Total Pageviews

Wednesday, March 29, 2017

Εσείς τι λέτε;


«Δύο μέτρα και δύο σταθμά…»

Έφτασε η ώρα της αλήθειας. Την ερχόμενη Δευτέρα 3 Απριλίου, οι επαναληπτικές   ομοσπονδιακές εκλογές στην περιφέρεια Saint-Laurent θα αποφασίσουν εάν η Εμμανουέλλα Λαμπροπούλου καθίσει τελικά στα βουλευτικά έδρανα. 
Αν εκλεγεί, θα είναι το νεότερο σε ηλικία μέλος του Καναδικού Κοινοβουλίου και η μοναδική βουλευτίνα ελληνικής καταγωγής από το Κεμπέκ.
Το χρίσμα της Εμμανουέλλας ήταν μία αναπάντεχη έκπληξη αφού όλες σχεδόν οι προβλέψεις, μέχρι και την τελευταία στιγμή, έφεραν την κύρια αντίπαλό της, πρώην Υπουργό Μετανάστευσης Yolande James στην πρώτη θέση.
Το αναλυτικό ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Martin C. Barry στα «Ελληνοκαναδικά Νέα» περιγράφει με λεπτομέρειες το ιστορικό άλμα ανόδου της νεαρής ελληνίδας. 
Εάν κρίνουμε από την δημογραφική σύνθεση της περιοχής και τις ιδεολογικές αντιλήψεις των κατοίκων, οι πιθανότητες να κερδίσει είναι μάλλον υψηλές.
Θα πρέπει ωστόσο να ληφθεί υπόψη ότι η απόφαση της να διεκδικήσει την έδρα Saint-Laurent ήρθε σε ανύποπτο χρόνο και ελάχιστοι γνώριζαν τις πολιτικές φιλοδοξίες της μέχρι πρότινος άγνωστης 26χρονης καθηγήτριας γυμνασίου.
Βέβαια στην πολιτική τίποτα δεν είναι δεδομένο και χρειάζεται ακόμη πολύ δουλειά πριν την τελική νίκη, κάτι άλλωστε που γνωρίζει καλύτερα η ίδια η υποψήφια.
Εκείνο που θα πρέπει ιδιαίτερα να τονιστεί εδώ είναι ότι η Εμμανουέλλα Λαμπροπούλου ότι έχει κερδίσει μέχρι στιγμής το κέρδισε με το «σπαθί» της. Η ανοιχτή πρωτόγνωρη υποστήριξη των «πρωτοβάθμιων» οργανισμών μας, που κατά τη γνώμη μου στο ελάχιστο συνέβαλε στην επιτυχία της, μόνο επιλεκτική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.
Αναρωτιέμαι ειλικρινά, γιατί Κογκρέσο και Κοινότητα δεν στήριξαν προγενέστερες υποψηφιότητες, όπως του Παναγιώτη Παπαδάκη για το χρίσμα του υποψηφίου βουλευτή, του Αντώνη Μαύρου, υποψηφίου στις ομοσπονδιακές εκλογές  και τόσων άλλων υποψηφίων ελληνικής καταγωγής σε διάφορα πολιτικά επίπεδα;
Έχω ακόμη μεγάλη περιέργεια να μάθω, πόσα και ποια στελέχη της λεγόμενης «οργανωμένης» παροικίας  μας έδωσαν το παρών στη δημόσια συζήτηση των υποψηφίων αρχηγών του Νεοδημοκρατικού κόμματος  στο Μόντρεαλ την περασμένη Κυριακή, ώστε να ενθαρρύνουν - αν μη τι άλλο - την ελληνικής καταγωγής υποψήφια αρχηγό Niki Ashton;  Είναι ολοφάνερο ότι στις ως άνω περιπτώσεις ισχύει το γνωστό ρητό «Δύο μέτρα και δύο σταθμά…»
Στα εγκαίνια του πολιτικού γραφείου της Εμμανουέλλας Λαμπροπούλου είδαμε και πάλι   στην πρώτη γραμμή τους πανταχού παρόντες (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) να φορούν τον πλούσιο υποκριτικό μανδύα των «οπαδών» και να δηλώνουν απερίφραστα πιστοί Φιλελεύθεροι και φανατικοί υποστηρικτές… Και βέβαια δεν άφησαν ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία να απαθανατιστούν επιδεικτικά, σε άπειρα ενσταντανέ και σελφις…
Οι ίδιοι, που ενίοτε περιβάλλουν τον κάθε υποψήφιο, ασχέτου κόμματος, φυλής και προσόντων. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο. Ουδέν κρυπτόν όμως υπό τον ήλιο…
Πάντως, πέρα από τα χίλια μύρια γνωστά ευτράπελα, θα ήθελα να τελειώσω το άρθρο μου με μια νότα αισιοδοξίας, ευχόμενος ειλικρινά στην Εμμανουέλλα Λαμπροπούλου καλή επιτυχία στο πολιτικό της ξεκίνημα… 

