Η άλλη πλευρά του φεμινισμού

Ο κόσμος, όπως τον ξέραμε, αλλάζει με γοργούς ρυθμούς και τρόπους που ξαφνιάζουν. Η τεχνολογία που προήλθε από την έκρηξη της γνώσης της δεκαετίας του 1960 έχει φέρει παγκοσμίως κοινωνική και βιομηχανική επανάσταση. Οι επιστήμονες, οι επιχειρηματίες, οι εκπαιδευτικοί και οι πολιτικοί, λειτουργούν με την πεποίθηση ότι με τη γνώση και τους διαθέσιμους πόρους η ανθρωπότητα θα μπορούσε να λύση όλα τα προβλήματα. Ωστόσο, με όλες τις προόδους που έγιναν έχουμε σήμερα μεγαλύτερα δεινά. Η απειλή ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος εξακολουθεί να υπάρχει, η τρομοκρατία και η βία συνεχίζονται, οι εθνοτικές και θρησκευτικές συγκρούσεις αποτελούν παντού κάθε μορφής διανθρώπινης συμβίωσης, τα ήθη συνεχίζουν να εκφυλίζονται με ταχείς ρυθμούς... Η σύγχρονη οικογένεια μοιάζει με πλοίο έτοιμο να ναυαγήσει. Τα αλλεπάλληλα διαζύγια, η ελεύθερη συμβίωση, οι γάμοι και οι τεκνοθεσίες ομοφυλοφίλων, η κατάργηση των φύλων και η κουλτούρα της άρνησης πλεονάζουν στον υποτιθέμενο «ελεύθερο κόσμο». Σε όλα αυτά που συμβαίνουν, δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε και την αρνητική επίδραση των φεμινιστικών κινημάτων. Σύμφωνα με μελέτες κοινωνιολόγων, ικανό μέρος της κατηγορίας αυτής των γυναικών ευθύνεται για την κοινωνική παρακμή που βιώνουμε. Ψευτοφεμινίστριες δεν χάνουν την ευκαιρία να λογοκρίνουν οτιδήποτε με το οποίο διαφωνούν. Η αντρική ενέργεια, αποφασιστικότητα και δράση θεωρείται επιθετική συμπεριφορά… Μία συνήθης πρακτική του φεμινισμού που περιλαμβάνει ως ρητορική μίσους μόνο οτιδήποτε αντικρούει την φεμινιστική ατζέντα. Η ρητορική μίσους για τους άντρες είναι καθημερινό φαινόμενο. Επί δεκαετίες διδάσκεται σε πανεπιστήμια και ολόκληρες καμπάνιες κατά της «τοξικής αρρενωπότητας» χρηματοδοτούνται από σοβαρούς οργανισμούς για να μας εξηγήσουν πως η φύση του άντρα είναι άγρια και εγκληματική… Τα τελευταία χρόνια φεμινιστικά βιβλία και άρθρα υπερασπίζονται τη μισανδρία ως μέσο ώστε να δημιουργηθεί χώρος για την αλληλεγγύη μεταξύ των γυναικών. Με λίγα λόγια, η απροκάλυπτη μισανδρία διαφημίζεται ως δικαίωμα. Πλασματικές ιστορίες κατακλύζουν καθημερινά τα «φιλόξενα» κοινωνικά δίκτυα με αναρτήσεις φεμινιστριών να περιγράφουν φανταστικές παρενοχλήσεις και βιασμούς αντρών εις βάρος τους, που συνέβησαν μάλιστα πριν δεκαετίες… Αποτέλεσμα: καριέρες επώνυμων να καταστρέφονται και αθώοι να τραβιούνται στα δικαστήρια να αποδείξουν την αθωότητα τους. Ο «νοθευμένος» φεμινισμός και τα ακραία Meetoo κινήματα δεν χάνουν ευκαιρία να μας ρητορεύουν πως είναι σωστό να μισούμε τους άντρες... Υπάρχει ωστόσο και ο γνήσιος φεμινισμός που έχει να κάνει με τα δίκαια αιτήματα των γυναικών. Με την ισότητα, όχι την ανωτερότητα ή το μίσος προς τους άντρες. Σύμφωνα με τον χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων, η ισότητα γυναικών και αντρών πρέπει να εξασφαλίζεται σε όλους τους τομείς, μεταξύ άλλων στην απασχόληση, την εργασία και τις αποδοχές. Οι άντρες και οι γυναίκες έχουν ίδια δικαιώματα στη ζωή και αυτό σημαίνει να αντιμετωπίζουν μαζί τις δυσκολίες στην οικογένεια και να προσφέρουν το ίδιο στην κοινωνία. Η διάσημη Αμερικανίδα συγγραφέας Sally Kempton έχει πει: «Έγινα φεμινίστρια σαν εναλλακτική λύση στο να γίνω μαζοχίστρια…»

Κανένα παιδί δεν πρέπει να πεινάει...

