Ο μύθος της πολυπολιτισμικότητας

Αφορμή για το παρών άρθρο μου έδωσε η μεταναστευτική και προσφυγική κρίση που αντιμετωπίζει σήμερα η δύση και η απόφαση πολλών χωρών να σκληρύνουν το σύμφωνο για το άσυλο και τη μετανάστευση. Αν και η μετατόπιση πληθυσμών δεν αποτελεί καινούργιο φαινόμενο, στις μέρες μας λόγω των ραγδαίων γεωπολιτικών εξελίξεων κατατάσσεται από τους ειδικούς ως πρόβλημα μείζονος σημασίας. Ομάδες μεταναστών, προερχόμενες κυρίως από χώρες της Μέσης Ανατολής, αρνούνται να ενταχθούν στις κοινωνίες που φιλοξενούνται και συχνά πυκνά επιδιώκουν να επιβάλλουν τις βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις των. Ο Καναδάς δεν αποτελεί εξαίρεση. Παράδειγμα, οι προσπάθειες μιας ομάδας δασκάλων να εισαγάγουν ισλαμιστικές θρησκευτικές έννοιες σε δημόσιο σχολείο του Κεμπέκ. Πολλοί μελετητές θεωρούν τον Μωαμεθανισμό, όχι απλά ως θρησκεία αλλά ως ένα ευρύτερο πολιτικοκοινωνικό σύστημα, το οποίο στοχεύει στον προσηλυτισμό και την συνεχή εξάπλωση, μέχρι την πλήρη επικράτησή του. Σε ποιούς όμως ανήκει η ευθύνη; Η αρχή της πολυπολιτισμικότητας εντοπίζεται στον Καναδά κατά το 1960-70. Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 εμφανίζεται η πρώτη οργανωμένη κίνηση πολυπολιτισμικού χαρακτήρα με τη σύσταση της Επιτροπής Royal Commission on Bilingualism and Biculturalism για το θέμα της διγλωσσίας και του διπολιτισμού. Σκοπός της ήταν η διαφύλαξη των δύο κυρίαρχων πολιτισμών της καναδικής κοινωνίας, αλλά και των πολιτισμών των υπόλοιπων μειονοτικών ομάδων. Αιτία για την σύσταση αυτής της Επιτροπής ήταν η σύγκρουση μεταξύ των δύο βασικών ομάδων της καναδικής κοινωνίας, των Αγγλοκαναδών και των Γαλλοκαναδών. Με τον όρο της πολυπολιτισμικότητας στον Καναδά εκείνη την εποχή, συμπεριλαμβάνεται η αποδοχή της πολιτισμικής πολυμορφίας και η απαγκίστρωση από ρατσιστικές ιδέες και τον εθνικισμό που προκρίνονταν έως τότε, έστω και άρρητα, από την επίσημη κυβερνητική πολιτική. Ένας όμως επιπλέον σημαντικός στόχος ήταν και η ένταξη των μεταναστών στην καναδική κοινωνία. Ο όρος πολυπολιτισμικότητα (multiculturalism) δηλώνει ότι σε μία κοινωνία συνυπάρχουν διάφορες κοινωνικές ομάδες διαφορετικής εθνικής και πολιτισμικής προέλευσης και ότι αυτές οι ομάδες καταφέρνουν και συμβιώνουν. Σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Πολυπολιτισμού, από το 2019 έως το 2023 το κόστος λειτουργίας των προωθητικών προγραμμάτων ξεπέρασε τα 95 εκατομμύρια δολάρια. Παρά ταύτα, όπως απεδείχθη τελικά, η πολιτική αυτή συνέβαλε αισθητά στην απόλυτη γκετοποίηση των μειονοτικών πληθυσμών. Κατά την άποψή μου, ενώ η πολυπολιτισμικότητα έχει κάποια θετικά, ταυτόχρονα παρουσιάζει προκλήσεις ή αρνητικά, κυρίως όταν δεν υπάρχει σωστή διαχείριση ή συντονισμός στην κοινωνία. Εκατομμύρια δολάρια των φορολογουμένων σπαταλούνται σε προγράμματα εντελώς άσχετα με την πολυπολιτισμική προσέγγιση. Η πολυπολιτισμικότητα εξ άλλου ήταν η αιτία να δημιουργηθούν κοινωνικές εντάσεις και αντιθέσεις. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου οι διαφορετικές πολιτισμικές αξίες, θρησκείες και έθιμα προκάλεσαν συγκρούσεις, ειδικά όταν κάποιες ομάδες δεν αισθάνθηκαν αναγνώριση από άλλες. Διαφωνίες και εντάσεις ακόμη έχουν προκληθεί λόγω των πολιτισμικών αντιφάσεων, ενώ οι γλωσσικές διαφορές και οι προσεγγίσεις του τρόπου επικοινωνίας αποτελούν εμπόδιο στην συνεννόηση και στην καθημερινή αλληλεπίδραση...

