Total Pageviews

Wednesday, March 27, 2019

Εσείς τι λέτε;


1η Απριλίου 1955
Μια σχεδόν ξεχασμένη ημερομηνία…

Πριν λίγες μέρες γιορτάσαμε τον Εθνικό ξεσηκωμό της  25ης Μαρτίου 1821.
Πέρα όμως από τις δύο μεγάλες Εθνικές μας Επετείους υπάρχουν και άλλοι Επέτειοι, εξ ίσου σημαντικοί, που δυστυχώς για κάποιους λόγους τείνουμε να ξεχάσουμε.
Μία από αυτές είναι η έναρξη του Απελευθερωτικού Αγώνα της μαρτυρικής Κύπρου που ξεκίνησε την 1η Απριλίου 1955 και που έμελε να σημαδέψει την ιστορία της Μεγαλονήσου.
Η δίψα για απελευθέρωση από τον αγγλικό ζυγό και ένωση με την μητέρα πατρίδα Ελλάδα, ξεσήκωσε τον Κυπριακό λαό σε έναν αγώνα με στρατιωτικό ηγέτη τον Γεώργιο Γρίβα Διγενή και πολιτικό ηγέτη τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.
Οι πρώτες επιθέσεις έγιναν σε εγκαταστάσεις της Αγγλοκρατίας. ενώ ταυτόχρονα κυκλοφόρησαν φυλλάδια με ένα κείμενο, υπό την μορφή προκήρυξης, που συνέταξε ο Γεώργιος Γρίβας με την οποία ενημέρωνε τον Κυπριακό λαό για το σκοπό του Αγώνα και καλούσε τους πολίτες να συμπράξουν, για να ελευθερωθεί η Κύπρος.
Οι αγωνιστές έδωσαν όρκο με τον οποίο δεσμεύτηκαν ότι θ’ αγωνιστούν με όλες τους τις δυνάμεις για την απελευθέρωση της Πατρίδας. Μετά τις εκρήξεις της 1ης Απριλίου οι  Αγγλικές δυνάμεις τέθηκαν σε επιφυλακή.
Δεν άργησαν οι συλλήψεις των αγωνιστών της ΕΟΚΑ και πρώτος νεκρός ήταν ο Μόδεστος Παντελή ο οποίος πέθανε από ηλεκτροπληξία στην προσπάθεια του να αποκόψει ηλεκτροφόρα καλώδια στη Δεκέλεια.
Οι Βρετανοί επικήρυξαν τον Γρηγόρη Αυξεντίου που ήταν και υπαρχηγός της ΕΟΚΑ   και ο οποίος κατά τη διάρκεια του αγώνα ήταν κυρίως γνωστός με το ψευδώνυμο Ζήδρος, ενώ αργότερα ονομάστηκε «Σταυραετός του Μαχαιρά».
Τον Μάρτιο του 1957, οι Άγγλοι, μετά από προδοσία, πληροφορήθηκαν που βρισκόταν το κρησφύγετο του Γρηγόρη Αυξεντίου κοντά στο Μαχαιρά. Το περικύκλωσαν και μετά από πολύωρη μάχη και αρκετούς νεκρούς Άγγλους έριξαν βενζίνη στο κρησφύγετο και τον έκαψαν ζωντανό.
Ηρωική μορφή του απελευθερωτικού αγώνα υπήρξε και ο Κυριάκος Μάτσης, το κρησφύγετο του οποίου περικυκλώθηκε  και ανατινάχθηκε από τις Βρετανικές δυνάμεις.
Κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ, εκατοντάδες ήταν οι αγωνιστές που έχασαν την ζωή τους σε μάχες, ενέδρες και βασανιστήρια. Κάποιοι οδηγήθηκαν από τους Βρετανούς στην αγχόνη.
Ανάμεσά τους, οι Μιχάλης Καραολής, Ανδρέας Δημητρίου, Ανδρέας Ζάκος, Ιάκωβος Πατάτσος, Χαρίλαος Μιχαήλ, Μιχαήλ Κουτσόφτας, Ανδρέας Παναγίδης, Στέλιος Μαυρομμάτης και Ευαγόρας Παλληκαρίδης….
Είναι οι εννέα ήρωες που αντίκρισαν την αγχόνη μα δεν λύγισαν.
Οι απαγχονισθέντες τάφηκαν στο χώρο των φυλακών που σήμερα έχουν γίνει τόπος προσκυνήματος, ως «Φυλακισμένα Μνήματα». Εκεί βρίσκονται θαμμένοι και άλλοι τέσσερις ήρωες της ΕΟΚΑ που έπεσαν μαχόμενοι. Ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο Κυριάκος Μάτσης, ο Στυλιανός Λένας και ο Μάρκος Δράκος.
Όλοι τους πέρασαν στο πάνθεον των Ηρώων και ο Αγώνας τους για απελευθέρωση έγραψε αμέτρητες σελίδες δόξας στην κυπριακή ιστορία…
Ζήτω η 1η Απριλίου 1955!

