Total Pageviews

Wednesday, November 25, 2020

Black Friday Ο ξενόφερτος θεσμός...

Έφτασε η περιβόητη Black Friday... Επιχειρήσεις και καταστήματα διαθέτουν και πάλι ελκυστικές - όπως διατυμπανίζουν - προσφορές στο πλαίσιο της «Μαύρης Παρασκευής». Το εγχείρημα που υιοθετήθηκε επιτυχώς σε όλες σχεδόν τις δυτικές χώρες (η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση) ξεκινά σήμερα 27 Νοεμβρίου. Ο όρος Black Friday, κατά το «έθιμο», έχει τις ρίζες του στη δεκαετία του1960 όταν τα λογιστικά φύλλα και οι αποδείξεις ήταν ακόμη χειρόγραφα και τα καταστήματα είχαν δύο χρώματα μελανιού για να καταγράφουν τα στοιχεία. Με κόκκινο γράφονταν οι ημέρες με αρνητικό ισολογισμό πωλήσεων και με μαύρο οι ημέρες με θετικό απολογισμό. Η «Μαύρη Παρασκευή», τελευταία Παρασκευή του Νοεμβρίου όπως έχει καθιερωθεί, είναι ένας καθαρά Αμερικάνικος θεσμός, που κηρύσσει την έναρξη των Χριστουγεννιάτικων αγορών και προκαλεί υστερία στους καταναλωτές, κυρίως χαμηλής αγοραστικής δύναμης, με τις πολυδιαφημισμένες «μαύρες» προσφορές. Στην ουσία, στοιβάζει αξημέρωτα έξω από τα καταστήματα πλήθος κόσμου, που στο τέλος ποδοπατούνται μεταξύ τους για να αγοράσουν το περίσσευμα μάλλον των εμπορευμάτων, ενώ οι εργαζόμενοι βρίσκονται να είναι ακόμα μια φορά τα εξιλαστήρια θύματα της εργασιακής δουλείας. Όλα αυτά βέβαια στο βωμό του κέρδους και του ανταγωνισμού των μεγάλων εμπόρων, οι οποίοι θέλουν να συγκεντρώσουν όσο το δυνατό μεγαλύτερο τζίρο. Βέβαια, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, στις ΗΠΑ όταν μιλάμε για προσφορές, δεν εννοούμε αυτές που έχουμε συνηθίσει εδώ της τάξεως των 30 με 50%. Εννοούμε τιμές κάτω του κόστους αγοράς, στους ελάχιστους πάντως πελάτες που θα προλάβουν. Δεν λείπουν, εν τω μεταξύ, και τα γεγονότα βίας όπως ξυλοδαρμοί, μαχαιρώματα ακόμη και πυροβολισμοί, με θύματα άτυχους πελάτες που «ευνοήθηκαν» να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή... Ο θεσμός τα τελευταία χρόνια έχει εξαπλωθεί και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και κάθε χρονιά συμμετέχουν όλο και περισσότεροι λιανέμποροι. Στον Καναδά η «Μαύρη Παρασκευή» έκανε την εμφάνισή της το 2011 και θωρείται επινόηση των εμπορικών συλλόγων στην προσπάθειά τους να αποτρέψουν τους Καναδούς καταναλωτές να ταξιδεύουν για ψώνια στις γειτονικές ΗΠΑ. Μία καλή ευκαιρία για τους τοπικούς εμπόρους να ξεφορτωθούν το παλιό κυρίως εμπόρευμα πριν τις γιορτές. Το online shopping, έχει κι’ αυτό διευκολύνει κατά πολύ την αύξηση των πωλήσεων καταναλωτικών αγαθών, κυρίως λόγω της πανδημίας. Πιστεύω πως κάθε προσπάθεια που αποβλέπει στην εξοικονόμηση χρημάτων των καταναλωτών, ειδικά σε δύσκολους καιρούς, είναι πάντοτε καλοδεχούμενη. Τα αίτια όμως του συγκεκριμένου θεσμού είναι βαθύτερα και πέρα από τις όποιες υπερπροσφορές έχουν να κάνει κυρίως με το φρούτο της ξενομανίας. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται διεθνώς το εντονότατο φαινόμενο υιοθέτησης όλων των δυτικών εμπορικών εθίμων. Ημέρες όπως του Αγίου Βαλεντίνου, των Ευχαριστιών, του Σάντα Κλος, της Μητέρας, του Πατέρα, της Λευκής Νύχτας, για να αναφέρω τις πιο προσοδοφόρες, μπήκαν για τα καλά στη ζωή μας, προς τέρψιν του ταλαίπωρου λαού, με οδυνηρό αποτέλεσμα το άδειασμα του ισχνού… πορτοφολιού!

