Total Pageviews

Thursday, April 26, 2018

Εσείς τι λέτε;


“Ο δε ανήρ να φοβείται τη… γυνή”  
Ο Αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος έχει κατηγορηθεί αρκετές φορές για ανάρμοστη συμπεριφορά απέναντι σε γυναίκες, επέλεξε να ορίσει τον τρέχοντα μήνα Απρίλιο ως τον “Εθνικό μήνα πρόληψης και ευαισθητοποίησης για τις σεξουαλικές επιθέσεις”.
Η πρωτοβουλία αυτή έρχεται αρκετούς μήνες μετά την έναρξη του κινήματος  “Me Too”, χάρη στο οποίο πολλές γυναίκες τόλμησαν να σπάσουν τη σιωπή τους και να καταγγείλουν τις σεξουαλικές επιθέσεις που έχουν δεχθεί.
“Τα ειδεχθή αυτά εγκλήματα διαπράττονται τυφλά στις προσωπικές σχέσεις, σε δημόσιους χώρους και στον χώρο εργασίας. Πολύ συχνά ωστόσο τα θύματα των επιθέσεων παραμένουν σιωπηλά. Φοβούνται τα αντίποινα από τους δράστες, δεν εμπιστεύονται το δικαστικό σύστημα ή δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν τον πόνο που συνδέεται με αυτή την τραυματική εμπειρία”, τονίζεται στην σχετική ανακοίνωση.
Ωστόσο, περίπου 20 γυναίκες έχουν κατηγορήσει δημοσίως τον Αμερικανό πρόεδρο για σεξουαλική επίθεση ή παρενόχληση. Ο Λευκός Οίκος από την πλευρά του διαψεύδει τις κατηγορίες.
Μόλις πρόσφατα, μήνυση σε βάρος του Αμερικανού προέδρου κατέθεσε και η ηθοποιός αισθησιακών ταινιών Στόρμι Ντάνιελς κατηγορώντας τον ότι δεν έβαλε ποτέ την υπογραφή του στο μεταξύ τους συμβόλαιο εχεμύθειας με αποτέλεσμα ή ίδια να έχει το ελεύθερο να μιλάει για την σεξουαλική σχέση τους την περίοδο 2006.
Το φαινόμενο της “σεξουαλικής παρενόχλησης” - ως γνωστόν - πήρε διαστάσεις με τις αποκαλύψεις που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας για σεξιστικά περιστατικά από τον πανίσχυρο παραγωγό του Χόλυγουντ Χάρβεϊ Γουάινστιν.  Εκτοτε, οι παρενοχλήσεις συνδέθηκαν με μεγάλα ονόματα της τέχνης, της δημοσιογραφίας και της πολιτικής ζωής, με τις γνωστές συνέπειες.
Το νόμισμα όμως έχει πάντα δύο όψεις. Η σεξουαλική παρενόχληση υποτίθεται πως δεν θα έπρεπε ποτέ να είναι αποδεκτή, ανεξαρτήτως φύλου και συνθηκών. Ωστόσο, όπως έδειξε κοινωνικό πείραμα στη Νέα Υόρκη, οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να “κλείσουν τα μάτια” αν πρόκειται για γυναίκα που παρενοχλεί άνδρα ή μία άλλη γυναίκα.
Το δίκτυο A.B.C. δημιούργησε, με τη συμμετοχή ηθοποιών, ένα βίντεο-ρεπορτάζ καταστάσεων άσκησης βίας σε δημόσιους χώρους, τις οποίες κατέγραψε με κρυφή κάμερα. Με τον τρόπο αυτόν θέλησε να καταγράψει τις αντιδράσεις του κόσμου απέναντι στη βία που ασκείται από έναν άνδρα σε μία γυναίκα και το αντίστροφο.
Οι διαπιστώσεις που έγιναν είναι συνοπτικά οι εξής: Ο περίγυρος αντέδρασε άμεσα όταν ο άνδρας ήταν αυτός που ασκούσε βία στη γυναίκα, ενώ στην αντίθετη περίπτωση, προσπέρασαν 132 άτομα χωρίς να αντιδράσουν, παρόλο που αντιλήφθηκαν τη σκηνή που διαδραματίζονταν μπροστά στα μάτια τους.
Σχετικό παράδειγμα είναι η πρόσφατη κατάθεση μήνυσης της Στέλλας Μπουλότσνικοφ, μάνατζερ της διάσημης τραγουδίστριας Μαρίας Κάρει, για σεξουαλική παρενόχληση που δέχτηκε από την εργοδότισσα της, γεγονός που πέρασε σχεδόν στα ψιλά...
Ο χειρισμός λοιπόν του θέματος της σεξουαλικής παρενόχλησης χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, εφόσον το θύμα κινδυνεύει τελικά να γίνει ο θύτης και αντίστροφα.  
Συνεπώς, βάση της διαμορφωθείσης πραγματικότητας, θα έπρεπε (κατά την ταπεινή μου γνώμη) να τροποποιηθεί η σχετική ρήση του Ευαγγελίου για το μυστήριο του γάμου ως: “Ο δε ανήρ να φοβείται τη… γυνή”.

