Εσείς τι λέτε;

Τονωτική Ένεση!

Ένα νέο μεταναστευτικό ρεύμα έχει ξεκινήσει τελευταία προς Αμερική και Καναδά, το τρίτο κατά σειρά στην ιστορία του σύγχρονου νεότερου ελληνισμού.                         

 Ένα αρκετά μεγάλο κύμα ελλήνων μεταναστών που έρχονται εδώ κυνηγώντας το όνειρο, αναζητώντας την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή , για ένα εξασφαλισμένο μέλλον για τα παιδιά τους.
Υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 70.000 «τυχεροί» έλληνες έχουν εγκατασταθεί νόμιμα στις ΗΠΑ. Ο αριθμός στον Καναδά είναι κατά τι μικρότερος λόγω κυρίως της περιοριστικής μεταναστευτικής πολιτικής   Ένα σημαντικό μεταναστευτικό ρεύμα με πολλά και διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά. Οι νέοι που έρχονται σήμερα εδώ ξέρουν τι θέλουν. Δεν πάνε στα τυφλά. Πολλοί  έχουν πτυχία. Masters. Διδακτορικά και μιλούν ξένες γλώσσες. Παρόλα αυτά όμως, ξεκινούν από απλές δουλειές της καθημερινότητας. Γεμίζουν ελπίδα και αρχίζουν και κάνουν όνειρα και σχέδια. Χτίζουν το προσωπικό τους όραμα.
Τον 19ο και 20ο αιώνα οι έλληνες που έφθασαν στην Αμερικανική Ήπειρο απλώς αναζητούσαν μια καλύτερη ζωή. Στην πλειοψηφία τους δεν είχαν σπουδές και προσόντα για καριέρα. Άνθρωποι απλοί, μεροκαματιάρηδες. δούλεψαν σε οικοδομές, εργοστάσια και εστιατόρια. Στα χρόνια που πέρασαν εργάστηκαν σκληρά και βέβαια πρόκοψαν. Η πατρίδα στις θύμισες και τις συζητήσεις τους ήταν κάτι για το οποίο μιλούσαν με δέος, σεβασμό, αγάπη, και ιερή προσέγγιση.
Αντίθετα σήμερα, οι νέοι μετανάστες είναι εξαγριωμένοι με την Ελλάδα!  Μιλούν με τα χειρότερα λόγια γι αυτούς που την κυβερνούν τα τελευταία χρόνια. Μιλούν με οργή και αγανάκτηση. Είναι θυμωμένοι  με την σύγχρονη νοοτροπία που εξέθρεψε το πολιτικό σύστημα δεκαετιών πριν. Νοοτροπία του βολέματος, του ρουσφετιού, της μίζας και της απάτης...                                                                         

Κάτι που έχει την δική του σημασία και αξίζει να επισημανθεί: είναι πως οι νεοφερμένοι επιδιώκουν στενότερη επαφή με την οργανωμένη παροικία. Μόλις φτάσουν, έρχονται σε επικοινωνία με τους τοπικούς οργανισμούς, την εκκλησία, τον εργατικό σύλλογο και τα ΟΜΜΕ. Προσωπικά πιστεύω πως η παρουσία και η ενεργός συμμετοχή των νεοελλήνων στα κοινά θεωρείται επιτακτική ανάγκη. Θεωρείται η τονωτική ένεση σε μια κουρασμένη και αποπροσανατολισμένη κοινότητα, δίχως στρατηγική και βούληση,  χωρίς όραμα και «Ελπίδα» για το μέλλον. Μια κοινότητα που με βάση τον σημερινό ρυθμό «ανάπτυξής» -χωρίς ίχνος υπερβολής-  πνέει τα λοίσθια…

Εσείς τι λέτε;
Μιχάλης Τελλίδης                                                                                
tellides@cfmbradio.com