Μιχάλης Τελλίδης
mtellides@gmail.com


Wednesday, March 20, 2019

Εσείς τι λέτε;


Από την απελπισία γεννιέται η Ελπίδα…
Εκατόν ενενήντα οκτώ χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την έναρξη της Εθνεγερσίας τού 1821. Στα πλαίσια της φετινής Επετείου για άλλη μία φορά θ’ ακουστούν τα ίδια ανθελληνικά μηνύματα με τα οποία μας έχει συνηθίσει η τωρινή κυβέρνηση της «αριστεράς», με την πολιτική του κατευνασμού και της υποχωρητικότητας...
Μηνύματα που καμία σχέση δεν θα έχουν με το αληθινό Νόημα της Μεγάλης αυτής Στιγμής του Γένους.
Μηνύματα πλήρους υποταγής, που θα υμνούν ξεδιάντροπα προδοτικές συμφωνίες, παραχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων, κ.α.
Θα υπάρξουν κι’ εκείνοι που θ’ αναρωτηθούν, ποια σκοπιμότητα εξυπηρετεί η απόδοση τιμών σ’ αυτήν την επέτειο; Τι νόημα έχει άραγε ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου σε μια εποχή «πολυπολιτισμικής κοινωνίας» και «παγκοσμιοποιημένης οικονομίας»;
Τι νόημα έχουν οι έννοιες της Εθνικής Ελευθερίας και των Αγώνων ενάντια στην σκλαβιά, σε μια εποχή που οι «εταίροι-σύμμαχοι» μάς καλούν να διαγράψουμε την Ιστορία μας και να αποκοπούμε από τις ρίζες μας εν ονόματι της Μεγάλης Ευρωπαϊκής Ιδέας…
Γεγονός αναμφισβήτητο είναι ότι η 25η Μαρτίου1821, ως σύμβολο της διαχρονικής Αντίστασης των Ελλήνων ενάντια στην πικρή τυραννία, εξακολουθεί σήμερα να παραμένει «επικίνδυνη» για τους βολεμένους ενοίκους του Μαξίμου αφού υπενθυμίζει το αιώνιο χρέος κάθε πραγματικά Ελεύθερου Ανθρώπου να πολεμήσει για το Δίκαιο και την Ελευθερία.
Και ψεύδονται σκοπίμως όσοι σύγχρονοι «ιστορικοί» ισχυρίζονται ότι η Οθωμανική αυτοκρατορία ήταν το πρότυπο ενός «ανεκτικού» και «πολυπολιτισμικού κράτους», μέσα στο οποίο διαβιούσαν ειρηνικά ξεχωριστές φυλές και εθνότητες.
 Όπως μαρτυρούν και τα αδιάψευστα στοιχεία, οι Έλληνες πολέμησαν επί τέσσερις αιώνες με τεράστιες απώλειες, όπως είχαν καθήκον και υποχρέωση να πράξουν απέναντι στην μακραίωνη παράδοση του Γένους τους και καθήκον έναντι στην αλυσοδεμένη Πατρίδα. Κι όταν ήρθε πλέον το πλήρωμα του χρόνου, μια χούφτα αγράμματων και ταπεινών πολεμιστών απόσεισε τον βάρβαρο δυνάστη από κάθε σημείο της υπόδουλης Πατρίδας.
Εβδομήντα τέσσερις επαναστάσεις έχουν καταγραφεί κατά της Οθωμανικής τυραννίας, πολλές από τις οποίες «φρέναραν» κάποιοι προδότες και μαζί εκκλησιαστικοί ταγοί της εποχής, όπως ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄ με τον αφορισμό της Επανάστασης του 21... Υπήρξε βέβαια και ο απλός κλήρος ο οποίος συμμετείχε αποφασιστικά στον Αγώνα, θυσιαζόμενος για την απελευθέρωση του Γένους.
Σε μια εποχή που ο Ελληνικός λαός σαπίζει κάθε μέρα και περισσότερο στον βούρκο της λήθης και της υποταγής, το να επικαλούνται οι υπεύθυνοι της κατρακύλας την εθνική ανεξαρτησία αποτελεί ένα είδος υποκρισίας. Όλα δείχνουν ότι ζούμε την αρχή μιας νέας, ακόμη πιο ύπουλης κατοχής κι όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο είναι εκτός πραγματικότητας.
Οι καιροί καθιστούν αναγκαία όσο ποτέ τη δημιουργία ενός Πανελλήνιου Μετώπου Αντίστασης, με όλη τη σημασία της έννοιας. Όσο περισσότερο απλώνεται η δυστυχία και η απελπισία στο συννεφιασμένο ουρανό της υποταγμένης μας πατρίδας, τόσο η ώρα του ξεσηκωμού θα πλησιάζει γιατί, όπως έχει αποδειχτεί πολλάκις, από τη μεγαλύτερη απελπισία, γεννιέται η μεγαλύτερη Ελπίδα…
Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821!

