Total Pageviews

Wednesday, February 23, 2022

Εθελοντισμός, μια παρεξηγημένη έννοια...

Οι δράσεις εθελοντισμού παίζουν σημαντικό ρόλο, ιδίως στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε. Ο εθελοντισμός άλλωστε αποτελεί μία εκδήλωση κοινωνικής συμπεριφοράς όπου τα άτομα, χωρίς το κίνητρο της υλικής ανταμοιβής, προσφέρουν τον ελεύθερο χρόνο τους για ένα κοινωφελή σκοπό, είτε με δική τους πρωτοβουλία είτε στο πλαίσιο μιας ομάδας ή φορέα. Ο σύγχρονος εθελοντισμός προχωρά πέρα από τις παραδοσιακές του μορφές και περικλείει μια δυναμική ενεργή συμμετοχή των εθελοντών που εμπλέκονται σε φορείς ή οργανώσεις. Τα τελευταία χρόνια η παρουσία του οργανωμένου εθελοντισμού γίνεται όλο και πιο αισθητή στην παροικία μας. Χαρακτηριστικά δείγματα αυτής της παρουσίας είναι η αύξηση του αριθμού εθελοντικών οργανώσεων, όπως του «Φιλανθρωπικού Οργανισμού Ελληνίδων Κυριών», του «Οργανισμού Τρίτης Ηλικίας Φιλία», του «Magic Mission», του «Σώματος Ελλήνων Προσκόπων» κ.α. Η έννοια του εθελοντισμού, αυτή καθεαυτή, είναι η βοήθεια σε άτομα που έχουν ανάγκη, η συμπόνια, η συμπαράσταση, η συμβολή στην προσπάθεια για μια δίκαιη κοινωνία και γενικά η συμμετοχή στη συντήρηση και ανέξοδη λειτουργία ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού. Η δύναμη του εθελοντισμού στις κοινωνίες των πολιτών, όπως καταγράφεται, είναι η βοήθεια στη διάδοση αξιών και κανόνων, η διευκόλυνση στην άσκηση κοινωνικών δικαιωμάτων, η συμβολή στη διάχυση πληροφοριών, η παροχή πληροφόρησης και γνώσης, η δημοσιοποίηση προβλημάτων κ.λπ. Οι υποχρεώσεις των εθελοντών είναι να σέβονται τις αρχές και τους κανόνες της ομάδας ή φορέα που συμμετέχουν, να κάνουν όσο πιο καλή δουλειά μπορούν, να είναι συνεπείς σε ότι αναλαμβάνουν, να έχουν σεβασμό προς τους άλλους και να τηρούν τους κανόνες προσωπικών δεδομένων, όπως ορίζει η νομοθεσία. Τι γίνεται όμως όταν κάποιοι εθελοντές στα γρανάζια της ιεραρχίας κάνουν υπέρβαση και κατάχρηση της εξουσίας; Ποιός προστατεύει το κύρος και τα μέλη ενός οργανισμού όταν οι διοικούντες θέλοντας να καλύψουν λάθη, παραλείψεις, κακοδιαχειρίσεις και οικονομικές παρατυπίες καταπατούν κανονισμούς λειτουργίας, προβαίνουν σε υστερόβουλες κινήσεις, υπερχρεώνουν κατασκευαστικά έργα και συμπεριφέρονται απρεπώς προς τα μέλη τους; Τοιαύτα πρωτόγνωρα, πρωτάκουστα και τραγελαφικά συμβαίνουν επί των ημερών μας σε πολυδιάστατο, μη κερδοσκοπικό (υποτίθεται) οργανισμό της παροικίας μας. Τον οργανισμό της πλήρους πλέον αδιαφάνειας, που έπαψε προ πολλού να σέβεται δημοκρατικές διαδικασίες, διατάξεις Καταστατικού και αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεων… Τον οργανισμό, που εκμεταλλευόμενος την καθολική αποχή, διαγράφει άνευ σοβαρής αιτίας μέλη και κηρύσσει ανεπιθύμητους καταξιωμένους φορείς και άτομα εγνωσμένου κύρους… Τον οργανισμό που απομακρύνει αξιόλογα στελέχη, που φυσιολογικά θα έπρεπε να συνεχίσουν το κοινωφελές έργο που έθεσαν ως στόχο οι ιδρυτές του… Τον οργανισμό που κάποτε αποτελούσε κέντρο αναφοράς… Τον οργανισμό που καθημερινά βιώνει την αγανάκτηση, την απαξίωση, τη ντροπή … Τον οργανισμό μιας ομάδας ανεύθυνων διοικούντων, η αλαζονική και καταχρηστική συμπεριφορά των οποίων έχει άμεσο και καταστρεπτικό αντίκτυπο στις υπηρεσίες, στα σχολεία, στο προσωπικό και μοιραία στην ίδια την ύπαρξη του… Τοιαύτα ασεβή και τραγελαφικά διαδραματίζονται στον «εθελοντικό», υποτίθεται, οργανισμό που φέρει το όνομα ΕΚΜΜ…

