρινά, ξεπερασμένα, άσχετα και άχρηστα για τη ζωή και το μέλλον τους.
Όπως έχω ξαναγράψει, σε άλλες χώρες δημιουργούν ή δανείζονται ήρωες, μόνο και μόνο για να έχουν κάτι να επιδείξουν στο πέρασμα της ιστορίας.
Ο Μέγας Αλέξανδρος, για παράδειγμα, με τις ευλογίες της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας “φιγουράρει” ως πρόγονος των Σκοπιανών! Αλλού πάλι, βάρβαροι, ληστές και πειρατές επιστρατεύονται για να αναδείξουν την “ανδρεία” των λαών που υπηρετούν...
Η Ελλάδα που γεννάει αληθινούς Ήρωες τους ξεχνάει ή δεν τους γνωρίζει καν και στο πέρασμα των χρόνων γίνονται αφανείς! Ιστορική λήθη ή εθνική αυτοκτονία; Μάλλον και τα δύο. Ποιος όμως ευθύνεται για την άγνοια και την αδιαφορία του νεοέλληνα;
Κάθε που πλησιάζει κάποια εθνική επέτειος, παίρνει φωτιά το διαδίκτυο από αντεθνικές αναρτήσεις  και άρθρα, τα οποία μάλιστα προέρχονται από τους ίδιους τους  κυβερνόντες, τον πνευματικό και καλλιτεχνικό κόσμο της χώρας.
Άπειρα τα παραδείγματα: Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Α’ Θεσσαλονίκης, Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, δήλωσε πρόσφατα ότι η 25η Μαρτίου είναι μία ψευδοιστορική εθνική επέτειος και δεν έχει καμία σχέση με την ιστορική πραγματικότητα…
Ο πρώην Συριζαίος υπουργός Παιδείας ,Νίκος Φίλης, αφού αμφισβήτησε την Γενοκτονία των Ελλήνων Ποντίων, πρότεινε και την κατάργηση των μαθητικών παρελάσεων…
Η ιστορικός και πρώην βουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς, Μαρία Ρεπούση, δεν χάνει ευκαιρία να αμφισβητεί την Γενοκτονία των Μικρασιατών, ενώ κατά την θητεία της προώθησε την “προσαρμογή” των σχολικών βιβλίων ιστορίας… 
Ο αμφιλεγόμενος, φιλότουρκος και φιλοσκοπιανός Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, πρότεινε την μετονομασία του Διεθνούς Αερολιμένα Θεσσαλονίκης “Μακεδονία” σε “Νίκος Γκάλης”, αποδοκίμασε τα εθνικά συλλαλητήρια και δήλωσε απερίφραστα πως “χέστηκε” για το πόσους Έλληνες σκότωσε ο σφαγέας Κεμάλ Ατατούρκ…
Ο γνωστός καλλιτέχνης Πάνος Μουζουράκης, δεν δίστασε να βρίσει χυδαία την ελληνική σημαία και την εθνική μας γιορτή…
Δεν είναι βέβαια δυνατόν να αναφέρουμε όλα τα ονόματα των σύγχρονων “ανθελλήνων” ελλήνων. Και αναρωτιέται κανείς, υπό τέτοιες συνθήκες άραγε θα χτίσουν το μέλλον τους οι νέες γενιές; Τι μέλλον μπορεί να έχουν οι νέοι σε μία κοινωνία δίχως αξίες και ιδανικά;
Ας θυμηθούμε το αρχαίο σοφό γνωμικό: “Ο λαός που ξεχνά την ιστορία και το παρελθόν του δεν έχει μέλλον…”
Το θέμα όμως είναι μεγάλο, σοβαρό και ανεξάντλητο, γι αυτό θα επανέλθουμε.
Ζήτω η ένδοξη Ελληνική Ιστορία!
Ζήτω οι Αθάνατοι Ήρωες!
Ζήτω το Ελληνικό Έπος του 1940!

