Total Pageviews

Wednesday, February 22, 2017

Εσείς τι λέτε;


Από τα μικρά και ασήμαντα, μικρό το όφελος...

Θα ήθελα αυτήν την εβδομάδα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες επίμονες σκέψεις και έντονους προβληματισμούς μου...Επικρατεί η γενική αντίληψη ότι είμαστε αδιάφοροι για τα κοινά. Ότι πέρα από τη μύτη μας δεν θέλουμε να ασχολούμαστε με τίποτε και με κανέναν. Βλέπουμε π.χ.την αθρόα συμμετοχή των νέων μας σε κάθε είδους "ξένες" εκδηλώσεις, ενώ απέχουν συστηματικά από τις δικές μας. Η "πελατεία", την οποία τόσο ανάγκη έχουν οι οργανισμοί μας, σιγά-σιγα απομακρύνεται. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Καθίσαμε να κάνουμε την αυτοκριτική μας; Μήπως πάλι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι; Μήπως κατά βάθος οι νέοι μας νοιάζονται για τα συλλογικά όμως κάτι άλλο φταίει που αποφεύγουν να συμμετέχουν; Για να δικαιολογήσουν κάποιοι ενταγμένοι στο διαμορφωθέν "σύστημα" την μέγιστη  αποχή, απλά "σπέρνουν" ότι ο έλληνας είναι αδιάφορος για αυτό και για εκείνο. Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω ριζικά. Ποιο πολιτικοποιημένο ον από τον έλληνα δεν νομίζω ότι υπάρχει. Ασχολείται με όλα και έχει πλήρη άποψη για όλα. Εάν απέχουμε από τις διαδικασίες, σίγουρα αυτό δεν συμβαίνει γιατί απαξιούμε να ασκήσουμε το καθήκον μας. Είναι γιατί έχουμε συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχουν ικανοί άνθρωποι να μας βγάλουν από το αδιέξοδο και να μας οδηγήσουν στον δρόμο της ανάπτυξης και της προόδου. Είναι γιατί οι "μεγάλοι" οργανισμοί μας, με το έμψυχο παλιό υλικό που διαθέτουν, δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις των καιρών...Είναι γιατί τα S.O.S. συνθήματα με τις ξεπερασμένες μορφές προσέγγισης και εράνων, έπαψαν προ πολλού να πείθουν για την φερεγγυότητα και την αποτελεσματικότητά τους... Είναι γιατί οι πάλαι ποτέ ζωντανοί οργανισμοί μας, όπως π.χ. Κοινότητα και Κογκρέσο, δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν τις μεσαιωνικές προδιαγραφές στη σύγχρονη κοινωνία και επιμένουν να λειτουργούν μέσα σε ασφυκτικά στενά δογματικά πλαίσια, εκφράζοντας μία δραματικά περιορισμένη μερίδα μελών...Είναι γιατί επικρατεί ένας ιάσιμος ανταγωνισμός ανάμεσα στους "πρωτοβάθμιους"     οργανισμούς, η ηγεσία των οποίων αντί να τηρεί και να σέβεται τους σκοπούς για τους οποίους ιδρύθηκαν, βάλθηκε να ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με τα ανούσια μικρά και ασήμαντα... Τα τακτικά "έκτακτα" δελτία τύπου στις τοπικές εφημερίδες μιλούν από μόνα τους... Εκλεγμένοι και διορισμένοι, εν όψει ταύτης πραγματικότητας και λόγω έλλειψης παντελούς συλλογικής δράσης και συνεργασίας, ζουν την μοναξιά τους... Ζωντανό παράδειγμα ο βουλευτής μας Γεράσιμος Σκλαβούνος, ο οποίος για το ενδιαφέρον, τις προσπάθειες και τα σχολικά του επιτεύγματά εισέπραξε την απόλυτη αγνωμοσύνη μας... Ακόμη, οι φιλότιμες προσπάθειες των γερουσιαστών μας στα εθνικά θέματα, δεν βρήκαν ουδεμία ανταπόκριση και συνεργασία από τη βάση, με αποτέλεσμα να καλούν   τον ελληνισμό από τα ερτζιανά να ενεργεί πλέον μεμονωμένα... Είναι πλέον οφθαλμοφανές ότι ως οργανωμένη παροικία τα επιτεύγματά μας περιορίζονται σε άψυχα τούβλα... Όσον αφορά την "αδιαφορία", την οποία θεωρώ ως αμυντική στάση, παρουσιάστε μας κύριοι "ταγοί" κάτι αξιόλογο και εποικοδομητικό και θα δείτε που θα πάει ο "ζαμανφουτισμός" μας. Εσείς πρώτοι δώστε το καλό παράδειγμα. Εμείς είμαστε σε επιφυλακή. Δυστυχώς όμως έχετε κολλήσει σαν βδέλλα στα ανούσια, άσκοπα και ασήμαντα... Όπως λέει και η σοφή παροιμιώδη φράση: Από τα μικρά και ασήμαντα μικρό το όφελος...


