Ιατρικός Τουρισμός - Το μεγάλο στοίχημα για την ελληνική οικονομία

Την Κυριακή 16 Μαρτίου 2025, με πρωτοβουλία του Δρ Γεωργίου Τσούκα, ενδοκρινολόγου και προέδρου της ΕΚΜΜ, πραγματοποιήθηκε το πρώτο Διαδικτυακό Συνέδριο Ιατρικού Τουρισμού. Το Συνέδριο φιλοξένησε τους διακεκριμένους ιατρούς, Θεόδωρο Κωφίδη, καθηγητή- καρδιολόγο, Θεοδόση Αρκουλή, γυναικολόγο, Ανδρέα Λαρετζάκη, ογκολόγο- χειρουργό, Στέλιο Γιασσά, ογκολόγο και Θεόδωρο Χαλάτση, οδοντίατρο και πρόεδρο του Ελληνοκαναδικού Κογκρέσου. Τι είναι όμως ο ιατρικός τουρισμός; Ο ιατρικός τουρισμός αποτελεί μία από τις πιο δυναμικά αναπτυσσόμενες ειδικές μορφές τουρισμού διεθνώς. Η διεθνοποίηση της παγκόσμιας ιατρικής βιομηχανίας και η ραγδαία διόγκωση της βιομηχανίας τουρισμού, σε συνδυασμό με μια σειρά από άλλους παράγοντες, όπως οι τεχνολογικές εξελίξεις, καθιστούν την ανάπτυξη δομών και υπηρεσιών ιατρικού τουρισμού μία βιώσιμη και πολλά υποσχόμενη αγορά. Πιο συγκεκριμένα, ο ιατρικός τουρισμός αφορά ταξίδια που πραγματοποιούνται με στόχο τη θεραπεία μιας ιατρικά διαγνωσμένης νόσου. Ο ιατρικός τουρισμός στην Ελλάδα είναι ένας αναπτυσσόμενος κλάδος, ο οποίος εκμεταλλεύεται τη φυσική ομορφιά του τόπου, την υψηλή ποιότητα ιατρικών υπηρεσιών και το σχετικά χαμηλό κόστος θεραπείας, σε σύγκριση με άλλες χώρες. Η Ελλάδα, όπως τόνισαν οι σύνεδροι, διαθέτει ισχυρούς νοσοκομειακούς ομίλους και ιατρικές υποδομές, άρτια καταρτισμένο ιατρικό προσωπικό, καθώς και σημαντική παράδοση και τεχνογνωσία στον τομέα της φιλοξενίας. Αξιοποιώντας αυτά τα σημαντικά πλεονεκτήματα και αντιμετωπίζοντας τις υπάρχουσες αδυναμίες, η Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει σημαντικό πόλο έλξης ασθενών ταξιδιωτών. Ας δούμε όμως τα πλεονεκτήματα και τις προκλήσεις του ιατρικού τουρισμού στην Ελλάδα όπως έχουν επισημανθεί. Ανάμεσα στα συγκριτικά πλεονεκτήματα, είναι οι υψηλού επιπέδου ιατρικές υπηρεσίες που παρέχονται. Πολλά νοσοκομεία και κλινικές διαθέτουν εξειδικευμένο προσωπικό και σύγχρονες εγκαταστάσεις. Η θεραπεία συνδυάζεται με τις διακοπές και οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν τη φυσική ομορφιά της Ελλάδας ενώ αναρρώνουν. Ο ήλιος και το ήπιο κλίμα ευνοούν την ταχεία και πλήρη αποκατάσταση. Η Ελλάδα προσφέρει διαφορετικές μορφές ιατρικού τουρισμού, από αισθητικές επεμβάσεις και οδοντιατρικές θεραπείες έως φυσιοθεραπείες και ιαματικά λουτρά. Το κόστος ακόμη είναι συγκριτικά χαμηλό. Οι ιατρικές επεμβάσεις στην Ελλάδα είναι συχνά πιο οικονομικές