Total Pageviews

Friday, November 22, 2013

Εσείς τι λέτε;


Εθνική ξευτίλα! 

Μετά "βασάνων" και "εμποδίων" κατατέθηκε προς ψήφιση από την μειοψηφική κυβέρνηση Parti Quebecois o περιβόητος Νόμος 60. Ένας Νόμος που "εξασφαλίζει" την ισότητα ανάμεσα στις γυναίκες και τους άνδρες καθώς και τη θρησκευτική ουδετερότητα της κυβέρνησης, σύμφωνα με τον Bernard Drainville, υπουργό Εσωτερικών Υποθέσεων και εισηγητή του συγκεκριμένου νομοσχεδίου. Ας δούμε όμως εν συντομία τι προβλέπει ο επίμαχος νόμος: "Κατά την άσκηση των καθηκόντων τους υπάλληλοι δημοσίων υπηρεσιών δεν θα πρέπει να φορούν αξεσουάρ όπως μαντήλες, καπέλα και άλλα ρούχα ή εξαρτήματα που υποδηλώνουν τη θρησκευτική τους ταυτότητα". Όπου "αξεσουάρ", ο ...καινοτόμος υπουργός εννοεί σταυρούς, μισοφέγγαρα, κηροπήγια, κ.α. Θα απαγορεύει λοιπόν η κυβέρνηση P.Q. στους δημοσίους υπαλλήλους να φορούν σταυρό, μαντήλα, τουρμπάνι , κίπα, κελεμπία, βράκα, κλπ.Πρόκειται βεβαίως για μια ακόμη κίνηση προς την κατεύθυνση του θρησκευτικού αποχρωματισμού των δυτικών κοινωνιών και την παγκοσμιοποίηση που γίνεται με την βοήθεια των λεγόμενων "μειονοτήτων", δήθεν για την προστασία τους από διακρίσεις! Εν τω μεταξύ, πριν καλά-καλά προλάβουμε να μελετήσουμε τον "προστατευτικό" Νόμο, στην Ελλάδα έντονη αρχίζει να γίνεται τελευταία η φημολογία ότι η "νομοθετική εξουσία" έχει σκοπό να αλλάξει (πρώτα στην συνείδηση του λαού με την μέθοδο του μιθριδατισμού) την Ελληνική Σημαία!!! Σκέτες λουρίδες προτείνονται για τη "νέα" Σημαία ώστε να μην εμφανίζεται πλέον το θρησκευτικό σύμβολο του Σταυρού στο άνω αριστερό μέρος της, η οποία στο εξής θα εμφανίζεται μόνο με τις μπλε και άσπρες παράλληλες γραμμές! Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, επίμονα προσπαθεί να συντονίσει τις ελληνικές "προσπάθειες" με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που εμπίπτουν στην ίδια κατηγορία. Ως γνωστό, μόνο 6 από τις 27 χώρες της ΕΕ έχουν το σύμβολο του Σταυρού στη σημαία τους: Η Φιλανδία, η Σουηδία, η Δανία, η Μεγάλη Βρετανία, η Μάλτα και βεβαίως η Ελλάδα. Και κάπου εδώ αναρωτιέμαι. Ποιά είναι τελικά η ταυτότητα του ελληνικού έθνους και ακόμη από τί καθορίζεται η ταυτότητα του κάθε λαού; Κόψε από δω, κόψε από κει, τί θα μείνει στο τέλος; Αλήθεια, σε τί θα ωφελήσει εμάς τους "ακόμη" έλληνες; Θα βγει ο Σταυρός, μετά δε θα μας αρέσει το χρώμα - μια και θα είναι μουντό σκέτο - και ύστερα θα πρέπει να αλλάξουμε όλη τη σημαία. Να την "εκσυγχρονίσουμε"... Ποιούς, τέλος πάντων, δουλεύουνε οι φωστήρες πολιτικοί "ηγέτες", εδώ και στην Ελλάδα; Επί τέλους, κάποιος να μας συντονίσει να δούμε πώς θα αμυνθούμε σ' αυτή την απόλυτη Εθνική ξευτίλα... στο μεγαλείο της!  

