Πληθαίνουν τον τελευταίο καιρό οι φωνές για χωρισμό της κοινότητας από την εκκλησία, χωρίς τις περισσότερες φορές να εννοούν την ακριβή σημασία του όρου ΧΩΡΙΣΜΟΣ. Ανέκαθεν βέβαια υπήρχε διάσταση αντιλήψεων ως την πραγματική έννοια του. Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι ο απανταχού ελληνισμός στη συντριπτική πλειοψηφία του είναι ταυτισμένος με την ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία. Ο όρος "Κοινότητα" στην επίσημη έννοια είναι λαός οργανωμένος νομοθετικά σε ενιαία δομή εξουσίας την οποία ασκεί με τους νομίμως από αυτήν εκλεγμένους αντιπροσώπους. Ο όρος "Εκκλησία" κατά την επίσημη εκκλησιαστική του έννοια είναι όλος ανεξαιρέτως ο λαός, τα άτομα που συγκροτούν το πλήρωμα της ορθόδοξης χριστιανικής θρησκείας. Δηλαδή, ο ίδιος ο λαός που συγκροτεί την έννοια της κοινότητας συγκροτεί και την έννοια της εκκλησίας. Συνεπώς, βάσει αυτών των δεδομένων σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αγνοηθεί αυτή η πραγματικότητα. Άρα, όταν μιλάμε για χωρισμό κοινότητας - εκκλησίας είναι σαν να ζητάμε να διχοτομήσουμε το ένα και αυτό σώμα. Η διοίκηση της εκκλησίας, ως ανεξάρτητος διοικητικός και λειτουργικός φορέας, έχει την δυνατότητα να ρυθμίζει τα ζητήματα που αφορούν την υπόσταση και τη λειτουργία της χωρίς εξωτερικές παρεμβάσεις δεδομένου ότι είναι ο μόνος φορέας που από τη φύση και αποστολή του έχει αυτήν την αρμοδιότητα. Παράλληλα, η διοίκηση της κοινότητας έχει και εκείνη την δυνατότητα να ρυθμίζει χωρίς παρεμβολές τα δικά της υπηρεσιακά ζητήματα. Το θέμα που έχει προκύψει τα τελευταία χρόνια μεταξύ ΕΚΜΜ και Μητρόπολης είναι καθαρά οικονομικό. Η Μητρόπολη - όπως ισχυρίζεται η ηγεσία της - για να ανταπεξέλθει στις διαρκώς αυξανόμενες υποχρεώσεις της απαιτεί από τους ναούς καθορισμένη τακτική οικονομική ενίσχυση. Η κοινότητα, η οποία βάσει του καταστατικού της θεωρείται δογματικός οργανισμός, λόγω των περιορισμένων εσόδων που αποκομίζουν οι υπηρεσίες της και των υπέρογκων εξόδων που απαιτούν τα κτίρια και οι ιδιόκτητες εκκλησίες της, αδυνατεί πλέον να ανταπεξέλθει στις "πνευματικές" της υποχρεώσεις. Η εξεύρεση βιώσιμης λύσης δεν θεωρείται εύκολη, εάν λάβουμε υπόψη μας την δραματική συρρίκνωση της κοινότητας τα τελευταία χρόνια και την αναμφισβήτητη ισχύ και επιρροή της εκκλησίας στον λαό.Πολύ φοβάμαι πως οι επιλογές της άλλοτε "μεγαλώνυμης" είναι ασφυκτικά περιορισμένες. Η θα συνεχίσει να καταβάλει ευλαβικά την καθορισθείσα "λογία" με όποιες θυσίες, ή μοιραία θα συρρικνωθεί περεταίρω μέχρις ότου έρθει ο αναπόφευκτος μαρασμός. Και εάν κρίνουμε από τη συμμετοχή και τον "ενθουσιασμό" των μελών, οι προβλέψεις για το μέλλον της διαγράφονται μάλλον δυσοίωνες...
Εσείς τι λέτε;
No comments:
Post a Comment