Total Pageviews

Thursday, May 26, 2016

Εσείς τι λέτε;


Διχόνοια, το μεγάλο διαχρονικό πάθος της φυλής μας...

Συμπληρώνονται πεντακόσια εξήντα τρία χρόνια από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Η 29η Μαΐου 1453 σήμαινε και τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τους Οθωμανούς. Άπειροι θρύλοι και παραδόσεις συνόδευσαν την πτώση της Κωνσταντινούπολης, ενώ αντικείμενο θρύλων και μύθων έγινε ο τελευταίος αυτοκράτοράς της ο Κωνσταντίνος Δραγάσης Παλαιολόγος. Σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση η Άλωση ήταν "θέλημα Θεού", αλλά σύμφωνα με τους ιστορικούς η πτώση της Κωνσταντινούπολης και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που διήρκεσε για χίλια περίπου χρόνια, ήταν θέμα χρόνου καθώς τότε το Βυζάντιο βρισκόταν σε πλήρη οικονομική, πολιτική και πολιτισμική παρακμή και ήταν η σκιά της άλλοτε πανίσχυρης Αυτοκρατορίας. Ο ιστορικός Γεώργιος Φραντζής, έμπιστος σύμβουλος του τελευταίου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, στο χρονικό της άλωσης αναφέρει λεπτομερέστατα πως ολόκληρο το Οθωμανικό στράτευμα μαζί με τον σουλτάνο έφτασαν σταδιακά έξω από τα τείχη της πόλης στις αρχές Απριλίου και αμέσως απέκλεισαν την πόλη από στεριά και θάλασσα. Στις 6 Απριλίου, ο Τούρκος Σουλτάνος Μωάμεθ ο Πορθητής κήρυξε και επίσημα την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης, αφού πρώτα πρότεινε στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο να εγκαταλείψει την Πόλη, υποσχόμενος ότι θα σεβαστεί τη ζωή των κατοίκων. Ο Παλαιολόγος αρνήθηκε με αποτέλεσμα να αρχίσει η πολιορκία. Η μάχη ήταν σφοδρή, με τον βυζαντινό στρατό, ενισχυμένο από Γενουάτες μισθοφόρους, να αμύνεται με επιτυχία για αρκετό καιρό εναντίον του τεράστιου όγκου του οθωμανικού στρατού. Στις 21 Μαΐου ο σουλτάνος έστειλε πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη ζητώντας την παράδοση της πόλης με την υπόσχεση να επιτρέψει στον Αυτοκράτορα και σε όσους το επιθυμούσαν να φύγουν με τα υπάρχοντά τους. Επίσης, θα αναγνώριζε τον Κωνσταντίνο ως ηγεμόνα της Πελοποννήσου. Εγγυόταν ακόμη για την ασφάλεια του πληθυσμού που θα παρέμενε στην πόλη, πρόταση που ο Παλαιολόγος εκ νέου απέρριψε. Στις 29 Μαΐου έγινε η τελική επίθεση. Οι Οθωμανοί εισέβαλαν στην Κωνσταντινούπολη, η οποία επί της ουσίας ήταν πλέον δικιά τους. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος παράλληλα, βρήκε τον θάνατο πολεμώντας σαν απλός στρατιώτης. Δυστυχώς, παρά την επικείμενη καταστροφή, η διχόνοια δεν εγκατέλειψε τον τόπο. Μέχρι τις τελευταίες στιγμές κάποιοι προτιμούσαν το τουρκικό φακιόλι αντί της λατινικής τιάρας. Η πόλη έπεσε, η διχόνοια έμεινε... Το 1821, οι έλληνες ξεσηκώθηκαν και πάλι. Νίκησαν όμως ακολούθησαν οι εμφύλιοι και η ελευθερία που κερδήθηκε με αίμα χάθηκε... Το 1943, με τη χώρα να βρίσκεται υπό στυγνή ξενική κατοχή και πάλι οι έλληνες δεν ομονόησαν και πολέμησαν μεταξύ τους, σε έναν πόλεμο που κατέστρεψε τη χώρα... Σήμερα η Ελλάδα είναι και πάλι βαθειά διχασμένη. Η ανικανότητα, η διαφθορά και η απύθμενη ανοησία, την έχουν φέρει στη θέση που βρισκόταν η ετοιμοθάνατη Βυζαντινή αυτοκρατορία τον 14ο αιώνα. Η πατρίδα αντιμετωπίζει μια τεράστια πρόκληση για το μέλλον της που θα καθορίσει την τύχη του ελληνισμού. Ας το καταλάβουν οι κυβερνόντες, όποιοι κι' αν είναι, ας το καταλάβουν οι Έλληνες, αν θέλουν να έχουν μέλλον, στο εξαιρετικά πολύπλοκο σύγχρονο διεθνές σύστημα...