Thursday, February 17, 2022

Η ολισθηρή πορεία των γλωσσικών μας πραγμάτων

Στις 21 Φεβρουαρίου εορτάζεται η Διεθνής Ημέρα Μητρικής Γλώσσας που καθιερώθηκε από τη Γενική Συνέλευση της UNESCO στις 17 Νοεμβρίου 1999 και επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο από τον Φεβρουάριο του 2000. Σκοπός της είναι η προώθηση της γλωσσικής πολυμορφίας και της πολύγλωσσης εκπαίδευσης καθώς και η διάσωση των ολιγότερο ομιλουμένων γλωσσών. Κίνητρο για την υιοθέτησή της στάθηκε η Σφαγή της Ντάκα στις 21 Φεβρουαρίου1952, όταν φοιτητές του Ανατολικού Πακιστάν (σημερινού Μπανγκλαντές) ξεσηκώθηκαν στα πλαίσια του «Γλωσσικού Κινήματος» για να εμποδίσουν την απαγόρευση της γλώσσας τους Μπενγκάλι και την υιοθέτηση της επίσημης γλώσσας του Πακιστάν Ουρντού. Η αστυνομία έπνιξε τη διαμαρτυρία τους στο αίμα με αποτέλεσμα τουλάχιστον τέσσερις νεκρούς. Η ημέρα ξεκίνησε να εορτάζεται στο Μπανγκλαντές για να αναγνωριστεί μετά από την UNESCO. Στο Μπανγκλαντές είναι επίσημη αργία. Γεγονός είναι ότι οι γλώσσες, με τις σύνθετες επιπτώσεις τους στην ταυτότητα, την επικοινωνία, την κοινωνική ένταξη, την εκπαίδευση και την ανάπτυξη, έχουν στρατηγική σημασία για τους ανθρώπους και τον πλανήτη. Ωστόσο, εξαιτίας της παγκοσμιοποίησης βρίσκονται όλο και περισσότερο υπό απειλή ή εξαφανίζονται εντελώς. Όταν οι γλώσσες χάνονται, χάνεται και η πλούσια ιστορία της πολιτιστικής ποικιλομορφίας στον κόσμο. Σύμφωνα με έρευνες, από τις περίπου 6.000 γλώσσες που μιλιούνται σήμερα στον κόσμο, οι μισές από αυτές απειλούνται με εξαφάνιση. Μία από αυτές, όσο κι' αν ακούγεται παράδοξο, είναι και η ελληνική! Ένας από τους βασικούς λόγους που η γλώσσα μας απειλείται είναι διότι δεν διδάσκεται σωστά στα σχολεία, αφού η Ελλάδα ανέκαθεν διέθετε το μικρότερο ποσοστό του προϋπολογισμού της στην εκπαίδευση... Απειλείται ακόμη διότι οι ανελλήνιστες και οι ημιμαθείς που λυμαίνονται τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν προ πολλού ξεπεράσει κάθε ανεκτό όριο. Και η λεξιπενία των ελλήνων οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος στην αποβλακωτική επίδραση της τηλεόρασης. Επίδραση που, ας όψεται η δορυφορική, τα τελευταία χρόνια έχει γίνει αισθητή και στις παροικίες μας... Βάσει των στοιχείων, ενώ ο μέσος ευρωπαίος χρησιμοποιεί περίπου 2.500 λέξεις για να εκφραστεί, ο μέσος έλληνας τη «βολεύει» με 800, ενώ οι νέοι είναι ζήτημα να χρησιμοποιούν100! Υπολογίζεται ότι εάν η σημερινή κατάσταση συνεχιστεί, με τα ελληνικά μας να γίνονται καθημερινά φτωχότερα και αθλιότερα, το μέλλον για τη μητρική μας γλώσσα θα έχει πλέον προδιαγραφεί αναπότρεπτα και αρνητικά. Και εάν η γλώσσα μας χαθεί, θα είναι σχεδόν αδύνατο να διατηρήσουμε την εθνική μας υπόσταση. Τα ελληνικά μας σχολεία, τα μαθήματα νεοελληνικών σπουδών, η εκκλησία, ο προσκοπισμός, τα παροικιακά ΜΜΕ και βέβαια οι γονείς, εκείνοι που επιμένουν στην ελληνοπρεπή μόρφωση των παιδιών τους, μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της μητρικής γλώσσας και του πολιτισμού μας εδώ στον Καναδά. Αρκεί να υπάρχει θέληση, σύμπνοια, ενότητα, ηγεσία και διάθεση συνεργασίας. Αξίες όντως, οι οποίες πάντως με μεγάλη λύπη και απογοήτευση διαπιστώνουμε ότι τείνουν να εξαφανιστούν...

