Εσείς τι λέτε;

Μειδιάστε γιατί χανόμαστε….

Συχνά με ρωτάνε αν κάνω καλά που «μπολιάζω» το χρονογράφημα με κάποια δόση χιούμορ και που δεν εννοώ να βγάλω από πάνω μου το κασκέτο της εφηβείας αν και πατημένος...ηντάρης (και δεν θέλω σχόλιο έπ’ αυτού!)
Η απάντηση μου σε αυτή την ερώτηση είναι απλή. Δεν τίθεται θέμα αν κάνω καλά, αλλά αν εγώ νιώθω καλά.
Γιατί κάποιοι εννοούν ότι πρέπει σώνει και καλά να φοράνε το σοβαρό προσωπείο μόνο και μόνο επειδή έτσι το επιβάλλει η κοινωνία, η παροικία και βέβαια η ηλικία! Τελικά τι είναι αυτό που σπρώχνει τους ανθρώπους να «σοβαρεύουν» και να μην αφήνουν το παιδί που έχουν μέσα τους να αναπνεύσει;
Κάποιοι βέβαια μπερδεύουν την σοβαρότητα με την σαχλότητα και δεν μπορούν να καταλάβουν ότι αυτός που κάνει χιούμορ ή που αυτοσαρκάζεται, δεν παύει να είναι σοβαρός σαν άνθρωπος. Κάποιοι άλλοι πάλι, ως επί το πλείστον «ταγμένοι», με μόνιμες παρωπίδες και με ανύπαρκτη την αίσθηση του χιούμορ αντιδρούν σπασμωδικά σε κάθε τι πού θα μπορούσε να προκαλέσει μειδίαμα!
Θεωρώ τον αυτοσαρκασμό, ως ένα από τα σημαντικότερα βήματα προς μια μορφή αυτογνωσίας. Θεωρώ επίσης, ότι το να εκφράζομαι μερικές φορές «στολίζοντας» τη στήλη με λίγο χιούμορ συντελώ ώστε να «ξεφύγουν» ορισμένοι έστω και προσωρινά από τις ανησυχίες το άγχος και την μόνιμη μιζέρια τους!
Η επιστήμη της ψυχολογίας θεωρεί το χιούμορ ως ένα από τα ισχυρότερα όπλα ενάντια στην κατάθλιψη και την απογοήτευση. Μαθαίνοντας τον «ασθενή» να βλέπει τη ζωή από την «καλή» της πλευρά, την εύθυμη αντί για τη δυσάρεστη. Γίνεται πιο δυνατός απέναντι στις δυσάρεστες καταστάσεις της ζωής και βρίσκει ευκολότερα λύσεις σε όποια προβλήματα και αν προκύψουν.
Μπορούμε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες με το χιούμορ. Αυτό είναι βέβαιο, αρκεί να επιτρέπουμε στο παιδί μέσα μας, να επεμβαίνει ακαριαία στην κατάλληλη στιγμή.
Βάλτε λοιπόν το γέλιο στη ζωή σας ξεφυλλίζοντας έντυπα με ανέκδοτα, βλέποντας κωμωδίες, κάνοντας παρέα με χαμογελαστούς ανθρώπους και βέβαια διαβάζοντας αυτή τη στήλη....

Εσείς τι λέτε;
Μιχάλης Τελλίδης
tellides@cfmbradio.com