ΠΡΟΣΕΥΧΗ - Υπέρ ή κατά της κατάργησης;

Ο Υπουργός Παιδείας του Κεμπέκ Bernard Draiville επισημοποίησε την υπόσχεσή του να απαγορεύσει τις προσευχές και άλλες θρησκευτικές πρακτικές στα δημόσια σχολεία της επαρχίας. «Τα σχολεία πρέπει να διασφαλίσουν ότι οι σχολικοί χώροι δεν θα χρησιμοποιούνται για θρησκευτικές πράξεις, όπως ανοιχτές προσευχές ή παρόμοιες δεήσεις. Τα σχολεία είναι τόποι μάθησης και όχι τόποι λατρείας», δημοσίευσε ο Υπουργός στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter, αναλύοντας το πλήρες κείμενο της κυβερνητικής απόφασης. Συνάμα, ανέφερε πως η κυβέρνηση δεν θα δεχτεί ακροάσεις, αιτήματα ή υποδείξεις για τροποποίηση των ήδη εφαρμοζόμενων κανόνων. Η σχετική απόφαση τέθηκε σε ισχύ μετά από πληροφορία ότι τουλάχιστον δύο σχολεία της ευρύτερης περιοχής του Μόντρεαλ επέτρεπαν στους μαθητές να συγκεντρώνονται για προσευχή. Όπως εξήγησε ο κ. Draiville, η έννοια της προσευχής στα σχολεία έρχεται σε αντίθεση με την κοσμική πολιτική του Κεμπέκ. Ο κοσμικός νόμος της επαρχίας, γνωστός ως Bill 21, απαγορεύει στους δημόσιους υπαλλήλους, συμπεριλαμβανομένων των εκπαιδευτικών, να φορούν στον χώρο εργασίας εμφανή θρησκευτικά σύμβολα. Διευκρινίζεται ωστόσο ότι ο Χάρτης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Ελευθεριών του Κεμπέκ, αναγνωρίζει την ελευθερία της θρησκείας, παράλληλα όμως και την θεμελιώδη σημασία της κοσμικότητας. Σημειώνει επίσης, ότι σύμφωνα με την αρχή της ελευθερίας και της συνείδησης, οι μαθητές έχουν δικαίωμα να προστατεύονται από κάθε άμεση ή έμμεση πίεση, που στόχο έχει να τους εκθέτει ή επηρεάζει εις το να υιοθετούν θρησκευτικά δόγματα. Ο κ. Draiville ξεκαθάρισε πάντως ότι δεν μπορεί να απαγορεύσει εντελώς την προσευχή και πως οι μαθητές που επιθυμούν να προσευχηθούν θα πρέπει να το κάνουν διακριτικά και σιωπηλά. Η οδηγία ισχύει για όλα τα δημόσια σχολεία, επαγγελματικές σχολές και κέντρα εκπαίδευσης ενηλίκων. Εξαιρούνται τα ιδιωτικά σχολεία. Εναπόκειται πλέον στα σχολικά κέντρα εξυπηρέτησης, τα οποία αντικατέστησαν τις σχολικές επιτροπές, να διασφαλίσουν τη λήψη κατάλληλων διορθωτικών μέτρων, σε περιπτώσεις μη συμμόρφωσης. Η απαγόρευση έχει καταγγελθεί από μουσουλμανικές κοινότητες, οι οποίες δήλωσαν ότι θα παρακολουθούν στενά τον τρόπο με τον οποίο τηρούνται τα μέτρα, ώστε να εξασφαλιστεί πως δεν θα παραβιάζονται τα δικαιώματα των πολιτισμικών ομάδων. Παρόμοιες συστάσεις έχουν γίνει και στην Ελλάδα, αντιμετώπισαν όμως έντονες αντιδράσεις από τις εκκλησιαστικές αρχές. Στην Ελλάδα, πριν από την έναρξη των μαθημάτων πραγματοποιείται κοινή προσευχή των μαθητών και του διδακτικού προσωπικού στο προαύλιο του σχολείου με ευθύνη των δασκάλων που εφημερεύουν. Συνταγματικά και νόμιμα προβλέπεται ο εκκλησιασμός και η πρωινή προσευχή των μαθητών των νηπιαγωγείων και δημοτικών σχολείων, σύμφωνα με έγκριση της ολομέλειας του Συμβουλίου Επικρατείας. Η συμμετοχή των μαθητών άλλου δόγματος στην κοινή προσευχή δεν είναι υποχρεωτική. Ωστόσο, η διαφορά έγκειται στο ότι ο Καναδάς είναι ένα πολυεθνικό κράτος με θρησκευτική πολυμορφία, σε αντίθεση με την Ελλάδα η οποία, προς το παρών τουλάχιστον, θεωρείται Έθνος, όπου το σύνολο των ανθρώπων μοιράζονται μεταξύ τους κοινά γνωρίσματα και κοινή θρησκεία…

'Εντυπος v.s. Ηλεκτρονικός τύπος

