Σήμερα, αγαπητοί αναγνώστες, θ’ ασχοληθώ μ’ ένα θέμα το οποίο τελευταία προκαλεί έντονες αντιδράσεις από ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Την αναδοχή ή υιοθέτηση παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια.
Επίκαιρο μάλιστα, αφού μόλις πρόσφατα η Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής των Ελλήνων υπερψήφισε το επίμαχο άρθρο 8 του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, που δίνει το δικαίωμα αναδοχής σε ομόφυλα ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης.
Και θα σταθώ στις ομοφυλόφιλες συντρόφισσες που αποφασίζουν να “φέρουν στον κόσμο” παιδιά. Ανέτρεξα λοιπόν σε κάποια έγκυρα επιστημονικά άρθρα ώστε να σας δώσω το αποτέλεσμα των σχετικών ερευνών.
Ο Οργανισμός US National Lingitudinal Lesbian Family Study σχεδίασε μελέτη με σκοπό να καταγράφει την ανάπτυξη της πρώτης γενιάς παιδιών από οικογένειες λεσβιών. Η μελέτη περιλαμβάνει και τις δύο κατηγορίες, δηλαδή την ανάπτυξη των παιδιών που συνελήφθησαν με σπέρμα δωρητή και των υιοθετημένων παιδιών.
Τα παιδιά τα οποία συνειδητοποίησαν ότι έχουν συλληφθεί με σπέρμα δότη μπερδεύτηκαν σε θέματα ταυτότητας, αξίας και αγάπης και προσπάθησαν να βρουν τον βιολογικό τους πατέρα. Τα υιοθετημένα παιδιά, που μεγάλωσαν σε ομοφυλοφιλικές οικογένειες, ένοιωθαν λιγότερο άνετα ακόμη και να εκφράσουν αυτή τους την επιθυμία.
Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, οι κόρες των λεσβιών μητέρων έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα από τον γενικό πληθυσμό να έχουν σεξουαλική επαφή με συντρόφους του ιδίου φύλου. Αποδεικνύεται λοιπόν ότι η μετάδοση της σεξουαλικής ταυτότητας είναι δυνατή από μητέρα σε κόρη. Συνεπώς, το παιδί που μεγαλώνει με δύο λεσβίες μητέρες έχει μεγαλύτερη πιθανότητα να γίνει κι’ αυτό ομοφυλόφιλο.
Μία άλλη ενδιαφέρουσα μελέτη έγινε από επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Cambridge στη Μεγάλη Βρετανία, στην οποία αξιολογήθηκε η ψυχολογική κατάσταση των παιδιών που συμμετείχαν. Όπως ήταν αναμενόμενο, τα παιδιά από οικογένειες ομοφυλόφιλων υφίστανται διακρίσεις ομοφοβικής αιτίας. Αυτή η διαδικασία στίγματος μάλιστα θα μπορούσε να σπρώξει τους εφήβους σε συχνότερη περιστασιακή χρήση ναρκωτικών ουσιών. Εξ άλλου, το 41% των εφήβων αυτών ανέφεραν ότι είχαν γίνει θύματα στιγματισμού με αποτέλεσμα να εμφανίζουν περισσότερες προβληματικές συμπεριφορές.
Το μεγάλο θέμα που εγείρεται εδώ είναι ότι ενώ για τους ενήλικες υπάρχουν ξεκάθαρα πλαίσια ελεύθερων επιλογών, δεν συμβαίνει το ίδιο και για τα παιδιά τα οποία εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να επιλέξουν τους γονείς τους.
Τα ίδια τα παιδιά, παρόλο που μπορεί να έχουν από νωρίς εξοικειωθεί με την ιδέα των “δύο μαμάδων”, αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες όταν αρχίσουν να κοινωνικοποιούνται και κυρίως στο σχολείο όπου εκεί έρχονται αντιμέτωπα με τη διαφορετικότητα της δικής τους οικογένειας σε σχέση με τις οικογένειες της μεγάλης πλειοψηφίας των συνομηλίκων τους.
Οι εποχές μπορεί να έχουν αλλάξει, όμως οι οικογενειακοί θεσμοί της παραδοσιακής οικογένειας, θα πρέπει νομίζω να παραμείνουν αναλλοίωτοι, εάν θέλουμε να συμπορευτούμε με τη φύση και ακόμη να εξασφαλίσουμε την συνέχιση του ανθρώπινου είδους. Οι άνθρωποι, όπως άλλωστε και όλα τα είδη του ζωικού βασιλείου, είναι ταγμένα να ζουν και να κινούνται σ’ ένα φυσιολογικό περιβάλλον.
Η επιθυμία της “μητρότητας” των λεσβιών ζευγαριών, θα μπορούσε κάλλιστα να καλυφθεί με την υιοθεσία φιλικών κατοικίδιων ζώων.
Με το θέμα των “δύο μπαμπάδων” θ’ ασχοληθώ προσεχώς.
Με την ευκαιρία της αυριανής Γιορτής της Μητέρας θα ήθελα να ευχηθώ Χρόνια Πολλά στις βιολογικές και δη φυσιολογικές μητέρες όλου του κόσμου
No comments:
Post a Comment