Αν κάποιος πριν λίγα χρόνια έλεγε για υποσιτισμένα παιδιά στην Ελλάδα, θα τον χαρακτήριζαν υπερβολικό. Κι όμως, στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, στην Ελλάδα της βαθειάς οικονομικής κρίσης και της εξαθλίωσης, εκατοντάδες παιδιά λιποθυμούν καθημερινά στις σχολικές αίθουσες επειδή πεινάνε… Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους, τα νούμερα είναι δραματικά και αποκαλύπτουν το μέγεθος του οικονομικο-κοινωνικού προβλήματος στις ελληνικές οικογένειες. Παιδιά που φοιτούν σε νηπιαγωγεία και δημοτικά της χώρας, δεν έχουν ούτε τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους. Ένα κουλούρι ή φρούτο, λίγο γάλα ή χυμό. Τα άκρως απαραίτητα για την επιβίωση και την ανάπτυξη ενός παιδιού έχουν πλέον γίνει είδη πολυτελείας. Και πώς να μην είναι άλλωστε όταν οι περισσότερες ελληνικές οικογένειες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, με τον ένα ή και τους δύο γονείς να βρίσκονται χωρίς δουλειά... Γεγονός είναι ότι η οικονομική κρίση που περνά η Ελλάδα από το 2009 μέχρι σήμερα, έχει οδηγήσει σε μια πρωτοφανή για καιρό ειρήνης πτώση του κατά κεφαλήν εισοδήματος. Σύμφωνα με τις επίσημες μετρήσεις, οι Έλληνες έχασαν την περίοδο αυτή το 1/3 από το διαθέσιμο εισόδημά τους. Και θεωρείται βέβαιο ότι η κρίση θ’ αφήσει βαθιά τραύματα στην ελληνική κοινωνία η οποία θα αργήσει πολύ να τα ξεπεράσει. Στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης δείχνουν ότι οι Έλληνες υποφέρουν από τις υψηλότερες τιμές για καθημερινά αγαθά και υπηρεσίες, ενώ ταυτόχρονα έχουν μια από τις χαμηλότερες αγοραστικές δυνάμεις. Οι χαμηλοί μισθοί και η ακρίβεια τσακίζουν κυριολεκτικά τα νοικοκυριά. Το φαινόμενο των αστέγων έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Μόλις πρόσφατα καταγράφηκαν συνολικά 1.645 άστεγοι, ενώ οι αριθμοί αυτοί πιστεύεται πως είναι αρκετά μεγαλύτεροι. Οι κοινωφελείς οργανισμοί για το παιδί υπολειτουργούν λόγω σοβαρής έλλειψης δωρητών, μια και οι μέχρι πρότινος δωρητές σπανίζουν αφού παλεύουν οι ίδιοι να επιβιώσουν κάτω από τις δύσκολες συνθήκες που δημιούργησε η κρίση στην πατρίδα. Η απανταχού ομογένεια ωστόσο συνεχίζει τη συστηματική εκστρατεία με στόχο την ανακούφιση και ενίσχυση των ευπαθών κοινωνικών ομάδων. Παρόμοιο έργο ανέλαβε, εδώ και μερικά χρόνια, η «Μαγική Αποστολή», με σκοπό την συμπαράσταση των Παιδικών Ιδρυμάτων της Ελλάδας. Με πρωτοβουλία της