Όπως προκύπτει από το αποτέλεσμα έρευνας της εταιρίας μετρήσεων Survey Monkey Audience, oι διαφημίσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποδεικνύονται τελικά αναποτελεσματικές. Περισσότεροι από 1.200 επιχειρηματίες είπαν τις απόψεις και την εμπειρία τους για τη διαφήμιση στα Social Media. Περισσότεροι από τους μισούς ερωτηθέντες ανέφεραν ότι συνδέονται τακτικά στις εφαρμογές Facebook, Instagram και Twitter. Οι χρήστες του Facebook και του Instagram για παράδειγμα, συνδέονται πάνω από έξι φορές την ημέρα. Οι μισοί από αυτούς παραδέχτηκαν ότι έκαναν κλικ σε κάποια διαφήμιση από περιέργεια, χωρίς πρόθεση να αγοράσουν τα προβαλλόμενα προϊόντα. Από τους υπόλοιπους, εκείνοι που προέβησαν σε αγορές, ομολόγησαν ότι δεν ικανοποιήθηκαν απόλυτα από την ποιότητα και την εξυπηρέτηση. Σχεδόν 3 στους 4 χρήστες (74%) πιστεύουν ότι εμφανίζονται υπερβολικά συχνά διαφημίσεις. Ο αριθμός αυξάνεται στο 78% για ενήλικες 35 ετών και άνω. Το 63% των χρηστών αναφέρει ότι βλέπει αναγκαστικά τα είδη που διαφημίζονται επανειλημμένα, γεγονός που τους εκνευρίζει αφάνταστα. Το 44%των χρηστών τέλος, βρίσκει τις διαφημίσεις άσχετες με τις επιθυμίες και ανάγκες τους. Οι χρήστες της τρίτης ηλικίας, σχεδόν κατά κανόνα, προσπερνούν τις διαφημίσεις. Η μεγάλη πλειοψηφία των χρηστών κοινωνικών δικτύων παραδέχεται ότι εμπιστεύεται περισσότερο τις έντυπες, τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές διαφημίσεις από τις ψηφιακές. Γεγονός πάντως είναι πως όλα σήμερα στηρίζονται στο μάρκετινγκ. Οι υπολογιστές, τα κινητά και οι ταμπλέτες, που τα τελευταία χρόνια μπήκαν για τα καλά στη ζωή μας, δίνουν την ψευδαίσθηση της σίγουρης αποδοτικότητας. Ο συν-εκδότης των «Ελληνοκαναδικών Νέων» συνάδελφος Γιώργος Γκιούσμας, έθεσε πρόσφατα ένα σοβαρό ερώτημα. Έχει μέλλον η έντυπη ενημέρωση; Στην εποχή του ιντερνέτ, των κοινωνικών δικτύων, των ειδησεογραφικών ιστοσελίδων των blogs κ.λπ., έχουν μέλλον οι παραδοσιακές εφημερίδες; Μπορούν τελικά τα ψηφιακά μέσα επικοινωνίας να αντικαταστήσουν τη μυρωδιά του τυπωμένου χαρτιού; Συχνά γίνεται λόγος για την κρίση του τύπου. Ωστόσο, τα κριτήρια των αναγνωστών αλλάζουν και η ανάγκη για υπεύθυνη, αντικειμενική, άμεση και ποιοτική πληροφόρηση είναι πιο έντονη από κάθε άλλη φορά και αναρωτιέται κανείς αν οι άνθρωποι των μέσων ψηφιακής ενημέρωσης έχουν αντιληφθεί τη μεταβαλλόμενη πραγματικότητα. Το μέλλον των έντυπων μέσων παρουσιάζεται ως αβέβαιο, ακόμα και δυσοίωνο. Είναι ένας συχνός χαρακτηρισμός. Το τέλος της έντυπης ενημέρωσης έχει αναγγελθεί πολλές φορές στο παρελθόν, με την είσοδο π.χ. της τηλεόρασης στα σπίτια, κι’ όμως οι έντυπες εφημερίδες και περιοδικά, παρ’ όλες τις όποιες δυσκολίες, είναι ακόμα εδώ. Ορισμένοι πιστεύουν ότι η ψηφιακή επανάσταση δε σηματοδοτεί τόσο το τέλος των εντύπων όσο μια στροφή σε άλλες πηγές ενημέρωσης, με τους κινδύνους αλλά και τις ευκαιρίες που αυτές εγκυμονούν. Στον Καναδά, το αναγνωστικό κοινό εξακολουθεί να αντιστέκεται. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, ένα μεγάλο ποσοστό των ερωτηθέντων χρηστών του ιντερνέτ είπαν ότι εξακολουθούν να διαβάζουν έντυπα, σε αντίθεση με τους μη χρήστες, οι οποίοι πάντως δήλωσαν ότι η ενημέρωση δεν αποτελεί γι’ αυτούς άμεση προτεραιότητα…

Πάσχα της Αγάπης...