Wednesday, February 15, 2017

Εσείς τι λέτε;


Η ολισθηρή πορεία των γλωσσικών μας πραγμάτων...

Στις 21 Φεβρουαρίου εορτάζεται η Διεθνής Ημέρα Μητρικής Γλώσσας που καθιερώθηκε από τη Γενική Συνέλευση της UNESCO στις 17 Νοεμβρίου 1999 και επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο από τον Φεβρουάριο του 2000. Σκοπός της είναι η προώθηση της γλωσσικής πολυμορφίας και της πολύγλωσσης εκπαίδευσης καθώς και η διάσωση των ολιγότερο ομιλουμένων γλωσσών. Κίνητρο για την υιοθέτησή της στάθηκε η Σφαγή της Ντάκα στις 21 Φεβρουαρίου1952, όταν φοιτητές του Ανατολικού Πακιστάν (σημερινού Μπανγκλαντές) ξεσηκώθηκαν, στα πλαίσια του "Γλωσσικού Κινήματος", για να εμποδίσουν την απαγόρευση της γλώσσας τους Μπενγκάλι και την υιοθέτηση της επίσημης γλώσσας του Πακιστάν Ουρντού. Η αστυνομία έπνιξε τη διαμαρτυρία τους στο αίμα με αποτέλεσμα τουλάχιστον τέσσερις νεκρούς. Η ημέρα ξεκίνησε να εορτάζεται στο Μπανγκλαντές για να αναγνωριστεί μετά από την UNESCO. Στο Μπανγκλαντές είναι επίσημη αργία. Σύμφωνα με έρευνες, από τις περίπου 6.000 γλώσσες που μιλιούνται σήμερα στον κόσμο, οι μισές από αυτές απειλούνται με εξαφάνιση. Μία από αυτές, όσο κι' αν ακούγεται παράδοξο, είναι και η ελληνική! Ένας από τους βασικούς λόγους που η γλώσσα μας απειλείται είναι διότι δεν διδάσκεται σωστά στα σχολεία, αφού η Ελλάδα ανέκαθεν διέθετε το μικρότερο ποσοστό του προϋπολογισμού της στην εκπαίδευση... Απειλείται ακόμη διότι οι ανελλήνιστες και οι ημιμαθείς που λυμαίνονται τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν προ πολλού ξεπεράσει κάθε ανεκτό όριο. Και η λεξιπενία των ελλήνων οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος στην αποβλακωτική επίδραση της τηλεόρασης. Επίδραση που - ας οψεται η δορυφορική - τα τελευταία χρόνια έχει γίνει αισθητή και στην παροικία μας...Σύμφωνα με στοιχεία, ενώ ο μέσος Ευρωπαίος χρησιμοποιεί περίπου 2.500 λέξεις για να εκφραστεί, ο μέσος έλληνας τη "βολεύει" με 800, ενώ οι νέοι είναι ζήτημα να χρησιμοποιούν 100! Υπολογίζεται ότι εάν η σημερινή κατάσταση συνεχιστεί, με τα ελληνικά μας να γίνονται καθημερινά φτωχότερα και αθλιότερα, το μέλλον για τη μητρική μας γλώσσα θα έχει πλέον προδιαγραφεί αναπότρεπτα και αρνητικά. Και εάν η γλώσσα μας χαθεί, θα είναι σχεδόν αδύνατο να διατηρήσουμε την εθνική μας υπόσταση.Τα μαθήματα νεοελληνικών σπουδών, τα ελληνικά μας σχολεία, η εκκλησία, ο προσκοπισμός, τα παροικιακά ΜΜΕ και βέβαια οι γονείς εκείνοι που επιμένουν στην ελληνοπρεπή μόρφωση των παιδιών τους, μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της μητρικής γλώσσας και του πολιτισμού μας εδώ στον Καναδά.  Αρκεί να υπάρχει θέληση, σύμπνοια, ενότητα, ηγεσία και διάθεση συνεργασίας. Αξίες όντως, οι οποίες πάντως με μεγάλη λύπη και απογοήτευση διαπιστώνουμε, τείνουν να εξαφανιστούν...  

Wednesday, February 8, 2017

Εσείς τι λέτε;


Η κρίση του τύπου και η εναλλακτική ενημέρωση...