ακούραστης εμπνεύστριας κ. Βρισηίδας Μαύρου-Παιδούση και με δεκάδες φιλότιμους εθελοντές που δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, συνεχίζεται η δική μας εκστρατεία για την ενίσχυση των κοινωφελών ιδρυμάτων που ασχολούνται με τα παιδιά. Τα ιδρύματα αυτά φιλοξενούν χιλιάδες παιδιά προσφέροντας μεταξύ άλλων συσσίτια, περίθαλψη και πάνω απ’ όλα φροντίδα, θαλπωρή και προστασία σε καθημερινή βάση. Καλούμαστε όλοι μας να τα ενισχύσουμε με κάποια τρόφιμα, είδη ρουχισμού, σχολικά είδη. Όσα μπορεί ο καθένας... Την ερχόμενη Κυριακή 26 Μαΐου 2024, η Επιτροπή Συμπαράστασης Παιδικών Ιδρυμάτων της Ελλάδας «Magic Mission», σας προσκαλεί σε γεύμα στο Ελληνικό Κοινοτικό Κέντρο Μόντρεαλ, για την ενίσχυση των άπορων παιδιών της Ελλάδας. Γιατί κανένα παιδί δεν πρέπει να πεινάει…

Διαιώνιση του αποικιακού καθεστώτος...

Επίσημη ημέρα αργίας η ερχόμενη Δευτέρα και μία από τις μετρημένες στον Καναδά, αν θελήσουμε να τις συγκρίνουμε με τις ευρωπαϊκές. Ο Αγγλικός Καναδάς γιορτάζει τα γενέθλια της βασίλισσας Victoria (24 Μάιου1819 - 22 Ιανουαρίου 1901) ενώ ο Γαλλικός Καναδάς τη μνήμη του εποίκου στρατιώτη Dollard des Ormeaux (23 Ιουλίου1635 - 21 Μάιου 1660). Δεν υπάρχουν σαφείς εξηγήσεις για τους λόγους που οφείλουμε να γιορτάζουμε τα δύο αυτά ιστορικά πρόσωπα. Ξεφυλλίζοντας την ιστορία βλέπουμε πως η Βικτώρια υπήρξε η μακροβιότερη βασίλισσα Ηνωμένου Βασιλείου, Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας και αυτοκράτειρα των Ινδιών, (πάνω από έξι δεκαετίες) σε περίοδο μεγάλων κοινωνικών και πολιτικών ανακατατάξεων. Γενεαλογικά είχε, σχεδόν εξ ολοκλήρου, γερμανική καταγωγή και ήταν η τελευταία εκπρόσωπος στο βρετανικό θρόνο του βασιλικού Οίκου Ανοβέρου. Μεταξύ των μεγάλων επιτευγμάτων της μοναρχίας της συγκαταλέγονται η θεσμική μεταρρύθμιση προς μια συνταγματική μορφή πολιτεύματος και η επέκταση της αυτοκρατορίας η οποία έφτασε στο απόγειο της δύναμής της, διπλασιαζόμενη σε μέγεθος με την προσάρτηση των Ινδιών, της Αυστραλίας, του Καναδά και εδαφών της Αφρικής και του Νότιου Ειρηνικού. Το 1858 παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο Γ’ της Γερμανίας, απέκτησαν οκτώ παιδιά, ανάμεσά τους ο Γουλιέλμος Β’ της Γερμανίας και η Σοφία, μετέπειτα Βασίλισσα της Ελλάδας. Οι συνεχείς δημόσιες παρουσίες της και οι απανωτές επιτυχίες στην εξωτερική πολιτική των κυβερνήσεων του στέμματος, αύξησαν το κύρος του