Εσείς τι λέτε;

«Είπα, ξείπα, την παρόλα μου τη χέζω…»
Γεώργιος Καραϊσκάκης 

Το ‘χω συνήθεια να παρακολουθώ στενά κατά πόσο τα κόμματα τηρούν τις προεκλογικές τους υποσχέσεις όταν αναλαμβάνουν την εξουσία. Γενική διαπίστωσή μου είναι ότι οι περισσότερες υποσχέσεις αναιρούνται, αλλάζουν ή δεν εφαρμόζονται.
Οι ανεκπλήρωτες υποσχέσεις του Τζάστιν Τρυντώ είχαν ως αποτέλεσμα χιλιάδες Καναδοί που τον είχαν εμπιστευτεί στις εκλογές του 2015 να του γυρίσουν την πλάτη και να του στερήσουν την απόλυτη πλειοψηφία. Οι ελάχιστες υποσχέσεις που τηρήθηκαν ήταν κυρίως συναισθηματικού χαρακτήρα (καθυστερημένη απόδοση δικαιοσύνης στους αυτόχθονες, κατανόηση στα θύματα των ιερέων παιδεραστών, κλπ)…
Ο Ντόναλντ Τραμπ, είχε κάνει άπειρες υποσχέσεις κατά την εκλογική του εκστρατεία. Αντιμετωπίζοντας την εχθρότητα της ίδιας της κυβέρνησής του δεν πέτυχε πολλά πράγματα εκτός από το να προωθήσει τον αμερικανικό εθνικισμό. Ελπίζει τους εναπομείναντες μήνες της θητείας του να μπορέσει να επιβάλλει την άποψή του και να επωφεληθεί από αυτή τη ριζική, υποτίθεται, αλλαγή για να ξαναβάλει υποψηφιότητα, εάν εν τω μεταξύ δεν έχει καθαιρεθεί...
Ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος μέχρι το 2012 δεν τολμούσε να φανταστεί ότι μπορεί να κέρδιζε την εξουσία, είχε υποσχεθεί ότι θα τα έκανε όλα διαφορετικά, καταγγέλλοντας με σκληρή γλώσσα τους προηγούμενους και αφού πειραματίστηκε ανεπιτυχώς για ένα διάστημα μεγαλώνοντας τη ζημιά για τους πολλούς, αποφάσισε να ακολουθήσει τον δρόμο των προηγούμενων κυβερνήσεων με ακόμα μεγαλύτερο κόστος, περισσότερους συμβιβασμούς και υποχωρήσεις...
Και τι δεν είχε υποσχεθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης όταν ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ότι η μεσαία τάξη θα ανασάνει φορολογικά με μειώσεις φόρων, ότι θα κλείσει τα σύνορα στους πρόσφυγες και λαθρομετανάστες γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ τα αφήνει ανοιχτά κ.λπ. κ.λπ. Είχε υποσχεθεί ακόμη ότι η Νέα Δημοκρατία θα καταπολεμήσει τη γάγγραινα του ρουσφετιού και της αναξιοκρατίας. Σήμερα, οι πάντες που έδωσαν αγώνα για να ανέλθει το κόμμα στην εξουσία διορίζονται ανεξαρτήτως προσόντων και ηλικίας σε οποιαδήποτε θέση βρίσκεται ελεύθερη.
Ο «πολλά υποσχόμενος» νυν Έλλην πρωθυπουργός βρίσκεται συνεχώς εκτεθειμένος απέναντι στους πολίτες που τον ψήφισαν πιστεύοντας όλα όσα υποσχόταν προεκλογικά...
Η Ομάδα ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ της Ελληνικής Κοινότητας Μείζονος Μόντρεαλ υποσχόταν προεκλογικά την υιοθέτηση μιας σειράς μέτρων τα οποία, όπως υποστήριζε, θα αναβάθμιζαν, θα εμπλούτιζαν και ακόμη θα περιόριζαν τα φαινόμενα πιθανής διαφθοράς.
Ας δούμε όμως μερικές μόνο από τις δεκάδες προεκλογικές υποσχέσεις, όπως αυτές ανεγράφησαν στο διαφημιστικό έντυπο «ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ, ΜΑΖΙ ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ», τον Ιούνιο του 2019, χάρη των οποίων απέσπασε απόλυτη πλειοψηφία. 
Ανοιχτοί σε νέες ιδέες - Συμμετοχή των μελών - Περιορισμός εξόδων - Ανάλυση ακίνητης περιουσίας - Χτίσιμο σχέσης εμπιστοσύνης με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης - Προσέγγιση εξειδικευμένων Επαγγελματιών για να συμβουλεύσουν στη λήψη σημαντικών αποφάσεων - κ.α.…
Εμείς που ασχολούμαστε με τα κοινά, το λιγότερο που έχουμε να πούμε για τις σαγηνευτικές αυτές υποσχέσεις είναι: Λόγια παχιά, αβάσιμες δεσμεύσεις, παντελή άγνοια και περισσή επιπολαιότητα, που μόνο γέλωτα προκαλούν…

