Total Pageviews

Monday, June 11, 2012

Εσεις τι λέτε;


Η «Ελπίδα» πεθαίνει πάντα...πρώτη.

Δεν εκπλήττει πλέον κανέναν η παντελής έλλειψη ενδιαφέροντος για την ΕΚΜΜ.
Χωρίς κριτική διάθεση, η στήλη διατυπώνει ορισμένες σκέψεις και ανησυχίες για την πορεία και το μέλλον του άλλοτε «κέντρου αποφάσεων» της ελληνικής ομογένειας του Καναδά.
Θεωρώ αναγκαία την προσαρμογή στις εκάστοτε συνθήκες και απαιτήσεις των καιρών. Και βέβαια η κοινότητα δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα.
Με βάση λοιπόν τις τωρινές ανάγκες και προοπτικές, ο οργανισμός - εφόσον θέλει να παρέχει πολλαπλές υπηρεσίες - επιβάλλεται να ακολουθεί μία αναπτυξιακή πολιτική μαζί με έναν αποτελεσματικό κοινωνικό-οικονομικό προγραμματισμό.
Η δομή του οργανισμού, όπως έχει διαμορφωθεί, απαιτεί ικανότητες και δεξιότητες ώστε να επιτευχθεί η αποτελεσματική λειτουργία του.
Απαιτεί επί πλέον αφοσίωση, αποφασιστικότητα και φαντασία.
H έλευση του νέου αιώνα άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία του οργανισμού με την ενεργή συμμετοχή της νεότερης γενιάς.
Μιας γενιάς γονέων που από την πρώτη κιόλας στιγμή έτυχε της καθολικής υποστήριξης της ευρύτερης παροικίας.
Οι μεγάλες προσδοκίες όμως σύντομα διαψεύστηκαν...
Η εκτός πραγματικότητας αντίληψη που εισήχθη στον οργανισμό, η ξενόφερτη νοοτροπία των νέο-διοικούντων, ο ανεύθυνος τρόπος αντιμετώπισης των ζωτικών θεμάτων και η έλλειψη επικοινωνίας, είχαν σαν αποτέλεσμα την δημιουργία ενός κλίματος πόλωσης και διχασμού.
Η λανθασμένη κοινοτική πολιτική που ακολουθήθηκε, η αδικαιολόγητη διαγραφή εθελοντών, οι άστοχοι χειρισμοί στην παιδεία, οι προστριβές με την εκκλησία, η ρευστοποίηση της κοινοτικής περιουσίας και η άσκοπη και δαπανηρή προσάρτηση του Λαβάλ - με όλα τα γνωστά επακόλουθα - θεωρούνται ορισμένα από τα «επιτεύγματα» της κάποτε πολλά υποσχόμενης «ελπιδοφόρας» γενιάς…
Η νέα διοίκηση - τελευταία ίσως των Μοϊκανών - ξαναπαίρνει μέσα από τις στάχτες της καμένης γης τη σκυτάλη και τον τραχύ δρόμο του νοικοκυρέματος...
Και μείς, οι ελάχιστοι εναπομείναντες επιβάτες ενός ακυβέρνητου πλοίου, αφού ακριβοπληρώσαμε τις λάθος επιλογές μας, μοιραία θα καταφύγουμε πάλι μια μέρα σε κάποιους άλλους φιλόδοξους νέους με την «Ελπίδα» πως θα την οδηγήσουν κάποτε σε ένα πιο δημιουργικό και ελπιδοφόρο αύριο…
Αναρωτιέμαι. Μήπως τελικά η «Ελπίδα» πεθαίνει πάντα… πρώτη;

Εσείς τι λέτε;
Μιχάλης Τελλίδης
tellides@cfmbradio.com

No comments: