Τιμή και δόξα στους Ήρωες της ΕΟΚΑ...

Η Κύπρος μας την 1η Απριλίου γιορτάζει την 68η επέτειο από την έναρξη του αντιαποικιακού αγώνα της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών. Η 1η Απριλίου 1955 ήταν η ημέρα που οι Βρετανοί αποικιοκράτες βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις αντάρτικες ομάδες που οργάνωσε ο Κύπριος συνταγματάρχης Γεώργιος Γρίβας, γνωστότερος ως «Διγενής». Ας σταθούμε λοιπόν σε κάποιους από τους επώνυμους Ήρωες που θυσιάστηκαν για την μεγάλη ιδέα του αγώνα. Στις ηρωικές πράξεις της 1ης Απριλίου1955 η ΕΟΚΑ έχασε το πρώτο της παλληκάρι, τον μαθητή Μόδεστο Παντελή από το Λιοπέτρι. Πέθανε από ηλεκτροπληξία στην προσπάθειά του ν’ αποκόψει ηλεκτροφόρα σύρματα για να επέλθει συσκότιση και να δράσουν πιο αποτελεσματικά οι ομάδες της ΕΟΚΑ στην Αμμόχωστο... Την ίδια μέρα καταζητήθηκε από την αστυνομία ο τομεάρχης Αμμοχώστου Γρηγόρης Αυξεντίου που ήταν επικεφαλής της ομάδας η οποία έδρασε στην Δεκέλεια. Στις 3 Μαρτίου του 1957 οι Άγγλοι ύστερα από προδοσία πληροφορήθηκαν το κρησφύγετο του, έριξαν βενζίνη και τον έκαψαν ζωντανό… Άλλος αγωνιστής κατά την περίοδο της Αγγλικής αποικιοκρατίας ήταν ο Κυριάκος Μάτσης. Για τη δράση του συνελήφθη στις 9 Ιανουαρίου1956, όμως κατάφερε να δραπετεύσει. Μερικούς μήνες αργότερα, ύστερα από νέα προδοσία, περικυκλώθηκε το κρησφύγετό του και ανατινάχτηκε από τις Βρετανικές δυνάμεις με αποτέλεσμα να βρει ακαριαίο θάνατο… Ο Μιχαλάκης Καραολής, ένας από τους πιο γνωστούς αγωνιστές, απαγχονίστηκε μαζί με τον συναγωνιστή του Ανδρέα Δημητρίου στις 10 Μαΐου 1956… Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης δικάστηκε για κατοχή οπλοπολυβόλου. Στις 14 Μαρτίου 1957 απαγχονίστηκε από τους Άγγλους σε ηλικία μόλις 19 ετών... Ο Ανδρέας Παναγίδης, Έλληνας με Κυπριακή καταγωγή, απαγχονίστηκε από τις Αγγλικές δυνάμεις στις 21 Σεπτεμβρίου 1956 μαζί με τους συναγωνιστές του, Μιχαήλ Κουτσόφτα και Στέλιο Μαυρομάτη… Ήταν οι σκληροί καιροί. Οι Έλληνες της Κύπρου ονειρεύονταν τη λευτεριά τους από τον Αγγλικό ζυγό και την ένωση με την Μάνα Ελλάδα που όμως δεν έμελε να πραγματοποιηθεί λόγω του γνωστού φαινομένου της εμφύλιας διχόνοιας των Ελλήνων από τα πανάρχαια χρόνια. Σήμερα, πάνω από έξι δεκαετίες από την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, ένα μεγάλο τμήμα του εδάφους της Κύπρου εξακολουθεί να βρίσκεται υπό Τουρκική κατοχή, ο θαλάσσιος χώρος της Κυπριακής Δημοκρατίας παραβιάζεται συνεχώς ενώ οι διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Κυπριακού βρίσκονται σε αδιέξοδο. Η Κύπρος είχε ακόμη την «ατυχία» να ανακαλυφθούν κοιτάσματα φυσικού αερίου στον βυθό της ΑΟΖ της, γεγονός που άνοιξε την όρεξη του επιθετικού γείτονα αλλά και των λεγόμενων «συμμάχων» με απρόβλεπτες συνέπειες. Δυσκολεύομαι να βάλω τελεία στο παρών άρθρο λόγω των συνεχών και απρόβλεπτων εξελίξεων. Απαιτείται, στους δύσκολους αυτούς καιρούς, να διατηρήσουμε υψηλό το εθνικό μας φρόνημά. Η Κύπρος, η Ελλάδα, μας χρειάζονται περισσότερο από ποτέ. Γι αυτό και θα πρέπει, πάνω από όλα, να είμαστε ενωμένοι. Άλλωστε αυτά που μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από εκείνα που μας χωρίζουν…

Περι παρελάσεων...