Εσείς τι λέτε;

ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ 2018
Προσφέρετε γενναιόδωρα…
Ο Φιλανθρωπικός Οργανισμός Ελληνίδων Κυριών και ο Ραδιοσταθμός CFMB 1280 συνδιοργανώνουν αυτό το Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2018 τον 49ο “Μαραθώνιο της Αγάπης” με στόχο την οικονομική ενίσχυση των πασχόντων συμπαροίκων μας.
Πρόκειται για μια εκδήλωση συνένωσης δυνάμεων για ένα ευγενικό ανθρωπιστικό σκοπό. Μια εκδήλωση προσφοράς, ανθρωπιάς κι’ ελπίδας που ενημερώνει και ευαισθητοποιεί παράλληλα για τα θέματα των οικογενειών που βιώνουν δυσκολίες.  
Από το 1922 ο Φιλανθρωπικός Οργανισμός Ελληνίδων Κυριών προσφέρει το φιλανθρωπικό του έργο σε ελληνικές οικογένειες με χαμηλό εισόδημα, δίνοντας χρηματική και ηθική υποστήριξη καθώς και ελπίδα για καλύτερες ημέρες.
Ο “Μαραθώνιος της Αγάπης” δεν είναι “ένας ακόμη έρανος”, αλλά υπηρετεί πολύ μεγαλύτερες αξίες. Tης αγάπης, της ανθρωπιάς και της στήριξης...
Όλες οι οικογένειες, έχουν το δικαίωμα της αγάπης, συμπόνιας και προστασίας. Αυτό το δικαίωμα υπερασπίζοντα οι ακούραστες εθελόντριες του Οργανισμού επί 96 ολόκληρα χρόνια. 
Το Σάββατο μας δίνεται για άλλη μία φορά η ευκαιρία να εκφράσουμε την αγάπη μας, υλικά και ηθικά, το ενδιαφέρον και τη συμπαράστασή μας στους φτωχούς συνανθρώπους μας. Η ημέρα αυτή είναι αφιερωμένη με ζήλο σ’ αυτά τα άτομα, γεγονός που πραγματικά μας τιμά ως κοινωνία και τον καθένα μας ξεχωριστά.
Ο “Μαραθώνιος της Αγάπης” όμως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να είναι υπόθεση μιας ημέρας. Οι ανάγκες, δυστυχώς, για τους πάσχοντες συνανθρώπους μας είναι μόνιμες. 
Ακόμη, η οικονομική κρίση στην Ελλάδα είχε σαν αποτέλεσμα να αυξηθεί δραματικά ο αριθμός των παλιννοστούντων και των νέων ελλήνων μεταναστών τα τελευταία χρόνια  και ο Φιλανθρωπικός Οργανισμός Ελληνίδων Κυριών πραγματικά μεριμνά γι αυτούς τους ανθρώπους στα πρώτα δύσκολα βήματά τους στο νέο τους ξεκίνημα στη νέα τους πατρίδα.
Ας μην τους απογοητεύσουμε. Ας σταθούμε και φέτος κοντά τους. Και η πιο μικρή προσφορά μετρά. Η ικανοποίηση άλλωστε του να δίνεις είναι πράγματι απερίγραπτη.
Αυτό το Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2018 από τις 10:00 έως τις14:00 μπορείτε να δώσετε την προσφορά σας δια τηλεφώνου στο (514) 483-2600 ή προσωπικά στους Ιερούς Ναούς: Αγίου Νικολάου (Laval), Αρχαγγέλων (VSL), Κοίμησης της Θεοτόκου (Park-Ex), Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού (South Shore), Αγίου Διονυσίου (LaSalle) και Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης (West Island).
Ανοίξτε την καρδιά σας και προσφέρετε απλόχερα και γενναιόδωρα στους πάσχοντες συνανθρώπους μας. Μη ξεχνάτε, η γενναιοδωρία, όπως και η αγάπη, πάντα αντέχει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει…
Όπως λέει και ο ποιητής:
Άνοιξ’ την καρδιά σου εγώ είμαι εδώ
Στα προβλήματά σου για να σου σταθώ
Στη νυχτιά, στο σκοτάδι, θα’ μαι φώς και σημάδι
Θα’ ρθω να σε βρω.
