"Μεταμόρφωση" Παράδειγμα προς μίμιση

Η ελληνόφωνη εκπαίδευση στον Καναδά αποτελούσε ανέκαθεν πρώτη προτεραιότητα της οργανωμένης ομογένειας. Απ άκρου εις άκρον του Καναδά λειτουργούν σήμερα περισσότερα από ογδόντα Απογευματινά -Σαββατιανά σχολεία και έξι Ημερήσια. Ένα από τα πλέον επιτυχημένα από κάθε άποψη εκπαιδευτήρια είναι το Ημερήσιο Σχολείο «Μεταμόρφωση» της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Καναδά που εδρεύει στο Τορόντο. Άρχισε με δεκαέξι παιδιά και τώρα έχει περισσότερα από τριακόσια εξήντα και τουλάχιστον εξήντα σε λίστα αναμονής. Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της Αρχιεπισκοπής, το Ημερήσιο Σχολείο «Μεταμόρφωση» έχει άριστα αποτελέσματα, τόσο που όπως αναφέρουν οι εκπαιδευτικοί τα παιδιά πολλές φορές δεν θέλουν να φύγουν από την τάξη. Το σχολείο δίνει έμφαση στην εκπαίδευση των μικρών παιδιών λειτουργώντας μέσα σε ένα περιβάλλον που προσφέρει προσωπική και ακαδημαϊκή ανάπτυξη. Η εκπαίδευση οφείλει να είναι μια διαδραστική σχέση μεταξύ φοιτητών, γονέων και εκπαιδευτικών. Ένας στόχος που επιτυγχάνεται μόνο μέσω της συνεργασίας του σχολείου και της οικογένειας. Το ίδρυμα προσφέρει ιδανικές αναλογίες μαθητών-εκπαιδευτικών με πολύ έμπειρους και καταρτισμένους δασκάλους και καθηγητές. Με την επέκτασή του το 2017, ένα ευρύ φάσμα σύγχρονων εγκαταστάσεων, νέων τεχνολογιών και άλλων ζωτικών πόρων, ενισχύει περαιτέρω την εμπειρία της μάθησης. Στους μαθητές προσφέρεται ένα ελκυστικό ακαδημαϊκό πρόγραμμα με ιδιαίτερη έμφαση στο γραμματισμό, την αριθμητική, τις επιστήμες και τις νέες τεχνολογίες. Αυτή η προσέγγιση εξασφαλίζει ότι οι πτυχιούχοι θα είναι πλήρως προετοιμασμένοι με τις δεξιότητες που απαιτούνται για να μαθαίνουν διαρκώς σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία. Κατά τη διάρκεια του δημοτικού σχολείου διαμορφώνονται οι στάσεις απέναντι στη μάθηση και αναπτύσσονται τα θεμέλια των βασικών δεξιοτήτων και των μαθησιακών συνηθειών που επιτρέπουν τη μελλοντική ακαδημαϊκή επιτυχία. Η φιλοσοφία του ημερήσιου Σχολείου «Μεταμόρφωση» είναι να ενθαρρύνει τους μαθητές του να προσπαθήσουν να επιτύχουν ακαδημαϊκή αριστεία και να τους επιτρέψουν να ωριμάσουν κοινωνικά, συναισθηματικά και πνευματικά σε ένα αγαπημένο και οικείο περιβάλλον. Είναι ένας τόπος όπου οι μαθητές μπορούν να εξελιχθούν αυτόβουλα σε καλλιεργημένους και συμπονετικούς νέους χωρίς το άγχος των προκλήσεων που αντιμετωπίζουν πολλοί νέοι στην σημερινή κοινωνία. Προωθείται και ενθαρρύνεται ένα υποστηρικτικό, αγαπημένο και ασφαλές θρησκευτικό περιβάλλον. Οι εκπαιδευτικοί κατανοούν το σημαντικό ρόλο που παίζουν στη ζωή ενός μαθητή. Μέσω της θετικής επιρροής και της καθοδήγησης, οι μαθητές αποκτούν ανεκτίμητες γνώσεις που τους συνοδεύουν στο ταξίδι τους στην ενηλικίωση. Θερμά συγχαρητήρια στην διευθύντρια Άννα Σαραντίδου, το διδακτικό προσωπικό, αλλά και στους γονείς των παιδιών. Αξίζει να σημειωθεί ότι το σχολείο «Μεταμόρφωση» αποτελεί μέρος των πολλαπλών περιουσιακών στοιχείων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Καναδά. Σύμφωνα με το Αρχιεπισκοπικό Συμβούλιο, η ακίνητη περιουσία της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Καναδά υπολογίζεται στα 150 εκατομμύρια δολάρια. Η όλη υλική και πνευματική ανάπτυξη συντελέσθηκε κατά τα τελευταία 47 χρόνια επί ποιμαντορίας του Μητροπολίτου και νυν Αρχιεπισκόπου Καναδά κ.κ. Σωτηρίου. Στην Ιερά Αρχιεπισκοπή υπήρχαν πριν 47 χρόνια 22 κοινότητες-ενορίες και σήμερα έχουν φτάσει τις 77…

Οι γυναίκες απέναντι στη φρίκη...