Που παν' εκείνα τα παιδιά...

Ο Οκτώβριος είναι ο μήνας με τα ανάκατα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην Ελλάδα, πριν οκτώμισι δεκαετίες. Είναι ο μήνας που για μια ακόμη πολλοστή φορά, από την αρχαιότητα και εντεύθεν, μας ανέδειξε ήρωες και υπέρ-πατριώτες, όταν αδίστακτοι εισβολείς διεκδικούσαν την εδαφική μας ακεραιότητα και τη στέρηση της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας μας. 28η Οκτωβρίου 1940. Ημερομηνία Ιστορική! Ημερομηνία που ο ελληνικός λαός είπε το ηρωικό «ΟΧΙ» που παραμένει και θα παραμείνει ορόσημο στην ελληνική ιστορία. «ΟΧΙ», είπαν μια χούφτα Έλληνες δια στόματος του πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά, με όπλα την παλικαριά, τον ηρωισμό και το σθένος, σε μια πανστρατιά σύγχρονα εξοπλισμένη και δεν δίστασαν να δώσουν το αίμα και την ψυχή τους υπερασπιζόμενοι τα ιδανικά της πατρίδας τους. Όλοι στον αγώνα. Μαχόμενος και άμαχος πληθυσμός. Οι γυναίκες της Πίνδου κουβαλώντας στη ράχη τους πυρομαχικά και οι αστές πλέκοντας με το φως του λυχναριού κάλτσες και φανέλες για τους μαχόμενους, που εκτός από τον εχθρό είχαν να αντιμετωπίσουν τον απειλητικό χειμώνα στα δύσβατα και απόκρημνα βουνά της Αλβανίας. Κι όμως, όλα τα αψηφούσαν και κέρδιζαν τις μάχες. Τα τραγούδια της αθάνατης τραγουδίστριας της νίκης Σοφίας Βέμπο και του ανεπανάληπτου τροβαδούρου Νίκου Γούναρη τους εμψύχωναν. Εκείνες τις στιγμές μόνο την Ελλάδα είχαν στο νου και στην καρδιά τους. Το έπος του ’40 έμεινε ιστορικό. Ήταν όμως και η αρχή για μια πολύχρονη περιπέτεια για την πατρίδα με τη Γερμανική επέμβαση σ’ αυτό τον άδικο πόλεμο ο οποίος μας επέφερε μεγάλες καταστροφές. Δεν υπάρχει ελληνικό χωριό και πόλη από τον Έβρο ως την Κρήτη που να μην θρηνεί και να μην τελεί κάθε χρόνο επιμνημόσυνες δεήσεις για τους πεσόντες. Παντού στημένα μνημεία και τύμβοι για την τιμή αθώων ηρώων. Δίδαγμα που εξάγεται απ’ όλη αυτή την Ιστορία «Ποτέ πια πόλεμος ..» Όταν γιορτάζουμε την επέτειο του1940 γιορτάζουμε και τιμούμε τα γεγονότα αλλά και τα διδάγματά της. Τιμούμε τον ηρωισμό των αγωνιστών και τη θυσία τους, καθώς και τις αξίες και τα ιδανικά που τους ενέπνευσαν να αφιερώσουν στον αγώνα το υπέρτατο αγαθό, τη ζωή τους... Παρά ταύτα, οι αεικίνητοι σημερινοί «ταγοί», για λόγους κατανοητούς ή ακατανόητους, βάλθηκαν να περιθωριοποιήσουν τους αγωνιστές της ελευθερίας, την ένδοξη ιστορία μας και τη θρησκεία, «τροποποιώντας» σχολικά βιβλία, μετονομάζοντας οδούς και καταργώντας παρελάσεις, χαρακτηρίζοντας τες ως αναχρονιστικές... Ζούμε, δυστυχώς, σε πονηρούς και δύσκολους καιρούς. Οι «φίλοι» και γείτονες Τούρκοι καιροφυλακτούν και απειλούν με τρόπο ολοένα και πιο προκλητικό, διεκδικώντας εδάφη και χωρικά ύδατα, ενώ οι υποτιθέμενοι «σύμμαχοί» και «εταίροι» μας (στη μοιρασιά εννοείται) παραμένουν απλοί θεατές... Και στην κρίσιμη αυτή καμπή της ιστορίας μας, ακολουθώντας τη γνώριμη πλέον αμήχανη πολιτική κατευνασμού, παραχωρούμε απλόχερα ιστορία, γλώσσα και πολιτισμό… Αλήθεια, Πού παν' εκείνα τα παιδιά της θύελλας και του βοριά που πέθαιναν για λευτεριά πού πάνε...

Ελληνική τηλεόραση - Ο καθρέπτης της κοινωνίας...

Έπιασε πάτο η ελληνική τηλεόραση… Δίνουν και παίρνουν οι κουτσομπολίστικες εκπομπές, με αυτοπροσδιοριζόμενους «δημοσιογράφους» στα πάνελ να ασχολούνται με την προβολή των προσωπικών προβλημάτων και της ιδιωτικής ζωής των επωνύμων, να διακωμωδούν ευαίσθητα θέματα της καθημερινότητας, κρίσιμα γεγονότα και ότι άλλο σοφιστούν για να αυξήσουν την τηλεθέαση των καναλιών τους. Τη στιγμή που υπάρχουν ζωτικά και σοβαρά ζητήματα τα οποία θα έπρεπε να απασχολούν τους Έλληνες, όπως οι διεκδικήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο, η επιδίωξη δημιουργίας τεταμένου κλίματος και η προσπάθεια πολιτικής αποσταθεροποίησης της χώρας, ή ακόμα η οικονομία και η παιδεία, οι «φωστήρες» της τηλεόρασης επιλέγουν προγράμματα με τα οποία κοιμίζουν και αποπροσανατολίζουν το κοινό. Έλεος πια, κανένας σοβαρός υπεύθυνος στην ελληνική τηλεόραση; Η αθλιότητα του Γιώργου Λιάγκα και το απαράδεκτο ρεπορτάζ στην εκπομπή «Το Πρωινό», αναφορικά με το θάνατο του Τζορτζ Μπάλντοκ, προκάλεσε αγανάκτηση στην κοινή γνώμη και στην οικογένεια του αδικοχαμένου ποδοσφαιριστή... Σε μία άλλη εκπομπή με τίτλο «Σούπερ Κατερίνα», η παρουσιάστρια Κατερίνα Καινούργιου προσπαθούσε να πείσει τον επιφανή ψυχίατρο Δημήτρη Σούρα ότι υφίστανται όντως «άφυλοι» άνθρωποι, ενώ ό συνεργάτης της εκπομπής, δηλωμένος ομοφυλόφιλος Γιάννης Πουλόπουλος, σε μία έντονη αντιπαράθεση με τον καλεσμένο, επιχειρούσε να επιβάλει το τρίτο «κοινωνικό φύλλο» - όπως το προσδιόρισε - στο οποίο ο ίδιος ανήκει… Όταν παρουσίαζε την εκπομπή «Καλό μεσημεράκι» ο Νίκος Μουτσινάς, προκειμένου να ανεβάσει λίγο την τηλεθέαση, άρχισε να εξιστορεί περιστατικά από την σεξουαλική του ζωή. Σε κάποια στιγμή απείλησε ότι αν συνεχίσει να μην έχει θέματα, θα κατεβάσει το