Thursday, May 19, 2016

Εσείς τι λέτε;


Και θέλουμε και μπορούμε...

Οι λίαν ευχάριστες ειδήσεις μας ήρθαν από την Επαρχία του Οντάριο.Ο Δήμαρχος του Τορόντο John Tory και ο Δήμαρχος της Οτάβας Jim Watson διακήρυξαν την 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Η επίσημη αναγνώριση έγινε ομόφωνα από τα Διοικητικά Συμβούλια των δύο Δήμων κατόπιν εισήγησης των ελληνικής καταγωγής Δημοτικών Συμβούλων, Δημήτρη Καρύγιαννη και Μαρίας Φραγκιαδάκη και ύστερα από επίσημο αίτημα του Ελληνοκαναδικού Κογκρέσου στους μεγάλους Δήμους του Καναδά. Για την ιστορία και σύμφωνα με τα υπάρχοντα ιστορικά στοιχεία, το Κεμαλικό καθεστώς και οι Νεότουρκοι,  από το 1914 έως το 1923 μεθόδευσαν και πέτυχαν την εξόντωση και την εξαφάνιση των μειονοτήτων της γεωγραφικής επικράτειας της σημερινής Τουρκίας. 1.134 εκκλησίες λεηλατήθηκαν, 960 σχολεία καταστράφηκαν, 815 κοινότητες εξαφανίστηκαν, 353.000 ζωές Ελλήνων χάθηκαν από την ευρύτερη περιοχή του Πόντου. Ο δρόμος πάντως προς την αναγνώριση δεν ήταν εύκολος και επετεύχθη ύστερα από πολύχρονες και επίπονες προσπάθειες ενός περίπου αιώνα. Στην Ελλάδα και την Κύπρο, με ομόφωνη απόφαση, η ολομέλεια της Ελληνικής και Κυπριακής Βουλής το 1994 όρισαν την 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.Ακολούθησαν επτά Πολιτείες των Η.Π.Α. όπου από το 2002 μέχρι το 2008 αναγνώρισαν τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Η Νέα Υόρκη, το Νιου Τζέρσεϊ, η Κολούμπια, η Νότια Καρολίνα, η Γεωργία, η Πενσυλβανία, το Κλήβελαντ και το Ρόουντ Άιλαντ. Το 2007 η Διεθνής Ένωση Επιστημόνων Μελέτης της Γενοκτονίας (IAGS) αναγνώρισε επίσημα την γενοκτονία των Ποντίων.Η τοπική βουλή της Νότιας Αυστραλίας προέβη στην αναγνώριση το 2009.Ένα χρόνο αργότερα, το Σουηδικό Κοινοβούλιο ψήφισε υπέρ της γενοκτονίας των Ποντίων, Αρμενίων και Ασσυροχαλδαίων.Το 2013 η Γερουσία της Πολιτείας της Νέας Νότιας Ουαλίας καθώς και η Βουλή στην Αυστραλία αναγνώρισε τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Μ. Ασίας, Αρμενίων και Ασσυρίων. Η Αρμενία με τη σειρά της αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Ελλήνων και Ασσυρίων το 2015.Εδώ, αξίζει να τονίσουμε ότι μέχρι σήμερα 25 συνολικά χώρες έχουν αναγνωρίσει την Γενοκτονία των Αρμενίων, μεταξύ των οποίων ο Καναδάς, η Ελλάδα, η Κύπρος, η Ρωσία και 43 από τις 50 πολιτείες των ΗΠΑ.Το Ελληνοκαναδικό Κογκρέσο, παρ' όλες τις δυσκολίες, αντιξοότητες  και εμπόδια που αντιμετωπίζει, έκανε ένα μεγάλο βήμα προς την πανκαναδική αναγνώριση.Το Ελληνοκαναδικό Κογκρέσο, που απέδειξε περίτρανα ότι και θέλει και μπορεί, εκπροσωπείται επάξια στο Κεμπέκ από τον αντιπρόεδρο ιατρό Θεόδωρο Χαλάτση, με την παρότρυνση και καθοδήγηση του οποίου στις 8 Μαΐου 2016 πάνω από 10.000 άτομα έλαβαν μέρος στην ετήσια πορεία αλληλεγγύης στην μνήμη της γενοκτονίας των Αρμενίων και όλων των θυμάτων γενοκτονίας του 20ου αιώνα...
 