Το τέλος εποχής για τις ιστορικές εφημερίδες "Νέα" και "Βήμα" των Αθηνών φαίνεται πως μπορεί να είναι προ των πυλών, μετά τις συστηματικές απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζόμενων. Μετά λύπης βλέπουμε ότι όλο και περισσότερα έντυπα αναστέλλουν την κυκλοφορία τους για οικονομικούς κυρίως λόγους. Τελευταία, η μεγάλης κυκλοφορίας τοπική "La Presse" κατέστη εβδομαδιαία με την καθημερινή συνδρομητική έκδοση της να διατίθεται μόνο στο διαδίκτυο σε ηλεκτρονική μορφή. Ένα πείραμα με άγνωστες προς το παρών συνέπειες. Άλλες κύριες εφημερίδες, όπως η "Gazette" και "Le Devoir" υποσιτίζονται κυριολεκτικά τα τελευταία χρόνια λόγω της δραστικής μείωσης των διαφημίσεων... Το φαινόμενο φυσικά έχει πάρει παγκόσμιες διαστάσεις. Χιλιάδες Καναδοί δημοσιογράφοι, κάθε λογής εντύπων, απολύθηκαν τα τελευταία πέντε χρόνια ενώ ο αριθμός συνεχώς αυξάνεται με ανησυχητικό ρυθμό. Παρόμοιο περίπου πρόβλημα αντιμετωπίζουν και τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, όπως η τηλεόραση και το ραδιόφωνο, αφού τηλεθεατές και ακροατές έχουν πλέον εύκολη και άμεση πρόσβαση στην ενημέρωση μέσω των tablets και smartphones... Αναρωτιέται λοιπόν κανείς τι μέλλον έχουν τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης αφού με τις νέες τεχνολογίες οι συνήθειες των ανθρώπων αλλάζουν και όλο και περισσότεροι αφιερώνουν ώρες ολόκληρες μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή και φευγαλέα ρίχνουν μια ματιά στις κύριες ειδήσεις και επικεφαλίδες... Όταν όλη μας η πληροφόρηση βασίζεται σε bullet form, που "ενημερώνει" με μία φράση ή με πέντε λέξεις, που οδεύουν τα έντυπα τα οποία στο κάτω-κάτω αναλύουν και σχολιάζουν επώνυμα και με υπευθυνότητα τα γεγονότα; Είναι άραγε το μέλλον ψηφιακό; Ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα που δημιουργείται με την έλλειψη δημοσιογράφων είναι η ελλιπής πληροφόρηση και η συστηματική παραπληροφόρηση. Πλείστες ηλεκτρονικές εκδόσεις είναι ανεξέλεγκτες και δημοσιεύουν ανενόχλητα ότι τους εξυπηρετεί, χωρίς απαραίτητα το περιεχόμενο να ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Παρατηρούμε επιχειρηματικές, συλλογικές και κάθε είδους παρεμφερείς ιστοσελίδες να προβάλλουν την "θετική" μόνο πλευρά των υπηρεσιών και δραστηριοτήτων που παρέχουν. Συγκεκριμένα, στο προηγούμενο φύλλο των "Ελληνοκαναδικών Νέων" με έκπληξη διάβασα δύο διαφορετικές απόψεις για την εκδήλωση "Γεύση και Παράδοση". Το ηλεκτρονικό ένθετό της ΕΚΜΜ αναφέρει ότι η συμμετοχή του κόσμου ξεπέρασε κάθε άλλη χρονιά ενώ στις "Ελευθεροστομίες" ο εκδότης Γιώργος Γκιούσμας, ο οποίος έτυχε να παρευρεθεί στην εκδήλωση, γράφει για μείωση συμμετοχής...Υπερβολικοί, όπως διαπιστώνουμε, είναι και οι αριθμοί που δίνουν τα "Νέα της ΕΚΜΜ" όσον αφορά τον τελευταίο έρανο των σχολείων. Ο κοινοτικός αρθρογράφος την επόμενη του εράνου μιλούσε για συγκέντρωση πλέον των $120.000, ενώ αν κρίνουμε από τις έως τώρα καταχωρημένες προσφορές το ποσόν δεν εκτιμάται ότι προσεγγίζει το 60%. Ελπίζουμε πάντως ο απολογισμός να μας διαψεύσει και να πρόκειται για απλή παράλειψη ή ακόμη για δαίμονα του τυπογραφείου. Εν πάση περιπτώσει, καθώς ανήκω στην παλιά καλή σχολή, προτιμώ τις έντυπες εκδόσεις, οι οποίες κατά γενικό κανόνα απαρτίζονται από επαγγελματίες δημοσιογράφους, καταρτισμένο προσωπικό και το σημαντικότερο, φέρουν την πλήρη ευθύνη των δημοσιευθέντων κειμένων. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος για τον οποίο ανήκω στην συντακτική ομάδα των "Ελληνοκαναδικών Νέων" τα τελευταία 10 χρόνια. Ας μη ξεχνάμε άλλωστε ότι τα γραπτά μένουν ενώ τα online κείμενα είναι κατά κανόνα παροδικά και εύκολα τροποποιήσιμα...   

Wednesday, February 1, 2017

Εσείς τι λέτε;


Ο καρκίνος δεν κάνει διακρίσεις. Μας αφορά όλους...

Η Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου καθιερώθηκε στις 4 Φεβρουαρίου με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης που εκπροσωπεί 280 οργανώσεις σε 90 χώρες του κόσμου. Στόχος, η ευαισθητοποίηση των κυβερνήσεων και των φορέων υγείας για τον έλεγχο των επιπτώσεων του καρκίνου.                                                                    
Τέτοιες δράσεις, κατά τη γνώμη μου, είναι σημαντικές, καθώς οι επιπτώσεις της ασθένειας σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο είναι τεράστιες και η πρόληψη και ο έλεγχος της κρίνονται αναγκαίες.                                                                                   
Με την ευκαιρία, σκέφτηκα να αφιερώσω το σημερινό άρθρο στην συγκεκριμένη - επίκαιρη λόγω της Ημέρας - ασθένεια  παραθέτοντας ορισμένες μελέτες και στοιχεία που συνέλεξα και που κατά καιρούς έχουν δει το φως της δημοσιότητας σε διάφορα έγκυρα επιστημονικά έντυπα.                                                                                          
Ο καρκίνος, όπως μαθαίνουμε, είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο, το οποίο τις τελευταίες δεκαετίες έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και πολλές προεκατάσεις. Πάντως δεν είναι ανίκητος, αρκεί να προληφθεί εγκαίρως. Αυτή την στιγμή υπάρχουν περισσότεροι από 12,3 εκατομμύρια καρκινοπαθείς στον πλανήτη...                                                               
Τι είναι όμως ο καρκίνος; Είναι η πάθηση κατά την οποία ο οργανισμός πολλαπλασιάζει τα κύτταρά του με αποτέλεσμα να επιτίθεται στον ίδιο του τον εαυτό. Το φάρμακο για την αντιμετώπισή του δεν έχει βρεθεί ακόμη αν και οι επιστήμονες είναι αισιόδοξοι πως πολύ σύντομα θα υπάρξει σημαντικό βήμα στην εξάλειψή του. Τα τελευταία στοιχεία βέβαια προκαλούν σοκ καθώς ένας στους δυο ανθρώπους παρουσιάζει πιθανότητες να νοσήσει από καρκίνο.                                                                                                          
Ο καρκίνος δεν κάνει διακρίσεις ούτε στο φύλο, ούτε στον τρόπο ζωής. Βάσει μελετών, ο υγιεινός τρόπος ζωής μειώνει τις πιθανότητες αλλά δεν τις εξαλείφει. Ο καρκίνος πέρα από τις επιπτώσεις που προκαλεί στην σωματική υγεία των ανθρώπων δημιουργεί και πολλά προβλήματα στην ψυχική υγεία. Σίγουρα όλοι μας, λίγο-πολύ από προσωπικές εμπειρίες γνωρίζουμε πως η ασθένεια του καρκίνου είναι μια επίπονη, δύσκολη και ψυχοφθόρα κατάσταση τόσο για τους ασθενείς όσο και για τις οικογένειες τους. Δυστυχώς, αποτελεί ένα πολύ συχνό φαινόμενο που χρόνο με το χρόνο αυξάνεται ραγδαία. Όμως, με την σωστή πρόληψη και τον τακτικό έλεγχο μπορούμε να προλάβουμε και να ελέγξουμε την πορεία και τελικά να φτάσουμε στην θεραπεία του. Ο καρκίνος δεν πρέπει να είναι κάτι που φοβόμαστε αλλά κάτι που μπορούμε να προλάβουμε!                                                                                                                       
Ο Ελληνικός Ιατρικός Σύλλογος του Κεμπέκ, παράλληλα με τις κοσμικές συγκεντρώσεις  που κατά καιρούς οργανώνει, θα μπορούσε πιστεύω να αναπτύξει τη δραστηριότητά του και στον ιδιαίτερα ευαίσθητο κοινωνικά χώρο, όπως είναι αυτός της υγείας, με μια σειρά σεμιναρίων και διαλέξεων πάνω σε εξειδικευμένα ιατρικά θέματα...