Μιχάλης Τελλίδης
mtellides@gmail.com

Wednesday, March 13, 2019

Εσείς τι λέτε;

                             
Σε ποιους χρωστάμε;
Ένα θέμα που συνεχίζει να απασχολεί έντονα την επικαιρότητα είναι το Παγκόσμιο Χρέος. Τα αστρονομικά, για την ακρίβεια, χρέη των κρατών και των ανά την υφήλιο νοικοκυριών.
Ας δούμε όμως πρώτα τι συμβαίνει στον Καναδά, καθότι μας ενδιαφέρει άμεσα. 
Τα οφειλόμενα ποσά των Καναδών σε σχέση με τα εισοδήματα τους τον περασμένο χρόνο, ήσαν αναλογικά υψηλότερα. Συγκεκριμένα, το χρέος προς τις Τράπεζες και   άλλους επενδυτικούς οργανισμούς το 2018 ξεπέρασε το 177%, που σημαίνει ότι οι Καναδοί χρεώθηκαν περίπου1,78 δολάρια για κάθε δολάριο, σε πιστωτικές κάρτες, σε προσωπικά, στεγαστικά, και σε άλλα δάνεια.
«Το γεγονός ότι οι Καναδοί δεν ελαφρύνουν το φορτίο του χρέους, παρά το υψηλό κόστος δανεισμού είναι σχετικό», αναφέρει σε έκθεσή της η Credit Counseling Society, μία μη κερδοσκοπική συμβουλευτική εταιρία οφειλομένων χρεών.
«Πολλοί Καναδοί μπορεί να δυσκολεύονται να συμβαδίσουν με την αύξηση των πληρωμών υποθηκών και άλλων χρεών», δήλωσε πρόσφατα ο πρόεδρος του CSS Scott Hannah προσθέτοντας «Εάν στο μέλλον υπάρξει μια περίοδος αργής οικονομικής ανάπτυξης, οι Καναδοί θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν σοβαρές απώλειες θέσεων εργασίας και σημαντική μείωση των εισοδημάτων τους».
Έκθεση εξ άλλου της Canada Mortgage and Housing Corporation τονίζει ότι οι Καναδοί που ζουν στις ανεπτυγμένες πόλεις Βανκούβερ και Τορόντο είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένοι σε οικονομικό κίνδυνο. Πέρυσι τα νοικοκυριά στο Βανκούβερ όφειλαν 2,40 δολάρια για κάθε δολάριο του διαθέσιμου εισοδήματός των και 2 δολάρια στο Τορόντο.