Εσείς τι λέτε; 
Μιχάλης Τελλίδης                                                                                         

Thursday, November 14, 2013

Εσείς τι λέτε;




Ραδιομαραθώνιος Αγάπης


Ο Ραδιομαραθώνιος Αγάπης 2013 αποτελεί πραγματικότητα. Οι μηχανές της αγάπης πήραν μπρος βάζοντας άλλο ένα στοίχημα. Η αγάπη για τους συνανθρώπους μας που χρειάζονται τη βοήθειά μας να θριαμβεύσει. Γι’ άλλη μια φορά ενεργοποιούμε μαζικά τις δυνάμεις μας για να αποδείξουμε ότι μαζί μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι γιατί μόνο η αγάπη μπορεί… Ραδιομαραθώνιος Αγάπης 2013. Μια ακόμα ερανική προσπάθεια του Φιλανθρωπικού Οργανισμού Ελληνίδων Κυριών και τού Ραδιοσταθμού CFMB μέσα από την οποία μας δίνεται η ευκαιρία να εκφράσουμε την αγάπη μας - υλικά και ηθικά - το ενδιαφέρον και τη συμπαράστασή μας στους λιγότερο τυχερούς συνανθρώπους μας. Μια ημέρα αφιερωμένη με ζήλο σ’ αυτά τα άτομα, γεγονός που πραγματικά μας τιμά ως κοινωνία και τον καθένα μας ξεχωριστά. Νοιώθω τυχερός που βρίσκομαι από τον πρώτο Ραδιομαραθώνιο Αγάπης ανάμεσα σε εκείνες τις ομάδες ακούραστων κυριών που δουλεύουν με αληθινή αγάπη και μπορώ να πω ότι ο Ραδιομαραθώνιος ήταν και θα είναι από τις πιο συγκλονιστικές εμπειρίες της ζωής μου. Στα χρόνια που ακολούθησαν, κάθε νέα διοργάνωση ήταν σαφώς καλύτερη από την προηγούμενη. Κάθε νέος Ραδιομαραθώνιος συγκεντρώνει ακόμα περισσότερα χρήματα που σημαίνει ακόμα καλύτερη οικονομική βοήθεια για τους δικαιούχους. Είναι όμως αυτός μόνο ο στόχος του Ραδιομαραθώνιου; Με την άλλη πτυχή - που για μένα τουλάχιστον είναι και η σπουδαιότερη - τι γίνεται; Και εννοώ βέβαια όλα τα άλλα δικαιώματα των άτυχων ανθρώπων. Δικαιώματα που έχουν να κάνουν με την καθημερινότητά τους, με την επαγγελματική τους δραστηριοποίηση, με την κοινωνική τους  ένταξη.Η καθημερινή εμπειρία αποδεικνύει ότι τα άτομα αυτά που λαμβάνουν βοήθεια, κυρίως εκείνα με ειδικές ανάγκες, μπορεί να ευεργετούνται  από τα έσοδα που αποφέρει ο Μαραθώνιος, ωστόσο κατά γενική ομολογία ελάχιστα έχει βελτιωθεί η κοινωνική τους αναγνώριση και αποκατάσταση. Είναι αρκετό να σκεφτεί κανείς ότι, παρά την όλη εκστρατεία που γίνεται όλα αυτά τα χρόνια στο πλαίσιο του Ραδιομαραθώνιου, δεν έχει εκλείψει η προκατάληψη κυρίως για τα ανήμπορα άτομα … Ο Ραδιομαραθώνιος της αγάπης δεν πρέπει να είναι υπόθεση μιας ημέρας. Οι ανάγκες - δυστυχώς -  για τους λιγότερο τυχερούς συνανθρώπους μας είναι πλέον μόνιμες. Ακόμη, η οικονομική κρίση στην Ελλάδα είχε σαν αποτέλεσμα να αυξηθεί δραματικά ο αριθμός των παλιννοστούντων και νέων ελλήνων μεταναστών τα τελευταία χρόνια. Και ο ΦΟΕΚ είναι ο μόνος Οργανισμός που πραγματικά μεριμνά γι αυτούς τους ανθρώπους στα πρώτα δύσκολα βήματά τους στη νέα τους πατρίδα. Ας μην τους απογοητεύσουμε. Ας σταθούμε και φέτος κοντά τους.  Άλλωστε η ικανοποίηση του να δίνεις είναι πράγματι απερίγραπτη…
 
