Εσείς τι λέτε;

Ο μιμητισμός του νεοέλληνα…

Ε λοιπόν, το κακό έχει παραγίνει. Ανοίγεις την ελληνική τηλεόραση και λες “Σε ποια χώρα βρίσκομαι”. Survivor, X-Factor, Daddy cool, τουρκικές σαπουνόπερες και δε συμμαζεύεται...Η ξενομανία του νεοέλληνα  σ’ όλο της το μεγαλείο! Το φαινόμενο τα τελευταία χρόνια έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και φαίνεται μάλιστα ότι η παγκοσμιοποίηση αλλά και η κρίση που διέρχεται η πατρίδα μας έχει οξύνει ακόμη περισσότερο το πρόβλημα της ξενομανίας και του μιμητισμού των Ελλήνων. Βέβαια, δεν πρόκειται για ένα νέο “φρούτο” αφού υπήρχε και στην αρχαία Ελλάδα. Είναι ένα πανάρχαιο ελάττωμα της φυλής μας που επισημάνθηκε και πολεμήθηκε από τους αρχαίους φιλοσόφους και σατιρικούς  αλλά και στα κατοπινά χρόνια του βυζαντινού μας παρελθόντος. Είναι αξιοσημείωτο ότι σε κάθε περίοδο παρακμής η ξενομανία μας εμφανίζει σημαντική έξαρση. Θα μου πείτε, κάθε πολιτισμός σήμερα δέχεται ξενικές επιδράσεις που είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας και της επικοινωνίας μεταξύ των λαών. Όμως η ξενομανία σε μας τους Έλληνες, που έχουμε μοναδική ιστορία και ανώτερο πολιτισμό, είχε πάντοτε αρνητικές συνέπειες. Με την ξενομανία μας τελικά κινδυνεύουμε να αποκοπούμε από την παράδοσή μας και να χάσουμε την ιδιαιτερότητά μας.Μιμούμενοι τους ξένους που υιοθετούν κατώτερα ήθη και στοιχεία από τα δικά μας, αντί να επιτυγχάνουμε θετική εξέλιξη και πρόοδο, οπισθοδρομούμε πολιτιστικά και όχι μόνο. Δυστυχώς - και το βλέπουμε στην καθημερινότητα - οι νεοέλληνες αγνοούν την μεγάλη αξία της πολιτιστικής τους κληρονομιάς με συνέπεια να νοιώθουν αίσθημα κατωτερότητας απέναντι στον δυτικό πολιτισμό. Το φαινόμενο (πολλοί θα θυμούνται), ήταν ακόμη ιδιαίτερα αισθητό στους παλαιότερους μετανάστες, οι οποίοι με το που πατούσαν το πόδι τους εδώ “ξεχνούσαν” τη γλώσσα τους και μιλούσαν μια ασυνάρτητη διάλεκτο, ένα κράμα ελληνο-αγγλικών λέξεων και φράσεων… Ακόμη και τα παιδιά τους ντρεπόντουσαν για την καταγωγή τους. Σήμερα βέβαια τα πράγματα - στον Καναδά τουλάχιστον - έχουν κατά πολύ αλλάξει. Η μίμηση πάντως του καλύτερου με την έννοια της αναδημιουργίας και της προσαρμογής στα ελληνικά δεδομένα είναι θετική, όμως δυστυχώς δεν γίνεται μ’ αυτόν τον τρόπο από τον σύγχρονο Έλληνα. Κατά πρώτον, οι Έλληνες δείχνουν σαφέστατα την προτίμησή τους στα ξένα προϊόντα. Ακόμη και εν μέσω κρίσης, ο Έλληνας εισάγει και καταναλώνει τα πάντα αρκεί να προέρχονται  από το εξωτερικό. Ακούει ξένη μουσική ή στην καλύτερη περίπτωση ελληνικά συγκροτήματα  συνθέτουν και ερμηνεύουν σε ξένους ρυθμούς, γευματίζει στα φασφουτάδικα, χορεύει στις ντίσκο, περνάει την ώρα του στις παμπ και δε διστάζει να υιοθετήσει τον τρόπο ντυσίματος των Αμερικανών...Χρησιμοποιεί κατά κόρο ξένες λέξεις - με σπασμένη προφορά εννοείται - ενώ οι επιγραφές στα καταστήματα είναι σχεδόν πάντα γραμμένες σε κάποια ξένη γλώσσα. Κάποια μέρα νομίζω πως θα πρέπει να ληφθούν μέτρα (παρόμοια ίσως με τον γλωσσικό νόμο 101 του Κεμπέκ) για να περιοριστεί, αν όχι να σταματήσει τελείως το ανησυχητικό αυτό φαινόμενο της ξενομανίας και για να προστατευτεί η Ελληνική γλώσσα και οι παραδόσεις μας. Περισσότερο όμως από κάθε τι άλλο ο Έλληνας πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η στείρα ρηχή και άγονη μίμηση είναι χαρακτηριστικό πιθήκων…