Τα τελευταία χρόνια έχει ακουστεί έντονα το ενδεχόμενο κατάργησης των παρελάσεων στις εθνικές εορτές στην Ελλάδα. Μάλιστα το ζήτημα απασχόλησε περισσότερο την κοινή γνώμη. Παρόλα αυτά ο κόσμος έδωσε την δική του απάντηση σ’ αυτό το πολύ σημαντικό θέμα, εκφράζοντας την καθολική αντίθεσή του. Η παρέλαση αποτελεί παράδοση για τη χώρα μας, τόνισε η πλειοψηφία, υπενθυμίζοντας τον αγώνα πού έδωσε ο λαός για την ελευθερία του σε δύσκολους για τον τόπο καιρούς. Οι εθνικές εορτές είναι ημέρες ιστορικές για την πατρίδα μας, με τις παρελάσεις να αποτελούν υπενθύμιση για τον αγώνα των ημών προγόνων για εθνική ανεξαρτησία. Γεγονός είναι ότι οι «θορυβώδεις» διαμαρτυρίες προέρχονται από μία μικρή μειοψηφία πολιτικών και διανοητών με ανιστόρητα επιχειρήματα, ότι δηλαδή τις μαθητικές παρελάσεις καθιέρωσε το 1936 ο Ιωάννης Μεταξάς. Η στήλη ερεύνησε το θέμα μέσα από επίσημες και απόλυτα υπεύθυνες, τεκμηριωμένες και αυθεντικού κύρους πηγές, παραδεκτές από την ιστορική επιστήμη. Στο βιβλίου του «Θράκη» και συγκεκριμένα στη σελίδα 374, ο καθηγητής του Α.Π.Θ. Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος αναφέρεται στην ελληνική σχολή της Αδριανούπολης στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα. Εκεί περιγράφει παρελάσεις μαθητικές, παρουσιάζει δε και σχετικές φωτογραφίες όπου βλέπουμε αγόρια και κορίτσια να παρελαύνουν υπό το βλέμμα του Οθωμανικού καθεστώτος. Οι μελετητές της ιστορίας της Μικράς Ασίας περιγράφουν τις παρελάσεις που διοργάνωναν τα σχολεία της Σμύρνης από το 1919 έως και το 1922 στο γήπεδο του Πανιωνίου με τιμώμενο πρόσωπο τον μαρτυρικό Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομο. Ο Μακεδονομάχος Δικώνυμος Μακρής περιγράφει την απελευθέρωση της Σιάτιστας το 1912 από ανιχνευτές του Ελληνικού Στρατού και διηγείται ότι στην πανηγυρική εκδήλωση προπορεύονταν οι μαθητές κρατώντας εκκλησιαστικά λάβαρα. Εξ’ άλλου στην Κύπρο, οι μαθητικές παρελάσεις καθιερώθηκαν πολύ πριν από το 1936 ως εκδήλωση πατριωτισμού των Ελλήνων που καταπιέζονταν από τους Βρετανούς. Ένα θεσμό λοιπόν τον οποίο ανέχθηκαν οι Οθωμανοί κατακτητές και οι Βρετανοί αποικιοκράτες θέλουν να τον καταργήσουν σήμερα κάποιοι «έλληνες» στο όνομα της δημοκρατίας και της παγκοσμιοποίησης... Οι παρελάσεις, κατά τη γνώμη μου, δεν ανήκουν στον εθνικισμό. Οι δυνάμεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ παρήλαυναν στα χωριά τα οποία απελευθέρωναν