Εσείς τι λέτε;

Τελικά πόσοι είμαστε;
Με αφορμή τη δρομολογούμενη νομοθεσία εφαρμογής του νόμου για την ψήφο των αποδήμων, «έψαξα» και βρήκα ορισμένα ενδιαφέροντα στοιχεία σχετικά με τον αριθμό των Ελλήνων που ζουν στο εξωτερικό.
Κατά καιρούς έχουν υπάρξει φήμες σύμφωνα με τις οποίες ανά την υφήλιο ζουν σήμερα εκατό εκατομμύρια Έλληνες. Παρότι κανείς δεν αμφισβητεί για την άλλη μεγάλη Ελλάδα εκτός Ελλάδα η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Με βάση τις εκτιμήσεις της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού, οι Έλληνες του εξωτερικού μόλις ξεπερνούν τα 5.000.000 και ζουν σε 140 χώρες του κόσμου.
Οι περισσότεροι απόδημοι, σύμφωνα με τις τελευταίες απογραφές, ζουν στις ΗΠΑ και υπολογίζονται στα 3.000.000. Η δεύτερη μεγαλύτερη συγκέντρωση πληθυσμού ελληνικής καταγωγής βρίσκεται στην Ευρώπη, με 1.000.000, συμπεριλαμβανομένων και των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Στην Αυστραλία ζουν 700.000, στον Καναδά 350.000, στην Ασία και Αφρική 100.000 και την Κεντρική και Νότια Αμερική περί τις 60.000. Στην Ευρώπη οι 450.000 ζουν στη Γερμανία ενώ στη Βρετανία υπολογίζονται περίπου στις 400.000.
Την νεώτερη ιστορική περίοδο 1961-1966 μετανάστευσαν στο εξωτερικό 552.595, την περίοδο 1967-1972 μετανάστευσαν 382.971, την περίοδο 2003 - 2008 μετανάστευσαν 235.869 και την παρούσα περίοδο της κρίσης και των μνημονίων, που ξεκίνησε το 2010 σημειώνεται ρεκόρ μετανάστευσης με 610.037 να έχουν εγκαταλείψει τη χώρα.
Όσον αφορά τις δραστηριότητες των ομογενών, η Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού έχει καταγράψει περί τις 3.000 Κοινότητες, Οργανώσεις και Εθνικοτοπικούς Συλλόγους πρώτης βαθμίδος, δεύτερης βαθμίδος (Ομοσπονδίες Κοινοτήτων και Οργανώσεων που λειτουργούν σε πολιτειακό ή Εθνικό επίπεδο μιας χώρας) και τρίτης βαθμίδος (Συνομοσπονδίες που λειτουργούν σε διεθνές επίπεδο). Είναι αποτέλεσμα ιστορικών εξελίξεων που έλαβαν χώρα κυρίως από την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, συνεχίστηκαν με την Άλωση της Κύπρου και της Κρήτης (16ος και 17ος αιώνας αντιστοίχως ) και φθάνουν έως το τέλος του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ου  (1890 -1920 και 1950 -1974).
Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι οι Έλληνες που ζουν σήμερα εκτός συνόρων είναι  περισσότεροι, εάν λάβουμε υπόψη μας την φυσιολογική ένταξη και αφομοίωσή, την αλλαγή  ονομάτων, τους μικτούς γάμους και την πιθανή ανακρίβεια των εκάστοτε καταγραφών.
Ανεξάρτητα από το πόσοι και σε ποιες χώρες ζουν σήμερα Έλληνες, γεγονός αναμφισβήτητο είναι ότι στην μεγάλη πλειοψηφία τους οι ομογενείς έχουν διαπρέψει σε όλους τους εμπορικούς και επαγγελματικούς τομείς.
Αξιοσημείωτο είναι ότι μεταξύ των εξαγομένων «προϊόντων» της Ελλάδας, το ανθρώπινο δυναμικό κατέχει την πρώτη θέση σε αξία με 12.9 δισεκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με έρευνα της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης Endeavor Greece. Συγκεκριμένα, από το 2008 μέχρι σήμερα, οι Έλληνες του brain drain έχουν παραγάγει περισσότερα από 50 δις στις νέες πατρίδες τους.
Όπως είναι ευνόητο, το δημογραφικό απειλεί σήμερα την Ελλάδα περισσότερο από άλλοτε καθώς, όπως υπολογίζεται, σε λίγες δεκαετίες ο ελληνικός πληθυσμός θα έχει μείνει ο μισός.
Πληγή ή ευλογία Θεού η μετανάστευση; Ο καθένας βέβαια όπως το βλέπει…