παντελόνι του να μας δείξει τα οπίσθιά του… Θα μπορούσε κανείς να αφιερώσει ολόκληρα άρθρα για την Dumb Blonde ξανθιά παρουσιάστρια Ελένη Μενεγάκη μιας και οι ανοησίες, τα σαρδάμ και οι «κοτσάνες» αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των τηλεοπτικών της εμφανίσεων… Ευτράπελα, πρόσωπα, εφέ, γκάφες και απρόοπτα στα τηλεοπτικά πάνελ, με όλα σχεδόν τα κανάλια να προσπαθούν περισσότερο να εντυπωσιάσουν τους τηλεθεατές. Άπειρα τέτοια ευτράπελα συμβαίνουν σε καθημερινή βάση στην ελληνική TV. Και το πιθάρι της ελληνικής τηλεόρασης δεν έχει πάτο. Κάθε φορά οι υπεύθυνοι φροντίζουν και επιβεβαιώνουν τους τηλεθεατές πως η παρακμή μπορεί να πάει σε χειρότερα επίπεδα. Από την άλλη, αντέχει μία χώρα των 10 εκατομμυρίων να συντηρήσει 150 τόσα τηλεοπτικά κανάλια; Υπάρχουν τόσες πολλές διαφημίσεις για να καλύψουν το οικονομικό τους κόστος; Και τι συμβαίνει με το περιεχόμενο των εκπομπών; Κουτσομπολιά, σκάνδαλα, παράνομες σχέσεις, απιστίες, ανωμαλίες, (σύντομα θα προβάλλονται όλο και περισσότερες ομοφυλοφιλικές σκηνές) κλπ. Τι σκέπτονται αλήθεια οι φωστήρες της γελοίας θεματολογίας; Αυτός είναι όμως ο σκοπός των τηλεοπτικών προγραμμάτων; Τελικά είναι η τηλεόραση ο καθρέπτης της κοινωνίας ή η κοινωνία είναι ο καθρέπτης της τηλεόρασης; Η ελληνική τηλεόραση, στην οποία έχει γυρίσει την πλάτη η νεολαία, όπως προκύπτει από σχετικές έρευνες, δυστυχώς συμπαρασύρεται από την γενικότερη παρακμή της ελληνικής κοινωνίας…

NETFLIX - Πολιτικοποίηση και συνέπειες...

Συνεχίζονται τα προβλήματα της συνδρομητικής υπηρεσίας Netflix. Η Netflix (flicks over the internet) που μπήκε για τα καλά στη ζωή μας, ειδικεύεται ως γνωστόν στην παροχή συνδρομητικών διαδικτυακών τηλεοπτικών υπηρεσιών και παραγωγής ταινιών. Κατακόρυφη αύξηση σημείωσαν οι ακυρώσεις συνδρομών μετά την ανοικτή υποστήριξη του προέδρου της πλατφόρμας, Reed Hastings, προς την υποψήφια των Δημοκρατικών για την προεδρία Κάμαλα Χάρις. Σύμφωνα με την εταιρεία ερευνών Antenna, το ποσοστό ακυρώσεων τριπλασιάστηκε στις ΗΠΑ μετά την υποστήριξη που προσέφερε ο Hastings στην νυν αντιπρόεδρο. Το ποσοστό των ακυρώσεων άγγιξε τον Ιούλιο (τον μήνα που ο Hastings εκφράστηκε υπέρ της Χάρις) το 2,8%, υψηλότερο από ποτέ, αναφέρει σε ρεπορτάζ του το Bloomberg. «Συγχαρητήρια στην Κάμαλα Χάρις, τώρα ήρθε η ώρα να κερδίσουμε», έγραψε ο Hastings σε ανάρτησή του στο X, όταν έγινε επίσημα υποψήφια των Δημοκρατικών. Ακόμα ο ίδιος δήλωσε