μοναρχικού θεσμού στη χώρα. Ο ρόλος της στις γεωπολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα του19ου αιώνα αναμφισβήτητα υπήρξε καθοριστικός. Το 1864 η Βικτώρια παραχώρησε στη συρρικνωμένη τότε Ελλάδα τα Επτάνησα, ως δώρο για την ανάδειξη στον ελληνικό θρόνο του ανιψιού της πρίγκιπα της Δανίας Γουλιέλμου Γεωργίου. Η παραδοσιακή όμως πολιτική της βρετανικής αυτοκρατορίας για θαλάσσια κυριαρχία, οδήγησε στη στήριξη το 1878 της οθωμανικής αυτοκρατορίας έναντι της ρωσικής στο Συνέδριο του Βερολίνου. Το αντάλλαγμα για τη διάσωση ουσιαστικά μετά την ήττα της στο ρώσο - τουρκικό πόλεμο της «μεγάλης ασθενούς των Βαλκανίων» όπως ονομαζόταν τότε η οθωμανική αυτοκρατορία, ήταν η παραχώρηση στη Μεγάλη Βρετανία της Κύπρου. Η Βικτώρια ταύτισε το όνομά της με μία ολόκληρη εποχή. Ο Dollard des Ormeaux γεννήθηκε στη Γαλλία και έδρασε στον Καναδά όταν η χώρα του εξόριζε στην απομακρυσμένη τότε αμερικανική ήπειρο τους βαρυποινίτες κατάδικους και τις ανεπιθύμητες εταίρες. Υπερασπιστής των υποδεέστερων γαλλόφωνων εποίκων της Νέας Γαλλίας έπεσε στη μεγάλη μάχη του Long Sault σε ηλικία 25 χρονών και ηρωποιήθηκε... Η 21η Μάιου, ημέρα θανάτου του, θεωρείται στο Κεμπέκ «Εθνική Ημέρα των Πατριωτών». Έχοντας 157 μόλις χρόνια ύπαρξης ο Καναδάς και ντοκουμέντα χρειάζεται αλλά και ήρωες ώστε να γράψει τη δική του ιστορία. Και δεν χωρά αμφιβολία πως στην αχανή τούτη χώρα υπήρξαν και υπάρχουν αμέτρητα πρότυπα ηρωισμού, θάρρους και πατριωτισμού. Τα ξενόφερτα πρότυπα δεν επιτυγχάνουν τίποτε άλλο από το να διαιωνίζουν ένα αναχρονιστικό και απόλυτα ξεπερασμένο αποικιακό καθεστώς...

Μητέρα ή "Γονέας Α '- Γονέας Β;"

Έφτασε και πάλι η Ημέρα της Μητέρας, μια γιορτή που τιμά κάθε χρόνο τις μητέρες και την προσφορά τους στην οικογένεια και την κοινωνία, καθώς αυτές παίζουν βασικό ρόλο στη διαμόρφωση της νέας γενιάς. Ανεξάρτητα από την εμπορευματοποίηση της, η Ημέρα αυτή τιμά γενικότερα την μητρότητα. Και ενώ οι λαοί του κόσμου ετοιμάζονται να γιορτάσουν την ξεχωριστή αυτή Ημέρα, τα κινήματα της λεγόμενης «αφύπνισης» εξακολουθούν να επιδιώκουν την κατάργηση, ακόμη και την απαγόρευση της λέξης «Μητέρα». Ήδη σε ορισμένα κράτη, συμπεριλαμβανομένου του Καναδά, η αντικατάσταση στα επίσημα έγγραφα των όρων «μητέρα» και «πατέρας» με τον όρο «γονέας» είναι πλέον γεγονός. Υποχρεούμαι να επανέλθω στο θέμα, που τείνει να πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Στη