από τις ΗΠΑ, τον Καναδά και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Δεν λείπουν όμως και οι προκλήσεις. Λόγω έλλειψης συντονισμού και προώθησης, η Ελλάδα δεν έχει ενιαία στρατηγική μάρκετινγκ για τον ιατρικό τουρισμό. Οι αργές διαδικασίες για άδειες και η έλλειψη κρατικών κινήτρων, κυρίως λόγω της γραφειοκρατίας, δυσκολεύουν την ανάπτυξη του συγκεκριμένου κλάδου. Η Ελλάδα εξ’ άλλου αντιμετωπίζει έντονο ανταγωνισμό. Χώρες όπως η Ισπανία, η Ουγγαρία και η Τουρκία, επενδύουν περισσότερο στην προώθηση του ιατρικού τουρισμού. Άλλη πρόκληση είναι η έλλειψη υποδομών. Αν και υπάρχουν πολλές ποιοτικές κλινικές, δεν υπάρχει παντού εύκολη πρόσβαση, ειδικά σε νησιώτικες περιοχές. Τέλος, οι περισσότερες διεθνείς ασφαλιστικές εταιρίες συχνά δεν καλύπτουν θεραπείες που γίνονται στην Ελλάδα. Πιστεύεται πως αν η Ελλάδα επενδύσει σε μια οργανωμένη στρατηγική ανάπτυξης, ο ιατρικός τουρισμός μπορεί να γίνει σημαντικός πυλώνας της οικονομίας της.

Εθνική Παλιγγενεσία - Επιτεύγματα και διδάγματα

Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε τα 204 χρόνια από την εθνική μας Παλιγγενεσία. Πόσο καλά όμως γνωρίζουμε τα ιστορικά γεγονότα και τις εξελίξεις; Η κατάληξη του αγώνα του 1821 χαρακτηρίστηκε Παλιγγενεσία. Ανόρθωση δηλαδή του γένους μας. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει ότι μετά την Επανάσταση, η Ελλάδα αναγνωρίστηκε ως ανεξάρτητο κράτος. Το ελληνικό γένος αναστήθηκε, ξαναγεννήθηκε, γιατί απέκτησε αυτοτελή υπόσταση. Οι Έλληνες αποκόμισαν πολλά από την Επανάσταση του 1821, τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Ας δούμε όμως τα κυριότερα οφέλη: Εθνική Ανεξαρτησία: Το σημαντικότερο κέρδος ήταν η ίδρυση του πρώτου ανεξάρτητου ελληνικού κράτους το 1830, με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου. Σχηματισμός Εθνικής Ταυτότητας: Η Επανάσταση ένωσε τους Έλληνες κάτω από έναν κοινό σκοπό και ενίσχυσε την Εθνική τους συνείδηση. Πολιτικές και Κοινωνικές Αλλαγές: Αν και αρχικά υπήρξε πολιτική αστάθεια, η Επανάσταση άνοιξε τον δρόμο για τη δημιουργία ενός σύγχρονου ελληνικού κράτους με ευρωπαϊκές επιρροές. Διπλωματική Αναγνώριση: Η Ελλάδα έγινε διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος, αποκτώντας διπλωματικές σχέσεις με τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία). Αναδιοργάνωση της Οικονομίας: Παρά τις καταστροφές, το νεοσύστατο κράτος προσπάθησε να αναπτύξει υποδομές, εμπόριο και γεωργία. Ενίσχυση του Ελληνικού Πολιτισμού: Η