στο «The Information» ότι δώρισε 7 εκατομμύρια δολάρια υπέρ της Κάμαλα Χάρις. Οι απογοητευμένοι συνδρομητές δημοσίευσαν φωτογραφίες των ακυρωμένων συνδρομών τους στο διαδίκτυο. Η δημοσιοποίηση των ακυρώσεων είχε σαν αποτέλεσμα την πτώση των μετοχών της εταιρείας στο χρηματιστήριο. Εξάλλου μόλις πρόσφατα, Κύπριοι και Έλληνες εξέφρασαν την αγανάκτησή τους στην Netflix, όταν η εταιρεία με μια πρωτοφανή κίνηση αποφάσισε να μη μεταδοθεί εκτός Ελλάδας η τηλεοπτική σειρά Famagusta, που αναφέρεται στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Η σκανδαλώδης αυτή απόφαση ήρθε ύστερα από πίεση που δέχτηκε από την Τουρκία που ενοχλήθηκε έντονα. Αξίζει να σημειωθεί ότι το Υπουργείο Άμυνας της Τουρκίας επιχειρεί να ξαναγράψει την ιστορία της εισβολής στην Κύπρο με ένα ντοκιμαντέρ που είναι γεμάτο από ανακρίβειες και ψέματα. Σαν να μην έφτανε αυτό, το τουρκικό Υπουργείο Άμυνας σε ρόλο τηλεοπτικού παραγωγού παρουσιάζει ντοκιμαντέρ-προπαγάνδα αφιερωμένο στον «Αττίλα» και στην υποτιθέμενη «ειρηνευτική επιχείρηση» του Αυγούστου του 1974. Το Τουρκικό ψευδο-ντοκιμαντέρ, είναι γεμάτο με τερατώδεις ανακρίβειες και αναφέρεται στις «ελληνοκυπριακές θηριωδίες», με τους τούρκους να παρουσιάζονται υποτιθέμενα θύματα της ελληνικής και ελληνοκυπριακής γενοκτονίας! Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε εάν η Netflix μεταδώσει παγκοσμίως το εν λόγω ντοκιμαντέρ. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι ο συνδιευθύνων σύμβουλος της Netflix είναι ελληνικής καταγωγής. Ο Θεόδωρος Αντώνιος Σαράντος τζούνιορ είναι Ελληνοαμερικανός τρίτης γενιάς και βρίσκεται στην λίστα των 100 ανθρώπων με τη μεγαλύτερη επιρροή στην κατηγορία «Titans», που περιλαμβάνει καλλιτέχνες, επιχειρηματίες, αθλητές και ανθρώπους που πρωτοπορούν. Σκληρή κριτική ωστόσο ασκήθηκε στον συνδιευθύνοντα σύμβουλο της εταιρίας για την απόσυρση της σειράς και στην επίκυψη της εταιρίας στις τουρκικές πιέσεις. Εν κατακλείδι: Κίνδυνοι και εχθροί υπάρχουν πάντα. Δυστυχώς, θεωρώ ότι η Ελλάδα κινδυνεύει ακόμη και από τους ίδιους τους ομοεθνείς. Αν έχουμε την κοινή λογική να προστατέψουμε το έθνος και το κράτος μας, με κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη, κανείς δεν μπορεί να μας βλάψει. Αν όμως υποκύπτουμε στον εκβιασμό, την παράνοια, την ανευθυνότητα και τον ατομικισμό, τότε όντως κινδυνεύουνε…