Όσον αφορά τώρα τη μεγάλη εικόνα, στοιχεία της StatsCan έδειξαν ότι ο συνολικός δανεισμός της πιστωτικής αγοράς επιβραδύνθηκε περαιτέρω καθώς τα νοικοκυριά δανείστηκαν 18,3 δισεκατομμύρια από 20,0 δισεκατομμύρια την προηγούμενη χρονιά.
Οι υποθήκες, εν τω μεταξύ, μειώθηκαν κατά 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια, όπως και η ζήτηση για καταναλωτική πίστη κατά 500 εκατομμύρια και ταυτόχρονα τα μη στεγαστικά δάνεια κατά 100 εκατομμύρια. Ο δείκτης εξυπηρέτησης του χρέους των νοικοκυριών, μετρούμενος ως σύνολο υποχρεωμένων πληρωμών κεφαλαίου και τόκων ως ποσοστό του διαθέσιμου εισοδήματος, βρίσκεται στο 14,5%.
Σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας του Καναδά, το συνολικό χρέος των Καναδών ανέρχεται σήμερα στα 2 περίπου τρισεκατομμύρια δολάρια, ήτοι ετήσια αύξηση 4%.
Στις ΗΠΑ το συνολικό χρέος έχει ξεπεράσει τα 13 τρισεκατομμύρια.
Στην Ελλάδα, οι πολίτες χρωστούν στο Δημόσιο και στις Τράπεζες 225 δισεκατομμύρια ευρώ.
Το Παγκόσμιο Χρέος, τέλος, ανήλθε στα 247 τρισεκατομμύρια αμερικάνικα δολάρια…
Το γεγονός αυτό εγείρει το εύλογο ερώτημα. Σε ποιούς χρωστάει η ανθρωπότητα τα ασύλληπτα αυτά ποσά; Ποιός ή ποιοί είναι αυτοί που τους χρωστάνε τα ατέλειωτα μηδενικά;
Την απάντηση θα μπορούσε να τη δώσει η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS), μια οργάνωση ομπρέλα 60 Κεντρικών Τραπεζών, που δημιουργήθηκε με τις Συμφωνίες της Χάγης το 1930 και που δε βρίσκεται υπό τον έλεγχο καμιάς εθνικής κυβέρνησης.
Πράγμα που σημαίνει ότι στην ουσία μπορεί να κάνει ότι θέλει…

Εσείς τι λέτε;
Μιχάλης Τελλίδης
mtellides@gmail.com

Wednesday, March 6, 2019

Εσείς τι λέτε;


ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
Υπό «ουδέτερη» οπτική γωνία…