εποχή μας και ειδικότερα στις ελεύθερες κοινωνίες, θριαμβεύει πλέον το κίνημα της αφύπνισης, η λεγόμενη WOKE κουλτούρα. Στο όνομα της αποκατάστασης αδικιών του παρελθόντος εις βάρος των μαύρων και ιθαγενών, των ατόμων με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό, των μεταναστών, των διεμφυλικών, (νέα λέξη) το κίνημα αυτό κινητοποιείται συνεχώς, κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και με ακτιβιστικές ενέργειες, ώστε να ακυρωθεί στον δημόσιο λόγο οποιαδήποτε παρέμβαση δεν είναι σύμφωνη μ’ αυτή. Η κουλτούρα του εξοστρακισμού ή της ακύρωσης, απαγορεύει να μιλούν δημόσια άνθρωποι που έχουν αντίθετες απόψεις, επειδή θεωρεί τον λόγο τους ρατσιστικό, ακυρώνει παραδοσιακούς όρους καθώς και νόμους της φύσης, πιέζει ώστε να μη διδάσκονται στα σχολεία οι ηθικές αξίες, ο θεσμός της πυρηνικής οικογένειας, λογοτεχνικά κείμενα στα οποία, κατά την αντίληψη της, διαφαίνεται υποτίμηση των μελών της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και ζητά να γυρίζονται σειρές ή ταινίες που διαστρέφουν την Ιστορία, όπως π.χ. η μαύρη βασίλισσα Κλεοπάτρα, ο γκέι Μέγας Αλέξανδρος κ.α., ώστε να επέλθει έτσι η κάθαρση από τις αμαρτίες του παρελθόντος... Σύμφωνα με συμπεράσματα εμπεριστατωμένων κοινωνικών μελετών, όσοι είναι «αφυπνισμένοι», βλέπουν παντού αδικίες. Αλλιώς θεωρούνται συμβιβασμένοι με το σύστημα που ευνοεί τους «προνομιούχους» καθώς αυτοί εκμεταλλεύονται τους ευάλωτους. Τη νομοθεσία επίσης που «πρέπει» να θεωρήσει ως κανονικότητα το δικαίωμα του ανθρώπου να κάνει ότι θέλει χωρίς τους ηθικούς φραγμούς του παρελθόντος, ιδίως σε ότι αφορά στο σώμα και την ταυτότητά του, ενώ το σύγχρονο ρεύμα της άφυλης αντίληψης θεωρεί ότι το φύλο είναι κοινωνική κατασκευή που αποδίδεται στον άνθρωπο και τίποτα δεν υπάρχει εκ φύσεως. Χωρίς να αρνείται κάποιος τις αδικίες που συμβαίνουν ή το κακό που διαπράττεται, δεν μπορεί παρά να σταθεί με περίσκεψη έναντι ενός κινήματος που ζητά να αλλάξει τον κόσμο όχι εμπνέοντας, αλλά αλλοιώνοντας την μορφή του, κατασκευάζοντας αλήθειες που διαλύουν ταυτότητες εθνικές, θρησκευτικές, κοινωνικές και προσωπικές, όχι όμως για να χτίσουν έναν κόσμο με αρχές, αλλά για να κάνουν να θριαμβεύσει ο λεγόμενος δικαιωματισμός, (νέα λέξη) που τελικά γίνεται απόλυτος μηδενισμός. Υπάρχει επιτακτική ανάγκη για κοινωνική αφύπνιση... Χρόνια Πολλά στις Μητέρες όλου του κόσμου!

Αμφισβήτηση της ιστορικότητας του Ιησού

Κάθε χρόνο, πριν από τις μεγάλες Χριστιανικές γιορτές, όπως τα Χριστούγεννα, η Ανάσταση κ.α., βλέπουμε, ακούμε και διαβάζουμε διάφορα σενάρια αμφισβήτησης της ιστορικότητας του Ιησού Χριστού. Η αμφισβήτηση βασίζεται στο γεγονός ότι στον αρχαίο κόσμο και ειδικότερα την περίοδο που υπολογίζεται ότι έζησε ο Ιησούς, δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία που να αποδεικνύουν την ύπαρξή του. Απ’ όσα γνωρίζουμε, οι Χριστιανικές πηγές για την ιστορικότητα του Ιησού είναι κυρίως τα συγγράμματα της Καινής Διαθήκης όπως τα Ευαγγέλια, οι Πράξεις των Αποστόλων και οι Επιστολές του Απόστολου Παύλου. Η ιδέα ότι δεν υπήρχε τέτοιος ιστορικός άνθρωπος και ότι ο Ιησούς ήταν μια καθαρά μυθική φιγούρα, κατατέθηκε για πρώτη φορά τον 18ο αιώνα όταν μερικοί ευρωπαίοι διαφωτιστές και διανοούμενοι άρχισαν να εφαρμόζουν τη φιλολογική και ιστορική κριτική στα βιβλία της Καινής Διαθήκης. Το εύλογο ερώτημα που γεννάται εδώ είναι, εάν ο Ιησούς δεν υπήρξε σαν ιστορική πραγματικότητα, τότε τι συνέβη και το θυμήθηκαν κάποιοι μετά από 17 αιώνες; Τελευταία η υπόθεση αναβιώνει μέσω αναξιόπιστων ντοκιμαντέρ και ανυπόστατων δημοσιευμάτων. Το θέμα της ιστορικότητας του προσώπου του Ιησού είναι αναντίρρητα ένα φλέγον θέμα που απασχόλησε και απασχολεί πολλούς, κυρίως αλλόθρησκους και άθεους διανοητές. Μεγάλη μερίδα σύγχρονων ιστορικών συμφωνούν ότι ο Ιησούς υπήρξε, βασιζόμενοι στα γραπτά που συγγράφτηκαν εντός 200 χρόνων από τότε που έλαβαν χώρα τα ιστορικά γεγονότα που σχετίζονται με τη ζωή, τη δράση και το έργο του Ιησού Χριστού στην Ιουδαία και τη Γαλιλαία, τα οποία θεωρούνται ιδιαίτερα αξιόπιστα στοιχεία. Ποιοί όμως είναι οι λόγοι αμφισβήτησης της ιστορικότητας του Ιησού; Και γιατί η αμφισβήτηση δεν είναι τόσο έντονη στις άλλες πολυπληθέστερες θρησκείες όπως ο Ινδουισμός, ο Ιουδαϊσμός και το Ισλάμ; Αν ανατρέξουμε στην ιστορία, θα δούμε ότι ο Ιησούς υπήρξε άμεση απειλή για το ιερατικό συμβούλιο των Ιουδαίων της εποχής, λόγω της επικίνδυνα αυξανόμενης μετατόπισης των πιστών, που αποδίδεται στην απολυταρχική συμπεριφορά του ιερατικού κατεστημένου, για κερδοσκοπικούς και πολιτικούς λόγους. Αποτέλεσμα, οι διώξεις κατά των Χριστιανών από την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έως τον 4ο αιώνα. Γεγονός είναι ότι οι θρησκείες ανέκαθεν υπήρξαν λίαν ανταγωνιστικές. (σήμερα υπολογίζεται ότι υπάρχουν περισσότερες από 4.000 διαφορετικές θρησκείες παγκοσμίως) Και δεν είναι τυχαίο ότι ο Χριστιανισμός, που διαθέτει πάνω από 2.6 δισεκατομμύρια ακολούθους και αποτελεί τη μεγαλύτερη αριθμητικά θρησκεία στον κόσμο, να εξακολουθεί να διώκεται. Σύμφωνα με στοιχεία, σε τουλάχιστον 50 χώρες οι Χριστιανοί διώκονται βάναυσα και γίνονται αποδέκτες ακόμη και σωματικής βίας και κοινωνικού αποκλεισμού εξαιτίας των πεποιθήσεών των. Δεν χωρά καμία αμφιβολία ότι πίσω από την αμφισβήτηση της ιστορικότητας του Ιησού, κρύβονται πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες, οι οποίες πέρα του ότι προσβάλλουν σε ρατσιστικό πλαίσιο ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, υπονομεύουν ταυτόχρονα την ελεύθερη βούληση, την αυτόφωτη σκέψη και τα κεκτημένα δικαιώματα των λαών στις ελεύθερες κοινωνίες... Καλή Ανάσταση και καλή Λαμπρή!