Total Pageviews

Wednesday, August 30, 2017

Εσείς τι λέτε;



Φύση vs Τεχνολογία
Εμείς, εδώ στον Καναδά αντιμετωπίζουμε πολύ πιο συχνά το τεχνολογικό αυτό φαινόμενο που μοιραία έχει εμφανιστεί και στην Ελλάδα. Ο λόγος για τη μαγεία, τη λάμψη, το τεχνικό φώς από τις ταμπλέτες, τα κομπιούτερ και τα “έξυπνα’ κινητά που κυριολεκτικά έχουν κυριέψει τον κόσμο. 
Εδώ τουλάχιστον, τον χειμώνα, οι νέοι μας έχουν την δικαιολογία ότι βαριούνται να ατενίζουν το συνεχές χιόνι ή να μένουν μέσα με τα υπερβολικά κρύα, με αποτέλεσμα να μπαίνουν όλο και περισσότερο στο μπλε της οθόνης της ταμπλέτας. Όμως στην Ελλάδα…
Ο βασικός λόγος που η δωδεκάχρονη κόρη ενός γείτονά μου στην Καλαμάτα που αναθεμάτιζε φέτος το καλοκαίρι τις διακοπές, είναι ότι στο εξοχικό δεν υπάρχει σταθερή σύνδεση με το Ιντερνέτ, οπότε ο μοναδικός λώρος με το προσωπικό της σύμπαν (κυρίως οι φίλοι στο Facebook ) είναι το κινητό τηλέφωνο, με το οποίο ζει, κοιμάται και αναπνέει. Είναι ακόμα αρκετά μικρή για να έχει τη δική της παρέα στο χωριό όπου παραθερίζει κάθε καλοκαίρι. Το καθημερινό της πρόγραμμα καθορίζεται από τις επιλογές των μεγάλων.
Η θάλασσα, το θερινό σινεμά και οι βόλτες της αρέσουν βέβαια, αλλά εν αντιθέσει με εμένα όταν ήμουν στην ηλικία της, δεν τα βρίσκει καθόλου συναρπαστικά. Είναι απλώς ευχάριστες διέξοδοι μέχρι να βυθιστεί και πάλι στην οθόνη.
Δεν είναι η μόνη. Στην παραλία παρατηρούσα μια παρέα παιδιών που πέρασαν ολόκληρη την ημέρα στη θάλασσα με τα tablets ανά χείρας, χωρίς να βρέξουν ούτε τους αστραγάλους τους...
Το γεγονός ότι μια ολόκληρη γενιά γυρίζει την πλάτη στο φυσικό περιβάλλον και στις προσλαμβάνουσες που αυτό δημιουργεί δεν είναι μόνον αποτέλεσμα της εξάρτησης από τα gadgets και την τεχνολογία. Γεγονός είναι ότι οι νεοέλληνες ποτέ δεν υπήρξαν πραγματικά φυσιολάτρες, παρότι ζουν στην ομορφότερη χώρα του κόσμου. Ακόμη και σήμερα, εν καιρώ κρίσης, που η εύκολη λύση της ταβέρνας είναι μια δαπανηρή επιλογή, προτιμούν να κάθονται στον καναπέ ή να περιορίζουν την έξοδό στο κόστος ενός φρέντο, από το να πεζοπορούν ή να αθλούνται.
Θυμάμαι σε μια επίσκεψή μου στη Βαρκελώνη, εδώ και μερικά χρόνια, μου έκανε τρομερή εντύπωση ότι οι Ισπανοί όλων των ηλικιών έκαναν τζόκινγκ, γέμιζαν γήπεδα του τένις και του μπάσκετ, σκαρφάλωναν στους γύρω λόφους και έκαναν θαλάσσια σπορ.
Μία λύση θα έλεγα, προτού οι μικρότεροι σε ηλικία Έλληνες απορροφηθούν εντελώς από τη δύνη της τεχνολογίας, θα ήταν τα προαιρετικά μαθήματα στα σχολεία ιστιοπλοΐας, ορειβασίας κλπ ούτως ώστε ένα μέρος των περιβαλλοντολογικών γνώσεων   να διδάσκεται στα παιδιά, από τις πρώτες βοήθειες μέχρι την διαχείριση κρίσεων, τον τρόπο να διαβάζουν τη θάλασσα, τη στεριά και τον ουρανό.
Με τον τρόπο αυτό οι νεαροί μαθαίνουν να σέβονται την ιεραρχία, να έχουν πειθαρχία και προνοητικότητα, να αγαπάνε τη φύση, να είναι πρακτικοί και συνεργατικοί και να παίρνουν γρήγορες αποφάσεις. 
Η επαφή με τη φύση, είναι ο πλέον ιδανικός τρόπος να αφυπνίσουν τη δημιουργικότητά τους, να γεννήσουν νέες ιδέες και βεβαίως να ηρεμήσουν.
Μικροί και μεγάλοι πρέπει να απομακρυνθούμε λιγάκι από τα social media και τα   κινητά μας. Να αφεθούμε όσο γίνεται, στο καθαρό αεράκι, στη βουνίσια ατμόσφαιρα, το κελάηδισμα των πουλιών.
Να επιστρέψουμε επί τέλους στο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον μας…