Wednesday, November 18, 2020

Εθνικός Διχασμός

Είναι πολλά τα τραγικά γεγονότα που σημάδεψαν την νεότερη ελληνική ιστορία. Ο Νοέμβρης μας μεταφέρει στον εθνικό διχασμό που διήρκεσε από το1915 έως το 1922. Συμβουλευόμενος πηγές ιστορικών βιβλίων σας μεταφέρω, όσο πιο σωστά και υπεύθυνα γίνεται, την θλιβερή αυτή επταετή περίοδο. Την εποχή εκείνη η Ελλάδα βρίσκεται διχασμένη ανάμεσα στο κράτος των Αθηνών με επικεφαλής το βασιλιά Κωνσταντίνο και το κράτος της Εθνικής Αμύνης στη Θεσσαλονίκη με επικεφαλής τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Αφορμή αποτέλεσε η στάση ουδετερότητας της χώρας κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η οποία οδήγησε σε στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των Αγγλογαλλικών δυνάμεων. Στις 18 Νοεμβρίου 1916, λαμβάνει χώρα η απόβαση των συμμαχικών αγημάτων στο Φάληρο και ακολουθούν συγκρούσεις με τον ελληνικό στρατό. Ο Βενιζέλος ακολουθούσε πολιτική συμπαράταξης με τους συμμάχους εναντίον των Κεντρικών Δυνάμεων, ενώ ο βασιλιάς Κωνσταντίνος πολιτική ουδετερότητας που ευνοούσε τη Γερμανία και την Αυστροουγγαρία. Οι δυνάμεις της Αντάντ, που ήταν στο πλευρό του Βενιζέλου, αξιώνουν την παράδοση τεράστιων ποσοτήτων πολεμικού υλικού από την κυβέρνηση των Αθηνών. Παρά την αρχική συμφωνία, μετά από τέσσερις μέρες το αίτημά τους απορρίπτεται, όταν στρατιωτικοί παράγοντες με την υποστήριξη 20.000 επίστρατων πείθουν τον Κωνσταντίνο να την παραβιάσει με το επιχείρημα ότι η κοινή γνώμη έβλεπε αυτή την απαίτηση ως επέμβαση στα εσωτερικά της χώρας. Η απάντηση δεν άργησε να έρθει. Ο συμμαχικός στόλος, με επικεφαλής τον ναύαρχο Φουρνιέ, αποβιβάζεται στο Φάληρο. Περίπου 3.000 Γάλλοι και Βρετανοί κατευθύνονται στην Αθήνα όπου βρίσκεται μεγάλος αριθμός επίστρατων ενόπλων. Ακολουθούν συγκρούσεις σύμμαχων με τον ελληνικό στρατό ενώ η πόλη δέχεται τα μαζικά πυρά του συμμαχικού στόλου. Το ίδιο βράδυ της 18ης Νοεμβρίου, ο Κωνσταντίνος έρχεται σε συμφωνία με τους πρεσβευτές της Αντάντ και ο βομβαρδισμός σταματά. Ο απολογισμός εκείνης της βραδιάς ήταν δεκάδες νεκροί και τραυματίες που προέρχονταν και από τις δύο πλευρές. Τις επόμενες μέρες οι συμμαχικές δυνάμεις αποσύρονται ενώ οι «βενιζελικοί» δέχονται επιθέσεις από τους υποστηρικτές του βασιλιά. Ακολουθούν λεηλασίες σε καταστήματα, σπίτια και καταστροφές σε εγκαταστάσεις εφημερίδων. Ο εθνικός διχασμός, ο οποίος επί μακρόν ταλαιπώρησε τους Έλληνες εξαιτίας της διαφωνίας του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου και του βασιλιά Κωνσταντίνου Α' σχετικά με τη στάση που έπρεπε να τηρήσει η Ελλάδα στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, μεταφέρθηκε από την πρώτη στιγμή και στους έλληνες μετανάστες και ειδικότερα της Αμερικής και του Καναδά. Αποτέλεσμα ήταν να ξεσπάσει μία έντονη διαμάχη μεταξύ των οπαδών των δύο μεγαλύτερων ελληνικών οργανώσεων της εποχής, της AHEPA και της GAPA. Άσπονδο μίσος τους χώρισε σε «βενιζελικούς» και «βασιλικούς» και τους παρέσυρε σε οδυνηρή μακρά περιπέτεια. Στις 25 Νοεμβρίου, η προσωρινή κυβέρνηση της Θεσσαλονίκης κηρύσσει με ειδικό διάγγελμα έκπτωτο το βασιλιά Κωνσταντίνο, ο οποίος όμως επανήλθε στον θρόνο το 1920. Ένας εθνικός διχασμός που δυστυχώς εξακολουθεί μέχρι τις μέρες μας να επηρεάζει την πολιτική σκέψη…

Wednesday, November 11, 2020

Ας ανοίξουμε την καρδιά μας...

