11η Νοεμβρίου - Ημέρα Ανάμνησης. Μια ημέρα που όμως στις περισσότερες χώρες δεν έχει επισημανθεί ιδιαίτερα η αξιομνημόνευτη θέση της. Σίγουρα, ωστόσο, αφορά κάθε άνθρωπο και κάθε λαό.
Τι είναι όμως η Ημέρα Ανάμνησης ή Ανακωχής ή των Παλαιμάχων, όπως αλλιώς ονομάζεται και γιατί φοράμε κόκκινες παπαρούνες; Ουσιαστικά είναι η Ημέρα λήξης του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος διένυσε τέσσερα χρόνια ακατάπαυστης αιματοχυσίας.
Στις δυτικές χώρες γιορτάζεται στις11 Νοεμβρίου ενώ σε ορισμένες από αυτές αποτελεί επίσημη αργία. Στην συγκεκριμένη επέτειο έχουν δοθεί ποικίλες ονομασίες από πολλές χώρες της Κοινοπολιτείας ανά τον κόσμο. Στη Μεγάλη Βρετανία, συναντάται με το όνομα “Remembrance Day”. Εδώ στον Καναδά, καλείται ως “Jour du Souvenir” και στην Πολωνία ως “Ημέρα Πολωνικής Ανεξαρτησίας”. Στην Αμερική είναι ευρέως γνωστή με το όνομα “Veterans Day”.
Για την ιστορία, την ενδέκατη ώρα, της ενδέκατης μέρας, του ενδέκατου μήνα” (11:00 π.μ.,11 Νοεμβρίου 1918) σηματοδοτείται η υπογραφή της συνθήκης ανακωχής μεταξύ των συμμάχων με τη Γερμανία της Κομπιέν και παράλληλα λήγει επίσημα ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος γνωστός και ως ο “Μεγάλος Πόλεμος” .
Οι “Μεγάλες Δυνάμεις”, οι χαμένοι του πολέμου, έχασαν πάνω από 3.500.000 στρατιώτες στο πεδίο της μάχης. Οι “Συμμαχικές Δυνάμεις”, οι νικητές του πολέμου, έχασαν περισσότερους από 5.100.000 άνδρες. Πάνω από 5.000.000 πολίτες επίσης εκτιμάται ότι έχασαν τη ζωή τους στην ευρωπαϊκή ήπειρο, υπό κατοχή, βομβαρδισμούς, πείνα και ασθένειες. Μέσα σε 6 εβδομάδες από την έναρξη του πολέμου σχεδόν μισό εκατομμύριο άνθρωποι είχαν προσφερθεί εθελοντικά να πολεμήσουν για το Θεό, τη χώρα και την ελευθερία του κόσμου.
Σημαντικές θεωρούνται και οι απώλειες Ελλήνων στρατιωτών και συμμαχικών δυνάμεων. Συγκεκριμένα, 5.000 Έλληνες στρατιώτες θυσιάστηκαν μαχόμενοι καθώς και 132.000 πολίτες, ήτοι ποσοστό 21.7%. Οι ανθρώπινες απώλειες κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ελλάδα υπολογίζονται στους 750.000, ήτοι ποσοστό 10% του συνολικού πληθυσμού.
Κάθε χρόνο την ίδια μέρα, οι ανώτατοι εκπρόσωποι των αρχών κάθε χώρας κάνουν κατάθεση στεφάνου στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη.
Η υιοθέτηση της παπαρούνας αυτή τη συγκεκριμένη περίοδο του χρόνου, ως απόδοση για τα θύματα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν είναι πρόσφατη. Τον Νοέμβριο του 1918 ένα ποίημα του Καναδού στρατιωτικού γιατρού Τζων Μακ Κρε που περιγράφει την πρώτη ένδειξη ζωής μετά τον θάνατο στα πεδία της Φλάνδρας (τις παπαρούνες που φυτρώνουν στους τάφους των στρατιωτών) ενέπνευσε την Μόινα Μίκαελ, που ασχολιόταν με φιλανθρωπικά έργα, να φορέσει και να μοιράσει παπαρούνες προς τιμήν των νεκρών στρατιωτών. Εκτοτε, το έμβλημα της παπαρούνας είναι άμεσα συνδεδεμένο με την Ημέρα των Βετεράνων.
Η σημερινή Ημέρα Ανάμνησης έχει για μένα ιδιαίτερη σημασία. Πριν από 100 χρόνια
Γερμανικό υποβρύχιο τύπου UB-47 απροειδοποίητα τορπίλισε και βύθισε το Βρετανικό πολεμικό GEORGIAN. Ανάμεσα στους πέντε που αγνοήθηκε η τύχη τους ήταν και ο παππούς μου Μάρκος Τελλίδης, ο οποίος υπηρετούσε εθελοντικά στο συμμαχικό πολεμικό ναυτικό. Ήταν μόλις 29 ετών.
Το όνομά του συγκαταλέγεται ανάμεσα στους πεσόντες ήρωες, τιμηθέντες από τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδος Ελευθέριο Βενιζέλο.
No comments:
Post a Comment