Επανάσταση τόνωσε το ενδιαφέρον για την ελληνική παιδεία, την ιστορία και τη γλώσσα, ενισχύοντας τον νεοελληνικό πολιτισμό. Παρότι το νέο κράτος αντιμετώπισε δυσκολίες, η Επανάσταση του 1821 έθεσε τα θεμέλια για σύγχρονη Ελλάδα. Βέβαια, χάρη στους Ήρωες μας γιορτάζουμε κάθε 25 Μαρτίου την έναρξη του Αγώνα της Ελευθερίας και της Ανεξαρτησίας. Και υπήρξαν πολλοί… Μερικοί από τους πιο γνωστούς είναι: Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: Ο «Γέρος του Μοριά», κορυφαίος στρατηγός της Επανάστασης, που πρωταγωνίστησε σε μάχες, όπως η Άλωση της Τριπολιτσάς. Γεώργιος Καραϊσκάκης: Ικανός στρατιωτικός ηγέτης που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη Στερεά Ελλάδα. Αθανάσιος Διάκος: Ένας από τους πρώτους ήρωες που εκτελέστηκε από τους Οθωμανούς μετά τη μάχη της Αλαμάνας. Μάρκος Μπότσαρης: Γενναίος αγωνιστής από το Σούλι, που έπεσε ηρωικά στη μάχη του Κεφαλόβρυσου. Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα και Μαντώ Μαυρογένους: Δύο σπουδαίες γυναίκες που πρόσφεραν πλοία, χρήματα και τη ζωή τους για τον Αγώνα. Όλοι αυτοί, μαζί με αμέτρητους ανώνυμους αγωνιστές, έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία της Ελλάδας. Οι σημερινοί Έλληνες μπορούν να παραδειγματίζονται από τους ήρωες του 1821, όχι μόνο για τη γενναιότητά τους, αλλά και για τις αξίες που υπερασπίστηκαν. Ο πατριωτισμός, η αυτοθυσία, η ενότητα και η αγάπη για την ελευθερία είναι διαχρονικές αρχές που μπορούν να εμπνέουν κάθε γενιά… Φυσικά, οι προκλήσεις σήμερα είναι διαφορετικές, αλλά η στάση των ηρώων, το θάρρος απέναντι στις δυσκολίες, η επιμονή και η αφοσίωση σε έναν κοινό στόχο, είναι στοιχεία που μπορούν να βοηθήσουν και τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία να προοδεύσει… Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821! Ζήτω η Ελληνική Επανάσταση! Ζήτω το Ελληνικό Έθνος! Ζήτω η Κύπρος!

'Ελληνες θα ειπεί...

Έπεσε στα χέρια μου ένα ενδιαφέρον άρθρο του Αμερικανού δημοσιογράφου Michael Monroe Lewis στο περιοδικό Vanity Fair, που με αφορμή το γνωστό σκάνδαλο του Βατοπεδίου, είχε τότε αποκαλέσει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελληνική κοινωνία «ηθική κατάρρευση». Η άποψή του δεν απέχει πολύ από την αλήθεια. Παρατηρώντας τις συμπεριφορές και τις απόψεις των Ελλήνων όπως εκφράζονται σε δημόσια ή ιδιωτικά φόρα, το συμπέρασμα βγαίνει εύκολα. Οτιδήποτε κι αν γίνει, με οτιδήποτε κι αν ασχοληθεί ο Έλληνας, για πρώτο του καταφύγιο έχει τη γκρίνια, τη κακεντρέχεια, το