Thursday, March 23, 2017

Εσείς τι λέτε;


Το άδοξο τέλος των αγωνιστών του ‘21

Κάθε χρόνο στις 25 Μαρτίου τιμούμε και γιορτάζουμε τον ξεσηκωμό των υπόδουλων Ελλήνων κατά του Οθωμανού δυνάστη για την ελευθερία.
Θυμόμαστε ακόμη τους ανθρώπους που μέσα σε μια νύχτα έγιναν ηγέτες της Επανάστασης του ’21, θυσιάζοντας τις περιουσίες και τη ζωή τους για την Ελευθερία της πατρίδας. Και μπορεί αυτοί να έδωσαν ότι είχαν για την Επανάσταση, όμως πολύ γρήγορα αγνοήθηκαν από την «ελεύθερη Ελλάδα» και οι περισσότεροι είχαν άδοξο τέλος. Ο λόγος για τους ΗΡΩΕΣ μας.
Επειδή η έρευνα με ενδιαφέρει ιδιαίτερα, θα ήθελα με την ευκαιρία της επετείου να μοιραστώ μαζί σας κάποια αδιάψευστα στοιχεία που συνέλεξα για να διαπιστώσετε πόσο αχάριστος μπορεί να είναι ένας λαός στους ανθρώπους που έδωσαν κυριολεκτικά το αίμα τους για τη μεγάλη ιδέα. 
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, καταδικάστηκε σε φυλάκιση και εν συνεχεία σε θάνατο, που μετατράπηκε σε ισόβια, για τη στάση του εναντίον του βασιλέως. Πολύ αργότερα αφέθη ελεύθερος… 
Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης οδηγήθηκε σε δίκη, καταδικάσθηκε σε θάνατο που μετατράπηκε από τη λαϊκή δυσαρέσκεια σε πλήρη στρατιωτική καθαίρεση πριν επανέλθει στα αξιώματά του. Δολοφονήθηκε καθώς επέστρεφε στο ελληνικό στρατόπεδο μετά το τέλος της μάχης...
Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος δολοφονήθηκε από πρωτοπαλίκαρα του Μαυροκορδάτου στις φυλακές της Ακρόπολης. Ο γενναίος πολεμιστής ήρθε σε σύγκρουση με σημαντικούς πολιτικούς της εποχής, γεγονός που οδήγησε σε συνεχείς προσπάθειες για την εξόντωσή του. Κατηγορήθηκε για συνεργασία με τον εχθρό, φυλακίστηκε και τελικά δολοφονήθηκε με βάναυσο τρόπο... 
Ο Αθανάσιος Διάκος μετά την άρνησή του να προσκυνήσει τους πασάδες κάηκε ζωντανός αφού πρώτα οι Τουρκαλβανοί τον σούβλισαν…
Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης μετά την ήττα του στο Δραγατσάνι φυλακίστηκε και αργότερα απελευθερώθηκε. Η κλονισμένη υγεία του δεν του επέτρεψε έκτοτε να βοηθήσει το επαναστατημένο έθνος. Δύο μήνες μετά την αποφυλάκισή του πέθανε στη Βιέν μέσα σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και μιζέριας...
Η Μαντώ Μαυρογένους απεβίωσε στην Πάρο από την πείνα και την εξαθλίωση και έχοντας δαπανήσει όλη της την περιουσία στον αγώνα…
Η Μπουμπουλίνα Λασκαρίνα δολοφονήθηκε μέσα στο ίδιο της το σπίτι στις Σπέτσες   από Σπετσιώτες «πατριώτες» καθώς προσέβαλε την τιμή τους κι ενώ η Ελλάδα σπαράσσονταν από τον εμφύλιο! Η μεγάλη καπετάνισσα, έδωσε την περιουσία της για τον αγώνα και θρήνησε ένα γιο στην επανάσταση. Η ελληνική πολιτεία έκλεισε την υπόθεση και δεν αναζήτησε καν τους δράστες...
Ο Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικηταράς, για τις υπηρεσίες του στον αγώνα συνελήφθη με την κατηγορία της συνωμοσίας, βασανίστηκε φριχτά έως ότου έχασε το φως του. Έτσι τυφλός, πεινασμένος, άστεγος και ξεχασμένος από όλους θα πεθάνει από το κρύο και την πείνα χωρίς να δεχθεί ποτέ να λάβει κανένα βοήθημα από το κράτος...
Ο Ιωάννης Μακρυγιάννης ήρθε σε αντίθεση με τους οπαδούς του Καποδίστρια, και με τον Όθωνα. Καταδικάστηκε σε θάνατο με την κατηγορία ότι σχεδίαζε τη δολοφονία του βασιλιά…  
Ο Κόμης Ιωάννης Καποδίστριας, πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας, αφού πούλησε την τεράστια περιουσία του και διέθεσε όλα του τα χρήματα για την ανόρθωση του Έθνους δολοφονήθηκε από τον αδελφό και το γιο του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη καθώς «τόλμησε» να τα βάλει με τα μεγάλα τζάκια...
Αμέτρητοι επώνυμοι και ανώνυμοι Ήρωες για την φιλοπατρία και αυτοθυσία τους εισέπραξαν αχαριστία, διωγμό, βασανιστήρια, ακόμη και τον θάνατο…
Λένε πως η ιστορία διδάσκει όταν τη γνωρίζεις.
Αν κρίνω από τον τρόπο σκέψης και διοίκησης της σύγχρονης πολιτικής και εκπαιδευτικής ηγεσίας, πολύ φοβάμαι πως η ιστορική της γνώση είναι δραματικά περιορισμένη, αν όχι ανύπαρκτη…