Εσείς τι λέτε;
Μιχάλης Τελλίδης
mtellides@gmail.com

Εσείς τι λέτε;

Αποστασιοποίηση με το αζημίωτο…
Έντονα απασχολεί τελευταία την επικαιρότητα η απόφαση του πρίγκιπα Χάρι και της Μέγκαν Μαρκλ να αποστασιοποιηθούν από τη βασιλική οικογένεια, απόφαση που γεννά ερωτήματα αναφορικά με τα εισοδήματα που λαμβάνουν ως σήμερα ο Δούκας και η Δούκισσα του Σάσεξ.
Βέβαια οι ίδιοι, όπως δηλώνουν, σκοπεύουν να ανεξαρτητοποιηθούν και οικονομικά από το παλάτι, ωστόσο σύμφωνα με άρθρο της έγκυρης Daily Mail θεωρείται σχεδόν απίθανο, τόσο η βασίλισσα Ελισάβετ όσο και ο πατέρας του πρίγκιπα Χάρι, Κάρολος, να τους αποκόψουν ολοκληρωτικά από τη βασιλική χρηματοδότηση.
Εν τω μεταξύ, στη Βρετανία οργιάζει το παρασκήνιο της απόφασης Χάρι-Μέγκαν ενώ οι συζητήσεις για τα χρήματα που ενδέχεται να στερηθούν παίρνουν και δίνουν.
Η Βασίλισσα Ελισάβετ καταβάλει συνολικά στα εγγόνια της πρίγκιπα Γουίλιαμ και πρίγκιπα Χάρι 5 εκατομμύρια Βρετανικές λίρες από το ετήσιο βασιλικό καταπίστευμα, το οποίο βέβαια χρηματοδοτείται από τους Βρετανούς φορολογούμενους και δίνεται στα προβεβλημένα μέλη της βασιλικής οικογένειας. Επιπλέον, τα δύο αδέλφια λαμβάνουν 3,5 εκατομμύρια για «ανεπίσημες δαπάνες».
Η απόφαση αποστασιοποίησης φαίνεται πως θα στερήσουν το μερίδιο του πρίγκιπα Χάρι, όχι όμως και άλλα εισοδήματα στα οποία έχει πρόσβαση ο Δούκας του Σάσεξ.
Μία ακόμη πηγή εσόδων για τον πρίγκιπα Χάρι και την Μέγκαν Μαρκλ θα είναι τα κέρδη από την περιουσία Καρόλου στην Κορνουάλη, τα οποία υπολογίζονται σε 4,9 εκατομμύρια και για τους δύο γιους του διαδόχου του βασιλικού θρόνου.
Ας σημειωθεί ότι Χάρι και Μέγκαν έχουν αυτή τη στιγμή στη διάθεσή τους επιπλέον 1 εκατομμύριο για τα λειτουργικά τους έξοδα. Στη δούλεψή τους έχουν μία γραμματέα η οποία αμείβεται με 146,000 λίρες το χρόνο και μια νταντά για το γιό τους Άρτσι που επίσης λαμβάνει εξαψήφιο μισθό. Εξ’ άλλου, η Μέγκαν που λατρεύει τη μαγειρική, έχει στη δούλεψή της δύο μαγείρους και δύο υπηρέτες που λαμβάνουν μισθό περίπου 30,000 λιρών ο καθένας.
Πέραν των παραπάνω χρημάτων, ο πρίγκιπας Χάρι και η Μέγκαν Μαρκλ διαθέτουν σημαντική περιουσία από την οποία αποκομίζουν επίσης αξιοσημείωτα οφέλη.
Η προσωπική περιουσία του πρίγκιπα Χάρι υπολογίζεται γύρω στα 30 εκατομμύρια,   που προέρχονται κυρίως από κληρονομιές.
Την ίδια ώρα, η Μέγκαν Μαρκλ, φαίνεται πως διαθέτει περιουσία που υπολογίζεται σε 4 εκατομμύρια, αφού μόνο για τη σειρά Suits, όπου πρωταγωνιστούσε πριν παντρευτεί, λάμβανε 40,000 λίρες ανά επεισόδιο. Επί πλέον, διαθέτει ένα blog το οποίο υπολογίζεται πως της απέφερε 60,000 λίρες το χρόνο ως την ημέρα του γάμου, καθώς και σημαντική περιουσία στο Τορόντο. Η κοινή τους περιουσία, σύμφωνα με το Forbes ανήρχετο στα 500 εκατομμύρια το 2019...
Όσο για τα μελλοντικά τους σχέδια και τα επαγγελματικά τους πλάνα, μετά την παραίτησή τους από τον «θρόνο», το ζεύγος αποφάσισε να ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας με το κοινό μέσα από το νέο τους site όπου θα μοιράζονται τις λεπτομέρειες των δραστηριοτήτων τους.
Όπως διαπιστώνουμε, αποστασιοποίηση με το αζημίωτο…

Εσείς τι λέτε;