Θα σου πω μη φοβάσαι και μονάχος δεν θα’ σαι
Σ’ αγαπώ… 
Στέφανος Βαρελάς

Εσείς τι λέτε;

Από το χθες στο σήμερα…
Σκέφτηκα από την στήλη αυτή να κάνω μια όσο γίνεται πιο συνοπτική ιστορική αναδρομή  της ελληνικής παρουσίας στον Καναδά. Πότε ξεκινήσαμε και πως φτάσαμε στο σήμερα.
Σύμφωνα λοιπόν με ιστορικά στοιχεία που συνέλεξα, ο πρώτος Έλληνας που πάτησε το πόδι του σε καναδικό έδαφος θρυλείται πως ήταν ο Ιωάννης Φωκάς ή Χουάν ντε Φούκα, ναυτικός από την Κεφαλονιά που το 1592 εξερεύνησε για λογαριασμό του ισπανικού στέμματος τα στενά ανάμεσα στο νησί Βανκούβερ και την Πολιτεία της Ουάσιγκτον...
Η μετανάστευση Ελλήνων προς τον Καναδά άρχισε ουσιαστικά με το τέλος του19ου αιώνα, έλαβε σημαντικές διαστάσεις μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο και κορυφώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 η μετανάστευση Ελλήνων προς τον Καναδά άρχισε να φθίνει και από το τέλος της δεκαετίας του 1980 έχει ουσιαστικά εκλείψει.
Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή του 2016, στον Καναδά κατοικούν 271.410 άτομα ελληνικής καταγωγής. Ο αριθμός αυτός δεν περιλαμβάνει αναγκαστικά όλα τα άτομα των μεταγενέστερων γενεών ούτε τα άτομα ελληνικής καταγωγής που μετανάστευσαν στον Καναδά από χώρες εκτός Ελλάδας (π.χ. από Κωνσταντινούπολη, Αίγυπτο, Βόρεια Ήπειρο, κ.ά.).
Οι περισσότεροι ελληνόφωνοι σήμερα βρίσκονται στην επαρχία του Οντάριο (148.555 άτομα) ενώ στην ευρύτερη περιφέρεια του Τορόντο (99.145 άτομα).Στο Κεμπέκ βρίσκονται (71.330 άτομα) ενώ στο Μόντρεαλ και τα περίχωρα (66.395 άτομα).Το 56% των Καναδών ελληνικής καταγωγής, σύμφωνα πάντοτε με την απογραφή, μιλάει τα ελληνικά.
Μικρότερες ελληνόφωνες παροικίες υπάρχουν στην Οττάβα, το Κάλγκαρι, το Έντμοντον, το Χάλιφαξ, το Βανκούβερ και σε όλον σχεδόν τον Καναδά.
Οι έλληνες μετανάστες της πρώτης γενιάς ασχολήθηκαν κυρίως ως εργάτες σε βιομηχανίες, καθαριστές κτιρίων κ.λπ. ή σε οικογενειακές επιχειρήσεις όπως εστιατόρια, αρτοποιεία και παντοπωλεία. Οι νεότερες γενιές εντάχτηκαν στην ευρύτερη καναδική κοινωνία και προόδευσαν στο εμπόριο, τις επιστήμες και τα γράμματα. Στο Μόντρεαλ και στο Τορόντο, οι έλληνες μετανάστες εξακολουθούν να κατοικούν σε συμπαγείς ελληνικές γειτονιές.
Η δική μας ομογένεια, εδώ στο Μόντρεαλ, θεωρείται η πλέον οργανωμένη με ημερήσια ελληνικά σχολεία, κοινοτικά κέντρα, εκκλησίες και με περιουσιακά στοιχεία άνω των εκατό εκατομμυρίων δολαρίων.