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ (1935-2024): "Εάν θα ήθελα να αφήσω μια κληρονομια στην κοινότητα, θα ήταν ότι ανέλαβα την προεδρία για να διοργανώσω τα σχολεία μας"

Η τελευταία συνέντευξη που παραχώρησε στις 7 Σεπτεμβρίου, 2024. Ερ: Κύριε Μανωλάκο, όταν αναλάβατε την διοίκηση της Ελληνικής Κοινότητας Μόντρεαλ, πως λειτουργούσαν τα σχολεία, εκείνη την εποχή; Απ: Κατά τη γνώμη μου, τα σχολεία τότε είχαν πάρει τον κατήφορο. Η ποιότητα της εκπαίδευσης δεν ήταν εκείνη που θα έπρεπε να ήταν. Και επειδή ήμουν και εγώ γεννημένος στον Κεμπέκ, έβλεπα ότι το μέλλον ήταν μόνο με την γαλλική γλώσσα. Ερ: Ποιο ήταν το πρώτο σας μέλημα; Απ: Αναλαμβάνοντας την προεδρία πήγα και συναντήθηκα με τον Υπουργό Παιδείας του Κεμπέκ για να καταφέρω να αλλάξω το σύστημα των σχολείων, ώστε να συμπορευτούμε με την γαλλική εκπαίδευση που, όπως προείπα, ήταν και το μέλλον στην επαρχία. Οπωσδήποτε, όταν αποφάσισα να ακολουθήσω αυτόν τον δρόμο δέχτηκα μεγάλη κριτική ακόμη και μέσα από το Συμβούλιό μου. Μάλιστα είχε καλεστεί έκτακτη Γενική Συνέλευση για να απορριφθεί η πρόταση. Ερ: Εάν τα ελληνικά σχολεία δεν είχαν μετατραπεί από αγγλόφωνα σε γαλλόφωνα ποια, κατά τη γνώμη σας, θα ήταν η τύχη τους; Απ: Θα ήταν η καταστροφή των σχολείων μας. Δεν θα υπήρχε πολιτικός που να ήθελε να χρηματοδοτήσει αγγλόφωνα σχολεία. Άλλωστε τότε δεν είχαμε και άλλη επιλογή. Έπρεπε να βρούμε έναν τρόπο να τα σώσουμε, βλέποντας ότι οι εγγραφές μειώνονταν και βέβαια δεν θα είχαμε τα χρήματα να πληρώνουμε τους δασκάλους για να διατηρήσουμε μία καλή ποιότητα στην εκπαίδευση. Και παίρνοντας αυτή την απόφαση, όχι μόνο σώσαμε τα σχολεία, αλλά τα αναπτύξαμε και σήμερα θεωρούνται από τα ανώτερα ιδιωτικά σχολεία στο Κεμπέκ. Αυτή νομίζω ήταν η μεγάλη επιτυχία της απόφασης. Ερ: Η πρόταση που κάνατε στο Υπουργείο Παιδείας έγινε δεκτή με ευκολία, ή συναντήσατε δυσκολίες; Απ: Συναντήθηκα με τον Γενικό Διευθυντή του Καθολικού Συστήματος και με άλλους οργανισμούς καθώς και με διάφορα ιδιωτικά σχολεία και μπορώ να πω ότι όχι μόνο η πρωτοβουλία αυτή απέδωσε, αλλά είδαμε να ακολουθούν και άλλες εθνικότητες. Τα ελληνικά μας σχολεία είναι το καύχημα της κοινότητάς μας. Και εάν σώθηκε η κοινότητά μας, σώθηκε από τα σχολεία μας. Εάν θα ήθελα να αφήσω μια κληρονομιά στην κοινότητα, θα ήταν ότι ανέλαβα την προεδρία για να διοργανώσω τα σχολεία μας, πράγμα που έκανα και νομίζω η δουλειά μου τελείωσε εκεί. Ερ: Πιστεύετε, ότι από όλες τις υπηρεσίες που παρέχει η κοινότητα, η εκπαίδευση είναι η πιο