Wednesday, August 23, 2017

Εσείς τι λέτε;



Οικογένεια
Ένας παρεξηγημένος θεσμός…
Χαζεύοντας τα βιβλία κεντρικού βιβλιοπωλείου της Καλαμάτας ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε ένα εικονογραφημένο βιβλίο πρόσφατης κυκλοφορίας για ομοφυλόφιλα ζευγάρια το οποίο απευθύνεται σε ελληνόπουλα.
Όπως με πληροφόρησε ο βιβλιοπώλης, μετά από πολλές πιέσεις διαφόρων ομάδων αλλά και με αφορμή την κυβέρνηση Σύριζα και τη γνωστή θέση της για τα ομόφυλα ζευγάρια, οι εκδόσεις Ίκαρος προχώρησαν στην έκδοση του εν λόγω βιβλίου που όμως έχει φέρει πολυποίκιλες αντιδράσεις.
Με τίτλο “Το πιο μεγάλο βιβλίο για τις οικογένειες”, το έντυπο περιλαμβάνει σκηνές με δύο ομόφυλα ζευγάρια και παρουσιάζει τον σύγχρονο τρόπο ζωής. Το συγκεκριμένο βιβλίο, όπως έμαθα, κέρδισε το βραβείο School Library Information Book Award στην κατηγορία κάτω των 7 ετών...
Άλλο εικονογραφημένο βιβλίο με παραμύθια που τιτλοφορείται “Η Αλίκη κοιτάζει τον καθρέπτη” απευθύνεται σε παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας.
Το παραμύθι μιλάει για μια μικρούλα που βρίσκει την αγάπη, τη χαρά και την ασφάλεια, βρίσκει δηλαδή την οικογένειά της σε ένα ζευγάρι gay ανδρών που την αγαπούν “άνευ όρων”. 
Ένα τρίτο βιβλίο έχει σαν γενικό τίτλο “Μικρές Οικογενειακές Ιστορίες” και απευθύνεται σε εφήβους και ενήλικες. Πρόκειται για μια επίσης ιστορία μιας μικρούλας που μεγαλώνει σε μια οικογενειακή “κολεκτίβα” και ήρθε στον κόσμο ως το παιδί δύο λεσβιών και δύο gay ανδρών.
Άλλο, τέλος, παραμύθι για μικρά παιδιά που προωθεί την ομοφυλοφιλία (υπό την αιγίδα μάλιστα του Υπουργείου Πολιτισμού) πωλείται ήδη από την Ταινιοθήκη της Ελλάδος η οποία από το 2012 επιχορηγείται με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ετησίως... 
Βιβλία ομολογουμένως πρωτόγνωρα για την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της.
Εκείνο πάντως που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση είναι ότι όσο κι’ αν έψαξα     στο βιβλιοπωλείο δεν βρήκα ούτε ένα βιβλίο που να αναφέρεται στον ρόλο και την αξία της παραδοσιακής οικογένειας.
Η οικογένεια που είναι για τον καθένα μας οι γονείς, η μάνα, ο πατέρας, τα αδέλφια.    
Η οικογένεια εκείνη που μας φέρνει στον κόσμο, η μάνα που μας δίνει το δικαίωμα και την ευκαιρία στη ζωή, που μας κυοφορεί εννέα μήνες, μας νιώθει μέσα της να μεγαλώνουμε, τρέφεται για να τραφούμε, ζει για να ζήσουμε και ζούμε μέσα από αυτήν. Και ύστερα έρχεται και ο ρόλος του πατέρα, διόλου ευκαταφρόνητος και όχι λιγότερο σημαντικός.
Από τη στιγμή που η μάνα αποφασίζει συνειδητά για εμάς και μαζί με τον πατέρα γίνονται  βιολογικοί γονείς που μας φέρνουν σε αυτό τον κόσμο και αυτή τη ζωή, είναι οι μόνοι αυστηρά υπεύθυνοι για εμάς και οι πιο κοντινοί μας άνθρωποι. Είμαστε αίμα τους, σάρκα από τη σάρκα τους.
Πολύ φοβάμαι ότι η σημερινή κοινωνία είναι στο έλεος μιας επιβαλλόμενης ιδεολογίας μεταμφιεσμένη ως ”προοδευτική” που επιχειρεί να αναδιοργανώσει την ανθρώπινη φυλή και κοινωνία για να υπηρετήσει την νέα τάξη πραγμάτων.
Ο θεσμός και η αξία της αληθινής οικογένειας είναι ότι μας έχει απομείνει.
Ας μην αφήσουμε κι αυτό να χαθεί…

