Total Pageviews

Friday, July 10, 2015

Εσείς τι λέτε;

Έλληνας είναι...

Στραμμένα στην Ελλάδα είναι τα βλέμματα του κόσμου με αφορμή τις τελευταίες πολιτικο-οικονομικές εξελίξεις, ενώ "σύμμαχοι" και εχθροί πασχίζουν απελπισμένα να κατανοήσουν τη σκέψη και τον "περίεργο" τρόπο λειτουργίας μας...  Αλήθεια, ποιοί πραγματικά είμαστε εμείς οι Έλληνες; Κατά μία έννοια βέβαια Έλληνας είναι αυτός που έχει ελληνικά γονίδια, δηλαδή ανήκει στην ελληνική φυλή, έχει ελληνική συνείδηση ή και ελληνική ιθαγένεια. Προσωπικά θεωρώ γελοία και φαιδρά εκείνα τα "Έλληνας είναι όποιος σκέφτεται και αντιδρά σαν Έλληνας". Στην αρχαιότητα Έλληνες ήταν οι Αθηναίοι Έλληνες ήταν και οι Σπαρτιάτες. Στην κατοχή  Έλληνες ήταν οι αντάρτες  Έλληνες ήταν και οι χίτες.  Έλληνες  πάντως γεννηθήκαμε κατά τύχη, όπως και οι υπόλοιποι λαοί. Μεγαλώσαμε   σ' αυτό το πολιτισμικό περιβάλλον και εξελιχθήκαμε μαζί του όπως συμβαίνει στο κάθε ανθρώπινο ομαδικό περιβάλλον. Δεν είμαστε Έλληνες από το DNA αλλά από την κοινωνία. Κατ' αυτή την έννοια λοιπόν είμαστε όλοι Έλληνες  διότι - συν τοις άλλοις - τυγχάνει να είμαστε και άκρως αντιφατικοί! Θέλουμε δηλαδή να έχουμε την τελευταία λέξη, διαλέγουμε τον εύκολο δρόμο, καμαρώνουμε για τις γνωριμίες και τις εμπειρίες μας, "τσαντιζόμαστε" με τις γνωριμίες και τις εμπειρίες των άλλων, αγανακτούμε με αυτούς που μας τη "σπάνε", εθελοτυφλούμε στα λάθη των κολλητών μας αλλά ορμάμε να βγάλουμε το μάτι όποιου δεν γουστάρουμε! Στρογγυλοκαθόμαστε στο λεωφορείο αγνοώντας τους γέροντες και τις εγκυμονούσες... Πετάμε στην άμμο τα αναμμένα αποτσίγαρα για να τα πατήσει ο επόμενος... Δίνουμε δυναμικό παρών στα συλλαλητήρια του ΟΧΙ για να ψηφίσουμε την επόμενη ΝΑΙ μόλις θιγούν τα συμφέροντά μας...Ταυτόχρονα όμως ανήκουμε και στο άλλο "είδος" του Έλληνα, που δυστυχώς όμως τείνει να εκλείψει. Του γνήσιου πατριώτη Έλληνα που είναι η πατρίδα, είναι τα χώματα ποτισμένα από νερά κρυστάλλινα που γενναιόδωρα η Οίτη, η Όθρυ και ο Όλυμπος χαρίζουν στους καταπράσινους κάμπους...Του άξιου απόγονου Έλληνα που οι αιώνες ''χάραξαν'' στο αίμα του το φως το Αττικό, τους μύθους για θεούς αρχαίους...Του ονειροπόλου Έλληνα που το βράδυ όταν κοιμάται εικόνες από την Αγιά Σοφιά του έρχονται στο μυαλό και ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς του μιλάει ψιθυριστά στο αφτί, λέγοντάς του ''σώπασε κυρά-Δεσποινα και μην πολυδακρύζεις, πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά μας θα ναι"...Του γενναίου Έλληνα που θυσιάζει τη ζωή του για τις αξίες και τα ιδανικά της φυλής...Του αυθόρμητου Έλληνα που λέει ΟΧΙ δίχως να αναλογιστεί τις συνέπειες των αποφάσεων του...Του πεισματάρη, αποφασιστικού και δυναμικού Έλληνα που βρίσκει πάντα τον τρόπο να επιβιώνει κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες και τις πλέον κρίσιμες καταστάσεις...
Σας εύχομαι να περάσετε ένα ξεκούραστο και αξέχαστο καλοκαίρι. Καλή αντάμωση τον Αύγουστο.

Wednesday, July 1, 2015

Εσείς τι λέτε;


"Κύριοι, δυστυχώς ξανα-επτωχεύσαμεν..."

