Total Pageviews

Monday, June 30, 2014

Εσείς τι λέτε;


 

Εκκλησία και γλώσσα...

Η πρόσφατη συμφωνία μεταξύ ΕΚΜΜ και Μητρόπολης (όταν και εφόσον επικυρωθεί), δημιουργεί - εκ των πραγμάτων - μια δυσβάσταχτη υποχρέωση από την πλευρά της κοινότητας για το αόριστο μέλλον.                                                                                       Ποιά όμως θα είναι τα ουσιαστικά δικαιώματα που εξασφαλίζει η συμφωνία στα μέλη, ως φορολογούμενα "ποίμνια", εάν εξαιρέσουμε την "ευνοϊκή" ρύθμιση των "τελών" προς την θρησκευτική αρχή;
Πιστεύω πως μόνο η νέα διοίκηση έχει τις απαντήσεις...
Ένα βασικό δικαίωμα το οποίο, εδώ και χρόνια, διεκδικούν οι πιστοί της τρίτης κυρίως ηλικίας, είναι η γλώσσα που θα πρέπει να χρησιμοποιούν οι ιερείς στις λειτουργίες και τα μυστήρια.
Εν τω μεταξύ ολοένα και περισσότεροι, ως επί το πλείστον νέοι, συνηγορούν για τη μεγαλύτερη χρήση της αγγλικής γλώσσας στις ελληνορθόδοξες εκκλησίες, ώστε να συμμετέχουν πληρέστερα στις λατρευτικές λειτουργίες μια και δεν έχουν την απαιτούμενη ευχέρεια στην ελληνική γλώσσα.
Σ΄ αυτούς ανήκουν όσοι έχουν ασπασθεί την ορθοδοξία καθώς και οι απόγονοι των ελλήνων που αποφάσισαν να εγκατασταθούν στον Καναδά.
Γεγονός είναι πως οι Ιερείς, της δεύτερης και τρίτης γενιάς, χρησιμοποιούν κατά κόρον την Αγγλική ως εκκλησιαστική γλώσσα.
Το θέμα αυτό έχει δημιουργήσει ποικίλα σχόλια και αντιδράσεις από τις παλιότερες κυρίως γενιές μεταναστών για να μην χάσουν - όπως πιστεύουν - την γλώσσα και την ταυτότητά τους. Είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η ελληνική ήταν η μόνη γλώσσα των εκκλησιών και κοινοτήτων όταν δημιουργήθηκαν και θα πρέπει να μείνουν τα πράγματα όπως είναι.
Αισθάνονται εξ άλλου ότι έφεραν μέρος της πατρικής τους χώρας μαζί τους.
Αυτές οι γενιές θέλουν να διατηρήσουν τη γλώσσα των εκκλησιαστικών λειτουργιών στα ελληνικά για να κρατήσουν τον δεσμό τους με την κουλτούρα τους.
Οι νεότερες γενιές που έχουν γεννηθεί εδώ όμως βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά. Μιλούν κυρίως αγγλικά αλλά εξακολουθούν να θεωρούν τον εαυτό τους έλληνες. Ένα μεγάλο ποσοστό έχουν παντρευτεί μη έλληνες και θέλουν οι σύζυγοι και τα παιδιά τους να είναι ευπρόσδεκτοι στην εκκλησία και τις κοινότητες.
Συνεπώς, εάν δεν χρησιμοποιηθεί περισσότερο η Αγγλική ή Γαλλική γλώσσα στις λειτουργίες και τα μυστήρια, υπάρχει η πιθανότητα να απομακρυνθούν βαθμιαία και τότε ποιοι θα γεμίσουν τις εκκλησίες όταν οι παλαιότεροι φύγουν από τη ζωή;
Οι κοινότητες και οι ενορίες ιδρύθηκαν από έλληνες και θα συνεχίσουν να είναι ελληνικές ακόμη κι αν μιλιέται συχνά η Αγγλική, με την οποία - όπως είναι φυσιολογικό - συνεννοούνται σήμερα οι νέοι που αναλαμβάνουν τα ηνία.
Η εκκλησία υπάρχει για να πηγαίνει ο κόσμος να προσεύχεται, να λατρεύει και να γεμίζει με ειρήνη και ηρεμία. Και η γλώσσα, η κάθε γλώσσα, θεωρώ, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να αποτελεί αιτία διαίρεσης.                                                   
Εάν η γλώσσα, για τον ένα ή τον άλλο λόγο, γίνει η αιτία της απομάκρυνσης των πιστών από τις εκκλησίες, η ευθύνη θα είναι όλη δική μας...