το 1941-44. Παρελάσεις άλλωστε διεξάγονται διεθνώς: Στις ΗΠΑ την Ημέρα Ανεξαρτησίας, στη Μεγάλη Βρετανία στα Γενέθλια του Βρετανού Μονάρχη, στη Ρωσία στην Επέτειο λήξης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στη Βουλγαρία στην Επέτειο του Αγίου Γεωργίου, στην Ισπανία στην Εθνική Εορτή τον Οκτώβριο και σε πολλές άλλες χώρες σε ολόκληρο τον πλανήτη. Οι ελληνόφωνες παροικίες του Καναδά θα εορτάσουν και φέτος με μεγαλοπρέπεια, με παρελάσεις και άλλες εκδηλώσεις την Εθνική μας Επέτειο της 25ης Μαρτίου. Ας μη λέγονται λοιπόν υπερβολές και φαιδρότητες. Έχω πάντως την εντύπωση ότι με πρόσχημα τις παρελάσεις πάσης φύσης, εθνομηδενιστές επιχειρούν να πλήξουν τη συνέχεια του Ελληνισμού. Συμμετέχοντας στις παρελάσεις, οι νέοι μας τιμούν τους διαχρονικούς αγώνες των προγόνων μας. Ας τους ενθαρρύνουμε…

Μεσαίο δάχτυλο - 'Ενα "θεόσταλτο" δικαίωμα...

« Το να δείχνεις σε κάποιον το μεσαίο δάχτυλο, αποτελεί ένα «θεόσταλτο» κατοχυρωμένο από τον χάρτη δικαίωμα που έχει κάθε Καναδός", απεφάνθη δικαστής του Κεμπέκ, απορρίπτοντας μία περίεργη και πρωτοφανή κατηγορία. Η υπόθεση ξεκίνησε όταν o Neall Epstein συνελήφθη από την αστυνομία στις 18 Μαΐου 2021, ύστερα από μήνυση του γείτονά του Michael Naccache για άσεμνη χειρονομία. Το περιστατικό ήταν το αποκορύφωμα μιας σειράς διενέξεων μεταξύ των δύο ανδρών και μελών των οικογενειών τους. Μετά την εκδίκαση της υπόθεσης, o δικαστής κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όχι μόνο δεν ήταν ένοχος ο Neall Epstein, αλλά το γεγονός ότι συνελήφθη και του ασκήθηκε δίωξη ήταν μία συγκλονιστική αδικία. "Για να είμαι απολύτως σαφής, δεν είναι έγκλημα να δείχνεις σε κάποιον το δάχτυλό σου», έγραψε ο δικαστής Διονύσιος Γαλιατσάτος στην πολυσέλιδη απόφασή του στις 24 Φεβρουαρίου, 2023. Μάλιστα, εξαπέλυσε μια καυστική επίθεση κατά του γείτονα και καταγγέλλοντα του οποίου τα παράπονα χαρακτήρισε ανούσια και κοινότοπα. "Το μεσαίο δάχτυλο μπορεί να μην είναι μία πολιτισμένη κίνηση, μπορεί να μην είναι ευγενική, παρόλα αυτά δεν επισύρει ποινική ευθύνη", τόνισε στο δικαστήριο ο Γαλιατσάτος. Σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία, η συγκεκριμένη χειρονομία χρονολογείται από την αρχαία Ελλάδα και αντιπροσώπευε το φαλλό. Η χειρονομία με το μεσαίο δάχτυλο αποτελούσε σύμβολο της σεξουαλικής επαφής, με τρόπο που προορίζεται να υποβαθμίσει, να εκφοβίσει και να απειλήσει το άτομο προς το οποίο απευθύνεται η χειρονομία. Στην αρχαία ελληνική κωμωδία, το πρωκτοδάχτυλο ήταν μία χειρονομία προσβολής προς άλλο πρόσωπο. Στην κωμωδία του Αριστοφάνη, όταν ο χαρακτήρας Σωκράτης εξετάζει τον μαθητή του στα ποιητικά μέτρα, ο Στρεψιάδης δηλώνει ότι ξέρει πολύ καλά τι είναι δάχτυλος και προβαίνει στη χειρονομία. Ο Σωκράτης αντιδρά στη πράξη ως αγροίκια και παιδαριώδη. Στον μεσογειακό κόσμο του 1ου αιώνα, η ύψωση του δαχτύλου ήταν μία από τις πολλές μεθόδους που χρησιμοποιούσαν για να εκτρέψουν την πανταχού παρούσα απειλή του κακού ματιού… Σε ορισμένες σύγχρονες κουλτούρες, έχει αποκτήσει αυξανόμενη αναγνώριση ως ένα σημάδι της ασέβειας και έχει χρησιμοποιηθεί από τους καλλιτέχνες της μουσικής, αθλητές και πολιτικούς. Οι περισσότεροι εξακολουθούν να εκλαμβάνουν τη χειρονομία ως άσεμνη. Στον δυτικό πολιτισμό το μεσαίο δάχτυλο είναι μία άσεμνη χειρονομία που υπονοεί μέτρια έως ακραία περιφρόνηση. Γίνεται δείχνοντας το πίσω μέρος μια κλειστής γροθιάς που έχει το μεσαίο δάχτυλο σύμβολο της απαξίωσης και της απέχθειας. Πολλοί πολιτισμοί χρησιμοποιούν παρόμοιες χειρονομίες για να εμφανίσουν την ασέβειά τους, αν και άλλοι το χρησιμοποιούν για να δείξουν σκόπιμη ασέβεια απέναντι σε άλλες κουλτούρες. Τελικά, πόσο προσβλητικά μπορεί να είναι ένα δάχτυλο υψωμένο, ένας αντίχειρας ανασηκωμένος ή μια ανοιχτή παλάμη; Γεγονός είναι ότι τα δάχτυλα και γενικά τα άνω άκρα, από πάντα είχαν τη δύναμη να εκφράζουν συναισθήματα που συχνά δεν μπορούσαν να εκφραστούν λεκτικά. Ήταν, τρόπον τινά, μια σιωπηρή διαμαρτυρία, μία «παραστατική» έκφραση…

ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ 2023 - Για τα σχολεία μας

Έχει γίνει πλέον συνείδηση σε όλους πως για να συνεχίσουν να υπάρχουν τα ελληνικά σχολεία χρειάζονται την υποστήριξη μας. Μια σύντομη ιστορική αναδρομή δείχνει καθαρά τις επίπονες προσπάθειες των πρωτοπόρων, εκείνων που έβαλαν τα θεμέλια και ύψωσαν το εκπαιδευτικό οικοδόμημα τούτης της παροικίας. Ένα οικοδόμημα που με πάση θυσία πρέπει να διαφυλάξουμε. Το 1909 άρχισε να λειτουργεί στο Μόντρεαλ το πρώτο ελληνικό σχολείο «Πλάτων» που το 1910 οργανώθηκε σε κανονικό ημερήσιο σχολείο, το πρώτο στο είδος του στην Βόρεια Αμερική. Το 1925 μια ομάδα εθελοντών της ΕΚΜ αγόρασε την εκκλησία της Αγίας Τριάδος και ίδρυσε δεύτερο σχολείο, το «Αγγλο-Ελληνικό Σωκράτης», το οποίο ακολούθησε το πρόγραμμα διδασκαλίας του Προτεσταντικού Σχολικού Συστήματος