Tuesday, April 24, 2018

Οι τραγουδιστές δίνουν ελπίδα...


ΝΑΝΑ ΜΟΥΣΧΟΥΡΗ
Αποκλειστική συνέντευξη στον Μιχάλη Τελλίδη

Η Νάνα (Ιωάννα) Μούσχουρη, θεωρείται η τραγουδίστρια με τις υψηλότερες πωλήσεις στην ιστορία, έχοντας πουλήσει πάνω από 300 εκατομμύρια δίσκους.
Είναι μία τραγουδίστρια φαινόμενο στο διεθνές καλλιτεχνικό στερέωμα, με πάνω από πενήντα χρόνια διεθνούς καριέρας χωρίς διακοπή.
Το ρεπερτόριό της, που δεν γνωρίζει σύνορα, από κλασσικό σε παραδοσιακό, pop, rock ή jazz,περιλαμβάνει πολλά ελληνικά τραγούδια που διαδίδει σε όλον τον κόσμο. Η Νάνα Μούσχουρη ήταν η πρώτη που δημιούργησε το στυλ της World Music.
Γεννήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 1934 με καταγωγή από την Κρήτη και την Κέρκυρα.
Το 1946, η Νάνα και η επίσης καλλίφωνη αδελφή της Τζένη, πέρασαν την πόρτα του Ωδείου. Το 1958 ξεκινά επίσημα την καριέρα της ενώ ένα χρόνο αργότερα εμφανίζεται στο πρώτο Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού, όπου κερδίζει το πρώτο βραβείο με το “Κάπου υπάρχει η αγάπη μου” του Μάνου Χατζιδάκι και ταυτόχρονα το δεύτερο βραβείο με το “Ξέρω κάποιο αστέρι” του Μίμη Πλέσσα.
Το 1960, στη Βαρκελώνη, το πρώτο της ταξίδι στο εξωτερικό, της απονέμεται το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Μεσογειακού τραγουδιού με το τραγούδι “Ξύπνα αγάπη μου” του Κώστα Γιαννίδη που αποτελεί το μουσικό διαβατήριο για τη διεθνή καριέρα της.
Η διεθνής αναγνώριση δεν θα αργήσει με επιτυχίες στις πέντε ηπείρους.
Η Νάνα Μούσχουρη δεν περιορίζεται στη δισκογραφία και τις συναυλίες.
Ως πρέσβειρα Καλής Θέλησης της Unicef, συναντά αρχηγούς κρατών για να προβάλλει τα δικαιώματα των παιδιών και να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσής τους.
Αποδέχεται πρόταση του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας να την συμπεριλάβει στην λίστα των Ευρωβουλευτών και εκλέγεται το 1994.
Στο βιογραφικό της χωρούν 1.600 ηχογραφημένα τραγούδια σε οκτώ γλώσσες, 450 δίσκοι παγκοσμίως, από τους οποίους πάνω από 350 έγιναν χρυσοί και πλατινένιοι.
Οι πωλήσεις των δίσκων της έχουν ξεπεράσει τα 300 εκατομμύρια παγκοσμίως, γεγονός που την κατατάσσει μετά τους Beatles και τον Elvis Presley.
Αμέτρητες και οι τιμητικές δακρύσεις.
Η ίδια εξακολουθεί να πιστεύει ότι το μεγαλύτερο βραβείο είναι η αγάπη του κοινού, όπως τη γνώρισε στην Ελλάδα στην αρχή της καριέρας της και στην συνέχεια σε όλον τον κόσμο.