 
Εσείς τι λέτε;
Μιχάλης Τελλίδης

Friday, June 27, 2014

Εσείς τι λέτε;


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΣ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΜΟΝΤΡΕΑΛ
Μέγιστη απόδοση 490 ίππους...

Συγχαρητήρια στους νεοεκλεγέντες συμβούλους της ΕΚΜΜ και καλή επιτυχία στα νέα τους καθήκοντα. Η "ικανοποιητική" συμμετοχή των υποψηφίων στο κεντρικό επέτρεψε τελικά, έστω και στο παρά πέντε, την διεξαγωγή εκλογών...
Ελάχιστες αντίθετα οι υποψηφιότητες στα περιφερειακά που επιβεβαιώνουν πλέον περίτρανα την αποτυχία της Ένωσης...
Αποκαρδιωτική και απογοητευτική πάντως η συμμετοχή των ψηφοφόρων. Μόλις και μετά βίας 490 μέλη άσκησαν το εκλογικό τους δικαίωμα, σε μια περίοδο όπου τα πολλαπλά περίπλοκα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο οργανισμός απαιτούν καθολική συμμετοχή και σοβαρές αποφάσεις.
Πολλές οι προκλήσεις ενώ ο δρόμος μακρύς και βραχύς...
Η σύγχρονη ΕΚΜΜ μετά την "πολυπόθητη"  Ένωση κατέστη (επιφανειακά τουλάχιστον) ένας εύπορος οργανισμός με περιουσιακά στοιχεία που ξεπερνούν τα εκατό εκατομμύρια. Εμφανίζει όμως υπερβολικά ελλείμματα και ένα καθόλου ευκαταφρόνητο χρέος προς το ελληνικό δημόσιο κάμποσων εκατομμυρίων, σοβαρά εμπόδια για αναγκαίες μελλοντικές αναχρηματοδοτήσεις και εκπληρώσεις ανειλημμένων υποχρεώσεων, όπως μισθοδοσία προσωπικού, συντήρηση κτιρίων, "τέλη" προς την θρησκευτική αρχή, κ.α.  
Τα εισοδήματα εξ άλλου είναι ελάχιστα και προέρχονται κυρίως από κρατικές επιδοτήσεις και από τα ταμεία των εκκλησιών που συχνά παρουσιάζουν μείον.
Η κοινότητα - σύμφωνα πάντοτε με εσωτερικές εκτιμήσεις - βρίσκεται σε εξαιρετικά δυσμενή οικονομική κατάσταση, με αποτέλεσμα τα διοικούντα μέλη να θεωρήσουν ως μοναδική διέξοδο από την κρίση την εσπευσμένη ασύμφορη συμφωνία με την Μητρόπολη. Συμφωνία την οποία  χρεώνεται η νέα διοίκηση με τις οποιεσδήποτε συνέπειες...
Οι προκλήσεις όμως δεν περιορίζονται στον οικονομικό τομέα. Η κοινότητα τα τελευταία χρόνια πάσχει σοβαρά από έλλειψη έμψυχου υλικού, κάτι άλλωστε που διαπιστώσαμε στις πρόσφατες εκλογές. Τα μέλη (για ευνόητους λόγους)  απομακρύνθηκαν σταδιακά ενώ τα εναπομείναντα (κυρίως τρίτης ηλικίας) δεν επαρκούν για την ύπαρξη απαρτίας στις γενικές συνελεύσεις...Οι σχέσεις κοινότητας - κογκρέσου  είναι ολοφάνερα ανταγωνιστικές, γεγονός που επηρεάζει και εμποδίζει κάθε πιθανή κοινή συνεργασία και δράση...
Ένα άλλο φαινόμενο που παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις, προσβάλλοντας ταυτόχρονα βάναυσα την ιδέα του εθελοντισμού, είναι η "χρησιμοποίηση" των πρωτοβάθμιων οργανισμών από εθελοντές προκειμένου να αναδειχτούν και να αναρριχηθούν σε θέσεις οικονομικής και πολιτικής εξουσίας...
Η νέα διοίκηση οφείλει να λάβει σκληρές αποφάσεις, προβαίνοντας σε αναγκαίες περικοπές των εξόδων με την μείωση του προσωπικού, ακόμη και την μείωση επί πλέον Ναών. Είναι εντελώς αδικαιολόγητη η ύπαρξη δύο γειτονικών εκκλησιών στην συρρικνωμένη πλέον περιοχή του Park Extension...
Τα προβληματικά σχολικά κτίρια θα πρέπει πάση θυσία να ρευστοποιηθούν προς όφελος ενός  MEGA-σχολικού συγκροτήματος σε προνομιούχα περιοχή, ενώ η ιδέα ανέγερσης  τρίτου "Παρθενώνα " θα πρέπει να εγκαταλειφτεί πλήρως, ώστε η κοινότητα  να αποφύγει ένα νέο Βατερλό...
Θα πρέπει τέλος ο οργανισμός (παρότι δηλωμένος ορθόδοξος) να πετάξει τον δογματικό μανδύα και να δεχθεί στους κόλπους του όλους τους έλληνες ανεξαρτήτου θρησκεύματος και πολιτικών πεποιθήσεων και με προαιρετική συνδρομή...
Για να επιτευχθούν όμως όλα αυτά, χρειάζεται βούληση, καθαρό όραμα, σκληρές αποφάσεις, μα πάνω από όλα ισχυρή ηγεσία...
Μόνο ο χρόνος θα δείξει. Αν φυσικά προλάβει...  

