Εσείς τι λέτε;

«Oh Mommy Blue...»

Πριν από έναν περίπου αιώνια, πριν κηρυχτεί ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, μια χούφτα έλληνες που έφθασαν εδώ αναζητώντας καλύτερη τύχη, αποφάσισαν να οργανωθούν με κύριο σκοπό την διατήρηση της θρησκείας, γλώσσας, ηθών και εθίμων τους.
Έτσι, γεννήθηκε η Ελληνική Κοινότητα Μόντρεαλ.
Οι νεοαφιχθέντες, με θυσίες, στερήσεις και πολύ κόπο, έφτιαξαν εκκλησιές, σχολεία και κοινωφελή ιδρύματα.
Με τα χρόνια, οι δύσκολες συνθήκες που επικρατούσαν στην Ελλάδα, υποχρέωσαν πολλούς έλληνες να εγκαταλείψουν τον τόπο με αποτέλεσμα η συνεχής αύξηση των μεταναστών να αυξήσει δραματικά και τις ανάγκες της προπολεμικής ομογένειας.
Η Κοινότητα, στο στάδιο αυτό έπαιξε ηγετικό ρόλο.
Έκτισε και άλλες εκκλησιές, ίδρυσε ημερήσια σχολεία, κοινοτικά κέντρα και απέκτησε σημαντική ακίνητη περιουσία που - σύμφωνα με εκτιμήσεις - ξεπερνά τα εκατό εκατομμύρια δολάρια. Τεράστιο επίτευγμα αν αναλογιστεί κανείς πως όλα αυτά φτιάχτηκαν από χέρια εθελοντών.
Παρόλη όμως την πρόοδό και εξέλιξή της, η κοινότητα δεν κατάφερε να αποφύγει την «κατάρα» που κυνηγά τη φυλή (βλέπετε προηγούμενο άρθρο) και η κάποτε αξιοζήλευτη «Μητέρα» (όπως ορισμένοι την αποκαλούν) μετετράπη σε χώρο κομματικών και εκκλησιαστικών διενέξεων, ατομικών συμφερόντων και προσωπικών φιλοδοξιών.
Η φυσιολογική φθορά ήταν αναπόφευκτη…
Οι συνεχείς φιλονικίες, οι έντονες αντιπαραθέσεις, τα μικρο κοινοτικά συμφέροντα, το κυνηγητό της εξουσίας και η ματαιοδοξία, μετέβαλαν σιγά-σιγά την Κοινότητα σε μια κουρασμένη «Μητέρα» χωρίς ουσιαστική υποδομή, μακροχρόνιο προγραμματισμό, όραμα και φαντασία.
Μια «Μητέρα» αχάριστη και παιδοφάγο που στην πορεία αποθάρρυνε, κυνήγησε και (ακόμη) διέγραψε τα παιδιά της που την υπηρέτησαν!
Μια «Μητέρα», σχεδόν απομονωμένη σήμερα, που πληρώνει το βαρύ τίμημα των αδέξιων χειρισμών της που οδήγησαν σε υπέρογκα χρέη και σε επίπονες περικοπές των σχολικών επιχορηγήσεων.
Μια «Μητέρα» άνευ «Μείζονος» πλέον σημασίας για τα Νότιο- βορειοδυτικά προάστια.
Μια «Μητέρα» που με τα καπρίτσια της κατάφερε να χάσει τον ηγετικό ρόλο, τον οποίο μοιραία ανέλαβαν αποκολλημένα τμήματά της όπως κογκρέσα και ανεξάρτητα ιδρύματα όπως εκπαιδευτικά, κοινωνικών υπηρεσιών, κακοποιημένων γυναικών, τρίτης ηλικίας, υποτροφιών, ερανικών επιτροπών, κ.α. που - κατά ειρωνικό τρόπο - διευθύνουν, ως επί το πλείστον, (με απόλυτη επιτυχία) τα «κυνηγημένα» παιδιά της!
Μια «Μητέρα» με αμφίβολη διαδοχή, χωρίς ίχνος «Ελπίδας» και με αβέβαιο μέλλον.
Η Κοινότητα - κατά πλειοψηφική ομολογία - υπάγεται τη στιγμή αυτή στην κατηγορία ενός μετρίου σωματείου, εκφραστή 70 μόλις μελών!
Καλοδεχούμενη η απόφαση της σταδιακής εκποίησης των περιουσιακών της στοιχείων προτού είναι αργά.
Εκατό εκατομμύρια στα χέρια υπεύθυνων διαχειριστών και δημιουργικών εξωκοινοτικών οργανισμών, σίγουρα θα έπιαναν τόπο…

Εσείς τι λέτε;
Μιχάλης Τελλίδης
tellides@cfmbradio.com