Ερ: Κυρία Μούσχουρη, καλώς ήρθατε στο Μόντρεαλ. Χαρά μας να σας έχουμε και πάλι κοντά μας.
Απ: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την πρόσκληση που μου κάνατε. Νοιώθω μεγάλη χαρά που βρίσκομαι ξανά στην όμορφη πόλη σας. Εδώ, αλλά και παντού στον Καναδά, βρήκα τον περισσότερο κόσμο που με καλωσόρισε θερμά όταν πρωτοήρθα.
Ερ: Με το Κεμπέκ έχετε μία ιδιαίτερη σχέση, νομίζω.
Απ: Σωστά. Την εποχή του 60 γνωρίστηκα με τον τότε πρωθυπουργό Πιέρ Τρυντώ, ο οποίος με αγαπούσε πολύ και διατηρώ ακόμη καλές σχέσεις με την οικογένεια.
Ερ: Σε πόσες γλώσσες τραγουδάτε;
Απ: Τραγουδάω και μιλάω Ελληνικά, Ιταλικά, Ισπανικά, Γερμανικά, Γαλλικά και Αγγλικά. Τις άλλες γλώσσες που τραγούδησα ήταν επειδή σε κάθε περιοδεία μου φρόντιζα να μάθω τουλάχιστον ένα τραγούδι της χώρας για να ευχαριστήσω το κοινό. Και έτσι ηχογράφησα τραγούδια και σε γλώσσες τις οποίες φυσικά δεν ομιλώ.
Ερ: Το 1993 γίνατε Πρέσβειρα Καλής Θέλησης της UNICEF και στη συνέχεια Ευρωβουλευτίνα με τα χρώματα της Νέας Δημοκρατίας.
Απ: Εξακολουθώ να είμαι μέλος της UNICEF. Ο Οργανισμός αυτός μπορώ να πω ότι με αξιοποίησε ψυχικά. Επισκέφτηκα πολλές χώρες που έχουν προβλήματα με άπορα παιδιά, κυρίως στην Αφρική, το Βιετνάμ και την Νότια Αμερική.
Η υγεία, η καθαριότητα ,η φαρμακευτική περίθαλψη και η εκπαίδευση των παιδιών είναι   τα σοβαρά θέματα που απασχολούν τις χώρες αυτές.
Όσον αφορά το θέμα του Κοινοβουλίου ήταν ένα “ατύχημα” το οποίο στην πορεία σεβάστηκα πάρα πολύ, γιατί η πολιτική είναι ένα μέσον προστασίας και εξέλιξης της πολιτείας. Πρέπει να ομολογήσω ότι όταν ανέλαβα δεν ήμουν έτοιμη. Παρ’ όλα αυτά έμεινα πέντε χρόνια επειδή ήταν και θέμα σοβαρότητας και τιμής για τον Μιλτιάδη Έβερτ, ο οποίος με είχε προτείνει για να υπηρετήσω την πατρίδα μου. Ξέρετε, οι τραγουδιστές δίνουν ελπίδα για ένα πιο αισιόδοξο το μέλλον ενώ οι πολιτικοί βρίσκουν τις λύσεις.
Ερ: Όχι πάντοτε…
Απ: Όχι πάντοτε, εννοείται. Είναι όπως όταν τραγουδάς και δεν τραγουδάς πάντοτε καλά. Στην πολιτική παίρνεις και ρίσκα.
Ερ: Πώς αισθάνεστε ύστερα από μία τόσο λαμπρή και μακρόχρονη καριέρα στο τραγούδι και τον πολιτισμό γενικότερα. Εάν γυρνούσατε τον χρόνο πίσω τι θα αλλάζατε;
Απ: Να σας πω. Από πολύ μικρή ήθελα να τραγουδήσω. Μέσα από το τραγούδι μπορούσα να εκφραστώ και απέβαλα ίσως όλους τους φόβους και τα κόμπλεξ και ακόμη βρήκα την εμπιστοσύνη στη ζωή. Όμως δεν έγινα τραγουδίστρια για να γίνω σπουδαία. Στη ζωή μου είχα την τύχη να γνωρίσω πολύ καλό κόσμο και ένα εξαιρετικό κοινό, που με βοήθησαν στη ζωή και στην καριέρα μου. Ως καλλιτέχνης, πρέπει να σας πω, ότι δεν έκανα τη ζωή που συνήθως κάνουν οι περισσότεροι καλλιτέχνες. Ήμουν πάντοτε συντηρητική και προσηλωμένη στο τραγούδι και την οικογένειά μου. Οι γνωριμίες με βοήθησαν και ακόμη με βοηθούν να μαθαίνω διαφορετικά πράγματα.  
 Όταν αγωνίζεσαι τίμια, ο αγώνας είναι ωραίος, γιατί τίποτα στη ζωή δεν χαρίζεται,  μόνο κερδίζεται...
Το μόνο που θα ήθελα να αλλάξω, εάν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, θα ήταν να ήμουν πιο κοντά στα παιδιά μου, τα οποία κατά κάποιο τρόπο στερήθηκα λόγω του επαγγέλματος. Όμως έχω τρία χαριτωμένα εγγονάκια και πολύ καλά παιδιά για τα οποία είμαι υπερήφανη. 
Ερ: Διαπιστώνουμε ότι παρά το μέγεθός σας προσπαθείτε, όσο μπορείτε, να βοηθήσετε τους νέους καλλιτέχνες.
Η εποχή των Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκου και άλλων μεγάλων, τους οποίους τόσο υπέροχα ερμηνεύσατε, έχει προ πολλού παρέρθει.
Πως βλέπετε την πορεία και εξέλιξη του σημερινού ελληνικού τραγουδιού;
Απ: Εγώ μεγάλωσα με το τραγούδι εκείνης της εποχής, η οποία βέβαια ήταν πολύ σημαντική επειδή υπήρχαν και οι ποιητές. Έχω επίσης μεγαλώσει με τις καντάδες που τραγουδούσαν η μητέρα και ο πατέρας μου που ήταν κατά κάποιο τρόπο νοσταλγικές ενώ ταυτόχρονα υπήρχε και μια αισιοδοξία.
Σήμερα, δυστυχώς, υπάρχει λιγότερη αισιοδοξία. Και το τραγούδι σίγουρα επηρεάζεται από τις καταστάσεις και την κοινωνία στην οποία ζούμε.
Όμως, έχω μεγάλη πίστη. Οι Έλληνες είχαν πάντοτε μεγάλες ιδέες, είναι έξυπνοι, έχουν   δυνατότητες και πιστεύω ότι θα ξεπεράσουμε κάποτε τα μεγάλα μας προβλήματα. Άλλωστε όλος ο κόσμος είναι μπερδεμένος αυτή τη στιγμή. Το χειρότερο βεβαίως είναι η παγκοσμιοποίηση όπου όλοι επηρεαζόμαστε από την Αμερική με αποτέλεσμα να χάνουμε κάπως τις ρίζες μας. Για την Ελλάδα όμως δεν ανησυχώ και πάρα πολύ. Οι Έλληνες είναι ιδιοφυείς και όπου και αν βρίσκονται ξεχωρίζουν.
Ερ: Έχετε κάποιο μήνυμα;
Απ: Πρέπει να ξαναβρούμε την πίστη στον άνθρωπο. Από μικρή έλεγα, ότι η ευτυχία και η θλίψη δεν ζούνε για πάντα. Έχουν ένα τέλος. Γι αυτό πρέπει να προσέχουμε την ευτυχία όταν την έχουμε και να υπομένουμε τη θλίψη ως προσωρινή. Εμείς που ζήσαμε τον πόλεμο έχουμε αυτή την πίστη.
Ερ: Κυρία Μούσχουρη, καλή παραμονή στο Μόντρεαλ. Πάντα επιτυχίες σας ευχόμαστε.
Απ: Την αγάπη μου στην ελληνική ομογένεια του Καναδά.