Η ανεκτικότητα έχει τα όριά της…
Μπήκαμε αισίως στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα.
Γεγονός είναι ότι από τις αρχές της νέας χιλιετηρίδας ζούμε σε ένα πολυπολιτισμικό, πλουραλιστικό κόσμο που διαρκώς επεκτείνεται με την λεγόμενη παγκοσμιοποίηση.
Η έμφαση στην ελευθερία του ατόμου, στην αυτοδιάθεση, τη σεξουαλική απελευθέρωση    και τη συνεχή μεταβολή στις ηθικές αντιλήψεις, δημιουργούν όλο και περισσότερο την έννοια της ανεκτικότητας στη διαφορετικότητα.
Η κοινωνία γίνεται όλο και πιο ανεκτική, ειδικότερα στη σεξουαλική ταυτότητα των ανθρώπων, αναγνωρίζοντας σύμφωνα συμβίωσης ομοφύλων, υιοθετήσεις παιδιών και άλλα παρεμφερή «δικαιώματα» που μόλις πριν μερικές δεκαετίες θεωρούνταν ακατανόητα.
 Ότι πριν λίγα χρόνια ήταν ανήθικο ή απαράδεκτο, σήμερα γίνεται αποδεκτό σε σημείο μάλιστα να επιβραβεύεται η αφύσικη συμπεριφορά και η πρόκληση.
Υπάρχουν ουκ ολίγα παραδείγματα. Η γενειοφόρος νικήτρια στη Eurovision Κοντίτσα Βούστερ (κατά κόσμον Τομ Νόιβιρτ) επευφημήθηκε αφού στο πρόσωπο και την αμφίεσή της θριάμβευσε η διαφορετικότητα… Ο πατριός της Κιμ Καρντάσιαν, Κέιτλιν Τζένερ, που έγινε γυναίκα, επί χρόνια φιγούραρε στα πρωτοσέλιδα των ταμπλόιντ.
Τώρα θέλει να γίνει και πάλι άντρας προς απογοήτευση βέβαια του κινήματος των τρανσέξουαλ…
Το ουδέτερο φύλλο υιοθετήθηκε στα επίσημα έγγραφα του Καναδά, στη Γαλλία καταργήθηκαν οι λέξεις «μπαμπάς» και «μαμά» και οι νέες κούκλες Barbie αναγνωρίζονται πλέον ως άφυλες… «Πρόοδος» λοιπόν στο θέμα προσδιορισμού του ανθρώπινου - και όχι μόνο - γένους...
