Total Pageviews

Wednesday, February 6, 2019

Εσείς τι λέτε;


Πλουσιοπάροχα ανταλλάγματα…
Συχνά, όταν καταπιάνομαι με σοβαρά θέματα, όπως είναι τα Εθνικά, ελπίζω και εύχομαι να έχω πέσει έξω στη κρίση και τις εκτιμήσεις μου. Δυστυχώς, μέχρι τώρα κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί.
Ο λόγος σήμερα για την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στη  Τουρκία και τη συνάντησή του με τον Τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν. 
Όπως αναμένετο, στις δηλώσεις των δύο αρχηγών ακούστηκαν χιλιοειπωμένες γενικολογίες, ευχολόγια και «συνεργασίες», με πρωτογενές αίτημα της ελληνικής πλευράς την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, έναντι (φυσικά) κάποιων πλουσιοπάροχων ανταλλαγμάτων που θα δούμε στην πορεία…
Το πλήρες αποτέλεσμα της επίσκεψης του Αλέξη Τσίπρα στην Τουρκία περιγράφουν λεπτομερέστατα τα «Ελληνοκαναδικά Νέα».
O Ταγίπ Ερντογάν μίλησε από θέση πλήρους ισχύος, έχοντας αντίκρυ του έναν υποταγμένο, γονυπετή, πρόθυμο σε όλα Τσίπρα, ο οποίος ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες των ξένων αφεντικών του, μετά το αισχρό ξεπούλημα της Μακεδονίας, διαπραγματεύεται τώρα, έμμεσα πλην όμως σαφώς, Αιγαίο, Θράκη, Έβρο,   κοιτάσματα...
Πέρα όμως από την - κατά τα άλλα - «επιτυχημένη» αυτή συνάντηση, ο Τούρκος πρόεδρος με όσα πράττει, φαίνεται ότι σε κάποια στιγμή δεν θα διστάσει να τραβήξει το σχοινί. Αν κρίνουμε από τη συμπεριφορά των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων τα πράγματα, πίσω από τις χειραψίες και τα χαμόγελα, δεν παύουν να είναι σοβαρά. 
Και μέσα σ’ αυτή την σοβαρότητα υπάρχουν ακόμη «έλληνες» με πολιτικά αξιώματα που τολμούν να αμφισβητούν γενοκτονίες, ολοκαυτώματα, θηριωδίες και που ακόμη υμνούν βαρβάρους και σφαγείς με πρώτο και καλύτερο τον σφαγέα του ελληνισμού Κεμάλ Ατατούρκ...
Η Τουρκία, αποδεδειγμένα πια από την ιστορία, καταλαβαίνει ένα και μόνο πράγμα, που δυστυχώς εμείς δεν θέλουμε να καταλάβουμε. Τη δύναμη. Τίποτε άλλο δεν την σταματά. Αν πιστέψει ότι ο αντίπαλος δεν θα αντισταθεί, τότε το πλήγμα της θα είναι συντριπτικό. Το ζήσαμε τελευταία στην Κύπρο…
Οι καρεκλολάτρεις ένοικοι του Μαξίμου, ασχέτως κόμματος, δεν έχουν αντιληφθεί πως απέναντί μας έχουμε έναν κακό γείτονα.
Η Ελλάδα, τις δύσκολες αυτές στιγμές των απειλών και διεκδικήσεων, ζει την απόλυτη παρακμή. Έχει καταστεί μια χώρα με πολιτικούς ανίκανους να αντιληφτούν τις ανάγκες και απαιτήσεις των καιρών. Με κυβερνώντες που λένε συνεχώς ψέματα και ξεπουλάνε μ’ ευκολία πατρίδα και ιστορία, αγνοώντας παντελώς την λαϊκή βούληση.
Με πολίτες ζαλισμένους από τους φόρους και τις περικοπές που γκρινιάζουν για τη μοίρα τους, που οι ίδιοι καθόρισαν...
Η Ελλάδα του σήμερα, είναι μία χώρα χωρίς ηγεσία και στόχους, χωρίς όραμα και προγραμματισμό, για το παρών και το μέλλον...
Και στο μυαλό μου έρχεται το νοηματικό σε στίχο τραγούδι του Σπήλιου Μαντή…
«Μια βάρκα μόνη, λιώνει στη στεριά, χωρίς τιμόνι και χωρίς κουπιά.
Τη δέρνει η αρμύρα, ο ήλιος κι’ η βροχή και μέσα στη σιωπή πεθαίνει μοναχή.
Και πέρα μακριά, το πέλαγο γελά, κι’ εμένα σιωπηλά το δάκρυ μου κυλά.…»


Εσείς τι λέτε;
Μιχάλης Τελλίδης
mtellides@gmail.com

No comments: