Οφείλω κατ’ αρχήν να διευκρινίσω ότι το άρθρο μου «Διχόνοια, η διαχρονική πληγή του ελληνισμού» απευθύνετο κυρίως στη διχαστική νοοτροπία, η οποία ανέκαθεν επικρατεί στη γενέτειρα. Η εδώθε πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική.
Ανατρέχοντας πίσω στο χρόνο, στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι νεοφερμένοι Έλληνες είχαν εμπλακεί στη διαμάχη μεταξύ Βενιζελικών και Βασιλικών. Ήταν μία περίοδος φθοράς και αλληλοεξόντωσης. Την σκληρή εκείνη περίοδο της διχόνοιας και του οικονομικού μαρασμού εμφανίζονται στο Μόντρεαλ τα πρώτα ελληνικά ιδρύματα…
Η σχετικά ήρεμη μεταπολεμική περίοδος που ακολούθησε, οδήγησε σε μία πολύχρονη υποτονική αδράνεια…
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο παρατηρείται το δεύτερο μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα προς τον Καναδά. Οι ταλαιπωρημένοι από τον εμφύλιο και οικονομικά εξαθλιωμένοι απόδημοι, πέρα από την εχθρότητα, τον ρατσισμό και την υποτίμηση των ντόπιων, αντιμετώπισαν το σνομπάρισμα και την αποστροφή των ελίτ της πρώτης γενιάς.
Οι έντονες αντιθέσεις είναι ρεαλιστικά καταγεγραμμένες στα βιβλία «Μετανάστες στον άλλο κόσμο», του δημοσιογράφου Χρήστου Κολύβα, «To build the dream”, της συγγραφέως Σοφίας Φλώρακας - Πετσάλη και σε αναρίθμητα άρθρα και αφηγήσεις του δημοσιογράφου Στυλιανού Γκιούσμα.
Τη συγκεκριμένη εποχή των έντονων αυτών αντιθέσεων και αντιπαραθέσεων αναδύθηκαν οι πρώτοι έλληνες εκατομμυριούχοι… Τα ήρεμα χρόνια που ακολούθησαν δεν μπορούμε να πούμε ότι ήταν τα παραγωγικότερα...
Στο μεταναστευτικό κύμα των δεκαετιών 60 και 70, καταφθάνει η τελευταία «φουρνιά» των «αγρίων», που έρχονται να διώξουν τα «ήμερα»...
Ο νεαρός τότε συμβολαιογράφος, Δημήτριος Μανωλάκος, κατεβαίνει στο κοινοτικό ριγκ με πρωτοποριακές για την εποχή ιδέες και προοπτικές. Παρά τις εξαιρετικά καχύποπτες αντιδράσεις των αντιπάλων του, εξασφαλίζει μειονοτική άδεια λειτουργίας ελληνικού σχολείου, τονώσει θεαματικά τις υπηρεσίες του οργανισμού και σημειώνει το πρώτο μηδενικό έλλειμμα στην ιστορία του οργανισμού...
Τα γαλήνια κοινοτικά ύδατα ήρθε να ταράξει ο αμφιλεγόμενος Αδριανός Μαρής, οι φιλοδοξίες και τα μεγαλεπήβολα σχέδια του οποίου δημιούργησαν ένα διαχρονικό πρόβλημα διένεξης με την ηγεσία της Εκκλησίας και μεταξύ των μελών του οργανισμού. Αποτέλεσμα της οξύτατης αυτής σύγκρουσης ήταν να αυγατίσει η κοινοτική περιουσία με την ανέγερση κοινοτικών κέντρων, σχολείων, ιδρυμάτων…
Το «κοινοτικό όνειρο» τελικά κατέρρευσε υπό το βάρος των αβάσταχτων χρεών…
Τα σκήπτρα, εν συνεχεία, παίρνουν οι «σωτήριες» διοικήσεις Γεωργουλή - Κατσαμπάνη για να «σπάσουν» όλα τα ρεκόρ συμμετοχής μελών ανεβάζοντας την κοινότητα στο ζενίθ του ενδιαφέροντος αλλά και της γραφικότητας, καρπός της οποίας ήταν η απόκτηση ιδιόκτητου παιδικού σταθμού στο Λαβάλ...
Η θανάσιμα πληκτική περίοδος της «ελπιδοφόρας» θητείας, με ελλείμματα να αγγίζουν το «κόκκινο» και Κέντρα να θυμίζουν Σεληνιακό τοπίο, οδήγησε στη δημοπράτηση του προνομιούχου κτιρίου της Ομοσπονδίας αντί πινακίου φακής…
Στη σημερινή époque των ισχνών αγελάδων, ο εξελθών εκ ναφθαλίνης και πολλά υποσχόμενος, Νίκος Παγώνης, αντίθετος πάντοτε στο ρεύμα, με ευλαβική ακρίβεια εφαρμόζει μέτρα ιστορικού ρεκόρ δαπανών και εξόδων, που θα τα ζήλευε ακόμη και ο ίδιος ο Τρυντώ…
Και υπό τη σκιά της πλήρους οικονομικής κατάρρευσης και μαζικής πτώχευσης, η Αγία Τριάδα καλείται να κάνει το …θαύμα της.
Στην τελική πλέον αυτή φάση, νομίζω πως ένας τριφασικός φαγωμός, θα μπορούσε μάλλον να αποδειχτεί σωτήριος…
Άλλωστε, είναι και ιστορικά αποδεδειγμένο ότι «Η ισχύς εν τη… διαιρέσει»
Εσείς τι λέτε;
Μιχάλης Τελλίδης
mtellides@gmail.com
No comments:
Post a Comment