Saturday, August 19, 2017

Εσείς τι λέτε;



Ικανοί εθελοντές
Είδος υπό εξαφάνιση…

Οι τελευταίες εξελίξεις στον κοινοτικό χώρο με θλιβερό αποτέλεσμα την ματαίωση του καθιερωμένου πανηγυριού “Ελληνική φλόγα” (προφανώς λόγω έλλειψης ικανών εθελοντικών χεριών) με υποχρεώνουν να επανέλθω στο θέμα του παροικιακού εθελοντισμού.
Παρατηρώντας τις πολυποίκιλες εκδηλώσεις, που πραγματοποιούνται κατά καιρούς, είναι εύκολο να διαπιστώσει κανείς την παντελή έλλειψη συντονισμού μεταξύ των ιθυνόντων.
Κραυγαλέα περίπτωση παντελούς έλλειψης συντονισμού, προγραμματισμού και επικοινωνίας είναι οι "ανταγωνιστικές" ερανικές καμπάνιες, που συχνά γίνονται ταυτόχρονα, με αποτέλεσμα  να μην επιτυγχάνονται, όπως έχει διαπιστωθεί, οι αντικειμενικοί στόχοι. Συνέπεια τούτου, οι δωρητές παθαίνουν σύγχυση και δεν προσφέρουν απαραίτητα προς τον σκοπό της αρχικής τους επιλογής.
Μαθαίνουμε ότι και φέτος οι δύο έρανοι “Μαραθώνιος της Αγάπης” και “Telethon for schools” θα διεξαχθούν σε απόσταση αναπνοής…
Η ασυνεννοησία πάντως επεκτείνεται και σε διάφορες άλλες εκδηλώσεις, που απερίσκεπτα διεξάγονται ταυτόχρονα, με μισοάδειες, εννοείται, αίθουσες και πάρκα...
Θα πουν κάποιοι, "εθελοντές είναι πράττουν το κατά δύναμιν". Δεν μπορώ παρά να διαφωνήσω ριζικά. Είναι αναγκαίο και επιβαλλόμενο οι εθελοντές να επιλέγονται προσεκτικά και με ιδιαίτερα αυστηρά κριτήρια, είτε μετά από πολυετή προσφορά σε διάφορους τομείς των οργανισμών τους οποίους υπηρετούν ή να έχουν καταξιωθεί στον πολιτισμό και στον χώρο όπου διάλεξαν να υπηρετήσουν.
Όταν ένας οργανισμός, ο οποίος στοχεύει στην ευρεία κοινωνική αποδοχή, δεν καταφέρνει να ελκύσει ικανούς εθελοντές, τότε το λιγότερο που έχει να κάνει είναι να αναθεωρήσει την ύπαρξή του. Διαφορετικά, δεν καθίσταται μόνο αναποτελεσματικός  αλλά συγχρόνως και επιβλαβής για το γενικό σύνολο. Και στην προκειμένη περίπτωση, θα πρέπει να αναζητηθούν τα βαθύτερα αίτια της αποχής ικανών στελεχών.
Ας μη ξεχνάμε ότι ο εθελοντισμός είναι μια μορφή δράσης και έκφρασης των ανθρωπίνων αξιών, οι οποίες σχετίζονται με την βαθειά και ώριμη κατανόηση και μετουσίωση σε συνειδητή επιλογή της δημιουργικής συνύπαρξης, της αλληλεγγύης και αλληλεξάρτησης για τη λειτουργία βιώσιμων κοινοτήτων,  με δυναμική ανάπτυξης και συμμετοχής όλων.
Ο εθελοντής  θα πρέπει να σέβεται απόλυτα την ευθύνη της εθελοντικής εργασίας που παρέχει το έργο του, να συνεργάζεται με τα αρμόδια όργανα, να τηρεί τις αρχές και τους κανόνες δεοντολογίας και πάνω απ' όλα να είναι ενήμερος και πρόθυμος να υποστηρίξει και να προωθήσει τους στόχους που έχει θέσει και εκτός του οργανισμού που υπηρετεί.
Κάτι που θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη οι υπηρετούντες αλλά και οι υποψήφιοι ενδιαφερόμενοι εθελοντές...
Οι πρωτοβάθμιοι οργανισμοί μας, όπως η ΕΚΜΜ, αντιμετωπίζουν τελευταία εντονότατα το σοβαρό πρόβλημα της έλλειψης ικανών εθελοντικών χεριών. Η υποβάθμιση της γαστρονομικής εκδήλωσης “Γεύση και Παράδοση”, η οποία από τις πολυτελείς αίθουσες του Chateau επιστρέφει στην απρόσιτη αίθουσα του κοινοτικού κέντρου, οι κατά γενική ομολογία ανεπιτυχείς πλέον ερανικές προσπάθειες (λαχειοφόρος, τηλεμαραθώνιος κ.α.) και η πρόσφατη ματαίωση του μεγάλου πανηγυριού του δεκαπενταύγουστου θα πρέπει νομίζω να προβληματίσουν σοβαρά τους ιθύνοντες για την πορεία και το μέλλον του οργανισμού...

Tuesday, August 15, 2017

Εσείς τι λέτε;