Wednesday, February 9, 2022

Η αξία της ελληνικής γλώσσας...

Στις 9 Φεβρουαρίου γιορτάζουμε τη «Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας». Οι δυτικοί λαοί, στην πλειοψηφία τους, αναγνωρίζουν πλέον την χρησιμότητα και σπουδαιότητα της ελληνικής γλώσσας, που παράγει αναμφίβολα επιστήμη και τεχνολογία. Δυστυχώς, δεν συμβαίνει το ίδιο με τους έλληνες τις διασποράς οι οποίοι λόγω του ραγδαίου αφομοιωτικού ρυθμού τείνουν να την περιθωριοποιήσουν. Ζωντανό παράδειγμα οι έλληνες της Αμερικής. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα πρόσφατης απογραφής των ΗΠΑ, οι ομιλούντες την ελληνική στο σπίτι είναι 325.747 άτομα, ενώ δήλωσαν ως ελληνικής καταγωγής 1.390.000. Σε σύγκριση με την προηγούμενη απογραφή, ο αριθμός των ομιλούντων την ελληνική στο σπίτι μειώθηκε αισθητά σε ποσοστό 21% και αυτή θεωρείται η μεγαλύτερη μείωση σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη εθνική ομάδα. Δεν είναι τυχαίο που τα τελευταία χρόνια τέσσερα ελληνικά ημερήσια σχολεία στην ευρύτερη περιοχή της Νέας Υόρκης, όπου και ο μεγαλύτερος αριθμός ομογενών, έκλεισαν. Αλλά και σε άλλες δραστήριες πολιτείες σχολεία και νηπιαγωγεία σχεδόν εξαφανίστηκαν... Εν τω μεταξύ, τ’ αποτελέσματα της απογραφής του Καναδά δεν διαφέρουν κατά πολύ και πολύ φοβάμαι πως εάν δεν λάβουμε εγκαίρως τα απαραίτητα μέτρα το ίδιο μάλλον θα συμβεί και εδώ. Λέγεται ότι «πρέπει» να μιλάμε μόνο ελληνικά με τα παιδιά στο σπίτι. Συμφωνώ, όμως ο σημερινός τρόπος ζωής και οι διαμορφωθείσες ανάγκες σίγουρα δεν ευνοούν. Παλιότερα τα γλωσσικά καθήκοντα αναλάμβαναν η γιαγιά και ο παππούς, μετανάστες πρώτης γενιάς. Οι τωρινές γενιές των γιαγιάδων και παππούδων δεν μιλούν καν τα ελληνικά και σπάνια θ' ακούσετε γονείς που έτυχε να φοιτήσουν σε ελληνόφωνα σχολεία να μιλάνε στα παιδιά τους ελληνικά, έστω και σπασμένα. Πιστεύουμε ακόμη ότι πηγαίνοντας τα παιδιά στις εκκλησίες μας παραμένουν Έλληνες. Μα, στις περισσότερες εκκλησίες η λειτουργία γίνεται πλέον στην Αγγλική. Μπορεί μεν να γίνονται ελληνορθόδοξοι Χριστιανοί στο θρήσκευμα, αλλά όχι Έλληνες, κατά μία έννοια. Το ίδιο συμβαίνει και στα ελληνικά μας σχολεία, των κοινοτήτων και των ενοριών, τα οποία θεωρούνται αμιγή ελληνικά. Ακόμη και σ' αυτά τα παιδιά μεταξύ τους προτιμούν να μιλάνε αγγλικά, παρουσία μάλιστα των δασκάλων και συχνά κατά την ώρα διδασκαλίας των ελληνικών... Παραδοσιακά ως λαός δημιουργούμε μύθους για να καλύπτουμε τις παραλείψεις μας. Και πάντα έχουμε έτοιμες δικαιολογίες αρνούμενοι να δούμε την ωμή πραγματικότητα, να την εξετάσουμε και να βρούμε λύσεις στα υπαρκτά προβλήματα. Η ελληνική γλώσσα αποτελεί το μεγαλύτερο κεφάλαιο που διαθέτει σήμερα ο ελληνισμός και αδιαμφισβήτητα συνέβαλε στον εμπλουτισμό του λεξιλογίου άλλων γλωσσών. Η δύναμη του Έλληνα είναι η γλώσσα του και ο ρόλος των ελληνικών οργανώσεων στο σοβαρό αυτό θέμα θα πρέπει να είναι ενεργός και ουσιαστικός. Παρά ταύτα, οι «μεγάλοι» οργανισμοί μας, που βασικά θα έπρεπε να παίξουν έναν ενεργότερο ρόλο στον συγκεκριμένο τομέα, όπως διαπιστώνουμε, έχουν «σοβαρότερα» προβλήματα να επιλύσουν. Και δεν χρειάζεται να σας τα ονομάσω. Τα διαβάζετε στις εφημερίδες και τ' ακούτε στα ραδιόφωνα...