    

Thursday, May 12, 2016

Εσείς τι λέτε;


Ας χαρίσουμε ένα χαμόγελο...

Πριν λίγες μέρες είχαμε τη χαρά να φιλοξενήσουμε στο CFMB τον πρώην Πρέσβη του Βελγίου στη Ελλάδα Marc Van den Reeck και την Συντονίστρια Πηγή Πρωτοψάλτη, δύο ακούραστους εθελοντές του Φιλανθρωπικού Οργανισμού "ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ". Μας επισκέφτηκαν στα πλαίσια περιοδείας τους στον Καναδά, που σκοπό είχε την ευαισθητοποίηση του κόσμου για τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα τα παιδιά στην Ελλάδα. Οι αριθμοί είναι σοκαριστικοί. Σε 100.000 περίπου ανέρχονται τα παιδιά που ζουν σήμερα κάτω από το όριο της φτώχειας. Τα νούμερα είναι δραματικά και αποκαλύπτουν το μέγεθος του οικονομικού προβλήματος στις ελληνικές οικογένειες. Αν μιλούσαμε πριν μερικά χρόνια για άστεγα ή υποσιτισμένα παιδιά κάποιοι θα μας χαρακτήριζαν γραφικούς ή ακόμα και υπερβολικούς. Κι όμως, στην Ελλάδα των μνημονίων, της οικονομικής κρίσης και της εξαθλίωσης,στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, χιλιάδες παιδιά λιποθυμούν στις σχολικές αίθουσες επειδή πεινάνε, ενώ άλλα κοιμούνται σε δρόμους και πάρκα… Κάποια άλλα, κάπως πιο "τυχερά", που φοιτούν σε νηπιαγωγεία και δημοτικά της χώρας την περνάνε  με ένα κουλούρι, ένα φρούτο, λίγο γάλα ή χυμό... Τα άκρως απαραίτητα για την επιβίωση και την ανάπτυξη ενός παιδιού έχουν πλέον γίνει είδη πολυτελείας. Και πώς να μην είναι άλλωστε όταν στις περισσότερες ελληνικές οικογένειες ο ένας ή και οι δύο γονείς βρίσκονται χωρίς δουλειά ή αμείβονται με μισθούς πείνας.Οι κοινωφελείς οργανισμοί για το παιδί υπολειτουργούν λόγω σοβαρής έλλειψης δωρητών μια και οι μέχρι προ τινός ευεργέτες σπανίζουν αφού παλεύουν οι ίδιοι να επιβιώσουν κάτω από τις δύσκολες συνθήκες που δημιούργησε η κρίση. "ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ" είναι ένας εθελοντικός οργανισμός, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που στηρίζεται στο συναίσθημα αλλά δε μένει σ' αυτό και στα λόγια. Έχει κάνει πράξη την αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων των παιδιών. Κύριο μέλημά του είναι να προασπίσει τα δικαιώματα των παιδιών όχι μόνο στη θεωρία αλλά στην πράξη, 24 ώρες την ημέρα, 365 ημέρες το χρόνο. Να εξασφαλίσει τα απαραίτητα για τη σωματική, ψυχική και πνευματική ισορροπία τους. Βασίζεται στις υπηρεσίες του κράτους όπου υπάρχουν άνθρωποι ευαισθητοποιημένοι που συμβάλουν στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει τα προβλήματα των παιδιών. Ως καθαρά εθελοντικός  Οργανισμός στηρίζει τους θεσμούς, ώστε να γίνουν αποδοτικότεροι σε θέματα παιδιών "ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ" μας χτύπησε την πόρτα και ζητά τη στήριξη όλων. Εάν και σεις θέλετε να χαρίσετε ένα ΧΑΜΟΓΕΛΟ στα παιδιά της Ελλάδας,   επικοινωνήσετε τηλεφωνικά στον αριθμό 210 33 06 140, μέσω e-mail: info@hamogelo.gr  ή επισκεφτείτε την Ιστοσελίδα : www.hamogelo.gr για να δείτε αναλυτικά το κοινωνικό έργο που προσφέρει ο Οργανισμός. Θερμός υποστηρικτής του "ΧΑΜΟΓΕΛΟΥ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ" είναι και η τοπική Επιτροπή MAGIC MISSION. Ας χαρίσουμε όλοι μαζί ένα χαμόγελο ελπίδας...Μπορούμε!

