Θα ήθελα αυτήν την εβδομάδα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες επίμονες σκέψεις και έντονους προβληματισμούς μου...Επικρατεί η γενική αντίληψη ότι είμαστε αδιάφοροι για τα κοινά. Ότι πέρα από τη μύτη μας δεν θέλουμε να ασχολούμαστε με τίποτε και με κανέναν. Βλέπουμε π.χ.την αθρόα συμμετοχή των νέων μας σε κάθε είδους "ξένες" εκδηλώσεις, ενώ απέχουν συστηματικά από τις δικές μας. Η "πελατεία", την οποία τόσο ανάγκη έχουν οι οργανισμοί μας, σιγά-σιγα απομακρύνεται. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Καθίσαμε να κάνουμε την αυτοκριτική μας; Μήπως πάλι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι; Μήπως κατά βάθος οι νέοι μας νοιάζονται για τα συλλογικά όμως κάτι άλλο φταίει που αποφεύγουν να συμμετέχουν; Για να δικαιολογήσουν κάποιοι ενταγμένοι στο διαμορφωθέν "σύστημα" την μέγιστη αποχή, απλά "σπέρνουν" ότι ο έλληνας είναι αδιάφορος για αυτό και για εκείνο. Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω ριζικά. Ποιο πολιτικοποιημένο ον από τον έλληνα δεν νομίζω ότι υπάρχει. Ασχολείται με όλα και έχει πλήρη άποψη για όλα. Εάν απέχουμε από τις διαδικασίες, σίγουρα αυτό δεν συμβαίνει γιατί απαξιούμε να ασκήσουμε το καθήκον μας. Είναι γιατί έχουμε συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχουν ικανοί άνθρωποι να μας βγάλουν από το αδιέξοδο και να μας οδηγήσουν στον δρόμο της ανάπτυξης και της προόδου. Είναι γιατί οι "μεγάλοι" οργανισμοί μας, με το έμψυχο παλιό υλικό που διαθέτουν, δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις των καιρών...Είναι γιατί τα S.O.S. συνθήματα με τις ξεπερασμένες μορφές προσέγγισης και εράνων, έπαψαν προ πολλού να πείθουν για την φερεγγυότητα και την αποτελεσματικότητά τους... Είναι γιατί οι πάλαι ποτέ ζωντανοί οργανισμοί μας, όπως π.χ. Κοινότητα και Κογκρέσο, δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν τις μεσαιωνικές προδιαγραφές στη σύγχρονη κοινωνία και επιμένουν να λειτουργούν μέσα σε ασφυκτικά στενά δογματικά πλαίσια, εκφράζοντας μία δραματικά περιορισμένη μερίδα μελών...Είναι γιατί επικρατεί ένας ιάσιμος ανταγωνισμός ανάμεσα στους "πρωτοβάθμιους" οργανισμούς, η ηγεσία των οποίων αντί να τηρεί και να σέβεται τους σκοπούς για τους οποίους ιδρύθηκαν, βάλθηκε να ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με τα ανούσια μικρά και ασήμαντα... Τα τακτικά "έκτακτα" δελτία τύπου στις τοπικές εφημερίδες μιλούν από μόνα τους... Εκλεγμένοι και διορισμένοι, εν όψει ταύτης πραγματικότητας και λόγω έλλειψης παντελούς συλλογικής δράσης και συνεργασίας, ζουν την μοναξιά τους... Ζωντανό παράδειγμα ο βουλευτής μας Γεράσιμος Σκλαβούνος, ο οποίος για το ενδιαφέρον, τις προσπάθειες και τα σχολικά του επιτεύγματά εισέπραξε την απόλυτη αγνωμοσύνη μας... Ακόμη, οι φιλότιμες προσπάθειες των γερουσιαστών μας στα εθνικά θέματα, δεν βρήκαν ουδεμία ανταπόκριση και συνεργασία από τη βάση, με αποτέλεσμα να καλούν τον ελληνισμό από τα ερτζιανά να ενεργεί πλέον μεμονωμένα... Είναι πλέον οφθαλμοφανές ότι ως οργανωμένη παροικία τα επιτεύγματά μας περιορίζονται σε άψυχα τούβλα... Όσον αφορά την "αδιαφορία", την οποία θεωρώ ως αμυντική στάση, παρουσιάστε μας κύριοι "ταγοί" κάτι αξιόλογο και εποικοδομητικό και θα δείτε που θα πάει ο "ζαμανφουτισμός" μας. Εσείς πρώτοι δώστε το καλό παράδειγμα. Εμείς είμαστε σε επιφυλακή. Δυστυχώς όμως έχετε κολλήσει σαν βδέλλα στα ανούσια, άσκοπα και ασήμαντα... Όπως λέει και η σοφή παροιμιώδη φράση: Από τα μικρά και ασήμαντα μικρό το όφελος...
No comments:
Post a Comment