Δυσοίωνο φαίνεται το μέλλον για τα κορίτσια και τις γυναίκες στο Αφγανιστάν μετά την ανάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν. Απόγνωση και κραυγή αγωνίας για εκατομμύρια ψυχές που βλέπουν τις ζωές τους να επιστρέφουν σε ένα καθεστώς κακομεταχείρισης και περιφρόνησης. Όσα με κόπο και αγώνες κατέκτησαν, βλέπουν τώρα να χάνονται και να επιστρέφουν στον Μεσαίωνα και τον σκοταδισμό. Όχι πως ήταν όλα ρόδινα για τις γυναίκες με το προηγούμενο καθεστώς, όμως στο εξής θα είναι χειρότερα. Δεν χωρεί αμφιβολία ότι με τους Ταλιμπάν στην αφγανική διακυβέρνηση η χώρα πηγαίνει δεκαετίες πίσω, ειδικά για τις γυναίκες. Οι απάνθρωποι κανόνες, όπως αναμενόταν, άρχισαν ήδη να επιβάλλονται. Την περίοδο που οι Ταλιμπάν είχαν την εξουσία στο Αφγανιστάν, από το 1996 έως το 2001, οι γυναίκες δεν είχαν δικαίωμα στην ελευθερία έκφρασης, τα νεαρά κορίτσια δεν επιτρέπονταν να πάνε σχολείο, ενώ το πέπλο προσώπου ήταν υποχρεωτικό. Οι γυναίκες έπρεπε να είναι καλυμμένες με ενδύματα από την κορυφή ως τα νύχια. Δεν τους επιτρεπόταν να εργαστούν, παρά μόνο σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις. Βασική ενασχόλησή τους με τις οικιακές εργασίες. Είχαν περιορισμένη πρόσβαση στο σύστημα Υγείας. Απαγορευόταν να συμμετέχουν στις εκλογές. Δεν μπορούσαν να βγουν από το σπίτι τους, χωρίς να συνοδεύονται από άνδρα- μέλος της οικογενείας τους. Απαγορευόταν να οδηγούν και έμπαιναν σε ειδικά λεωφορεία. Τα παράθυρα των σπιτιών τους έπρεπε να είναι βαμμένα, προκειμένου να μην μπορεί κανένας περαστικός απ’ έξω να δει στο εσωτερικό τους. Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται στις περισσότερες χώρες της Ανατολής. Οι γυναίκες δεν έχουν το δικαίωμα να εκφράσουν την προσωπική τους άποψη και υφίστανται τον έλεγχο του συζύγου τους, ο οποίος είναι διαχειριστής της περιουσίας τους και υπεύθυνος για την ανατροφή των παιδιών της οικογένειας. Η μουσουλμάνα γυναίκα εξαρτάται από τη θρησκεία και οφείλει να υπακούει τον Ισλαμικό νόμο ο οποίος ρυθμίζει τα ζητήματα της ζωής των πιστών. Είναι χρέος των γυναικών να υποκύπτουν στις όποιες επιθυμίες των αντρών τους. Ο πατέρας-κηδεμόνας επιλέγει τον σύζυγο της κόρης του. Ο άντρας στις μουσουλμανικές χώρες δικαιούται να παντρευτεί περισσότερες από μία συζύγους. Εάν η γυναίκα τολμήσει να καταθέσει αίτηση διαζυγίου διώχνεται από το σπίτι του συζύγου, αφού πρωτίστως ξυλοκοπηθεί. Οι Μουσουλμάνοι δίνουν τεράστια σημασία στο θέμα της αγνότητας και της παρθενίας των γυναικών, οι οποίες οφείλουν να είναι αγνές και να μην έχουν σεξουαλικές σχέσεις πριν το γάμο. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου ο πατέρας δολοφονεί την κόρη του για να … σωθεί η τιμή της οικογένειας. Η βία εναντίον των γυναικών και η καταπίεσή τους, σε όλο της το μεγαλείο... Βέβαια, στις ανεπτυγμένες χώρες όλα αυτά ακούγονται ακατανόητα. Η γυναίκες της δύσης, έχουν σήμερα πλήρη ελευθερία, απολαμβάνουν ίσα νομικά και πολιτικά δικαιώματα με τους άντρες, ίση αμοιβή και συχνά κατέχουν καλύτερες θέσεις εργασίας σταδιοδρομίας...