Wednesday, March 15, 2017

Εσείς τι λέτε;


Niki Ashton
Η ελληνίδα που εμπνέει


Η πολιτική γενικά, θεωρείται ένα προνόμιο των ανδρών. Πρόκειται για ένα στερεότυπο  το οποίο ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα σε πολλές ακόμη χώρες. Όσο πιο ψηλά κοιτάζουμε στην ιεραρχία της εξουσίας, τόσο λιγότερα γυναικεία πρόσωπα βλέπουμε. Πάντως, ύστερα από χρόνια αγώνων, η κατάσταση αρχίζει σιγά σιγά να αλλάζει. Η είδηση έρχεται από τη Manitoba. Η Niki Ashton επιδιώκει να διαδεχτεί τον Tom Mulcair, διεκδικώντας  εκ νέου την αρχηγεία του Νεοδημοκρατικού κόμματος και με όνειρο να γίνει μια μέρα πρωθυπουργός του Καναδά. Η πρώτη απόπειρά της Niki Ashton, ως γνωστόν, έγινε το 2012, όταν δοκίμασε την τύχη της στον ευρύτερο πολιτικό στίβο του Καναδά φιλοδοξώντας να πάρει θέση στην κούρσα διαδοχής του Jack Layton, στο τότε κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αντίπαλοί της, τη φορά αυτή, είναι ο Peter Julian από την Βρετανική Κολομβία, ο Charlie Angus από το Οντάριο και ο Guy Caron από το Κεμπέκ. Η Niki Ashton, βουλευτής της περιοχής Churchill - Keewatinook Aski της βόρειας Manitoba ηλικίας 34 ετών, είναι ελληνικής καταγωγής και η νεώτερη υποψήφια για την κούρσα της διαδοχής στο Νεοδημοκρατικό κόμμα. Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και να φιλοξενήσω στον σταθμό τη Niki και πρέπει να ομολογήσω πως εντυπωσιάστηκα από την ευφράδεια λόγου, τα άψογα ελληνικά της και   περισσότερο από την υπηρηφάνεια που νοιώθει για την ελληνική καταγωγή της. Μιλάει άπταιστα αγγλικά, γαλλικά, ελληνικά και ισπανικά, δηλώνει ως μητρική της γλώσσα τα ελληνικά ενώ συνεννοείται άνετα στα ρωσικά, τούρκικα και κινέζικα. Σε συνέντευξη τύπου που παρεχώρησε εδώ στο Μόντρεαλ, εντυπωσίασε τους δημοσιογράφους με τον τρόπο σκέψης, την αποφασιστικότητα και την άνεσή που έχει  να κινείται ανάμεσα στις διάφορες γλώσσες που κατέχει.θα πρέπει να σημειωθεί ότι η Niki Ashton είναι κόρη του πρώην επαρχιακού υπουργού Πολυπολιτισμού της Μανιτόμπα Steve Ashton και της Χαρίκλειας Δημητρακοπούλου. Στις πρόσφατες αμερικανικές προεδρικές εκλογές, υπήρξε ένθερμη υποστηρίκτρια του υποψηφίου για την προεδρία Bernie Sanders. Η Niki Ashton είναι παντρεμένη με τον Ryan Barker με ορθόδοξο γάμο σε ναό της Αλεξανδρούπολης στην Ελλάδα, απ' όπου κατάγεται η μητέρα της.Πιστεύω ότι η υποψηφιότητα της Niki Ashton, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, έχει ιδιαίτερη σημασία για την ομογένεια του Καναδά. Στο πρόσωπό της το ελληνικό στοιχείο βρίσκει έναν ουσιαστικό υπερασπιστή των εθνικών μας θεμάτων, ειδικότερα στην δύσκολη αυτή περίοδο των εδαφικών διεκδικήσεων και απρόοπτων εξελίξεων. Παράλληλα, προασπίζεται την ισότητα των καναδών σε όλους τους τομείς, σε μια χώρα που σήμερα θεωρείται μοντέλο της δημοκρατίας. Η Niki Ashton με την απόφασή της αυτή, εκτός του ότι τοποθετεί την Ελλάδα στον παγκόσμιο χάρτη, κάνει έμμεσα ένα σημαντικό λόμπι υπέρ της Ελλάδας, τόσο αναγκαίο στους δύσκολους και αβέβαιους σημερινούς καιρούς που διανύουμε. 
Η στήλη της εύχεται κάθε επιτυχία και μια μέρα πρωθυπουργός...

Tuesday, March 7, 2017

Εσείς τι λέτε;



Η πατρίδα στον βωμό του...τζόγου!

