Αδιέξοδα και προσδοκίες - Το αύριο των κοινοτήτων

Οι διοικήσεις των ελληνικών κοινοτήτων στον Καναδά, στην πλειοψηφία τους, βρίσκονται αντιμέτωπες με κρίσιμα ζητήματα που καθορίζουν όχι μόνο το παρόν, αλλά και το μέλλον των οργανισμών. Η οικονομική βιωσιμότητα, η ελληνόφωνη εκπαίδευση και η μοιραία συρρίκνωση της ομογένειας, συνθέτουν ένα περίπλοκο μωσαϊκό προκλήσεων που απαιτούν άμεσες και αποφασιστικές κινήσεις. Τα τελευταία χρόνια, οι διοικήσεις έριξαν το βάρος στις επενδύσεις ακινήτων: σχολεία, εκκλησίες, πολιτιστικά κέντρα. Αυτές οι πρωτοβουλίες στέγασαν τις κοινότητες, όμως συνοδεύτηκαν από μεγάλα δάνεια τα οποία σήμερα αποτελούν δυσβάσταχτο βάρος. Η αδυναμία αποπληρωμής έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο, με τον κίνδυνο απώλειας περιουσίας να πλανάται απειλητικά. Η πώληση ακινήτων εμφανίζεται ως εύκολη λύση, όμως πολλοί εκτιμούν ότι κάτι τέτοιο θα σήμαινε απώλεια της ιστορικής και πολιτιστικής παρακαταθήκης των κοινοτήτων. Το ζητούμενο είναι η εξεύρεση εναλλακτικών πηγών εσόδων και η καλύτερη αξιοποίηση των υπαρχουσών περιουσιών. Παράλληλα, οι νέες γενιές φέρνουν μαζί τους μια νέα πραγματικότητα. Η άμεση βιωματική σύνδεση με την Ελλάδα έχει εξασθενήσει, καθώς οι περισσότεροι νέοι γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στον Καναδά. Η ταυτότητά τους διαμορφώνεται πλέον σε πολυπολιτισμικό πλαίσιο, με την ελληνική γλώσσα και τις παραδόσεις να μην αποτελούν απαραίτητα μέρος της καθημερινότητάς τους. Η ελληνική γλώσσα δεν είναι πια ο κεντρικός άξονας της ταυτότητας για όλους. Για κάποιους παραμένει σημαντικό στοιχείο, για άλλους όμως περιορίζεται σε βασική γνώση ή σε σύγχρονες μορφές έκφρασης μέσα από τις πολιτιστικές δραστηριότητες. Η νέα γενιά δεν απορρίπτει την ελληνικότητα· προσπαθεί να την επαναπροσδιορίσει. Η διατήρηση της γλώσσας και της πολιτιστικής κληρονομιάς αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα. Πώς θα καταφέρουν οι κοινότητες να παραμείνουν ζωντανές χωρίς να εγκλωβιστούν σε παραδοσιακές δομές που δεν ανταποκρίνονται στις σημερινές ανάγκες; Στο εσωτερικό, οι διαφορετικές απόψεις συχνά οδηγούν σε συγκρούσεις και στασιμότητα. Η διαφωνία δεν είναι απαραίτητα αρνητική· μπορεί να γεννήσει λύσεις. Όμως, όταν μετατρέπεται σε εσωστρέφεια, παραλύει τη λήψη αποφάσεων και απομακρύνει τη νέα γενιά που ζητά ανοιχτό πνεύμα και δημιουργικότητα. Οι διοικήσεις καλούνται να χαράξουν νέα στρατηγική, ισορροπώντας ανάμεσα στη διαχείριση των κρίσεων και στο όραμα για το μέλλον. Κατά τη γνώμη μου, χρειάζεται: Οικονομική ανασυγκρότηση με νέες πηγές χρηματοδότησης, συνεργασίες και αξιοποίηση της περιουσίας χωρίς εκποίηση. Εκπαιδευτική ανανέωση, ώστε η ελληνόφωνη εκπαίδευση να γίνει πιο προσιτή και ελκυστική, με έμφαση στη τρίγλωσση πραγματικότητα. Πολιτιστική προσαρμογή, με δράσεις που θα αγκαλιάζουν τον σύγχρονο πολυπολιτισμικό χαρακτήρα των νέων. Ενότητα και διάλογος, για να ξεπεραστούν οι εσωτερικές αντιθέσεις που κρατούν πίσω την πρόοδο. Οι ελληνικές κοινότητες στον Καναδά βρίσκονται σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Η επιλογή είναι σαφής: είτε θα τολμήσουν να αναθεωρήσουν και να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα, είτε θα συνεχίσουν να φθείρονται κάτω από το βάρος του παρελθόντος. Το μέλλον εξαρτάται από τη βούληση και την αποφασιστικότητα των ηγεσιών και από την ενεργό συμμετοχή των ίδιων των μελών…