Tuesday, April 17, 2018

Εσείς τι λέτε;


Δημοκρατία 
Μία παρεξηγημένη έννοια…

Θλιβερή επέτειος…
Σαν σήμερα, στις 21 Απριλίου1967 εξερράγη στην Ελλάδα το στρατιωτικό κίνημα με επικεφαλής τον ταξίαρχο Στυλιανό Παττακό και τους συνταγματάρχες Γεώργιο Παπαδόπουλο και Νικόλαο Μακαρέζο, το οποίο κατέλυσε το μέχρι τότε πολίτευμα και επέβαλλε μία δικτατορία που διήρκεσε επτά χρόνια.
Την εποχή εκείνη η χώρα βρισκόταν σε προεκλογική περίοδο.
Οι εκλογές είχαν προκηρυχθεί για τις 28 Μαΐου1967 και την εξουσία ασκούσε η Εθνική Ριζοσπαστική Ενωσις (ΕΡΕ) με πρωθυπουργό τον διανοούμενο πολιτικό Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Σύμφωνα με τις σφυγμομετρήσεις, τις επερχόμενες εκλογές θα κέρδιζε η Ένωσις Κέντρου (ΕΚ) με αρχηγό τον “Γέρο της Δημοκρατίας” Γεώργιο Παπανδρέου.
Η Ελλάδα από την 21η Απριλίου 1967 ουσιαστικά κατέστη απολυταρχική χώρα.
Η κατάργηση των στοιχειωδών ελευθεριών, οι φυλακές, οι εξορίες, ο πνευματικός και πολιτιστικός μεσαίωνας, αλλά και η Κυπριακή τραγωδία, καταγράφουν τη Χούντα των Συνταγματαρχών ως μία από τις μελανότερες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Η καταπίεση, ο αυταρχισμός και η έλλειψη δημοκρατίας και ελευθερίας έκαναν ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού να αρχίσει να αγανακτεί ενώ οι φοιτητές διαμαρτύρονταν με συνεχιζόμενες αποχές και αιτήματα για την παιδεία.
H 17η Νοεμβρίου 1973 ήταν ουσιαστικά το σημείο καμπής της δικτατορίας του ’67 με την κατάληψη του Πολυτεχνείου και τις γνωστές συνέπειές…
Η δικτατορία κατέρρευσε στις 23 Ιουλίου 1974, μετά το εγκληματικό πραξικόπημα στην Κύπρο και την τουρκική εισβολή.
Ο  ταξίαρχος Δημήτριος Ιωαννίδης μετά το Πολυτεχνείο ανατρέπει τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και οι αρχηγοί του ελληνικού στρατού με επικεφαλής τον στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη αποφασίζουν, μπροστά στο αδιέξοδο που είχαν βρεθεί και υπό την πίεση των ευθυνών για το Κυπριακό, να επαναφέρουν την δημοκρατία.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής καλείται από το Παρίσι να σχηματίσει κυβέρνηση εθνικής ενότητας και η επταετία της “Ελλάδος Ελλήνων Χριστιανών” κλείνει οριστικά στις 24 Ιουλίου1974 για να ακολουθήσει η λεγόμενη Μεταπολίτευση.
Βέβαια, η Ελλάδα στην νεώτερη ιστορία της γνώρισε τουλάχιστον 20 σημαντικά στρατιωτικά κινήματα και πραξικοπήματα, όταν ο στρατός αποφάσιζε πως ήταν ώρα να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Αλλά και κατά την αρχαιότητα τα ολιγαρχικά κινήματα δεν ήταν άγνωστα, με πιο γνωστό το κίνημα του Πελοποννησιακού πολέμου (431- 404 π.Χ.) που ανέτρεψε το δημοκρατικό πολίτευμα στην αρχαία Αθήνα και εγκαθίδρυσε τη λεγόμενη “Αρχή των 400”.
Αυτά εν ολίγης για την ιστορία, για να μαθαίνουν οι νεώτεροι και να θυμούνται οι παλιότεροι. Η ιστορία ωστόσο δεν φαίνεται να έχει διδάξει και πολλά στους σύγχρονους πολιτικούς οι οποίοι πήραν στα χέρια τους την δημοκρατία (με την έννοια που της αποδίδεται σήμερα) και τελικά δεν γνωρίζουν τι να τη κάνουν. Και στην μεγάλη πλειοψηφία τους, οι τωρινοί εκλεγμένοι είναι αγεωγράφητοι, ανιστόρητοι και εθνικά ανάπηροι. Γεγονός που βλάπτει ανεπανόρθωτα και έχει δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στην ελληνική κοινωνία.
Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή ζει μία μοιραία περίοδο η οποία υπάρχει φόβος πως θα οδηγήσει σε απρόβλεπτες μη ανατρέψιμες εξελίξεις.
Παρακολουθώντας κανείς την τρέχουσα πολιτική ειδησεογραφία, τα καθημερινά αλαλούμ και ευτράπελα στη Βουλή των Ελλήνων μπορεί εύκολα να βγάλει τα συμπεράσματα του.
Μήπως τελικά τα απολυταρχικά καθεστώτα είναι εκείνα που ταιριάζουν στον νεοέλληνα από τα όποια δημοκρατικά συστήματα; Τολμώ να ρωτήσω.
Μήπως…