Ημέρα αφιερωμένη στη γυναίκα η σημερινή.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας εορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η πρώτη Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας εορτάστηκε το1909. 
Η ιδέα για τον εορτασμό της προέκυψε κατά το πέρασμα στον 20ο αιώνα, το οποίο σηματοδοτήθηκε από την εκβιομηχάνιση, την πληθυσμιακή έκρηξη και τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες. Το έναυσμα όμως είχε δοθεί αιώνες πριν με τη Λυσιστράτη να πρωτοστατεί σε μια ιδιόμορφη «φεμινιστική» απεργία, προκειμένου να τελειώσει ο πόλεμος των ανδρών...
Ασφαλώς, πολλά έχουν αλλάξει από τον πρώτο επίσημο εορτασμό πριν110 χρόνια.
Οι γυναίκες στις ανεπτυγμένες χώρες, απολαμβάνουν πλέον πλήρη ισότητα και το άλλοτε «ασθενές» φύλο επιδεικνύει άπειρα επιτεύγματα σε όλους τους επαγγελματικούς και επιχειρηματικούς τομείς. Τα αιτήματα των γυναικών, κατά τη γενική εκτίμηση, έχουν σε υψηλό βαθμό ικανοποιηθεί.
Ας σταθούμε όμως στην έννοια ισότητα των φύλων. Γυναίκες και άνδρες είναι πλέον ελεύθεροι να αναπτύξουν τις προσωπικές και επαγγελματικές τους ικανότητες, να προβαίνουν σε επιλογές χωρίς τους περιορισμούς που θέτουν οι καθορισμένοι ρόλοι των φύλων, αφού οι διαφορετικές συμπεριφορές, επιδιώξεις και ανάγκες των γυναικών και ανδρών θεωρούνται, εκτιμώνται και ευνοούνται εξίσου.
Τα κεκτημένα αυτά δικαιώματά, που με άπειρους κόπους και θυσίες αποκτήθηκαν, φαίνεται να απειλούνται τελευταία με εξαφάνιση, με την επικείμενη κατάργηση των όρων που υποδουλώνουν το φύλο.  
Με επαναστατικούς, πρωτόγνωρους στην ανθρώπινη ιστορία νόμους καταργούνται αιώνιοι όροι που παραπέμπουν στα δύο φύλα, όπως «μητέρα», «πατέρας», «husband», «wife» και αντικαθίστανται από ορισμούς ουδετέρου γένους για να εκφράσουν με «ρεαλιστικότερο» τρόπο τη διαμορφωθείσα σύγχρονη κοινωνία.
Είναι η έννοια της ισότητας των «ουδετέρων» φύλων με ότι αυτή συνεπάγεται.
Αποδεικνύεται, γι’ ακόμη μία φορά, ότι οι ανθρώπινες παρεμβάσεις ανατρέπουν με επικίνδυνο τρόπο τις ισορροπίες της φύσης.
Παρά το γεγονός ότι τα απροσδιορίστου φύλου τοιαύτα όντα, αποτελούν την συντριπτική μειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού, στο βωμό του κέρδους υπολογίζονται ως μία αστείρευτη πηγή εσόδων από τα νεοδημιουργηθέντα καταναλωτικά προϊόντα και υπηρεσίες που κατακλύζουν τις αγορές, για την κάλυψη των προκυπτόντων αναγκών...
Με τις ειλικρινείς ευχές μου για την Ημέρα της Γυναίκας, δράττομαι της ευκαιρίας να μοιραστώ μία καλοπροαίρετη σκέψη με εσάς που προφανώς νοιώθετε αδικημένες από την επικρατούσα ανισότητα, κατά μία έννοια, στο υπάρχων σύστημα. 
Θεωρώ ότι ο πραγματικός κίνδυνος που απειλεί άμεσα τα κτηθέντα δικαιώματα και την  πολυδιάστατη υπόσταση της σύγχρονης γυναίκας βρίσκεται «εκτός των πυλών».
Τα πραγματικά αίτια της εξαιρετικά ανησυχητικής αυτής νέας πραγματικότητας, θα πρέπει να αναζητηθούν στην αχαλίνωτου ρυθμού έλευση του λεγομένου «ουδετέρου» φύλου.
Κατά την άποψή μου, η νέα αυτή διεισδυτική μορφή ανισότητας, μόνο με την στενή συνεργασία και αμοιβαία αλληλεγγύη των δύο φυσιολογικών φύλων, θα μπορούσε να καταπολεμηθεί…

Εσείς τι λέτε;
Μιχάλης Τελλίδης
mtellides@gmail.com