Απο πανηγύρια καλά πάμε...

Φτάσαμε αισίως στον Δεκαπενταύγουστο. Πανηγύρια, φεστιβάλ, φιέστες και πάσης φύσεως ενοριακές και μοναστηριακές γιορτές... Σουβλάκια, ζύθος, θέαμα, χορός - έστω και με περιορισμούς - για να περάσουμε εμείς καλά κι’ οι οργανισμοί μας καλύτερα... Τορόντο και Μόντρεαλ στα καλύτερά τους το καλοκαίρι τούτο που κόντεψε να μας ξεχάσει. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται τα πανηγύρια στα χωριά που κάποτε είχαν το πραγματικό τους νόημα. Ο κόσμος τα περίμενε πως και πως για να ξεκουραστεί, να καλοπεράσει, να διασκεδάσει, να ξεδώσει. Η καθημερινή σκληρή δουλειά, το μεροκάματο της ανέχειας, ο αγώνας επιβίωσης, δεν άφηναν κανένα περιθώριο ανάπαυσης. Το πανηγύρι του χωριού ήταν μία όαση μέσα στην ατέλειωτη έρημο του καθημερινού μόχθου και η συμμετοχή του κόσμου ήταν καθολική. Δεν έλειπε κανένας, νέοι, γέροι, παιδιά, ακόμα και άνθρωποι που όλο τον καιρό τους τον περνούσαν δουλεύοντας στις καλλιέργειες. Όπως τα διηγούνται εκείνοι που τα έζησαν, τη μέρα του πανηγυριού βοσκοί, υλοτόμοι, πραγματευτές κάθε λογής κατέβαιναν στο χωριό, φόραγαν τα καλά τους και πήγαιναν στην εκκλησιά ν' ανάψουν το κεράκι τους, να κάνουν το σταυρό τους και να λειτουργηθούν. Οι γυναίκες βρίσκανε την ευκαιρία να στολιστούν, να φορέσουν τα γιορτινά τους, να επιδειχτούν και να καμαρώσουν. Οι άντρες, που είχαν όλο το βάρος της συντήρησης της οικογένειας, ήταν απόλυτα δικαιολογημένοι και κανένας δεν τους παρεξηγούσε αν έπιναν κανένα ποτήρι παραπάνω κι' έριχναν καμιά βόλτα στη μουσική. Τα παιδιά οργίαζαν στους δρόμους και στην πλατεία του χωριού και ήταν αδύνατον να βρεθεί άνθρωπος να τα συμμαζέψει. Πανηγύριζαν με τον δικό τους αυθόρμητο τρόπο, παίζοντας, καυγαδίζοντας, μονιάζοντας... Το πανηγύρι άρχιζε από την παραμονή της γιορτής. Οι δρόμοι του χωριού γέμιζαν από μικροπωλητές που έστηναν τους πάγκους τους και πουλούσαν τις κάθε λογής πραμάτειές τους. Εικόνες, στολίδια, υφάσματα, οικιακά σκεύη, παιχνίδια, ζωντανά και ότι άλλο μπορούσε να βάλει ο νους του ανθρώπου. Το κάθε καφενείο της πλατείας είχε τη μουσική του. Έπρεπε να καπαρώσεις τραπέζι από νωρίς, να πάρεις σειρά για το χορό για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις... Η κάθε νοικοκυρά έπρεπε να κουβαλήσει ταψιά και δίσκους γεμάτους με ότι καλύτερο είχε φτιάξει. Αξέχαστα, ανεπανάληπτα, τα πανηγύρια εκείνου του, όχι και τόσο παλιού καιρού στα χωριά του τόπου μας. Τα παραδοσιακά πανηγύρια στο Μόντρεαλ τα αναβίωσε ο αείμνηστος Δημήτρης Γαλάνης σε πάρκα, προαύλια εκκλησιών, σε συλλογικούς και κοινοτικούς χώρους. Τέλεια οργανωμένα και με απόλυτη επιτυχία. Πανηγύρια που μάζεψαν τη νεολαία και συχνά ήταν η αφορμή για... ζευγαρώματα. Με το χρόνο τα πανηγύρια άλλαξαν χαρακτήρα και πολλά πήραν τη μορφή Φεστιβάλ με σκοπό την οικονομική ενίσχυση των οργανωτών. Όπως και να ‘χει το Πανηγύρι ή Φεστιβάλ, μας δίνει την ευκαιρία να σμίξουμε, να διασκεδάσουμε, να φάμε ελληνικά, να περάσουμε λίγες ευχάριστες ώρες και - γιατί όχι - να ενισχύσουμε τους οργανισμούς μας. Από πανηγύρια λοιπόν, καλά πάμε. Όσο για τα υπόλοιπα, θα επανέλθουμε εν καιρώ...

ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ: 'Ενα διαχρονικό φαινόμενο

Το φαινόμενο άρχισε να παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις. Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, επτά γυναικοκτονίες έχουν σημειωθεί στην Ελλάδα μέσα σε επτά μήνες… Πρόκειται για ένα φαινόμενο απόλυτης βίας, που όντως αντικατοπτρίζει την κοινωνία μας και θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά προβλήματα σε παγκόσμια κλίμακα. Ανθρωποκτονίες από πρόθεση, οι οποίες ξεκινούν από την κλιμακούμενη κακοποιητική συμπεριφορά με λεκτικές παρενοχλήσεις, συναισθηματική, ψυχική και σωματική κακοποίηση και φτάνουν ως το φόνο, την πιο ακραία μορφή έμφυλης βίας. Ο όρος γυναικοκτονία, σύμφωνα με εμπεριστατωμένη αναφορά του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Joh Corry το 1801, ενώ στη νεότερη εποχή από την Diana Russell το 1976. Ήταν όμως το 2001 όπου η Russell αναδιατύπωσε την έννοια του όρου αναφερόμενη στη δολοφονία γυναικών με μοναδικό αίτιο το ίδιο τους το φύλο. Σήμερα αφορά δολοφονίες γυναικών και κοριτσιών εξαιτίας του φύλου τους, οι οποίες διαπράττονται ή γίνονται ανεκτές τόσο από ιδιώτες όσο και από δημόσιους φορείς. Το φαινόμενο έχει γίνει εντονότερο στον αιώνα μας. Το Μεξικό έχει το μεγαλύτερο αριθμό γυναικοκτονιών παγκοσμίως με 470 δολοφονίες το 2020. Την ίδια χρονιά στην Τουρκία δολοφονήθηκαν 430 γυναίκες. Τα πιο πρόσφατα στατιστικά στοιχεία με τον ακριβή αριθμό καταγράφηκαν το 2017 όταν 87.000 γυναίκες δολοφονήθηκαν παγκοσμίως, το 58% αυτών από σύντροφο ή μέλος της οικογένειας. Στην Ασία και στην Αφρική σημειώθηκαν οι περισσότερες γυναικοκτονίες. Στον Καναδά, όπως αναφέρει η Canadian Femicide Observatory for Justice and Accountability του Πανεπιστημίου Guelph, πέρυσι καταγράφηκαν160 βίαιες δολοφονίες γυναικών από συγγενικά πρόσωπα, που σημαίνει μία δολοφονία κάθε 2.5 μέρες. Πιστεύεται ότι η ραγδαία αύξηση των περιστατικών είναι επίπτωση της πανδημίας. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν επίσημα στατιστικά στοιχεία όσον αφορά το φαινόμενο, με αποτέλεσμα να παραμένει σκοτεινός ο αριθμός γυναικοκτονιών και αυτό οφείλεται εν μέρη στο γεγονός ότι δεν καταγγέλλονται τα κρούσματα βίας κατά των γυναικών, περιλαμβανομένης της ενδοοικογενειακής βίας, καθώς υπάρχει συγκάλυψη του συντρόφου από το ίδιο το θύμα ενώ πολλές φορές εάν καταγγελθούν οι φόνοι δεν καταγράφονται ως γυναικοκτονίες. Έγκυρα δημοσιεύματα ωστόσο αναφέρουν ότι το ζήτημα των δολοφονιών γυναικών δεν αφορά ζητήματα φεμινισμού, αλλά πρόκειται για βασικά ανθρώπινα δικαιώματα σύμφωνα με τα οποία άντρες και γυναίκες πρέπει να είναι ίσοι προς αυτά. Αφορά συνεπώς την ακραία μορφή έμφυλης και σεξιστικής βίας και την ανισότητα των φύλων. Το νόμισμα πάντως έχει δύο όψεις. Δεν είναι λίγες οι υποθέσεις γυναικών που σκότωσαν τους συζύγους ή συντρόφους τους με βάρβαρο τρόπο. Πυροβολισμοί, τεμαχισμοί ακόμη και καύση θυμάτων προκειμένου να μην αφήσουν κανένα στοιχείο. Το θέμα όμως των ανδροκτονιών θα το ψάξουμε εκτενέστερα και θα επανέλθουμε. Γυναικοκτονίες - ανδροκτονίες, οι περιπτώσεις πολλές και κάθε μία διαφορετική. Πάθος, ζήλεια, πόνος και φόβος είναι τα συναισθήματα που νιώθουν οι δράστες πριν κάνουν πράξη τις απειλές και τις σκέψεις τους… ​