Εσείς τι λέτε;

Μειωνόμαστε
Εντός και εκτός Ελλάδας…
Τα “Ελληνοκαναδικά Νέα” και ο ραδιοσταθμός CFMB Montreal, ασχολήθηκαν την περασμένη εβδομάδα με το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας και τις δυσοίωνες προβλέψεις που κάνει η Eurostat (Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία) στο κύριο δημοσιογραφικό της σενάριο για το 2050, σύμφωνα με το οποίο στο μέσον του 21ου αιώνα ο πληθυσμός δε θα ξεπερνά τα εννέα εκατομμύρια και βέβαια θα συνεχίσει να μειώνεται…
Νέα στοιχεία της Eurostat αναφέρουν ότι το 6% των Ελλήνων ηλικίας 20-64 ετών κατοικούσαν το 2017 σε άλλες χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το 2012 το εν λόγω ποσοστό ήταν 4.7%. Συνολικά, σε επίπεδο ΕΕ, το 3.8% των πολιτών κατοικούσαν σε άλλο κράτος μέλος από το κράτος της ιθαγένειάς τους το 2017, αυξημένο κατά 2.5% σε σχέση με πριν από δέκα χρόνια.
Τα ποσοστά ποικίλλουν σημαντικά μεταξύ των κρατών-μελών, από 1% για τους πολίτες της Γερμανίας έως 19.7% για τους πολίτες της Ρουμανίας. Επίσης υψηλά ποσοστά καταγράφηκαν στη Λιθουανία (15.0%), στην Κροατία (14.0%), στην Πορτογαλία (13.9%), στη Λετονία (12.9%) και στη Βουλγαρία (12.5%).
Παρατηρείται ακόμη πως το ποσοστό απασχόλησης στους Έλληνες που βρίσκονται σε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι κατά 19.5% υψηλότερο από το αντίστοιχο στους κατοίκους της Ελλάδας. 
Δεν έχω πρόθεση να σας κουράσω με λεπτομερή στοιχεία και δυσνόητα ποσοστά,      θεώρησα όμως αναγκαίο να σας τα μεταφέρω, αν μη τι άλλο, ως μέτρο σύγκρισης. Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα είναι υπαρκτό.
Όσο παράξενο κι αν ακούγεται, παρόμοιο περίπου πρόβλημα αντιμετωπίζουμε κι’ εμείς εδώ, το οποίο πάντως ακόμη δεν έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις. Πιο συγκεκριμένα,  συγκρίνοντας τις δύο τελευταίες απογραφές του Καναδά διαπιστώνουμε μία ορατή μείωση του ελληνικής καταγωγής πληθυσμού. 
Στην απογραφή του 2011 ο αριθμός των Καναδών, με μητρική γλώσσα την Ελληνική, ανήρχετο σε 117.890 ενώ στην προπέρσινη του 2016 ο αριθμός μειώθηκε στους 116.460, ήτοι ποσοστό γενικού πληθυσμού μόλις -1.2%.
Οι λόγοι μπορούν να θεωρηθούν ευνόητοι. Από τις σημαντικότερες αλλαγές που συντελούνται σήμερα στην ελληνική κοινωνία, εντός και εκτός Ελλάδος, είναι το γεγονός ότι άνδρες και γυναίκες παντρεύονται πιο δύσκολα και σε μεγαλύτερη ηλικία σε σχέση με το παρελθόν. Κάνουν λιγότερα παιδιά, όλο και πιο αργά ή δεν κάνουν καθόλου. Άλλοι πάλι επιλέγουν να παντρευτούν αφού πρώτα κάνουν καριέρα.
Άλλα αίτια είναι οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες που δυναμιτίζουν την σύγχρονη οικογένεια , η μετανάστευση των νέων στις γειτονικές κυρίως ΗΠΑ και οι μικτοί γάμοι.
Την Κυριακή βρέθηκα στην κλήρωση της λαχειοφόρου για τα ελληνικά μας σχολεία.
Η συντριπτική πλειοψηφία των παρευρισκομένων ήταν τρίτης ηλικίας.
Κάποιοι γνωστοί μου εξέφρασαν τις ανησυχίες τους για την απουσία των νέων από τέτοιου είδους εκδηλώσεις, που πάντως θ’ άπρεπε να τους αφορούν άμεσα. Δικαιολογημένες οι όποιες ανησυχίες. Οι απόψεις μου στο συγκεκριμένο θέμα έχουν πολλάκις διατυπωθεί και δημοσιευτεί.
Κλείνω με μία απλή σκέψη. Μήπως είναι καιρός οι Οργανισμοί μας να αναθεωρήσουν τις προτεραιότητές τους προβαίνοντας συγχρόνως σε πιο δραστικές πολιτικές που να προσεγγίσουν με πιο ρεαλιστικό και αποτελεσματικό τρόπο τους εναπομείναντας νέους μας;