Οπωσδήποτε, ο σύγχρονος άνθρωπος δεν ενοχλείται σοβαρά από το να υπάρχουν άτομα με διαφορετικό προσανατολισμό. Το ζήτημα είναι οι εκπρόσωποί τους να μη προκαλούν όλους εμάς που έχουμε τον πατροπαράδοτο προσανατολισμό, διότι η ανεκτικότητα έχει και αυτή τα όριά της.
Με τον τρέχοντα ρυθμό εύκολα θα μπορούσε η ανεκτικότητα αυτή να επεκταθεί και στους παιδόφιλους. Ήδη, διανοούμενοι και ψυχοθεραπευτές στην Ευρώπη, στο όνομα της σεξουαλικής επανάστασης και διερεύνησης των ορίων της σεξουαλικότητας, ενθαρρύνουν την παιδοφιλία…
Άπειρες, εν τω μεταξύ, οι καταγγελίες γονέων που εμπιστεύτηκαν τα παιδιά τους σε κατηχητικά σχολεία, προσκοπεία, αθλητικούς ομίλους, κλπ. για να διαπιστώσουν ότι έπεσαν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης. Ευτυχώς, στην παροικία μας το φαινόμενο δεν φαίνεται να είναι υπαρκτό.
Εάν τελικά σε όλα θα πρέπει να είμαστε ανεκτικοί, τίποτε δεν εμποδίζει στο εγγύς μέλλον να γίνει αποποινικοποίηση και της παιδοφιλίας. Στην Ολλανδία ιδρύθηκε κόμμα παιδεραστών, ενώ τα sites με παιδική πορνογραφία ξεφυτρώνουν παντού σαν μανιτάρια...  
Στο όνομα της ανεκτικότητας και των ενστίκτων του ανθρώπου, ανθεί και ευημερεί η παγκόσμια βιομηχανία εκμετάλλευσης γυναικών. Ας μη ξεχάσουμε και τους οίκους ανοχής για κτηνοβάτες στη Γερμανία...
Η ανεκτικότητα, δυστυχώς, οδήγησε στη νομιμοποίηση της μαριχουάνας και άλλων ουσιών, εδώ στον Καναδά με τις γνωστές συνέπειες.
Τα πάντα θυσιάζονται πλέον στο βωμό των διαστρεβλωμένων αντιλήψεων και του χρήματος.
Ανεκτικότητα στη διαφορετικότητα ναι, μέχρι ποιού όμως σημείου; Στη διαστροφή, στη διαφθορά και στην παρακμή, εν ονόματι της «ολοκληρωτικής απελευθέρωσης»;
Πολύ φοβάμαι πως η διολίσθηση των ανθρώπινων αξιών, είναι πλέον μονόδρομος…