Εσείς τι λέτε;
Μιχάλης Τελλίδης 

Wednesday, June 18, 2014

Εσείς τι λέτε;


Από πανηγύρια καλά πάμε...

Αφού τα "βρήκαμε" με τον Δεσπότη (ελπίζω να βρούμε και τα χρήματα!), αφού "εκλέξαμε" νέο Συμβούλιο, καιρός να πάμε παρακάτω. Σε άλλα...πανηγύρια.Στις φιέστες των "Νοτιοανατολικών" και  "Βορειοδυτικών" προαστίων και πάσης της ενοριακής και μοναστηριακής επικράτειας...Να περάσουμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα...Τα πανηγύρια λοιπόν, μιας και τόφερε ο λόγος, κάποτε στα χωριά είχαν το πραγματικό τους νόημα.  Ο κόσμος τα περίμενε πως και πως, να ξεκουραστεί, να καλοπεράσει, να διασκεδάσει. Η καθημερινή σκληρή δουλειά, το μεροκάματο, ο αγώνας επιβίωσης, δεν άφηναν κανένα περιθώριο ανάπαυσης. Το πανηγύρι του χωριού ήταν μία όαση μέσα στην ατέλειωτη έρημο του καθημερινού μόχθου και η συμμετοχή του κόσμου ήταν καθολική. Δεν έλειπε κανένας. Ακόμα και άνθρωποι που όλο τον καιρό τους τον περνούσαν δουλεύοντας στην εξοχή, βοσκοί, υλοτόμοι, ξωμάχοι κάθε λογής, τη μέρα του πανηγυριού κατέβαιναν στο χωριό, φόραγαν τα καλά τους και πήγαιναν στην εκκλησιά ν' ανάψουν το κεράκι τους, να κάνουν το σταυρό τους και να λειτουργηθούν. Οι γυναίκες βρίσκανε την ευκαιρία να στολιστούν, να φορέσουν τα γιορτινά τους, να επιδειχτούν και να καμαρώσουν. Οι άντρες που είχαν όλο το βάρος της συντήρησης της οικογένειας, ήταν απόλυτα δικαιολογημένοι και κανένας δεν τους παρεξηγούσε αν έπιναν κανένα ποτήρι παραπάνω κι' έριχναν καμιά βόλτα στη μουσική. Τα παιδιά οργίαζαν στους δρόμους και στην πλατεία του χωριού και ήταν αδύνατον να βρεθεί άνθρωπος να τα συμμαζέψει. Πανηγύριζαν με τον δικό τους αυθόρμητο τρόπο, παίζοντας, καυγαδίζοντας, φιλιώνοντας...Το πανηγύρι άρχιζε από την παραμονή της γιορτής. Οι δρόμοι του χωριού γέμιζαν από μικροπωλητές κάθε λογής που έστηναν τους πάγκους τους και πουλούσαν τις κάθε λογής πραμάτειές τους. Εικόνες αγίων, φυλακτά, οικιακά σκεύη, υφάσματα, στολίδια, αρώματα, παιχνίδια για τα παιδιά και ότι άλλο μπορούσε να βάλει ο νους του ανθρώπου. Το κάθε καφενείο είχε τη μουσική του. Έπρεπε να καπαρώσεις τραπέζι από νωρίς, να πάρεις σειρά για το χορό για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις ...Η κάθε νοικοκυρά έπρεπε να κουβαλήσει ταψιά και δίσκους γεμάτους με ότι καλύτερο είχε φτιάξει. Αξέχαστα, ανεπανάληπτα, τα πανηγύρια εκείνου του καιρού στα χωριά...Το παραδοσιακά πανηγύρια στο Μόντρεαλ, απ ότι θυμάμαι, τα αναβίωσε ο Δημήτρης Γαλάνης σε πάρκα, προαύλια εκκλησιών και σε κοινοτικούς χώρους. Τέλεια οργανωμένα και με απόλυτη επιτυχία. Πανηγύρια που μάζεψαν τη νεολαία και ήταν η αφορμή για... ζευγαρώματα. Με το χρόνο, τα πανηγύρια άλλαξαν χαρακτήρα και πολλά πήραν τη μορφή Φεστιβάλ με σκοπό την οικονομική ενίσχυση των οργανωτών. Όπως και να έχει, το Πανηγύρι ή Φεστιβάλ, μας δίνει την ευκαιρία να συνευρεθούμε, να διασκεδάσουμε, να φάμε ελληνικά, να περάσουμε λίγες ευχάριστες ώρες και - γιατί όχι - να ενισχύσουμε τους οργανισμούς μας. Εν πάση περιπτώσει, από πανηγύρια τουλάχιστον, καλά πάμε. Έστω...

Εσείς τι λέτε;
Μιχάλης Τελλίδης
michael.tellides@cfmbradio.com         

Saturday, June 14, 2014

Εσείς τι λέτε;


Ελλάδα, η πλουσιότερη χώρα του κόσμου...