Όπου κι αν βρίσκονται οι Έλληνες, στις πόλεις, στα χωριά, στα βουνά, τους κάμπους και τα νησιά μας, στις χώρες της διασποράς, θα υποδεχτούν και φέτος με κατάνυξη το Άγιο Πάσχα, τη μεγάλη αυτή γιορτή της Χριστιανοσύνης και του Ελληνισμού. Πάσχα των Ελλήνων. Πάσχα της αγάπης. Πάσχα της συναδέλφωσης, της χαράς και της προσμονής. Πάσχα των ανά την υφήλιο Ορθόδοξων Χριστιανών. Πάσχα της Ανάστασης των ελπίδων για ένα καλύτερο αύριο, για ένα πιο φωτεινό μέλλον του έθνους των Ελλήνων, όπου κι αν αυτό βρίσκεται. Μέσα στα γεωγραφικά όρια της χώρας ή στη διασπορά, όπου ζει και μεγαλουργεί η άλλη Ελλάδα της ομογένειας. Στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα οι απόδημοι Έλληνες, μαζί με τους υπόλοιπους Ορθόδοξους Χριστιανούς, τιμούν ευλαβικά και πανηγυρίζουν για τη μεγαλύτερη και την πλουσιότερη σε λαογραφικές εκδηλώσεις γιορτή της Χριστιανοσύνης, η οποία τόσο πολύ έχει δεθεί με τον ελληνισμό. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι πιο λαμπρές εκδηλώσεις για το Πάσχα τελούνται με ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια στις οργανωμένες παροικίες. Ίσως γιατί εκτός ελληνικών συνόρων η Ανάσταση είναι συνυφασμένη περισσότερο με την έννοια της Ελευθερίας και τη φλόγα της γνώσης. Οι ομογενείς του Καναδά θα κατακλύσουν και πάλι τις Εκκλησίες για να ανάψουν τις λαμπάδες με το Φώς της Ανάστασης ψάλλοντας «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας». Κι’ όπως υπενθυμίζει ο Παναγιότατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαίος, ο ελληνισμός ήταν αυτός, που όχι μόνο δέχθηκε από τους πρώτους τον Σωτήρα, αλλά επίσης έγινε διαπρύσιος κήρυκας και προσέφερε αυτή την σωτηρία ως δώρο και θεμέλιο πολιτισμού, μαζί με τη γραφή και την επιστήμη στην οικουμένη. Για εμάς τους Έλληνες η Ανάσταση συμβολίζει την Ελευθερία με διπλή σημασία. Προσπάθεια για απελευθέρωση του ανθρώπου από τα πάθη και τις αδυναμίες αφ’ ενός και αφ’ ετέρου συμβολίζει την απελευθέρωση του Έθνους από κάθε υποδούλωση. Συνταιριάζοντας ακριβώς το νόημα Πάσχα με την έννοια της Ελευθερίας, ο λαός αλλά και οι ποιητές μας ύμνησαν την λαμπρότητα της γιορτής, δίνοντας σε στίχους όλη την ομορφιά μέσα στην οποία συντελείται το θαύμα της Ανάστασης. Χριστός Ανέστη! Καλό Πάσχα! Αυτές οι ευχές δεσπόζουν τις ημέρες αυτές στα χείλη μας και φωτίζουν τα πρόσωπα και τις καρδιές μας. Συμπυκνώνουν δε οι ευχές αυτές το μεγαλύτερο γεγονός της Ιστορίας και τις συνέπειες που έχει για τον καθένα μας, το γεγονός αυτό. Η ευχή «Καλό Πάσχα» δείχνει για τον καθένα μας μία πορεία που πρέπει να πάρουμε, για να νοιώσουμε την ευλογία της Ανάστασης του Χριστού στην προσωπική μας ζωή. Όπως λέει η Εκκλησία: «Αν θέλουμε να γιορτάσουμε και μείς αληθινά το Πάσχα, δεν πρέπει να περιοριστούμε στο εξωτερικό σκηνικό της γιορτής - τα αυγά, τους χορούς, τα τραγούδια - αλλά χρειάζεται να αφομοιώσουμε με την ψυχή μας το βαθύτερο νόημά της». ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ! ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Περί διχόνοιας...

Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται στην παροικία μας μία άνευ προηγουμένου μεμψιμοιρία και κακεντρέχεια. ‘Έντονοι διαπληκτισμοί, υβριδικός πόλεμος και σφοδρές αντιπαραθέσεις. Στόχος, η εκλεγμένη κοινοτική διοίκηση του δόκτορα Γεωργίου Τσούκα. Πρόθεσή μου δεν είναι επιρρίψω ευθύνες, ούτε να ρίξω περισσότερο λάδι στη φωτιά. ‘Άλλωστε, το φαινόμενο των φιλονικιών και της διχόνοιας δεν είναι τωρινό. Το παρών άρθρο είναι βασισμένο σε εμπεριστατωμένες αναφορές του ιστορικού μελετητή αντιπτεράρχου Θοδωρή Παπαδόπουλου και δίνει έμφαση σε ορισμένες τραγικές στιγμές της Ελληνικής ιστορίας. Οι Έλληνες - όπως έχει αποδειχτεί - σαν λαός έχουμε τον διχασμό μέσα μας. Με την πρώτη ευκαιρία, για ασήμαντα συχνά θέματα διχαζόμαστε. Η ιστορία της διχόνοιας έχει τις ρίζες της πολύ παλιά, ξεκινά με την Τιτανομαχία, καταγράφεται ως Τρωικός πόλεμος, αργότερα ως Πελοποννησιακοί πόλεμοι και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά καταγράφεται παγκόσμια με δύο πρόσφατους πολέμους. Η Τιτανομαχία ποτέ δεν έληξε, μάχες κερδίζονται και χάνονται, ο πόλεμος όμως συνεχίζεται! Αλλά ας αφήσουμε το μακρινό παρελθόν και ας δούμε πόσες φορές διχαστήκαμε από τη σύσταση του νέου ελληνικού κράτους. Μία από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία της Ελλάδας είναι αυτή της εμφυλιοπολεμικής περιόδου 1823-1825. Ο πόλεμος αυτός είχε βαρύτατο κόστος για τη χώρα και παραλίγο να πλήξει ανεπανόρθωτα την Ελληνική Επανάσταση που τότε βρισκόταν ακόμα σε εξέλιξη... Με τον όρο Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου, περιγράφονται τα γεγονότα του 1843, τα οποία κατέληξαν στην παραχώρηση συντάγματος υπό τον Όθωνα και στη μετάβαση της Ελληνικής Πολιτείας από την απόλυτη μοναρχία στη συνταγματική μοναρχία… Ιουλιανά ονομάζονται οι βίαιες συγκρούσεις που ξέσπασαν το 1863 μεταξύ «Ορεινών» και «Πεδινών» και πού κατέληξαν στον τραγικό απολογισμό 200 περίπου νεκρών… Ευαγγελικά έχουν καταγραφεί τα αιματηρά επεισόδια στην Αθήνα στις 8 Νοεμβρίου του 1901 με αφορμή τη δημοσίευση μεταφρασμένων Ευαγγελίων στη δημοτική γλώσσα. Ο τραγικός απολογισμός των επεισοδίων αυτών ήταν μερικές δεκάδες νεκροί… Το 1914 αρχίζει ο τριετής διχασμός με τη διένεξη μεταξύ του Ελευθερίου Βενιζέλου και του Βασιλιά Κωνσταντίνου Α’ σχετικά με την είσοδο ή μη της Ελλάδας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η διένεξη αυτή χώρισε τη χώρα σε δύο διαφορετικά στρατόπεδα και προκάλεσε εξαιρετικά βαθύ χάσμα στην ελληνική κοινωνία. Απόρροια, η Μικρασιατική Καταστροφή… Το στρατιωτικό κίνημα της 25ης Ιουνίου1925 ανέβασε στην εξουσία τον δικτάτορα Θεόδωρο Πάγκαλο… Στις 21 Απριλίου 1967 και ενώ είχαν προκηρυχτεί εκλογές, αξιωματούχοι του στρατού υπό την ηγεσία του συνταγματάρχη Γεωργίου Παπαδόπουλου, κατέλαβαν την εξουσία με πραξικόπημα. Το χουντικό καθεστώς διήρκησε επτά χρόνια… Η κάκιστη συμφωνία των Πρεσπών, στις 12 Ιουλίου 2018, με την οποία η ελληνική κυβέρνηση μονομερώς παρεχώρησε στο κρατίδιο των Σκοπίων το όνομα, τη γλώσσα και την ιστορία της Μακεδονίας, υπήρξε αιτία σφοδρών επεισοδίων και βαθειάς διχόνοιας στην ελληνική κοινωνία... Αυτά τα ολίγα επί του παρόντος, για να μην ξεχνούν οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι…