Το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων...

Άλλος ένας χρόνος κοντεύει να φύγει και να μας προσπεράσει... Ένας ακόμα κύκλος θα κλείσει...ένας κύκλος που περιέχει γεγονότα ευχάριστα, δυσάρεστα, σοβαρά, σημαντικά, ασήμαντα… Άλλος ένας χρόνος μας αποχαιρετά και για μία ακόμη φορά ακούμε τον εαυτό μας να λέει τα ίδια λόγια: «Σε λίγες μέρες είναι Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά ,πώς πέρασε έτσι πάλι ο καιρός;». H συνειδητοποίηση του ερχομού των εορτών προξενεί στον καθένα διαφορετικά συναισθήματα, λένε οι ειδικοί. Κάποιοι χαίρονται σαν μικρά παιδιά. Γι' αυτούς οι γιορτές είναι χαρά και πανηγύρι και τίποτα δεν επηρεάζει τη γλύκα της προσμονής τους. Για κάποιους άλλους όμως τα συναισθήματά τους είναι ανάμεικτα: άγχος και μελαγχολία τούς κάνουν να θέλουν να αποφύγουν τον «πυρετό», τον «πονοκέφαλο» των εορτών. Χριστούγεννα, Πάσχα, Δεκαπενταύγουστος, ονομαστικές εορτές, γενέθλια, βαφτίσια, γάμοι, κηδείες, εθνικές και προσωπικές επέτειοι, σηματοδοτούν την πορεία μας στο χρόνο, απαλύνουν τη σκληρότητα της καθημερινότητας και μας δίνουν ευκαιρίες να ζήσουμε κάτι διαφορετικό. Τη χαρά, αλλά και το βίωμα της ιδιαίτερης σημασίας και της διαφορετικότητας που τις χαρακτηρίζει. H διαφορετικότητα των εορτών δεν βρίσκεται βέβαια μόνο στο ότι τις μέρες αυτές πολλοί από μας δεν πηγαίνουμε στη δουλειά μας. Φανταστείτε τις αργίες του χρόνου σαν απλές ημέρες διακοπών όπως αυτές του καλοκαιριού, χωρίς κανέναν ιδιαίτερο εορταστικό χαρακτήρα. Αυτό που κάνει κάποιες μέρες γιορτινές είναι η ύπαρξη τελετών και εθίμων, συνηθειών τοπικών, εθνικών, θρησκευτικών, οικογενειακών και προσωπικών. Είναι επίσης το γεγονός ότι είναι ενταγμένες στον κύκλο και στο ρυθμό της ζωής μας και εκφράζουν τις αλλαγές που συμβαίνουν σε αυτήν. Oι μεγάλες θρησκευτικές εορτές έχουν τις ρίζες τους στις πρωτόγονες κοινωνίες, αποτελούν συνδετικό κρίκο του ανθρώπου με τη φύση και ακολουθούν τον άνθρωπο στα χιλιάδες χρόνια της πορείας των διάφορων πολιτισμών του. Kάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τις προσωπικές γιορτές του καθενός από μας: βαφτίσια, γενέθλια, αρραβώνες, γάμοι, εκφράζουν τη συνεχή ανανέωση της ζωής, την αλλαγή, τη μη στασιμότητα, οριοθετώντας το τέλος ορισμένων περιόδων της ζωής μας και την αρχή κάποιων άλλων. Oι γιορτές απαιτούν το μέρος που τους αναλογεί από τη ζωή μας. Τα φετινά Χριστούγεννα, εξαιτίας κυρίως της πληθωριστικής κρίσης και της γενικότερης οικονομικής δυσπραγίας, αναμένεται να είναι πιο φτωχικά από τα περυσινά για πολλούς. Αυτές τις μέρες δεν υπάρχουν μόνο χαμόγελα, μόνο χαρούμενες οικογένειες που μαζεύονται γύρω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, μόνο παιδάκια που περιμένουν τα δώρα τους, όπως συχνά βλέπουμε στην τηλεόραση. Τα Χριστούγεννα υπάρχει και το άλλο πρόσωπο της πόλης, το πιο σκληρό. Και όχι μόνο τα Χριστούγεννα αλλά 365 μέρες το χρόνο. Ας ανοίξουμε την καρδιά μας και ας δώσουμε λίγη ανακούφιση και χαρά στους λιγότερο τυχερούς, ώστε να νιώσουμε το αληθινό νόημα της εορτής των Χριστουγέννων. Καλά Χριστούγεννα και η Νέα Χρονιά 2024 να είναι ευτυχισμένη και αισιόδοξη γεμάτη ελπίδα, υγεία, ειρήνη και δημιουργική διάθεση...

'Ερχεται το βιολογικό τέλος του Ελληνισμού;

Στα 10.432.481 ανέρχεται ο μόνιμος πληθυσμός της Ελλάδας, σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή, μειωμένος δηλαδή κατά 3,5% από την απογραφή του 2011. Ο πληθυσμός της χώρας, τα τελευταία χρόνια μειώθηκε δραστικά, χωρίς να συνυπολογίζονται οι μεταναστευτικές εκροές των Ελλήνων. Με βάση τα σενάρια προβολής των Ηνωμένων Εθνών, ο πληθυσμός της Ελλάδας προβλέπεται πως θα μειωθεί περεταίρω τις επόμενες δεκαετίες, πιθανότατα κατά 1,3 εκατομμύρια, δηλαδή κατά 12% σε σχέση με σήμερα. Τα στατιστικά πλέον δείχνουν μια ολοένα αυξανόμενη υπογεννητικότητα η οποία στα χρόνια της κρίσης έχει επιδεινωθεί δραματικά. Ένας άλλος λόγος, σύμφωνα πάντοτε με την ΕΣΑ, είναι η αθρόα μετανάστευση Ελλήνων στο εξωτερικό. Ευρωπαϊκές μελέτες καταγράφουν ότι από το 2011 έως και σήμερα η Ελλάδα απώλεσε πάνω από 500.000 εξειδικευμένου επιπέδου Έλληνες παραγωγικής ηλικίας λόγω της οικονομικής κρίσης και της ανεργίας. Βάση λοιπόν αυτών των στοιχείων το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας φαντάζει εξαιρετικά ζοφερό και πρόκειται για τη μεγαλύτερη κατάρρευση και εθνική τραγωδία του Ελληνισμού που βρίσκεται σε εξέλιξη. Το πρόβλημα, σύμφωνα με τους ιστορικούς, ξεκίνησε με τη Μικρασιατική καταστροφή. Ακολούθησε ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος με τεράστιες ανθρώπινες απώλειες. Τον 21ο αιώνα η χώρα βιώνει μία σκληρή οικονομική, απάνθρωπη πολιτική που επιβλήθηκε με αποτέλεσμα την αύξηση των θανάτων, των αυτοκτονιών, της μετανάστευσης νέων ανθρώπων στο εξωτερικό και τη μείωση των γεννήσεων κατά 25%. Τα στοιχεία αυτά είναι όντως ανατριχιαστικά. Που βαδίζει η Ελλάδα; Στην καταστροφή και την εξαφάνιση σε βάθος χρόνου; Οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων αναμφισβήτητα φέρουν τεράστια ευθύνη για τη διόγκωση του δημογραφικού προβλήματος. Καμία κυβέρνηση από τη μεταπολίτευση και μετά δεν ενδιαφέρθηκε σοβαρά να πάρει δραστικά μέτρα ώστε να αυξηθεί η γεννητικότητα, όπως συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές και υπερατλαντικές χώρες. Εν τω μεταξύ στην Ελλάδα, που εξακολουθεί να ταλανίζεται από την οικονομική κρίση, επικρατεί μία δραματική κατάσταση. Στην περίοδο 2009 - 2020, οι αλλοδαποί, ο πληθυσμός των οποίων κυμαίνεται από 810.000 έως 940.000, αποτελούν το 7,4% έως 8,4% του συνολικού πληθυσμού της χώρας, είναι κατά μία δεκαετία νεότεροι από τους Έλληνες με τη μέση ηλικία τους να κυμαίνεται από 32 έως 34 έτη έναντι 43 έως 46 έτη των Ελλήνων, ενώ το ποσοστό των 65 ετών και άνω κυμαίνεται από 3% έως 5% στους αλλοδαπούς έναντι 20% με 24% στους Έλληνες. Υπολογίζεται ότι 500.000 μετανάστες εξακολουθούν να ζουν παράνομα στη χώρα. Η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί δραματικά και ολόκληρες συνοικίες έχουν μετατραπεί σε γκέτο. Απογοητευτικές συνεπώς όλες οι προβλέψεις για τη δημογραφική εξέλιξη του ελληνικού πληθυσμού. Οι συνθήκες για δημιουργία οικογένειας κάθε άλλο παρά ευνοϊκές είναι. Η ελληνική κοινωνία μετατρέπεται πλέον σε κοινωνία γερόντων ενώ προκαλεί προβληματισμό το γεγονός πως οι μετανάστες στην Ελλάδα γεννούν πολύ περισσότερα παιδιά από τους Έλληνες. Και τίθεται το μεγάλο ερώτημα: Έρχεται το βιολογικό τέλος του Ελληνισμού;

Καταργούνται τα Χριστούγεννα;

Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Καναδικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ο Χριστιανισμός στην ουσία είναι μία μορφή διάκρισης. «Μόνο μέσω της καλύτερης κατανόησης του τρόπου με τον οποίο λαμβάνει χώρα η θρησκευτική μισαλλοδοξία στον Καναδά, με ειδική νομοθεσία, με αποτελεσματικές πολιτικές και με ανάλογα προγράμματα, μπορούν να εντοπιστούν τα αίτια και να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες της μισαλλοδοξίας», αναφέρει η έκθεση, ισχυριζόμενη πως οι διακρίσεις κατά των θρησκευτικών μειονοτήτων βασίζονται στην ιστορία της αποικιοκρατίας. «Η ίδια η άσκηση της επίσημης θρησκείας συνδέεται με τις διακρίσεις εις βάρος άλλων θρησκειών. Στην πραγματικότητα, ενώ η θρησκεία μπορεί να αποτελέσει αιτία για διακρίσεις, αυτή καθεαυτή δεν ορίζεται από τους κανόνες προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η αποικιοκρατική αυτή νοοτροπία εκδηλώνεται με τις σημερινές συστημικές διακρίσεις. Σύμφωνα με την έκθεση, «Ο Χριστιανισμός στον Καναδά θεωρείται ο κύριος παράγοντας διάκρισης εναντίον άλλων θρησκειών. Επικεντρώνεται αποκλειστικά και μόνο στις Χριστιανικές γιορτές, που καταγράφονται άλλωστε στο ημερολόγιο των θεσμοθετημένων εορτών. Ένα προφανές παράδειγμα είναι οι νόμιμες αργίες που σχετίζονται με τον Χριστιανισμό, συμπεριλαμβανομένων των Χριστουγέννων και του Πάσχα, ως μόνες επίσημες αργίες που συνδέονται με τις θρησκευτικές ιερές ημέρες». Ο λόγος για τον οποίο η Επιτροπή ορίζει το κράτος μεροληπτικό είναι επειδή όσοι δεν είναι Χριστιανοί ευνόητα δεν τις γιορτάζουν, αντίθετα γιορτάζουν ημέρες που δεν αναφέρονται στο ημερολόγιο. «Ως αποτέλεσμα, οι μη Χριστιανοί μπορεί να χρειαστεί να ζητήσουν ειδικά καταλύματα για να τηρούν τις ιερές τους ημέρες, ως και άλλες επετείους του χρόνου, όπου η θρησκεία τους απαιτεί να απέχουν από την εργασία. Η ιστορία του Καναδά με τη θρησκευτική μισαλλοδοξία είναι βαθειά ριζωμένη στην ταυτότητά μας ως αποικιακό κράτος εποίκων. Ένα βασικό παράδειγμα, του οποίου τα αποτελέσματα εξακολουθούμε να βλέπουμε και να βιώνουμε, είναι η συστηματική προσπάθεια απονομιμοποίησης και εξάλειψης της πνευματικότητας και του τρόπου ζωής των ιθαγενών μέσω της χρήσης οικότροφων σχολείων», καταλήγει η έκθεση. Η πολυσέλιδη έκθεση δημοσιεύεται καθ’ ην στιγμήν η κριτική για τα Χριστούγεννα εκδηλώνεται έντονα τα τελευταία χρόνια. Οι Χριστιανοί έχουν κατηγορηθεί από διάφορες εθνικές ομάδες ότι απολαμβάνουν ειδικά «Χριστιανικά προνόμια». Μέρος αυτών των προνομίων είναι ότι οι Χριστιανικές γιορτές έχουν κύρια θέση στα εορταστικά ημερολόγια. Παρόμοια έκθεση κατατέθηκε πέρυσι στη Γαλλία, όταν η Επίτροπος Ισότητας Έλενα Ντάλι ζήτησε να αντικατασταθεί η ευχή «καλά Χριστούγεννα» με το «καλές γιορτές», για να μην προσβάλλονται οι μη Χριστιανοί Ευρωπαίοι. Ο πρόεδρος Μακρόν πάντως είπε ευθαρσώς σε ομιλία του, «τι ανοησίες είναι αυτές». Αξίζει να αναφερθεί πως η Εθνοσυνέλευση του Κεμπέκ, ομόφωνα ενέκρινε πρόταση με την οποία τα Χριστούγεννα προστατεύονται πλήρως ως επίσημη εορτή της επαρχίας, απορρίπτοντας ουσιαστικά την έκθεση της Καναδικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Αναρωτιέμαι ως που θα φτάσει αυτή η περίφημη «κουλτούρα της ακύρωσης». Κάποιος επιτέλους θα πρέπει να εξηγήσει ότι ο σεβασμός των μειοψηφιών δεν σημαίνει κατάργηση της έκφρασης της πλειοψηφίας…