Οι Έλληνες του Τορόντο είναι και εκείνοι οργανωμένοι σε αστικές ή θρησκευτικές ελληνορθόδοξες  κοινότητες και διαθέτουν ιδιωτικό ελληνικό σχολείο. Το Τορόντο είναι και η έδρα της Ιεράς Μητρόπολης. Έλληνες ομογενείς της πρώτης και της δεύτερης γενιάς μετέχουν στην πολιτική ζωή του Καναδά, είτε ως βουλευτές στο Κοινοβούλιο της χώρας, είτε ως επαρχιακοί βουλευτές, είτε ως δημοτικοί σύμβουλοι. Στον Καναδά κυκλοφορούν αρκετές ελληνικές εφημερίδες συνήθως εβδομαδιαίες και υπάρχουν πολλά ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά προγράμματα στα ελληνικά.
Ανάμεσα στους πλέον γνωστούς ελληνοκαναδούς συγκαταλέγονται οι γερουσιαστές    Pana Pappas Merchant και Λεωνίδας Χουσάκος, oi βουλευτές Tony Clement (Peter Panayi) και Niki Ashton, ο συγγραφέας Νίκος Καχτίτσης (1926-1970), ο ζωγράφος Πωλ (Παλαιολόγος) Σουλικιάς, οι ηθοποιοί Ηλίας Κοτέας και Νία Βάρνταλος, oι μεγαλοεπιχειρηματίες Μιχάλης Λαζαρίδης και Νίκος Τσατάς, κ.ά. Στο Πανεπιστήμιο York του Τορόντο δίδαξε ο μετέπειτα πρωθυπουργός της Ελλάδας Ανδρέας Παπανδρέου.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται δυστυχώς μία συνεχιζόμενη συρρίκνωση  που προβληματίζει τους μεγάλους κυρίως οργανισμούς, όπως η Ελληνική Κοινότητα Μείζονος Μόντρεαλ, η οποία στην προσπάθειά της να επιβιώσει προβαίνει στην ρευστοποιήσει των περιουσιακών της στοιχείων.
Αυτή την Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2018, τα μέλη της ΕΚΜΜ θα αποφασίσουν για την τύχη του πιο αξιόλογου περιουσιακού της στοιχείου στο κέντρο της πόλης.
Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα κρίνει κατά πολύ την μετέπειτα εξέλιξη και πορεία  του Οργανισμού...

Εσείς τι λέτε;

Καναδάς
“Επιδημία” σεξουαλικής παρενόχλησης …
Η Κελιάν Κόνγουει, εκ των στενότερων συμβούλων του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τράμπ, αποκάλυψε ότι υπήρξε και η ίδια θύμα σεξουαλικής επίθεσης, προφανώς για να υπερασπιστεί τον Μπρετ Κάβανο, υποψήφιο για το Ανώτατο Δικαστήριο, ο οποίος κατηγορείται για απόπειρα βιασμού. Η Κόνγουει πάντως τόνισε ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να πολιτικοποιούνται οι υποθέσεις σεξουαλικής επίθεσης.
Γεγονός είναι ότι τα περιστατικά σεξουαλικών παρενοχλήσεων και επιθέσεων απασχολούν την παγκόσμια επικαιρότητα σε καθημερινή πλέον βάση.
Στον Καναδά, η σεξουαλική παρενόχληση είναι ευρέως διαδεδομένη, περισσότερο μάλιστα από ότι επιστεύετο. Σύμφωνα με έκθεση του Συνδέσμου Διοίκησης Ανθρώπινου Δυναμικού, έρευνα στους πολιτικούς, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στον τομέα ψυχαγωγίας και επιχειρήσεων, αποκάλυψε τη “σκοτεινή πραγματικότητα”, ότι η σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο εργασίας είναι μια “επιδημία” που παίρνει εκτεταμένες διαστάσεις.