Tuesday, April 10, 2018

Εσείς τι λέτε;


Τα Ελληνοτουρκικά κι' εμείς…
Θέμα εκτεταμένης συζήτησης αποτελεί τελευταία στην παροικία μας το ενδεχόμενο κάποιας πιθανής πολεμικής σύρραξης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Τα καθημερινά “εκρηκτικά” τηλεοπτικά δελτία, οι επισημάνσεις εμπειρογνωμόνων, οι δημοσιογραφικές αναλύσεις και οι πολιτικές απόψεις καταστούν τις συζητήσεις επί σεναρίων εντονότερες.
Γεγονός αναμφισβήτητο είναι ότι η ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής είναι ένα καζάνι που βράζει και κανείς δεν γνωρίζει τι επιφυλάσσει το μέλλον για τις χώρες που ατύχησαν να βρίσκονται σ’ αυτό το σημείο του πλανήτη.
Η Ελλάδα μας ίσως κληθεί ξανά να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα και την εδαφική της ακεραιότητα από τις επεκτατικές βλέψεις της Γείτονος.
Η κλιμάκωση των τουρκικών προκλήσεων, οι καθημερινές παραβιάσεις του εναερίου και θαλάσσιου χώρου μας, η απαγωγή των δύο ελλήνων στρατιωτικών (και ότι άλλο μπορούσε να προκύψει μέχρι την εκτύπωση της εφημερίδας) δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης των πραγματικών προθέσεων της Τουρκίας.
Και όλα αυτά συμβαίνουν ενόψει της τουριστικής περιόδου που μόλις ξεκίνησε και όλοι περιμένουν κάποια έσοδα από εκεί αφού η Ελλάδα θεωρείται κατά κύριο λόγο τουριστική χώρα και τον βασικότερο κορμό των εσόδων της τον έχει στηρίξει στον τουρισμό.
Ο τουρισμός είναι ευπαθής εφόσον στηρίζεται στην ανάγκη των ανθρώπων για ξεκούραση και διασκέδαση και όχι στην κάλυψη κάποιων υλικών αναγκών. Είναι ακόμη ευπαθής επειδή βασίζεται σε αστάθμητους παράγοντες οι οποίοι εύκολα μπορούν να τον επηρεάσουν αρνητικά.  
Την περίοδο αυτή της όξυνσης και των απρόβλεπτων εξελίξεων στην περιοχή, υπάρχει ο φόβος ότι μπορεί να υπάρξει κλιμάκωση της έντασης με την Τουρκία, που θα μπορούσε να πλήξει ανεπανόρθωτα την τουριστική περίοδο.
Οπωσδήποτε και η Τουρκία θεωρείται μία τουριστική χώρα και περιμένει έσοδα από αυτή την δραστηριότητα όμως, όπως αποδεικνύεται, αυτή τη στιγμή έχει άλλες προτεραιότητες.
Συνεπώς, δεν χρειάζεται και πολύ πιπέρι. Ένα θερμό επεισόδιο με την ανάλογη κάλυψή   από τα διεθνή ειδησεογραφικά δίκτυα αρκούν για να δημιουργήσουν κλίμα ανασφάλειας με αποτέλεσμα ακυρώσεις που θα οδηγούσαν στην συρρίκνωση της τουριστικής σεζόν.
Και είναι λογικό, ποιος θα ήθελε να ρισκάρει τις πολυδάπανες διακοπές του σε μια χώρα που βρίσκεται σε στρατιωτική όξυνση με μια άλλη υπό τον φόβο ενός πολέμου;
Ακούμε ότι η Ελλάδα μπορεί πιθανώς να αντέξει έναν στρατιωτικό πόλεμο, όχι όμως άλλη μία οικονομική φθορά και από ότι φαίνεται, είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που δέχεται από την Τουρκία.
Ο ομογενειακός ρόλος στα εθνικά θέματα θα πρέπει να είναι εξ ίσου σημαντικός.
Η Εκκλησία, τα Κογκρέσα, οι Κοινότητες και οι Εθιμοτυπικοί σύλλογοι πρέπει να έχουν ηγετικό ρόλο στους αγώνες αλλά και στην προβολή των δίκαιων αιτημάτων μας.
Χρειάζεται όμως ομοψυχία. Το έχουμε πολλάκις επισημάνει. Οι προσωπικές διαφορές και οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να μας αποδυναμώνουν και να δρουν αρνητικά στα κέντρα λήψης αποφάσεων.
Ας αφήσουμε επιτέλους τις διαφορές που ίσως έχουμε στον τρόπο σκέψης και ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας. Το οφείλουμε στην ιστορία, στον πολιτισμό, στις επόμενες γενιές, στην Ελλάδα μας…

