Κίνδυνοι και επιπτώσεις…
Αυτή την εβδομάδα η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεσμεύτηκε να διαθέσει 600 περίπου εκατομμύρια δολάρια για την υποστήριξη των Καναδικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.
Πρόσφατα εξάλλου, εκπρόσωποι των τοπικών εφημερίδων παρουσιάστηκαν ενώπιον της κοινοβουλευτικής επιτροπής ζητώντας από την επαρχιακή κυβέρνηση να ενεργήσει επειγόντως ώστε να διασωθεί η βιομηχανία του τύπου στο Κεμπέκ.
Γεγονός είναι ότι από το 2007 τα παραδοσιακά ΜΜΕ περνούν μία από τις χειρότερες κρίσεις της ιστορίας τους σε διεθνές επίπεδο, σημειώνοντας τεράστιες οικονομικές ζημιές. Στις παγκόσμιες αγορές η οικονομική δυσπραγία έφερε σημαντική μείωση της διαφημιστικής δαπάνης. Οι καθημερινές κυρίως εφημερίδες υποφέρουν από διαρκεί πτώση των πωλήσεων. Συνέπεια τούτου τα εκδοτικά συγκροτήματα βλέπουν ως μόνη σανίδα σωτηρίας τους το διαδίκτυο.
Βέβαια η ιδέα αυτή, που έχει αρχίσει να γίνεται αποδεκτή στην εφαρμογή της, έχει αποδειχτεί προβληματική τόσο από οικονομικής όσο και από κοινωνικής φύσης.
Το διαδίκτυο, όπως έχω και άλλοτε επισημάνει, παρ’ όλη την εύκολη και άμεση πρόσβαση που παρέχει, συχνά εγκυμονεί απρόβλεπτους και σοβαρούς κινδύνους.
Ως ανεξέλεγκτο, φιλοξενεί εκατομμύρια ιστότοπους αμφιβόλου εγκυρότητας να ανταγωνίζονται για την επισκεψιμότητα ενός μικρού ουσιαστικά κοινού. Το χαμηλό κόστος των καταχωρήσεων, λόγω του τεράστιου ανταγωνισμού, δεν αφήνει περιθώρια κέρδους στις σοβαρές διαδικτυακές εφημερίδες, οι οποίες έχουν να καλύψουν την κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητη μισθοδοσία των επαγγελματιών δημοσιογράφων.
Κλασσικό παράδειγμα η γαλλόφωνη La Presse, η οποία από τότε που πέρασε στην διαδικτυακή έκδοση χάνει ετησίως 30-50 εκατομμύρια... Και δεν είναι τυχαίο.
Τη μερίδα του λέοντος της διαφημιστικής υπεραξίας κρατούν για τον εαυτό τους οι ενδιάμεσοι κολοσσοί Google, Apple, facebook, κ.α., από τους οποίους μοιραία πρέπει να διέλθει κάποιος για την οποιαδήποτε διαδικτυακή εξερεύνηση.
Το μοντέλο που φαίνεται να κερδίζει τελικά τη μάχη της επισκεψιμότητας είναι εκείνο των fake news, της σκανδαλολογίας και της αντιγραφής.
Ο σοβαρός αναγνώστης σε καμία περίπτωση δεν θα συμβουλευτεί το facebook π.χ., για να ενημερωθεί σωστά γύρω από τα καθημερινά γεγονότα.
Στα κοινωνικά δίκτυα, η «ενημέρωση» προέρχεται ως επί τω πλείστον από ερασιτέχνες «αρθρογράφους - δημοσιογράφους» και όχι από στελέχη σοβαρών συγκροτημάτων επικοινωνίας.
Και αυτό βέβαια εις βάρος της ανεξάρτητης επαγγελματικής δημοσιογραφίας.
Στον σημερινό ψηφιακό κόσμο, η νέα μόδα θέλει τις εφημερίδες να φέρονται σε ηλεκτρονική μορφή με τις όποιες επιπτώσεις.
Πολλοί που κάποτε αγόραζαν και διάβαζαν την εφημερίδα τους με τον πρωινό καφέ, σήμερα διαβάζουν τις ειδήσεις στην ταμπλέτα τους.
Σαν επίλογο του παρόντος άρθρου, θα ήθελα να σας μεταφέρω τις εύλογες ανησυχίες του διακεκριμένου συγγραφέως - δημοσιογράφου Chip Scanlan του Ινστιτούτου Ερευνητικής Δημοσιογραφίας Poynter της Φλόριντας.
«Ο κόσμος προσαρμόζεται στους ραγδαίους ρυθμούς της τεχνολογίας χωρίς να σκέφτεται συνέπειες ή να ζυγίζει παρελθόν και παρόν και κάπως έτσι οι κίτρινες φυλλάδες κατέληξαν να είναι μία σειρά από λέξεις ενός ιστοτόπου και ένα κλικ στο πληκτρολόγιο. Κάθε εφημερίδα όμως, σε κάθε πολιτισμό, περιέχει ιστορικά γεγονότα αντικατοπτρίζοντας σαν αυθεντικό κειμήλιο την κληρονομιά κάθε λαού, κάτι που ο ψηφιακός κόσμος, δυστυχώς, δεν θα μπορεί να προσφέρει στο εγγύς μέλλον στην ανθρωπότητα...»
No comments:
Post a Comment