Μήπως τελικά είμαστε άξιοι της μοίρας μας; 
Ενώ σερφάριζα στο διαδίκτυο για να πληροφορηθώ τα τελευταία συμβάντα στην  "ταλαίπωρη" πατρίδα, έπεσα πάνω σε δύο απίστευτες αληθινές ειδήσεις, από αυτές που δυστυχώς περνούν στα ψιλά γράμματα της σημερινής επικαιρότητας...
"Εκατομμύρια στα καζίνο των κατεχομένων", τιτλοφορείται σχετικό άρθρο των  TOURISM CHRONICLES. "Εξωφρενικά είναι τα ποσά που αφήνουν οι Κύπριοι στα κατεχόμενα δοκιμάζοντας τη τύχη τους σε καζίνο, εν μέσω μάλιστα οικονομικής κρίσης. Τα τελευταία δέκα τουλάχιστον χρόνια, οπότε άρχισαν να τηρούνται στοιχεία, έγιναν συναλλαγές στα κατεχόμενα μέσω πιστωτικών καρτών που ξεπερνούν τα 34 εκατομμύρια ευρώ, για τυχερά παιχνίδια και για αγορές με πλαστικό χρήμα..."
Θυμάμαι, με το άνοιγμα των οδοφραγμάτων το 2003 είχε γεννηθεί η ελπίδα της επανασύνδεσης και επιστροφής των προσφύγων. Πολλοί τότε είδαν την κίνηση αυτή ως την απαρχή της ενοποίησης του νησιού. Ορισμένοι πάλι παραδόξως την είδαν από άλλο φακό. Ως χώρο αναψυχής και δοκιμής της τύχης στην κατεχόμενη πατρίδα...
Τι να πει κανείς; Άλλοι εναπόθεσαν την ψυχή τους στα χώματα που γεννήθηκαν και κάποιοι άλλοι εναποθέτουν...τον οβολό τους και μάλιστα αδρά.
Μία άλλη εξωφρενική είδηση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, που και αυτή πέρασε στα "ψιλά" γράμματα, φέρει τον τίτλο: "Οι έλληνες τζογάρουν στα καζίνο των Σκοπίων". 
"Ημέρες ρεπό και τα Σκόπια έχουν την τιμητική τους. Οι δοκιμαζόμενοι από την ελληνική κρίση έλληνες σχηματίζουν ουρές στον μεθοριακό σταθμό των Ευζώνων για να δοκιμάσουν την τύχη τους σε ένα από τα φιλόξενα καζίνο...
Μία ατέλειωτη ουρά από ΙΧ αυτοκίνητα από το Κιλκίς, τη Θεσσαλονίκη αλλά και από την Έδεσσα, τη Βέροια και την Κατερίνη, συνωστίζονται στα σύνορα με προορισμό το “Λας Βέγκας” των Βαλκανίων.."
Όντως, τραγικό το γεγονός... πολλοί έλληνες σήμερα εν μέσω σοβαρής κρίσης, παίζουν τεράστια ποσά σε καζίνο και ακόμη τραγικότερο το ότι προτιμούν να παίζουν στα σκοπιανά και τουρκοκυπριακά καζίνο!
Οι έλληνες παίκτες, που για ακαταλαβίστικους λόγους προτιμούν τα γειτονικά αυτά καζίνο αντί τα ντόπια, στην ουσία χρηματοδοτούν την προπαγάνδα εναντίον των ελλήνων και της Ελλάδας. Εκατομμύρια εναποτίθενται στο παράνομο τουρκοκυπριακό καθεστώς κατοχής της βόρειας Κύπρου που τόσα προβλήματα έχει προκαλέσει στην μεγαλόνησο και στην FYROM η οποία προκλητικά καπηλεύεται την ελληνική ιστορία προκαλώντας σύγχυση στην διεθνή εικόνα της Ελλάδος.
Τα διαβάζω και η σκέψη μου ανατρέχει τους αγώνες των μαρτύρων και ηρώων που θυσιάστηκαν υπερασπιζόμενοι τα πάτρια εδάφη και τα ιδανικά της φυλής μας.
Και ακόμη, τους δικούς μας αγώνες εδώ στον Καναδά να ευαισθητοποιήσουμε την κοινή γνώμη και να αποτρέψουμε την αναγνώριση των ψευδοκρατών από τις εκάστοτε καναδικές κυβερνήσεις.  
Τα διαβάζω, τα βλέπω, τα ακούω και θλίβομαι αφάνταστα...
 

Wednesday, March 1, 2017

Εσείς τι λέτε;



8η Μαρτίου - Μία παρεξηγημένη Ημέρα...