Tuesday, April 3, 2018

Εσείς τι λέτε;


Πάσχα των Ελλήνων...
Όπου κι αν βρίσκονται οι Έλληνες, στις πόλεις, στα χωριά, στα βουνά, τους κάμπους και τα νησιά μας, στις χώρες της διασποράς, θα υποδεχτούν και φέτος με κατάνυξη το Άγιο Πάσχα, τη μεγάλη αυτή γιορτή της χριστιανοσύνης και του ελληνισμού.
Πάσχα των Ελλήνων. Πάσχα της αγάπης, της συναδέλφωσης, της χαράς και της προσμονής. Πάσχα του οικουμενικού ελληνισμού. Πάσχα της ανάστασης των ελπίδων για ένα καλύτερο αύριο, για ένα πιο φωτεινό μέλλον του έθνους των Ελλήνων, όπου κι αν αυτό βρίσκεται. Μέσα στα γεωγραφικά όρια της χώρας ή στη διασπορά, όπου ζει και μεγαλουργεί η άλλη Ελλάδα της ομογένειας.
Στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα οι απόδημοι Έλληνες, μαζί με τους υπόλοιπους χριστιανούς, τιμούν ευλαβικά και πανηγυρίζουν για τη μεγαλύτερη και την πλουσιότερη σε λαογραφικές εκδηλώσεις γιορτή της χριστιανοσύνης, η οποία τόσο πολύ έχει δεθεί με τον ελληνισμό. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι πιο λαμπρές εκδηλώσεις για το Πάσχα, τελούνται με ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια στις οργανωμένες παροικίες. Ίσως γιατί εκτός ελληνικών συνόρων η Ανάσταση είναι συνυφασμένη περισσότερο με την έννοια της Ελευθερίας και τη φλόγα της γνώσης.
Η ομογενείς του Καναδά θα κατακλύσουν και πάλι της Εκκλησιές για να ανάψουν τις λαμπάδες με το Φώς της Ανάστασης ψάλλοντας "Χριστός Ανέστη εκ νεκρών…."
Κι όπως υπενθυμίζει ο Παναγιότατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαίος, ο ελληνισμός ήταν αυτός, που όχι μόνο δέχθηκε από τους πρώτους τον Σωτήρα, αλλά επίσης έγινε διαπρύσιος κήρυκας και προσέφερε αυτή την σωτηρία ως δώρο και θεμέλιο πολιτισμού, μαζί με τη γραφή και την επιστήμη στην οικουμένη.
Συνταιριάζοντας ακριβώς το νόημα Πάσχα με την έννοια της Ελευθερίας, ο λαός αλλά και οι ποιητές μας, ύμνησαν την λαμπρότητα της γιορτής, δίνοντας σε στίχους όλη την ομορφιά μέσα στην οποία συντελείται το θαύμα της Ανάστασης.
Χριστός Ανέστη! Καλό Πάσχα!
Αυτές οι ευχές δεσπόζουν τις ημέρες αυτές στα χείλη μας και φωτίζουν τα πρόσωπα και τις καρδιές μας. Συμπυκνώνουν δε οι ευχές αυτές το μεγαλύτερο γεγονός της Ιστορίας και τις συνέπειες που έχει για τον καθένα μας, το γεγονός αυτό.                                                                    
Η ευχή "Καλό Πάσχα" δείχνει για τον καθένα μας μία πορεία που πρέπει να πάρουμε, για να νοιώσουμε την ευλογία της Ανάστασης του Χριστού στην προσωπική μας ζωή. 
Αν θέλουμε να γιορτάσουμε και μείς αληθινά το Πάσχα, δεν πρέπει να περιοριστούμε στο εξωτερικό σκηνικό της γιορτής - τα αυγά, τους χορούς, τα τραγούδια - αλλά χρειάζεται να αφομοιώσουμε με την ψυχή μας το βαθύτερο νόημά της.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!