Εσείς τι λέτε;

Επιτροπή Πολιτικής Δράσης
Προσδοκίες αλλά και ερωτηματικά…
Πρόσφατη ανακοίνωση του Ελληνικού Κογκρέσου του Κεμπέκ γνωστοποιεί την συγκρότηση Επιτροπής Πολιτικής Δράσης, σκοπός της οποίας είναι η προώθηση και βοήθεια όσο το δυνατόν περισσότερων ελληνοκαναδών στην πολιτική ζωή του Καναδά σε όλα τα επίπεδα διοίκησης - δημοτικής, επαρχιακής και ομοσπονδιακής.
Καλοδεχούμενη, θα έλεγα, η πρωτοβουλία του ΕΚΚ, η οποία πάντως - κατά τη γνώμη μου - έρχεται κάπως καθυστερημένα. Εν πάση περιπτώσει, κάλιο αργά παρά ποτέ.
Βέβαια, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Ελληνισμός του Καναδά διαθέτει ικανά και άξια άτομα να διεκδικήσουν δυναμικά την παρουσία τους στον πολιτικό χάρτη αυτού του τόπου.
Με την αύξηση του αριθμού των εκλεγμένων ελληνοκαναδών πολιτικών, όπως σωστά επισημαίνεται στην ανακοίνωση, σε όλα τα επίπεδα εξουσίας και όσο το δυνατόν σε περισσότερες περιοχές, θα εξυπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντα του ελληνισμού.
Η ανακοίνωση ωστόσο, διεγείρει εύλογα ερωτηματικά.
Κατ αρχήν, η Επιτροπή Πολιτικής Δράσης προέρχεται από ένα σώμα το οποίο, τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια, βρίσκεται σε κραυγαλέα ανυπαρξία, δίχως έργο ουσίας στο ενεργητικό του, γεγονός που το περιθωριοποίησε και το απομάκρυνε τελικά από τα κέντρα αποφάσεων, εκεί όπου ουσιαστικά διαμορφώνεται η παροικιακή ζωή του τόπου.
Δημιούργημα της Ελληνικής Κοινότητας Μόντρεαλ, το Τοπικό Κογκρέσο, στοχεύοντας αρχικά στην προάσπιση ορισμένων βασικών δικαιωμάτων της ομογένειας, στην πορεία (κυρίως λόγω της ασυγχώρητης αδράνειας του Εθνικού τότε Κογκρέσου) διαφοροποίησε τον ρόλο του για να καταλήξει σ’ ένα καθαρά διακοσμητικό όργανο.
Η πορεία και η εξέλιξη των δύο Κογκρέσων είναι λίγο πολύ γνωστή. 
Το Τοπικό, όπως και το Εθνικό άλλωστε, λόγω της διαιρετικής τομής στην πολιτική τους συμπεριφορά τελευταία, δεν αντιπροσωπεύουν σήμερα παρά ένα ελάχιστο κομμάτι της ομογένειας του Καναδά.
Για να σταθώ όμως στο θέμα, γεννάται αυτή τη στιγμή το εύλογο ερώτημα.
Υπό τις επικρατούσες συνθήκες, ποιες είναι οι διαθέσιμες επιλογές των φιλόδοξων     υποψηφίων όσον αφορά τους “πρόθυμους αναδόχους”, οι οποίοι αιφνιδιαστικά και σε ανύποπτο χρόνο προσφέρονται να τους εντοπίσουν και να κατευθύνουν ίσως τον πολιτικό τους βίο;
Με απλά λόγια, με ποιους να πάει και ποιους ν’ αφήσει ένας σοβαρός υποψήφιος, όταν το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται στην πολιτική του καριέρα είναι η εμπλοκή του σε ατέλειωτες  ανούσιες διαμάχες, οι οποίες μάλιστα βρίσκονται στα χέρια της δικαιοσύνης;    
Αναρωτιέμαι και αναμένω μία σαφή απάντηση. Θα προωθούσε άραγε η Επιτροπή Πολιτικής Δράσης του Ελληνικού Κογκρέσου του Κεμπέκ υποψηφίους, προερχόμενους από τον “αντίπαλο” χώρο;
Αναρωτιέμαι ακόμη. Θα στήριζε το Ελληνοκαναδικό Κογκρέσο υποψηφίους προωθούμενους από το Ελληνικό Κογκρέσο του Κεμπέκ; Αναρωτιέμαι...
Δεν θέλω πάντως να αμφιβάλλω για την καλή βούληση των ατόμων που απαρτίζουν την Επιτροπή Πολιτικής Δράσης.
Όμως, πριν δώσουν υπόσταση και υλοποιήσουν την κεντρική  ιδέα, νομίζω πως θα πρέπει πρωτίστως να γίνουν το ζωντανό παράδειγμα ενότητας και συνεργασίας σ’ εκείνους που καλούν να ενεργοποιηθούν στην πολιτική ζωή αυτού του τόπου...