Ο Ραδιομαραθώνιος Αγάπης 2020 αποτελεί πραγματικότητα. Οι μηχανές της αγάπης πήραν μπρος βάζοντας άλλο ένα στοίχημα. Η αγάπη για τους συνανθρώπους μας που χρειάζονται τη βοήθειά μας να θριαμβεύσει. Γι’ άλλη μια φορά ενεργοποιούμε μαζικά τις δυνάμεις μας για να αποδείξουμε ότι μαζί μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι γιατί μόνο η αγάπη μπορεί… Ραδιομαραθώνιος Αγάπης 2020. Μια ακόμα ερανική προσπάθεια του Φιλανθρωπικού Οργανισμού Ελληνίδων Κυριών και τού Ραδιοσταθμού CFMB, μέσα από την οποία μας δίνεται η ευκαιρία να εκφράσουμε την αγάπη μας, το ενδιαφέρον και τη συμπαράστασή μας στους λιγότερο τυχερούς συνανθρώπους μας. Μια ημέρα αφιερωμένη με έντονο ζήλο σ’ αυτά τα άτομα, γεγονός που πραγματικά μας τιμά ως κοινωνία και τον καθένα μας ξεχωριστά. Από τον πρώτο Ραδιομαραθώνιο Αγάπης το 1969, οι ακούραστες κυρίες δουλεύουν με αληθινή αγάπη για να συνεισφέρουν στους αδύναμους, στους αναξιοπαθούντες της παροικίας μας. Στα χρόνια που ακολούθησαν, κάθε νέα διοργάνωση ήταν σαφώς καλύτερη από την προηγούμενη. Κάθε νέος Ραδιομαραθώνιος συγκεντρώνει σταθερά ακόμα περισσότερα χρήματα που σημαίνει ακόμα καλύτερη οικονομική βοήθεια για τους δικαιούχους. Είναι όμως αυτός μόνο ο στόχος του Ραδιομαραθώνιου; Με την άλλη πτυχή, που για μένα τουλάχιστον είναι και η σπουδαιότερη, τι γίνεται; Και εννοώ βέβαια όλα τα άλλα δικαιώματα των άτυχων ανθρώπων. Δικαιώματα που έχουν να κάνουν με την καθημερινότητά τους, με την επαγγελματική τους δραστηριοποίηση, με την κοινωνική τους ένταξη. Η καθημερινή εμπειρία αποδεικνύει ότι τα άτομα αυτά που λαμβάνουν βοήθεια, καθώς και εκείνα με ειδικές ανάγκες, μπορεί να ευεργετούνται κατά κάποιο τρόπο από τα έσοδα που αποφέρει ο Μαραθώνιος, ωστόσο κατά γενική ομολογία ελάχιστα έχει βελτιωθεί η κοινωνική τους αναγνώριση και αποκατάσταση. Ο Ραδιομαραθώνιος Αγάπης 2020 σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να είναι υπόθεση μιας ημέρας. Οι ανάγκες, δυστυχώς, για τους άπορους συνανθρώπους μας είναι πλέον μόνιμες. Η πανδημία του κορωνοιού, εν τω μεταξύ, αυξάνει ακόμη περισσότερο τον κίνδυνο έκρηξης της φτώχειας. Αλυσιδωτές απώλειες θέσεων εργασίας, προσφυγή στο κράτος πρόνοιας, κλείσιμο των σχολείων. Αυτή η κρίση της υγείας έρχεται να προστεθεί σε μια βαθειά κοινωνική κρίση που ανησυχεί τους πάντες. Πολλοί άνθρωποι που ζούσαν με αξιοπρεπείς μισθούς πριν από την επιδημία ουδέποτε προσέφυγαν στην κοινωνική πρόνοια. Και όμως… Εκατομμύρια άνθρωποι συμπεριλήφθηκαν στους ανέργους τους τελευταίους μήνες. Ένα μεγάλο ποσοστό των παιδιών, εξ’ άλλου, των πιο ευάλωτων πληθυσμών ζουν σήμερα σε συνθήκες φτώχειας. Ακόμη, η οικονομική κρίση στην Ελλάδα είχε σαν αποτέλεσμα να αυξηθεί δραματικά ο αριθμός των παλιννοστούντων και νέων ελλήνων μεταναστών τα τελευταία χρόνια. Και ο Φιλανθρωπικός Οργανισμός Ελληνίδων Κυριών είναι ο μόνος Οργανισμός που πραγματικά μεριμνά γι αυτούς τους ανθρώπους στα πρώτα δύσκολα βήματά τους στη νέα τους πατρίδα. Ας μην τους απογοητεύσουμε. Ας ανοίξουμε την καρδιά μας. Ας σταθούμε και φέτος κοντά τους. Άλλωστε η ικανοποίηση του να δίνεις είναι πράγματι απερίγραπτη…