Τις τελευταίες ημέρες οι εξελίξεις στην Ελλάδα είναι εντελώς απρόβλεπτες και ραγδαίες   με αποτέλεσμα το οποιοδήποτε άρθρο με προθεσμία παράδοσης, όσο επίκαιρο και εάν είναι, μέχρις ότου δει το φως της  δημοσιότητας να έχει σχεδόν βέβαια "μπαγιατέψει". Ενόψει λοιπόν των σημαντικών γεγονότων και του αναμενόμενου δημοψηφίσματος (εάν τελικά διεξαχθεί) και μπροστά στο ενδεχόμενο μιας πτώχευσης εξαιτίας της μη πληρωμής της δόσης προς το ΔΝΤ, καλό είναι να αναμοχλεύσουμε τις αντίστοιχες περιπτώσεις του 19ου και του 20ου αιώνα. Η πρώτη επίσημη ελληνική πτώχευση μας πηγαίνει πίσω στα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας. Πτώχευση 1827: Η αναγνώριση της ελληνικής ανεξαρτησίας ήταν προϊόν των πολεμικών επιτυχιών των ελλήνων, του φιλελληνικού κινήματος αλλά και του ανταγωνισμού  των μεγάλων δυνάμεων της εποχής. Το νεοϊδρυθέν ελληνικό προτεκτοράτο υπήρξε δέσμιο του διεθνούς συστήματος ασφαλείας. Οι χρηματοπιστωτικοί οίκοι του Λονδίνου εκχώρησαν τα περιβόητα "δάνεια της ανεξαρτησίας" με επαχθείς όρους για τους επαναστατημένους Έλληνες. Το 1827 ο Ιωάννης Καποδίστριας απευθύνει έκκληση στις μεγάλες δυνάμεις για χορήγηση νέου   δανείου, όμως η απάντηση ήταν αρνητική. Οι ξένοι δανειστές δεν είχαν διάθεση να παραχωρήσουν άλλα δάνεια στους Έλληνες. Υπό αυτές τις συνθήκες και μπροστά στην αδυναμία εξυπηρέτησης των δανείων της ανεξαρτησίας η ελληνική διοίκηση οδηγείται στην πτώχευση. Πτώχευση 1843: Με την ίδρυση του ελληνικού κράτους οι μεγάλες δυνάμεις και η   βαυαρική διοίκηση, επωφελούμενοι της ασταθούς μεταβατικής περιόδου, καταλήστεψαν κυριολεκτικά τον ελληνικό λαό. Ο ερχομός του βασιλιά 'Οθωνα συνοδεύτηκε από εγγυήσεις για την παροχή δανείου 60 εκ. γαλλικών φράγκων. Μέχρι το 1833 είχαν εκχωρηθεί τα 2/3 του δανείου. Παράλληλα, τα "εθνικά κτήματα" συνέχιζαν να είναι υποθηκευμένα. Οι ξένες δυνάμεις αρνήθηκαν να καταβάλουν την τρίτη δόση του δανείου του 1832. Ο Όθωνας τότε αναγκάστηκε να κηρύξει επίσημη πτώχευση εκλιπαρώντας για νέες πιστώσεις... Πτώχευση 1893: Όταν ο ΧαρίλαοςΤρικούπης αναλαμβάνει την πρωθυπουργία το 1881 παρά τις προσπάθειες του για εξορθολογισμό της λειτουργίας του κράτους, στην οικονομική του πολιτική υπηρετεί πιστά τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου της εποχής με αποτέλεσμα το εξωτερικό χρέος να μεγαλώσει. Η χώρα τότε δανείζεται αλόγιστα ενώ αναγκάζεται να εκχωρεί σε δάνεια το 40 με 50% των εσόδων της. Ο κρατικός προϋπολογισμός τις χρονιές εκείνες είναι μονίμως ελλειμματικός και το ισοζύγιο πληρωμών αρνητικό. Η ελληνική οικονομία φτάνει στην κατάρρευση και το 1893 ο Τρικούπης αναφωνεί στη βουλή το ιστορικό "Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν". Πτώχευση 1932: Το 1929 ξεσπάει η παγκόσμια οικονομική κρίση ύστερα από το κραχ του χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης. Η κρίση είχε άμεσες συνέπειες στην οικονομία της Ελλάδας. Το 1932  η υποτίμηση της στερλίνας και η κατάρρευση των παγκόσμιων αγορών αναγκάζουν την Ελλάδα να εγκαταλείψει τον χρυσό. Η δραχμή για να παραμείνει στον "κανόνα χρυσού" συνδέεται με το αμερικανικό δολάριο και τότε προκαλείται πανικός με "φυγάδευση" στο εξωτερικό 3,6 εκ. δολαρίων από ιδιώτες και τράπεζες. Η κυβέρνηση αναζητά εναγωνίως νέα δάνεια χωρίς επιτυχία. Η κατάσταση είναι πια μη αναστρέψιμη. Την άνοιξη του 1932 ο Βενιζέλος αναγκάζεται να υποτιμήσει την δραχμή. Την πρωτομαγιά ανακοινώνει στη βουλή την πτώχευση της Ελλάδας και την στάση πληρωμών του εξωτερικού χρέους.
Θα αποτραπεί άραγε στις μέρες μας μία νέα πτώχευση της Ελλάδας η θα ακουστεί η οικεία φράση: "Κύριοι, δυστυχώς ξανα-επτωχεύσαμεν..."                                           

Εσείς τι λέτε;