Η εμπεριστατωμένη αυτή έρευνα που διενεργήθηκε πρόσφατα, απέδειξε ότι πάνω από το ένα τρίτο των ερωτηθέντων γυναικών και το 12% των ανδρών δήλωσε ότι υπέστη κάποια μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης στον εργασιακό χώρο.
Το 17% τον ερωτηθέντων, εξ άλλου, ανέφερε ότι έτυχαν μάρτυρες ενός τουλάχιστον εργαζόμενου που ενοχλήθηκε ή υπήρξε θύμα σεξουαλικής επίθεσης στην εργασία. 
Ηλεκτρονική έρευνα που πραγματοποίησε η Navigator μεταξύ 2.000 Καναδών, έδωσε τα ίδια σχεδόν ποσοστά, μεγαλύτερα όμως στις γυναίκες.
Άλλη έρευνα του ομίλου Gandalf  έδειξε ότι το 94% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι η σεξουαλική παρενόχληση δεν αποτελεί πρόβλημα στους χώρους εργασίας τους. 
Οι αριθμοί αυτοί πάντως δεν συμβαδίζουν με τα αναφερόμενα ποσοστά σεξουαλικής παρενόχλησης, τα οποία είναι χαμηλότερα από τον αριθμό των περιπτώσεων παρενόχλησης που συμβαίνουν στην πραγματικότητα.
H έρευνα υποδηλώνει ακόμη ότι το 80 τοις εκατό των θυμάτων δεν εκμυστηρεύονται το πρόβλημά τους. Το 70% των μελών που συμμετείχαν σε αυτή ανέφερε ότι η ανώτερη διοίκησή τους ανταποκρίνεται στις συστάσεις για την αντιμετώπιση των θυτών σεξουαλικής παρενόχλησης. Τέλος, το 24% δήλωσε ότι η διεύθυνση ανταποκρίνεται, αλλά οι συστάσεις δεν υλοποιούνται πάντα. 
Αναλυτές συμπεραίνουν ότι όλοι οι χώροι εργασίας - συμπεριλαμβανομένων των Δημόσιων Θεσμών και των πολιτικών κομμάτων - πρέπει να θεσπίσουν μια πολιτική μηδενικής ανοχής όταν πρόκειται για σεξουαλική παρενόχληση.
Κάτι τέτοιο προϋποθέτει τη χάραξη μιας αυτόνομης πολιτικής, ξεχωριστής από άλλες πολιτικές συμπεριφορές στο χώρο εργασίας, για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά το πρόβλημα, κάτι που αφορά “εξαιρετικές” μορφές κακοποίησης που απαιτούν εξειδικευμένο και εξαιρετικά ευαίσθητο χειρισμό.
Η πολιτική θα πρέπει να ορίζει σαφώς τι συνιστά σεξουαλική επίθεση και παρενόχληση και να διευκρινίζει μια δίκαιη διαδικασία για την υποβολή και διερεύνηση των καταγγελιών. Θα πρέπει επίσης να περιλαμβάνει εκπαιδευτικές συναντήσεις για τους εργαζομένους σχετικά με το τι πρέπει να κάνουν αν παρενοχληθούν και να εκπαιδευτούν κατάλληλα οι επιβλέποντες σχετικά με τον τρόπο αποτροπής της παρενόχλησης.
Ο Σύνδεσμος καλεί την Ομοσπονδιακή κυβέρνηση να επεκτείνει το πρόσφατα εισαχθέν σχετικό νομοσχέδιο σε ομοσπονδιακά ρυθμιζόμενους χώρους εργασίας ώστε να συμπεριλάβει και τις ένοπλες δυνάμεις, μια παράλειψη όπως την χαρακτηρίζει.
Βάσει λοιπόν των ως άνω δεδομένων και συμπερασμάτων, ο αγώνας για την καταπολέμηση της “επιδημίας” προβλέπεται να είναι μάλλον μετ’ εμποδίων…