                        

Sunday, November 10, 2013


Τιμή και Δόξα στους Βετεράνους...
Στις 11 Νοεμβρίου του 1918, ακριβώς στις 11 η ώρα το πρωί, ήρθε το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Η Γερμανία παραδόθηκε στις Συμμαχικές Δυνάμεις. Μετά από 4 χρόνια αιματοχυσίας, η τελική ανακωχή υπογράφηκε...Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος είναι γνωστός και ως "ο Μεγάλος Πόλεμος" και "ο Πόλεμος για να σταματήσουν όλοι οι πόλεμοι. Οι "Μεγάλες Δυνάμεις", οι χαμένοι του πολέμου, έχασαν πάνω από 3.500.000 στρατιώτες στο πεδίο της μάχης. Οι "Συμμαχικές Δυνάμεις", οι νικητές του πολέμου, έχασαν περισσότερους από 5.100.000 άνδρες. Κατά μέσο όρο περισσότεροι από 5.600 σκοτώνονταν καθημερινά κατά τη διάρκεια του πολέμου...Πάνω από 5.000.000 πολίτες, επίσης εκτιμάται ότι έχασαν τη ζωή τους στην ευρωπαϊκή ήπειρο, υπό κατοχή, βομβαρδισμούς, πείνα και ασθένειες. Μέσα σε 6 εβδομάδες από την έναρξη του πολέμου σχεδόν μισό εκατομμύριο άνθρωποι είχαν προσφερθεί εθελοντικά να πολεμήσουν για το Θεό, τη χώρα και την ελευθερία του κόσμου.Σημαντικές θεωρούνται και οι απώλειες ελλήνων στρατιωτών των συμμαχικών δυνάμεων. Συγκεκριμένα, 5,000 έλληνες στρατιώτες έπεσαν μαχόμενοι κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο καθώς και 132,000 πολίτες, ήτοι ποσοστό 21,7%! Οι ανθρώπινες απώλειες κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ελλάδα υπολογίζονται στους 750,000, ήτοι ποσοστό 10% του συνολικού πληθυσμού! Στα δεδομένα έχουμε μόνο αριθμούς θανάτων, όχι απώλειες γενικά, δηλαδή δεν συμπεριλαμβάνονται οι τραυματίες και οι νεκροί από τις μετέπειτα εμφύλιες συγκρούσεις...Η 11η Νοεμβρίου είναι γνωστή ως "Ημέρα Ανακωχής" ή "Ημέρα Ανάμνησης" ή "Ημέρα Βετεράνων Πολέμου" όπως αποκαλείται στις χώρες της Κοινοπολιτείας και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η πλησιέστερη Κυριακή στην Ευρώπη έγινε γνωστή ως "Κυριακή Ανάμνησης". Στις 11 πμ την ημέρα αυτή  τηρούνται δύο λεπτά σιγής, για να δοθεί ευχαριστία στο Θεό, που τους έφερε μέσα από τον πόλεμο και τους έδωσε την νίκη και για να θυμούνται αυτούς που θυσίασαν τη ζωή τους. Στις 11πμ της 11ης Νοεμβρίου του 1920, η κηδεία και η ταφή του "Αγνώστου Στρατιώτη" έλαβε χώρα στο Λονδίνο. Στην πέτρα που ήταν πάνω από τον τάφο ήταν χαραγμένες οι λέξεις: "Για το Θεό, για τον Βασιλιά και τη χώρα, για τους αγαπημένους, το σπίτι, και την αυτοκρατορία, για την ιερή υπόθεση της δικαιοσύνης και της ελευθερίας του κόσμου. Κάτω από αυτή τη πέτρα βρίσκεται το σώμα ενός Βρετανού πολεμιστή..." Φορώντας κόκκινη παπαρούνα στο πέτο, ας αποτίσουμε με ευπρέπεια φόρο τιμής στους Ήρωες Βετεράνους Πολέμων που χάρη σε αυτούς απολαμβάνουμε σήμερα το υπέρτατο αγαθό, την ελευθερία μας...
 