και η ελληνική γλώσσα και κουλτούρα διδάσκονταν επιπλέον των αγγλικών και γαλλικών μαθημάτων. Όμως, η οικονομική κρίση της εποχής ανάγκασε τους έλληνες να συσπειρωθούν σε μία εκκλησία, την Αγία Τριάδα και να ενώσουν το σχολείο «Πλάτων» με το σχολείο «Σωκράτης» το 1931. Παρά τα οικονομικά προβλήματα, τα μέλη της Κοινότητας κατάφεραν να κρατήσουν το σχολείο και να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Κατά τις δεκαετίες ‘50 και ‘60 νέοι μετανάστες έφθαναν κατά χιλιάδες και ο αριθμός των μαθητών αυξανόταν συνέχεια. Το 1970 άλλαξε το όνομα σε «Δημοτικό Σχολείο Σωκράτης» και το 1972 η Κοινότητα υιοθέτησε το γαλλικό σύστημα εκπαίδευσης, αποκτώντας έτσι το δικαίωμα κρατικών επιχορηγήσεων. Το 1978 υπογράφτηκε συμφωνία με το Καθολικό Σύστημα CECM, εξασφαλίζοντας καλύτερα εκπαιδευτικά εφόδια, ενώ η οικονομική υποστήριξη της κυβέρνησης του Κεμπέκ βοήθησε το σχολείο να αναπτυχθεί και να επεκταθεί. Λίγα χρόνια αργότερα άρχισε να λειτουργεί και το ημερήσιο σχολείο «Δημοσθένης» στο Λαβάλ. Χιλιάδες ελληνόπουλα απεφοίτησαν από τα ελληνικά μας σχολεία και τα περισσότερα διέπρεψαν σε όλους τους τομείς της Καναδικής κοινωνίας και όχι μόνο. Τα σχολεία μας σήμερα θεωρούνται «μοντέλο» και παράδειγμα προς μίμηση. Η σωστή όμως λειτουργία, ανάπτυξη και μακροζωία τους, κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης, εξαρτάται από μας και μόνο. Η Επιτροπή Εράνου της ΕΚΜΜ των Σχολείων «Σωκράτης», «Δημοσθένης», «Αριστοτέλης», «Πλάτων-Όμηρος» και «Άγιος Νικόλαος», που εν τω μεταξύ πλαισιώθηκε με αξιόλογα στελέχη της νέας γενιάς, ζητά για άλλη μία φορά από την παροικία να δείξει και έμπρακτα την αγάπη και υποστήριξή της ώστε να συνεχιστεί η ανοδική πορεία και περαιτέρω ανάπτυξη των ελληνικών μας σχολείων. Η έναρξη της ερανικής εκστρατείας «ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ 2023», θα γίνει το ερχόμενο Σάββατο 11 Μαρτίου, 2023 με έναν εννιάωρο Ραδιοέρανο, ο οποίος θα φιλοξενηθεί από τους τρείς τοπικούς ελληνικούς ραδιοσταθμούς. Τον CFMB 1280 AM, το Radio Centreville 102.3 FM και το Ράδιο Ακρίτες 1610 AM. Συμμετέχουν δυναμικά οι τοπικές εφημερίδες «Ελληνοκαναδικά Νέα», «Ελληνοκαναδικό Βήμα» και «Ελληνικά Χρονικά». Στόχος για το 2023 είναι η αγορά και εγκατάσταση διαδραστικών πινάκων σε όλες τις αίθουσες διδασκαλίας των σχολείων μας. Ας προσπαθήσουμε να τον επιτύχουμε, η καλύτερα... να τον ξεπεράσουμε. Όλοι μαζί μπορούμε!