κράξιμο και την σθεναρή αντίδραση. Και αναρωτιέται κανείς, πως καταντήσαμε έτσι; Σίγουρα φταίει η κακοδιαχείριση, οι σπατάλες, η διαφθορά, η φοροδιαφυγή, οι πολιτικοί και ο χειρισμός των πολιτικοοικονομικών θεμάτων, όμως πρέπει να υπάρχει και κάποιο βαθύτερο αίτιο, κάτι στο DNA μας, κάποιο θεμελιώδες πρόβλημα που μας έχει φέρει σ’ αυτή την κατάσταση. Πάντως δεν είμαστε απερίσκεπτοι ούτε χειρότεροι από τους άλλους. Οπότε γιατί εμείς δεν μπορούμε να διαχειριστούμε τη μικρή μας χώρα και πτωχεύουμε και εξευτελιζόμαστε και τρωγόμαστε μεταξύ μας ανώφελα κι επώδυνα και οι άλλοι όχι; Τα συμπεράσματα των ξένων παρατηρητών είναι ότι οι Έλληνες μισιούνται μεταξύ τους. Δεν είναι φτιαγμένοι να ζουν με τους ομοεθνείς τους. Δε θέλουν, απωθούνται σαν ομώνυμοι μαγνητικοί πόλοι. Από την ίδρυση του Ελληνικού κράτους, αλλά και πολύ παλαιότερα, ποτέ δεν συγκρότησαν μια συμπαγή κοινωνία ανθρώπων που ζουν μαζί και υπακούν στους ίδιους κανόνες με στόχο τη συλλογική εξέλιξη και πρόοδο. Η Ελληνική κοινωνία, κατά την κοινή γνώμη, δεν είναι μια συμπαγής οντότητα, ποτέ δεν ήταν. Οι Έλληνες είναι άτομα που ζουν στον ίδιο χώρο, όχι συμπολίτες ή σύντροφοι. Γι αυτό συνάδελφοι δεν μπορούν να πουν μια καλή κουβέντα ο ένας για τον άλλον. Είναι ενδιαφέρον το πώς εκφράζεται αυτή η απέχθεια στις καθημερινές σχέσεις. Οτιδήποτε συμβαίνει και γίνεται αντικείμενο κουβέντας προσελκύει εκνευρισμό και θυμό, όχι απόψεις και γνώμες. Ταυτιζόμαστε μόνο με τον αρνητισμό και την καταγγελία, την ειρωνεία των σχολιαστών και την τοξικότητα των δελτίων ειδήσεων. Η ελληνική απέχθεια, όπως συμπεραίνουν οι επικριτές, υπάρχει παντού, μεταδίδεται σε όλους σαν ιός και συσσωρεύεται μέσα μας σαν ραδιενέργεια. Και καταλήγουμε κανένας να μη σέβεται τον άλλο σε κανένα επίπεδο (προσωπικό και επαγγελματικό) κι ο κάθε Έλληνας ξεχωριστά, καθώς είναι έτσι μεγαλωμένος, να πιστεύει ακράδαντα ότι κατέχει την απόλυτη αλήθεια. Ίσως γι αυτό εμείς οι Έλληνες μιλάμε όλοι ταυτόχρονα. Μας είναι εντελώς αδύνατο να ακούσουμε οποιαδήποτε φωνή εκτός από τη δική μας. Το φαινόμενο είναι έντονο και στην παροικία μας. Βλέπετε τι συμβαίνει στους οργανισμούς, τα κογκρέσα, την κοινότητά μας… Ο Έλληνας από την άλλη, έχει και πολλά πλεονεκτήματα που διαμορφώθηκαν μέσα από την ιστορία, την κουλτούρα και τις συνθήκες ζωής του. Είναι φιλότιμος, φιλόξενος, έξυπνος, εφευρετικός, φιλομαθής. Πλεονεκτήματα που δυστυχώς δεν έμαθε να τα αξιοποιεί…

ΓΥΝΑΙΚΑ - Μπροστά στις δικαιωματιστικές διεκδικήσεις...