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, όπως θεσμοθετήθηκε το 1977 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, καθιερώθηκε για να θυμίζει στις γυναίκες του κόσμου ότι ύστερα από πολλές θυσίες και άνισους αγώνες το γυναικείο φύλλο κατέκτησε ίσα δικαιώματα με τους άντρες, διεκδίκησε καλύτερες συνθήκες εργασίας καθώς και δικαίωμα ψήφου. Σε ποιές όμως γυναίκες αναφερόμαστε; Σ' εκείνες που είχαν την τύχη και γεννηθούν στη πολιτισμένη δύση ή σ' αυτές που είχαν την ατυχία να δουν το φως του ήλιου σε κάποια μεσαιωνικού τύπου χώρα; Γεγονός αναμφισβήτητο είναι ότι η ισότητα των δύο φύλλων είναι δυστυχώς ανύπαρκτη σε πολλές ακόμη χώρες όπου υπάρχουν παιδιά, κοπέλες, γυναίκες, ηλικιωμένες που δεν έχουν καμία αξία, καμία υπόσταση μέσα στην κοινωνία. Ακόμη και σήμερα στον 21ο αιώνα της "εξέλιξης," υπάρχουν γυναίκες που γεννιούνται σε καθεστώτα ομηρίας και εκπορνεύονται πριν ακόμη ενηλικιωθούν. Κοπέλες που πωλούνται σαν αντικείμενα για "όλες" τις δουλειές...Η 8η Μαρτίου πρέπει να είναι Ημέρα κινητοποιήσεων σε όλο τον κόσμο και όχι Ημέρα γιορτής. Ημέρα "θλίψης" μάλλον, για τα εκατομμύρια κορίτσια θύματα σωματικής, σεξουαλικής ή συναισθηματικής βίας, κορίτσια που υποβάλλονται σε ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων, που συχνά δολοφονούνται από συγγενείς τους για λόγους τιμής... Σ' ολόκληρο τον πλανήτη, υπό την ανοχή κρατών, θυσιάζονται στο βωμό της σεξουαλικής εκμετάλλευσης και της ηδονής, εκατομμύρια ανήλικα κορίτσια. Πώς είναι δυνατόν να γιορτάζονται μάχες, που υποτίθεται ότι έχουν κερδηθεί, όταν υπάρχουν ακόμα ανοιχτές πληγές που αιμορραγούν; Πώς μπορούμε να μιλάμε για ελευθερία, ισότητα, ιδανικά και πάνω απ’ όλα, για ανθρώπινα δικαιώματα, σ’ έναν απάνθρωπο κόσμο; Στις Ηνωμένες Πολιτείες οι εργάτριες στον τομέα της υφαντουργίας κινητοποιήθηκαν  πριν 160 χρόνια, στις 8 Μαρτίου 1857 στη Νέα Υόρκη, για τις άθλιες συνθήκες εργασίας και τους χαμηλούς μισθούς τους. Ήταν η έναρξη του εργατικού κινήματος. Δύο χρόνια αργότερα οργανώθηκε το πρώτο σωματείο γυναικών το οποίο συνέχισε τον αγώνα για τη χειραφέτηση τους. Στις μέρες μας όμως, η Ημέρα αυτή έχει χάσει το πολιτικό και κοινωνικό της μήνυμα. Αφενός εμπορευματοποιήθηκε και αφετέρου εκλήφθηκε ως ευκαιρία για να εκφράσουν οι άνδρες την αγάπη τους στις γυναίκες, όπως κατά την Ημέρα της Μητέρας και του Αγίου Βαλεντίνου... Την Κυριακή 5 Μαρτίου, η Ομοσπονδία Ελληνίδων του Λαβάλ "Ηλέκτρα", θα γιορτάσει την Διεθνή Ημέρα Δικαιωμάτων των Γυναικών στο Chateau Royal, με ειδικές αναφορές και σχετικές με την Ημέρα ομιλίες. Εξάλλου την Πέμπτη 9 Μαρτίου, ο Οργανισμός τρίτης ηλικίας "ΦΙΛΙΑ", στα πλαίσια του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας, διοργανώνει εκδήλωση στην αίθουσά του στο Μόντρεαλ, με ομιλητή της Ημέρας τον Γενικό Πρόξενο κ. Νικόλαο Σιγάλα. Δύο ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις που πάντως αφορούν και τα δύο φύλλα...