Εντείνεται η εκστρατεία για την ενίσχυση του τουριστικού ρεύματος από την Βόρεια Αμερική προς την Ελλάδα με το "πλούσιο" σύνθημα "World's Richest Country". Το μήνυμα της φετινής εκστρατείας είναι εντονότερο. Κι αυτό γιατί ενώ συνολικά οι αφίξεις τουριστών στην Ελλάδα έχουν σπάσει κάθε ρεκόρ (17.919.580 το 2013, έναντι 15,517.622 το 2012 και 16.165.000 την προηγούμενη χρονιά - ρεκόρ το 2007), τα στοιχεία από τις ΗΠΑ και τον Καναδά δεν μπορούν να θεωρηθούν ενθαρρυντικά. Αν και το 2013 σημειώθηκε αύξηση 24,8% σε σύγκριση με το 2012 ο αριθμός είναι σημαντικά μειωμένος σε σύγκριση με το 2007 και το 2008. Είναι φανερό για μας ότι ο αρνητικότερος παράγοντας (πέραν της οικονομικής κρίσης και του αισθήματος ανασφάλειας που δημιουργήθηκε για την Ελλάδα) είναι η έλλειψη ικανοποιητικού αριθμού απευθείας πτήσεων προς την Ελλάδα, μετά την πώληση της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Οι υπάρχουσες direct πτήσεις δεν αρκούν για να εξυπηρετήσουν αποτελεσματικά τους ομογενείς των μεγαλουπόλεων, όπως Τορόντο και  Μόντρεαλ.Προσπάθειες έγιναν διάφορες, ίσως όχι με την σοβαρότητα που επιβάλλουν οι συνθήκες. Όμως η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Όσο δεν αυξάνεται η ζήτηση  δεν υπάρχει η πιθανότητα να ενδιαφερθούν οι αεροπορικές εταιρείες να βάλουν απευθείας πτήσεις και να αυξήσουν τις συνδέσεις τους με την Ελλάδα. Εδώ εισέρχεται ο ρόλος της "οργανωμένης" παροικίας! Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή ο αριθμός των ατόμων που δηλώνουν ελληνική καταγωγή στον Καναδά ήταν μόλις 243,000 με τον πραγματικό αριθμό να ξεπερνά τις 400,000! Σίγουρα ο αριθμός αυτός είναι υπερπολλαπλάσιος των ατόμων από τον Καναδά που σύμφωνα με τα στοιχεία επισκέφθηκαν πέρυσι την Ελλάδα που σημαίνει ότι αν έχουμε τη θέληση, εμείς και μόνο οι Έλληνες του Καναδά αλλά και των ΗΠΑ μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά και να βοηθήσουμε την Ελλάδα να πατήσει ακόμη πιο γερά στα πόδια της, καθώς ο τουρισμός είναι μία από τις ελάχιστες "βιομηχανίες" που της απέμειναν. Η στήλη απευθύνεται σ’ όλους τους Ελληνοκαναδούς να κάνουν τη διαφορά και να    προτιμήσουν φέτος το καλοκαίρι την Ελλάδα.Να δυναμώσουν τους δεσμούς με τον τόπο που γεννήθηκαν αυτοί, οι γονείς και οι παππούδες τους. Να γνωρίσουν τους συγγενείς τους και τους ομοεθνείς τους και να τους μεταφέρουν τις εμπειρίες τους από την δεύτερη πατρίδα τους.
Να δείξουν στα παιδιά τους από πού όλα ξεκίνησαν. Να ζήσουν τις ομορφιές της Ελλάδας, να πάρουν γεύση της ιστορίας και του πολιτισμού της και της ελληνικής φιλοξενίας.Η Ελλάδα, παρά την κρίση, προσφέρει πολλές ευκαιρίες και η αύξηση της ζήτησης θα φέρει σύντομα και τις απευθείας αεροπορικές πτήσεις.Πέρυσι, η Γιάννα Αγγελοπούλου - Δασκαλάκη είχε στείλει το μήνυμα "ετοιμάστε τις βαλίτσες σας και πάμε Ελλάδα". Πολλοί ακολούθησαν τη συμβουλή της. Φέτος ας γίνουμε περισσότεροι. Η Ελλάδα μας χρειάζεται κι οι Έλληνες της Βόρειας Αμερικής μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά.
Φέτος το Καλοκαίρι ας επισκεφτούμε την πλουσιότερη χώρα του κόσμου...

Εσείς τι λέτε;                                                                                                                    Μιχάλης Τελλίδης                                                                                     michael.tellides@cfmbradio.com

Wednesday, June 4, 2014

Εσείς τι λέτε;


Ελληνικό Εμπορικό Επιμελητήριο Μόντρεαλ
Πορεία χωρίς μπούσουλα...