Thursday, May 5, 2016

Εσείς τι λέτε;



Χρόνια σου πολλά μητέρα...

Η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου είναι μια ευκαιρία να δείξουμε, με όποιο τρόπο μπορούμε, την αγάπη στη μητέρα μας. Τούτη τη μέρα γιορτάζουν οι μητέρες όλου του κόσμου. Για την ιστορία, η γιορτή της μητέρας εγκαθιδρύθηκε τον 20ό αιώνα και προέρχεται από το αγγλικό και αμερικανικό κίνημα των γυναικών. Η αμερικανίδα Ann Maria Reeves Jarvis οργάνωσε για πρώτη φορά το 1865 ένα κίνημα με την ονομασία Mothers Friendships Day και πραγματοποιούσε τις τακτικές συναντήσεις Mothers Day Meetings, κατά τις οποίες οι μητέρες αντάλλασσαν απόψεις και εμπειρίες.Το 1870 η ακτιβίστρια Julia Ward Howe πήρε την πρωτοβουλία και διοργάνωσε μια   φιλειρηνική  συγκέντρωση μητέρων με το σλόγκαν Peace and Motherhood, σκοπός της οποίας ήταν να μην στέλνονται πλέον τα παιδιά στον πόλεμο. Η γιορτή πάντως έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα. Στην Θεά Γαία (Μητέρα Γη) ήταν αφιερωμένη μια γιορτή των αρχαίων ελλήνων, παρόμοιας σημασίας, που λάμβανε χώρα την άνοιξη. Αυτή ήταν και η πρώτη μορφή εορτασμού της μητέρας. Την γιορτή αυτή διαδέχθηκε η γιορτή αφιερωμένη στην κόρη της Γαίας την Ρέα. Η Ρέα ήταν μητέρα του Δία και συνεπώς όλων των Θεών της αρχαίας Ελλάδας. Στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία συναντάμε μια γιορτή αφιερωμένη στην Θεά Κυβέλη που γινόταν κάθε Μάρτιο. Συνεχίζοντας το ταξίδι στον χρόνο, φτάνουμε στην Αγγλία του 15ου με 16ου αιώνα μ.Χ  όπου η τέταρτη Κυριακή της Σαρακοστής είναι αφιερωμένη στις μητέρες και ονομάζεται Κυριακή της Μητέρας. Στην Ελλάδα γιορτάστηκε για πρώτη φορά η γιορτή της μητέρας στις 2 Φεβρουαρίου του 1929. Τοποθετήθηκε την ημέρα εκείνη θέλοντας να συνδυάσει την γιορτή της μητέρας με την χριστιανική γιορτή της Υπαπαντής.Τελικά, κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 60 η γιορτή μεταφέρθηκε από τις 2 Φεβρουαρίου στην δεύτερη Κυριακή του Μαΐου, όπως γιορτάζεται στις περισσότερες δυτικές χώρες. Αν και πολλές χώρες έχουν δικές τους ημερομηνίες όπως και δικούς τους λόγους για να γιορτάζουν μια τέτοια μέρα, η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου έχει επικρατήσει διεθνώς.Πολύ γρήγορα όμως, το εμπόριο και η διαφήμιση ανακάλυψαν μια νέα πηγή εσόδων και έτσι τα πρώτα συμβολικά λουλούδια της γιορτής έγιναν ανθοδέσμες και γλάστρες ώστε στις μέρες μας η γιορτή της μητέρας να θεωρείται η πιο εμπορική γιορτή για τα εποχιακά φυτά διεθνώς μετά τα Χριστούγεννα. Σύμφωνα με έρευνες η γιορτή της μητέρας κατέχει τα τελευταία χρόνια μερίδιο 26% στο συνολικό τζίρο των ετήσιων πωλήσεων λουλουδιών και φυτών που γίνονται κατά την διάρκεια των διάφορων εορτών. Εξ άλλου, το 40% των Καναδών υπολογίζεται ότι θα γιορτάσει την αυριανή Ημέρα σε κάποιο εστιατόριο.Όπως και να έχει, η γιορτή της μητέρας είναι άλλη μία ευκαιρία να δείξουμε στη μητέρα  την αγάπη και την ευγνωμοσύνη μας και - γιατί όχι - να ξεφύγουμε λίγο από την μονότονη ρουτίνα και τη μελαγχολία που προκαλεί ο μακρύς Καναδικός  χειμώνας που επιμένει. Χρόνια σου πολλά μητέρα...