Που πάνε εκείνα τα παιδιά…
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου στις 17 Νοεμβρίου 1973, ήταν η μεγαλύτερη αντιδικτατορική εκδήλωση και ουσιαστικά προανήγγειλε την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών.
Οι φοιτητές ξεσηκώθηκαν και συγκεντρώθηκαν στο Πολυτεχνείο ζητώντας την κατάργηση του νόμου 1347 ο οποίος προέβλεπε την υποχρεωτική στράτευση όσων ανέπτυσσαν συνδικαλιστική δράση κατά την διάρκεια των σπουδών τους.
Η αστυνομία παραβιάζοντας το πανεπιστημιακό άσυλο, εισήλθε στο χώρο του ιδρύματος, συνέλαβε και καταδίκασε φοιτητές πολλοί από τους οποίους αναγκάστηκαν να διακόψουν τις σπουδές τους και να ντυθούν στο χακί.
Η δικτατορία κατέρρευσε στις 23 Ιουλίου του 1974, αφού είχε ήδη προηγηθεί η τουρκική
εισβολή και η διχοτόμηση της Κύπρου. Η δημοκρατία στην Ελλάδα «αποκαταστάθηκε»...
Που βρίσκεται όμως η Ελλάδα σήμερα, αφού «έσπασε τα δεσμά» και επανέκτησε την «εθνική» της κυριαρχία και «αξιοπρέπεια»;
Παρακολουθώντας τις καθημερινές εξελίξεις στη γενέτειρα ειλικρινά θλίβομαι και αναρωτιέμαι: Που πήγαν άραγε εκείνα τα παιδιά της θύελλας και του βοριά που πέθαιναν για λευτεριά…
45 χρόνια αργότερα, η Ελλάδα χάνεται από την αδιαφορία και από την έλλειψη εθνικής υπερηφάνειας. Ο κρατικός ιστός είναι σε πλήρη αποδόμηση... Παντού αποδιοργάνωση και χάος… Η Εκκλησία διαχωρίζεται... Υπάλληλοι απολύονται, οργανισμοί εξαφανίζονται, συντάξεις κόβονται, άνθρωποι αυτοκτονούν, νοσοκομεία υπολειτουργούν, πανεπιστήμια και σχολεία διαλύονται...
Οι γεννήσεις μειώνονται από τα ελληνικά ζευγάρια και πληθαίνουν οι γέννες από τους αλλοδαπούς… Νέοι και νέες φεύγουν από τη χώρα κατά χιλιάδες, επιστήμονες άνθρωποι του πνεύματος αναζητούν ελπίδες αλλού…
Τι θα μείνει πίσω τελικά; Οι ανήμποροι ηλικιωμένοι, οι αλλοδαποί, οι λαθρομετανάστες..
Η Ελλάδα κινδυνεύει να χαθεί εδαφικά. Θα βρίσκεται μόνο μέσα στη καρδιά και την ψυχή ελαχίστων μέχρι και αυτή να σβήσει από εκεί και να οδηγηθεί στη λήθη…
Γιατί μέσα στην παιδεία πέρασαν την παραχάραξη και το μίσος για την πατρίδα και το έκαναν σταδιακά και έντεχνα…
Οι νεοέλληνες, εντελώς ανιστόρητοι, αδιαφορούν χωρίς στην ουσία να φταίνε οι ίδιοι. Φταίνε οι «ηγέτες» που αντί να τους διδάξουν αξίες και αρετές τους οδήγησαν στις καφετέριες και στην τεμπελιά…
Πλήρης αδιαφορία πλέον για όλους και για όλα. Περιμένοντας τι; να μας λυπηθούν ή ότι θα φτιάξουν τα πράγματα; Σε λίγο τα εθνικά μας σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν «χάριν της ειρήνης», όπως είχε πει κάποτε η πρόεδρος της Βουλής Άννα Ψαρούδα Μπενάκη…
Οι γείτονες μας «σουλατσάρουν» πλέον ανενόχλητοι στα εδάφη μας και παραβιάζουν προκλητικά τον θαλάσσιο και εναέριο χώρο μας, σφετερίζονται την ιστορία μας και διεκδικούν απροκάλυπτα τους σοφούς και στρατηλάτες μας…
Κι ενώ η πατρίδα απειλείται από εχθρούς και «φίλους», η αγωνία των νεοελλήνων επικεντρώνεται στα ξενόφερτα realities τύπου Survivor, Talent shows, Τούρκικα σήριαλ και δεν συμμαζεύεται...
Ήρθε η ώρα νομίζω οι νεοέλληνες να προσανατολιστούν σωστά, να δούνε κατάματα τα γεγονότα και τις καταστάσεις και να ενωθούνε κάτω από τη σκέπη του έθνους και του ιερού της συμβόλου χωρίς χρωματισμούς και διαμάχες, όλοι μαζί αυτή την ύστατη έστω στιγμή…
No comments:
Post a Comment