σημαντική; Απ: Το πιστεύω απόλυτα, διότι εάν δεν εκπαιδεύαμε τα παιδιά μας ελληνικά, τι άλλο αξίζει περισσότερο στην παροικία μας; Τα παιδιά μας βγαίνουν από τα σχολεία μας τρίγλωσσα, πατριώτες και καλοί Έλληνες. Δεν λέω ότι τα άλλα παιδιά δεν αξίζουν, όμως δεν μπορείς να μετρήσεις ένα παιδί που έχει αποφοιτήσει από τον Σωκράτη με ένα άλλο παιδί που έχει αποφοιτήσει από οποιοδήποτε άλλο δημοτικό σχολείο. Ερ: Θεωρείτε ότι η Ένωση των σχολείων Σωκράτης - Δημοσθένης ήταν μία καλή κίνηση; Απ: Βεβαίως, δεν μπορεί να είμαστε δύο-τρείς κοινότητες και να έχουμε διαφορετικά σχολικά συστήματα. Ερ: Ποιά είναι η γνώμη σας για τη συμπληρωματική εκπαίδευση; Απ: Η συμπληρωματική εκπαίδευση και τα ενοριακά σχολεία πρέπει πάντοτε να υπάρχουν διότι δεν μπορείς να είσαι βέβαιος ότι όλοι οι γονείς θα υποστηρίξουν τα ημερήσια σχολεία. Η συμπληρωματική εκπαίδευση έδωσε τουλάχιστον μία ευκαιρία στους γονείς να κάνουν μία επιλογή. Ξέρω, τα ημερήσια σχολεία κοστίζουν κάτι παραπάνω, όμως αξίζει το κόστος, εφόσον οι γονείς θελήσουν τα παιδιά τους να μάθουν την γλώσσα και τον πολιτισμό μας. Ερ: Μία ευχή; Απ: Εύχομαι σε όλους τους μαθητές καλή σχολική χρονιά και καλή πρόοδο. Ο Δημήτριος Μανωλάκος υπήρξε ένας φωτεινός φάρος για την Ελληνική Κοινότητα του Μόντρεαλ, υπηρετώντας την με αφοσίωση και πάθος ως πρώην πρόεδρός της. Η ακούραστη εργασία του για την προώθηση της ελληνικής κουλτούρας, η ανεκτίμητη συνεισφορά του στην εκπαίδευση μέσω του σχολείου «Σωκράτης-Δημοσθένης» και η διαρκής υποστήριξή του προς όλους μας έχει αφήσει μια κληρονομιά που θα ζει για πάντα. Ήταν ο οραματιστής που ενέταξε το ελληνικό σχολείο στο γαλλικό εκπαιδευτικό σύστημα του Κεμπέκ. Η προσφορά του αείμνηστου Δημητρίου Μανωλάκου στην παροικία μας είναι ανεκτίμητη. Ήταν ο πρώτος ελληνικής καταγωγής συμβολαιογράφος και συνδύασε την επαγγελματική του ακεραιότητα με την αγάπη του για την παροικία μας, βοηθώντας αμέτρητα άτομα και οικογένειες να επιτύχουν τους στόχους τους και να ξεπεράσουν τις προκλήσεις τους. Ο Δημήτριος Μανωλάκος έχει τιμηθεί με τον τίτλο του Άρχοντα του Οικουμενικού Πατριαρχείου και του Επίτιμου Προέδρου της ΕΚΜΜ. Διατέλεσε Πρόεδρος της AHEPA, Αντιδήμαρχος στο Δήμο Μόντρεαλ, Πρόεδρος της Καναδικής Επιτροπής Αλληλεγγύης για την Κύπρο, Πρόεδρος του Ελληνοκαναδικού Κογκρέσου και Επίτιμος Γενικός Πρόξενος του Ομάν. Έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών στις 25 Σεπτεμβρίου, 2024.

ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ - Πόσο ακριβείς είναι τελικά;

Με αφορμή τις δημοσκοπήσεις για τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ορισμένες σκέψεις μου γύρω από το συγκεκριμένο θέμα. Βέβαια, μέχρι την παρούσα χρονική στιγμή που γράφεται το άρθρο, σύμφωνα με τις περισσότερες δημοσκοπήσεις, δεν αναδεικνύεται καθαρός νικητής. Ελάχιστο προβάδισμα έχει η υποψήφια των Δημοκρατικών Κάμαλα Χάρις έναντι του πρώην Ρεπουμπλικάνου προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. Οι δημοσκοπήσεις πάντως αυτές δεν αποκλείεται να διαψευστούν τελικά. Αλήθεια, ποιοί άραγε είναι οι λόγοι για τους οποίους οι δημοσκοπήσεις τα τελευταία χρόνια δεν μπορούν να καταγράψουν επαρκώς την εκλογική συμπεριφορά των πολιτών; Γεγονός είναι ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος των ερωτηθέντων δεν απαντούν, αποφεύγοντας συστηματικά να πουν τι και ποιούς θα ψηφίσουν. Επομένως, το εκάστοτε δείγμα σε καμία περίπτωση δεν είναι αντιπροσωπευτικό. Εξ άλλου, πολλοί από αυτούς που απαντούν δηλώνουν αναποφάσιστοι, προφανώς για να αποφύγουν να απαντήσουν. Ένας άλλος βασικός λόγος είναι ότι οι περισσότερες δημοσκοπήσεις είναι τηλεφωνικές και μάλιστα τα τηλεφωνήματα που γίνονται από τις εταιρίες είναι σε σταθερά. Όμως, πόσοι σήμερα βρίσκονται δίπλα σε σταθερά τηλέφωνα, τα οποία τείνουν τα εκλείψουν, για να απαντήσουν στους δημοσκόπους; Μάλλον ελάχιστοι, και αυτοί είναι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, που σημαίνει ότι η νεανική άποψη ακούγεται στο ελάχιστο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που το μεγαλύτερο ποσοστό των αναποφάσιστων προέρχεται από τις μικρές ηλικίες των ψηφοφόρων. Επίσης, πόσο σαφείς είναι οι ερωτήσεις που τίθενται και ακόμη πόσο ειλικρινείς είναι οι απαντήσεις που δίδονται. Θα πρέπει ακόμη να ληφθεί υπόψη ότι οι δημοσκοπήσεις αδυνατούν να σφυγμομετρήσουν τη γνώμη ορισμένων μειονοτικών ομάδων, όπως στην προκειμένη περίπτωση των Αφρικανών και Λατίνων, οι οποίοι θεωρούν ότι αποτελούν στόχο, με αποτέλεσμα να αποφεύγουν να λάβουν μέρος. Εν τω μεταξύ, πολλοί πολίτες δεν απαντούν φοβούμενοι μήπως καταγράφεται η προτίμησή τους σε σχέση με το τηλέφωνό τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2020 μόλις το 66% των Αμερικανών ψηφοφόρων προσήλθαν στις κάλπες. Όπως και να έχει, οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν την εικόνα μιας δεδομένης στιγμής και σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν πρόβλεψη του εκλογικού αποτελέσματος. Περαιτέρω, θα πρέπει να επισημανθεί και η σημασία του στατιστικού λάθους που κυμαίνεται ανάμεσα στους 3 έως και 5 βαθμούς και το ότι κατά πόσο θα ισχύσει εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Κανείς πάντως δεν μπορεί να είναι βέβαιος για το εάν τελικά τα συμπεράσματα που εξάγονται από τις δημοσκοπήσεις θα αποτυπωθούν πραγματικά και στις κάλπες ή θα έχουμε εκπλήξεις; Συνεπώς, εάν οι εταιρίες δημοσκοπήσεων δεν εφαρμόσουν νέες μεθόδους για να λαμβάνουν τα δείγματά τους, δεν πρόκειται ποτέ να ανακτήσουν την αξιοπιστία τους και μονίμως θα πέφτουν έξω. Ζωντανό παράδειγμα οι δημοσκοπήσεις για την πρόθεση ψήφου στις ευρωεκλογές του Ιουνίου που έπεσαν παταγωδώς έξω. Περιμένουμε λοιπόν να δούμε πόσο οι δημοσκοπήσεις που διενεργούνται για τις Αμερικανικές εκλογές της 5ης Νοεμβρίου, θα διαψευστούν...