Κάποτε, όταν οι νέοι αποφοιτούσαν από πανεπιστήμια ή άλλες ανώτατες σχολές, αναζητούσαν, όπως ήταν φυσιολογικό, αμέσως εργασία.Τα τελευταία χρόνια όμως έχει παρατηρηθεί πως οι νέοι στην πλειοψηφία τους δεν επιθυμούν να έχουν αφεντικό στο κεφάλι τους και όλο και περισσότεροι επιδιώκουν να γίνουν αυτοαπασχολούμενοι ιδιώτες. Μια εξαίρετη ιδέα, στην θεωρία τουλάχιστον. Αντί δηλαδή ο Καναδάς να φροντίζει να βρίσκει δουλειές σε αυτούς τους νέους, οι ίδιοι οι νέοι δημιουργούν τις δουλειές είτε ανοίγοντας μία επιχείρηση είτε δουλεύοντας από το σπίτι.Ορισμένοι νέοι έχουν επιτύχει με αυτό τον τρόπο κυρίως στον τομέα της τεχνολογίας. Μέσω αυτής π.χ. άλλος μπορεί να έφτιαξε ένα λογισμικό για υπολογιστές που του απέφερε μερικά εκατομμύρια, άλλος πάλι να ξεκίνησε μία εταιρία που καθαρίζει χιόνια ή ασχολείται με κηπουρικές εργασίες και ούτω καθεξής... Η σκληρή πραγματικότητα πάντως είναι ότι πάρα πολλοί από αυτούς τους νέους που ξεκινούν δικές τους επιχειρήσεις τελικά δεν τα καταφέρνουν και καταλήγουν να έχουν αγοράσει πανάκριβα μηχανήματα για να κάνουν τη δουλειά τους, χωρίς όμως να έχουν αποκτήσει πελάτες για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Μεγάλο ρόλο σ' αυτό έχει παίξει το γεγονός ότι η κοινωνία μας έχει έντονα στραφεί προς την μάθηση και την διανοητική ανάπτυξη των νέων χωρίς να δίνεται έμφαση στην τεχνική δουλειά. Και όταν κάποιος επιδιώκει να γίνει ελεύθερος επαγγελματίας συχνά οι τεχνικές γνώσεις παίζουν πρωταρχικό ρόλο στα τεχνικά κυρίως επαγγέλματα.Συνεπώς, θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο μέσα στα σχολεία να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στις διάφορες τέχνες, οι οποίες μπορεί μεν να μην οδηγούν σε διδακτορικά ή σε μεγάλους τίτλους, οδηγούν όμως στην απασχόληση και στο να μπορεί κανείς να συντηρήσει τον εαυτό του.Εκείνο που έντονα παρατηρείται στο χώρο μας είναι η έλλειψη επαγγελματικού προσανατολισμού και επαγγελματικής αξιολόγησης και καθοδήγησης των νέων μας. Κατά καιρούς έχουν γίνει ορισμένες προσπάθειες, από κοινοτικής κυρίως πλευράς, οι οποίες όμως δεν απέδωσαν. Πριν μερικά χρόνια κάποιοι επώνυμοι συμπάροικοι ίδρυσαν καλοπροαίρετα το Ελληνικό Εμπορικό Επιμελητήριο Μόντρεαλ με σκοπό να ενθαρρύνουν και να προωθήσουν τους νέους στο να αναπτύξουν περαιτέρω τις οποιεσδήποτε επαγγελματικές και επιχειρηματικές τους δραστηριότητες. Με την αλλαγή όμως της φρουράς το Επιμελητήριο ξέφυγε σιγά σιγά από τους αρχικούς του στόχους και κατέληξε σε ένα "Ελίτ κλαμπ" με μόνη σχεδόν "δραστηριότητα" την απονομή DEKA ετήσιων βραβείων. Αξιέπαινη κατά τ' άλλα θα θεωρείτο η πρωτοβουλία της βράβευσης, αφού βέβαια ο οργανισμός θα είχε ταυτόχρονα να επιδείξει κάποιο ουσιαστικό έργο και εφόσον οι επιλογές γινόντουσαν με τα σωστά κριτήρια και με βάση το ήθος και την ουσιαστική προσφορά των τιμώμενων προσώπων. Η φετινή άτοπη και απαράδεκτη απονομή βραβείου εκ μέρους του Ελληνικού Εμπορικού Επιμελητηρίου Μόντρεαλ σε αμφιβόλου ποιότητας και προσφοράς "επικοινωνιακού" μέσου, μειώνει ανεπανόρθωτα  το κύρος και την αξιοπιστία του οργανισμού ενώ ταυτόχρονα υποτιμά την νοημοσύνη τόσο των παρευρισκομένων όσο και των υπολοίπων βραβευθέντων...

Εσείς τι λέτε;
Μιχάλης Τελλίδης
michael.tellides@cfmbradio.com