Οι επικείμενες εκλογές του Ελληνικού Κογκρέσου του Κεμπέκ μου δίνουν το έναυσμα να διατυπώσω ορισμένες σκέψεις για τον διαδραματιζόμενο ρόλο και την πορεία που - κατά τη γνώμη μου – θα πρέπει ν’ ακολουθούν οι οργανισμοί των μακροπρόθεσμων προοπτικών.
Η ανάγκη δημιουργίας του τοπικού Κογκρέσου ήταν το αποτέλεσμα της εθνικιστικής πολιτικής της, προ ετών, αυτονομιστικής κυβέρνησης, πολιτική που σκόπευε στην προστασία της Γαλλικής ταυτότητας και γλώσσας.
Οι νέες διατάξεις προκάλεσαν έντονες ανησυχίες στις παραδοσιακά “αγγλόφωνες” πολιτισμικές μειονότητες, όπως θεωρείτο και η δική μας.
Οι σχετικές ενέργειες του ΕΚΚ, παρότι δεν καρποφόρησαν, αφύπνισαν τους ανά τον Καναδά ομογενείς με αποτέλεσμα να συσταθούν τοπικά Κογκρέσα στις μεγάλες επαρχίες και να δημιουργηθεί το Εθνικό Κογκρέσο.
Δεν άργησε να συσταθεί και ο συνασπισμός των τριών μεγάλων Κογκρέσων (Ελληνικού, Ιταλικού, Εβραϊκού) για την αντιμετώπιση των κοινών ζωτικών προβλημάτων της εποχής.
Τα τρία Κογκρέσα, συνεργαζόμενα αρμονικά, κατάφεραν να “τρενάρουν” ορισμένα κυβερνητικά νομοσχέδια τα οποία, σύμφωνα με τις αντιλήψεις της εποχής, θα είχαν αρνητικές επιπτώσεις στις μη γαλλόφωνες μειονότητες. Δυστυχώς, ο βίος του συνασπισμού ήταν βραχύς.
Εν τω μεταξύ, Εθνικό και Επαρχιακά Κογκρέσα σημείωσαν αξιόλογες επιτυχίες, στα εθνικά μας κυρίως θέματα (Κυπριακό, Μακεδονικό, κ.α.), πιέζοντας τις ομοσπονδιακές κυβερνήσεις να αναθεωρήσουν - έστω και προσωρινά - την εξωτερική τους πολιτική. Το Κοινοτικό Κέντρο έσφυζε κυριολεκτικά από ζωή με ημερίδες και κατατοπιστικές διαλέξεις, κοινωνικού και εθνικού περιεχομένου, παρουσία εκπροσώπων όλων των πολιτικών κομμάτων. Το ελληνικό λόμπι έκανε τα πρώτα του νηπιακά βήματα…
Με τις από κοινού σοβαρές ενέργειες, εξ άλλου, εκατομμύρια ομογενειακά δολάρια εστάλησαν στην πατρίδα για την ανακούφιση των πληγέντων συμπατριωτών μας από τις φυσικές καταστροφές (σεισμοί, πυρκαγιές, κλπ). Ήταν οι “χρυσές ημέρες” της αμοιβαίας συνεργασίας και συναδελφοσύνης.
Το σκηνικό όμως δεν άργησε να μετατραπεί. Η αλλαγή σκυτάλης στις ηγεσίες έμελλε
ν’ αλλάξει εντελώς την πορεία των οργανισμών. Τα Κογκρέσα άρχισαν να διαφοροποιούν τον αντικειμενικό τους ρόλο και δεν άργησαν να εξελιχθούν σε οργανισμούς προσωπικών στόχων, με αποτέλεσμα να αλλοιωθεί η ταυτότητα και ο εθνικός τους χαρακτήρας. Η τακτική αυτή, οδήγησε σταδιακά στην αναπόφευκτη συρρίκνωσή τους…
Τη θέση της σύμπνοιας και της συμπόρευσης πήρε η αντιπαλότητα. Οι λεκτικοί διαξιφισμοί και το απαράδεκτο λεξιλόγιο στα δημοσιευμένα “δελτία τύπου” αντικατοπτρίζουν τη σημερινή θλιβερή πραγματικότητα και το αρνητικό πνεύμα που επικρατεί στους “πρωτοβάθμιους” οργανισμούς μας. Η γέφυρα της επικοινωνίας έχει πλέον χαθεί... Η κατανομή ευθυνών στο παρόν στάδιο δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία.
Οι ανώφελες και επιζήμιες αντιπαραθέσεις δεν μπορούν παρά να οδηγήσουν τους ήδη συρρικνωμένους οργανισμούς μας σε πλήρη εξαφάνιση.
Η ελπίδα ενός καλύτερου αύριο εναπόκειται πλέον και πλήρως στη νέα γενιά...
No comments:
Post a Comment