Δεκαπενταύγουστος
Η μεγαλύτερη θρησκευτική γιορτή του καλοκαιριού

Σε όποια γωνιά της Ελλάδας κι αν βρεθείτε τον Δεκαπενταύγουστο, σίγουρα θα υπάρχει κάποια εκκλησία που γιορτάζει την Παναγία.
Η εν λόγω ημέρα, που είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου, αποτελεί ημέρα θρησκευτικής κατάνυξης, αλλά και αφορμή για γλέντι με μουσική, χορό, εκλεκτούς μεζέδες και άφθονο κρασί, σε αντίθεση με τις πρώτες 15 ημέρες του Αυγούστου που αποτελούν ημέρες νηστείας και περισυλλογής για τους πιστούς, που προετοιμάζονται για τη μεγάλη γιορτή.
Ανήμερα της γιορτής, χιλιάδες άνθρωποι συρρέουν με κατάνυξη να προσκυνήσουν την εικόνα της Παναγίας, ακολουθούν τις λιτανείες της εικόνας και προσεύχονται.
Ο Δεκαπενταύγουστος θεωρείται η μεγαλύτερη θρησκευτική γιορτή του καλοκαιριού για τους Έλληνες και εορτάζεται με εκδηλώσεις και πανηγύρια τα οποία στήνονται στις πλατείες των στολισμένων χωριών και στα προαύλια των εκκλησιών που γιορτάζουν, ενώ ντόπιοι και ξένοι συμμετέχουν με χαρά και ενθουσιασμό στις εκδηλώσεις αυτές.
Στην όμορφη Τήνο χιλιάδες πιστοί καταφθάνουν κάθε χρόνο τέτοια μέρα για να προσκυνήσουν τη θαυματουργή εικόνα της Μεγαλόχαρης, στο Ναό της Ευαγγελίστριας. Η Παναγία της Τήνου θεωρείται το μεγαλύτερο θρησκευτικό προσκύνημα όλης της Ελλάδας.
Ένας άλλος σημαντικός πόλος έλξης χιλιάδων προσκυνητών τον Δεκαπενταύγουστο είναι η Πάρος, που ξεχωρίζει χάρη στην εντυπωσιακή εκκλησία της Εκατονταπυλιανής στο λιμάνι. Μετά την περιφορά του επιταφίου της Παναγίας, ακολουθεί παραδοσιακό πανηγύρι με μουσική, χορό και άφθονο ντόπιο κρασί. 
Μερικά από τα πιο γνωστά πανηγύρια του Δεκαπενταύγουστου σε όλη την Ελλάδα γίνονται στη γιορτή των εξής εκκλησιών: Παναγία Αγιασώτισσα στην Αγιάσο της Λέσβου, Κοίμηση της Θεοτόκου στην Όλυμπο της Καρπάθου, Παναγία Σπηλιανή στη Νίσυρο, Επιτάφιος Παναγίας στην Πάτμο, Μοναστήρι Παναγίας του Χάρου στους Λειψούς, Κοίμηση της Θεοτόκου στη Θάσο, Κοίμηση της Θεοτόκου στην Κάσο, Iερά Mονή της Παναγιάς της Φιδούς στην περιοχή Mαρκόπουλου Kεφαλονιάς, Παναγία Φανερωμένη και Παναγιά τη Θαλασσινή στην Άνδρο, Παναγία Κρεμαστή στη Ρόδο, Παναγία στη Σκιάθο, Παναγιά Καστριανή στην Τζια, Παναγιά Πανοχωριανή στην Αμοργό, Παναγία στη Σέριφο και στο Φιλότι της Νάξου, Πορταΐτισσα στην Αστυπάλαια κ.α.
Με κατανυκτικές λειτουργίες και λαμπρό πανηγύρι, σε κατάφυτο περιβάλλον, γιορτάζει τον Δεκαπενταύγουστο και η Μονή της Παναγίας των Κλειστών, στα βόρεια της Φυλής. 
Εξ ‘άλλου, στην πανέμορφη περιοχή της Τροιζηνίας, στο παραθαλάσσιο Βίδι,       βρίσκεται ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου που προσφέρει μαγευτική θέα στον Πόρο. Εδώ κάθε χρόνο το Δεκαπενταύγουστο γίνεται παραδοσιακό πανηγύρι με τη συμμετοχή ντόπιων αλλά και επισκεπτών.
Στη Μονή Φανερωμένης, στην όμορφη Σαλαμίνα, οργανώνεται το πιο λαμπρό πανηγύρι του νησιού, από τις 19 έως τις 25 Αυγούστου. Αυτές τις ημέρες, πλήθος προσκυνητών καταφθάνει στη Σαλαμίνα για να προσκυνήσει, να παρακολουθήσει τις κατανυκτικές λειτουργίες και να ακολουθήσει την περιφορά της εικόνας, που γίνεται το πρωί της 23ης Αυγούστου, με τη συνοδεία του Λιμενικού Σώματος.
Στο Μόντρεαλ αναμένεται να γιορτάσει και πάλι φέτος ο ανοικοδομημένος Ιερός Ναός Κοίμησης της Θεοτόκου “Παναγίτσα”.
Χρόνια Πολλά σε όσους και όσες γιορτάζουν…