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, όπως θεσμοθετήθηκε το 1977 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, καθιερώθηκε για να θυμίζει στις γυναίκες του κόσμου ότι ύστερα από πολλές θυσίες και άνισους αγώνες, το γυναικείο φύλο κατέκτησε ίσα δικαιώματα με τους άντρες. Γεγονός πάντως είναι ότι η ισότητα των δύο φύλων εξακολουθεί να παραμένει ανεφάρμοστη σε πολλές ακόμη χώρες όπου υπάρχουν παιδιά, κοπέλες, γυναίκες, ηλικιωμένες, που δεν έχουν καμία υπόσταση μέσα στην κοινωνία. Ακόμη και σήμερα, στον 21ο αιώνα της «εξέλιξης», υπάρχουν γυναίκες που γεννιούνται σε καθεστώτα ομηρίας και εκπορνεύονται πριν ακόμη ενηλικιωθούν. Η 8η Μαρτίου πρέπει να είναι Ημέρα κινητοποιήσεων σε όλο τον κόσμο και όχι Ημέρα γιορτής. Ημέρα «θλίψης» μάλλον, για τα εκατομμύρια κορίτσια θύματα σωματικής, σεξουαλικής ή συναισθηματικής βίας, κορίτσια που υποβάλλονται σε ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων και που συχνά δολοφονούνται από συγγενείς τους για λόγους τιμής... Σε ολόκληρο τον πλανήτη, υπό την ανοχή κρατών, θυσιάζονται στο βωμό της σεξουαλικής εκμετάλλευσης και της ηδονής εκατομμύρια ανήλικα κορίτσια. Πώς είναι δυνατόν να γιορτάζονται μάχες που υποτίθεται ότι έχουν κερδηθεί, όταν υπάρχουν ακόμα ανοιχτές πληγές που αιμορραγούν; Πώς μπορούμε να μιλάμε για τιμή, ελευθερία, ισότητα, ιδανικά και πάνω απ’ όλα για ανθρώπινα δικαιώματα σ’ έναν απάνθρωπο κόσμο; Στις Ηνωμένες Πολιτείες οι εργάτριες στον τομέα της υφαντουργίας κινητοποιήθηκαν πριν 168 χρόνια στη Νέα Υόρκη στις 8 Μαρτίου 1857, για τις άθλιες συνθήκες εργασίας και τους χαμηλούς μισθούς. Ήταν η έναρξη του εργατικού κινήματος. Δύο χρόνια αργότερα οργανώθηκε το πρώτο σωματείο γυναικών το οποίο συνέχισε τον αγώνα για τη χειραφέτηση τους. Η Ημέρα της Γυναίκας δεν καθιερώθηκε από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάστηκε να περάσουν πάνω από 50 χρόνια για να γιορταστεί για πρώτη φορά στις 8 Μαρτίου 1909, έπειτα από πρωτοβουλία τότε του Σοσιαλιστικού Κόμματος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Κατόπιν, η γιορτή υιοθετήθηκε και από τη Σοσιαλιστική Διεθνή. Η καθιέρωση όμως ήρθε έπειτα από πολλά χρόνια και συγκεκριμένα το 1977 όταν η Ημέρα αυτή ορίστηκε επίσημα ως Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Σήμερα, ένας νέος αναδυόμενος κίνδυνος για τα δικαιώματα των γυναικών, θεωρώ ότι είναι ο επιβαλλόμενος αναθεωρητισμός. Οι αυτοπροσδιοριζόμενοι διεμφυλικοί, υποκινούμενοι από το κίνημα των δικαιωματιστών και τις αποκαλούμενες «προοδευτικές» κυβερνήσεις, υπονομεύουν συστηματικά τον σημαίνοντα κεκτημένο γυναικείο ρόλο. Στην απασχόληση π.χ. οι τρανσέξουαλς έχουν βάλει στο στόχαστρο τις σημαίνουσες θέσεις εργασίας των γυναικών. Η συμμετοχή των τράνς στον γυναικείο αθλητισμό καθιστά τον ανταγωνισμό άνισο και άδικο, ενώ η πρόσβαση σε γυναικείες τουαλέτες, φυλακές κ.α., θέτει τις γυναίκες σε άμεσο κίνδυνο. Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ υπέγραψε πρόσφατα διάταγμα με το οποίο αναγνωρίζει ότι υπάρχουν μόνο δύο φύλα: Το αρσενικό και το θηλυκό. Νόμος που θα έπρεπε προ πολλού να είχε θεσπιστεί…