Εσείς τι λέτε;

 

 
                                                                                    

Friday, November 1, 2013

Εσείς τι λέτε;


Αποχή ΙΣΟΝ Αποδοχή...

Το δικαίωμα της ψήφου όλων των πολιτών είναι από τους πιο βασικούς πυλώνες της δημοκρατίας. Γνωρίζοντας ότι η απεμπόληση σημαντικών δικαιωμάτων είναι πάντα εις βάρος του λαού και η απαξίωση τόσων λαϊκών αγώνων για τη θεμελίωση της Δημοκρατίας ώστε να έχουμε σήμερα το "εκλέγειν και το εκλέγεσθαι", η προοπτική της αποχής από κάθε εκλογική διαδικασία με βρίσκει τελείως αντίθετο.Πιστεύω ότι το σημαντικότερο όπλο του πολίτη να αλλάξει την κοινωνία του είναι η κυρίαρχη έκφραση της πολιτικής του βούλησης μέσω της ψήφου. Αν αυτή η κυρίαρχη πολιτική πράξη παραχωρηθεί στα χέρια των λίγων, γεγονός που βίωσαν το Μόντρεαλ και το Λαβάλ τα τελευταία χρόνια, τότε το δικαίωμα της πολιτικής λαϊκής έκφρασης είτε με την μορφή της αποδοχής και επιβράβευσης συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών είτε η απόρριψή τους, τότε η έκφραση της διαμαρτυρίας χάνεται...Και μαζί χάνεται και η προοπτική για καλυτέρευση της καθημερινότητας που ο καθένας μας ζει και βιώνει. Στις αυριανές Δημοτικές εκλογές, ας δώσουμε όλοι το παρών και ας στηρίξουμε ανθρώπους που έχουν Αρχές, Αξίες και Ιδανικά και ενδιαφέρονται για το κοινό συμφέρον. Ανθρώπους που η μέχρι τώρα πορεία της ζωής τους τα έχει δείξει αυτά.
Ας μην αφεθούμε στην οργή και στην απογοήτευση που προκάλεσαν οι τελευταίες δημοτικές εξελίξεις της κακής διοίκησης και διαχείρισης. Ας μην ισοπεδώνουμε τους πάντες με τη φράση "όλοι ίδιοι είναι". Ας βρούμε και ας επιλέξουμε τους - κατά την αντίληψή μας - καλύτερους. Άλλωστε, στο δημοκρατικό πλαίσιο αυτό ακριβώς είναι υποχρέωση του καθενός μας.Η αποχή από τις δημοτικές εκλογές - σύνηθες φαινόμενο στην παροικία μας - όχι μόνο δεν λύνει τα πολλαπλά καθημερινά αντίθετα τα επιδεινώνει. 
Απέχοντας από τις εκλογές στηρίζουμε τα συμφέροντα των ολίγων, αφού τα αποτελέσματα των εκλογών βγαίνουν με βάση αυτών που ψήφισαν και όχι των απεχόντων... 
Αρα, απέχοντας είμαστε όλοι υπεύθυνοι για αυτούς που τελικά θα εκλεγούν.
Τι θα γίνει τώρα αν οι απογοητευμένοι ψηφίσουν; Θα επιλέξουν τους αξιολογότερους που θα μπορέσουν να βελτιώσουν την καθημερινότητά τους. Συνεπώς, είναι σημαντικό όλοι να ψηφίσουμε στις 3 Νοεμβρίου 2013. Η μη συμμετοχή σίγουρα δεν είναι η λύση για να αλλάξουν τα πράγματα.
Ας γίνουμε ενεργοί πολίτες που αποφασίζουν για το Μέλλον και τη Ζωή τους...


Εσείς τι λέτε;