Wednesday, November 4, 2020

Πόλεμος: Πράξη βίας ή βιολογική ανάγκη;

Τη Δευτέρα 11 Νοεμβρίου ώρα 11π.μ., άνθρωποι από όλες τις χώρες της Κοινοπολιτείας θα τηρήσουν ενός λεπτού σιγή σε ανάμνηση του τέλους του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου το 1918 και όλων όσοι υπηρέτησαν και έχασαν τη ζωή τους σε αυτή την τρομερή σύγκρουση. Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε και τα θύματα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, που ξέσπασε 20 χρόνια αργότερα… Όπου κι’ αν βρισκόμαστε, πρέπει όλοι να κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή, για να θυμηθούμε εκείνους όσοι υπηρέτησαν και πέθαναν για την ελευθερία μας. Οι ανθρώπινες απώλειες από τους δύο μεγάλους πολέμους ξεπερνούν τα 100 εκατομμύρια… Η φρίκη του πολέμου προκαλεί μία συγκλονιστική κρίση συνείδησης στους ανθρώπους, άρνηση των παραδοσιακών αξιών, φυγή στο παράλογο, αμφισβήτηση της κατεστημένης κοινωνικής τάξης. Έχοντας νωπές ακόμη τις μνήμες των δύο καταστρεπτικών πολέμων, ορατή είναι και πάλι η απειλή μιας νέας παγκόσμιας σύρραξης με απρόβλεπτες συνέπειες. Και αναρωτιέται κανείς, πόσο πιθανό είναι το σενάριο ενός Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου σήμερα; Από την κεντρική Αφρική έως την Αραβική χερσόνησο, από την Άπω έως τη Μέση Ανατολή κι’ από τον Καύκασο έως τα Βαλκάνια, μυρίζει μπαρούτι. Πόσο πιθανός είναι άραγε ένα νέος πόλεμος και τι μορφή θα έχει; Κι αν έχει ήδη ξεκινήσει; Οι προκλήσεις της Τουρκίας του Νεοοθωμανού Ερντογάν στο Αιγαίο - και όχι μόνο - δεν έχουν τελειωμό. Στη Συρία το δεκαετές μακελειό δε λέει να τελειώσει. Η κρίση με την Βόρεια Κορέα μπορεί να βρίσκεται σε ύφεση, ο κίνδυνος όμως δεν έχει εξαλειφτεί. Χώρες του ανατολικού ημισφαιρίου όπως το Ιράκ, Αφγανιστάν, Γάζα, Λιβύη, Καύκασος, Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, θεωρούνται τα κυριότερα «καυτά σημεία», χωρίς βέβαια να υπολογίζονται κάποιες ξεχασμένες πολεμικές συγκρούσεις όπως η Υεμένη, το Σουδάν και το Κονγκό… Όσον αφορά την Ευρώπη, κανείς δεν εγγυάται ότι θα παραμείνει η ασφαλέστερη ήπειρος του πλανήτη με τις μαζικές εισροές εξτρεμιστικών στοιχείων και την ισλαμική τρομοκρατία, ένα φαινόμενο που παίρνει ολοένα και πιο ανησυχητικές διαστάσεις . Πέρα από τις μεθοριακές διαφορές, εξ’ αιτίας των επεκτατικών βλέψεων, η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει άλλους παράγοντες που μπορούν να καθορίσουν την εξέλιξη μιας σύγκρουσης, όπως τη περιβαλλοντική καταστροφή, τη κλιματική αλλαγή, την έλλειψη πόσιμου νερού, κ.α. Οι οικονομικοί και ταξικοί πόλεμοι δεν σταμάτησαν εξάλλου ποτέ. Υπάρχει έπειτα και το παγκόσμιο εμπόριο όπλων, η μεγαλύτερη και αθλιότερη επιχείρηση που δημιουργεί πολέμους… Σε αυτή τη φάση βέβαια, μια γενικευμένη συμβατική εμπλοκή εκτός από το υψηλό ανθρώπινο κόστος θα απειλούσε με χρεοκοπία ακόμη και τους νικητές, χωρίς τελικά να εξασφαλίσει την απαιτούμενη εθνική ομοψυχία. Στη διάρκεια της ιστορίας, πολλοί πόλεμοι ξεκίνησαν και από ψυχοπαθείς ηγεμόνες, με φονικό όπλο την εξουσία, οι οποίοι δυστυχώς εξακολουθούν ακόμη να κυβερνούν με ατιμωρησία. Εν κατακλείδι, θεωρώ ότι ο πόλεμος είναι αποτέλεσμα της συνειδητής προσπάθειας του ανθρώπου να επιβληθεί, να επικρατήσει στο έδαφος και στον διαρκή αγώνα επιβίωσης…