Εγκλήματα, εν ονόματι του Θεού...

Στη σύγχρονη εποχή της τεχνολογικής επανάστασης που ο κόσμος γύρω μας αλλάζει με ραγδαίους ρυθμούς, στην εποχή της εξερεύνησης του διαστήματος, των μεγάλων επιτευγμάτων και ανακαλύψεων, οι άνθρωποι εξακολουθούν να πιστεύουν σε δεισιδαιμονίες και προλήψεις. Μπορεί να βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα, όμως οι αναχρονιστικές απόψεις και οι εξωπραγματικές πεποιθήσεις παραμένουν εξαπλωμένες ανά τον κόσμο. Σχετική έρευνα αποκαλύπτει ότι τουλάχιστον ένα δισεκατομμύριο ανθρώπων πιστεύουν σήμερα σε υπερφυσικές ιδιότητες, προκαταλήψεις και μωρίες. Στην Ελλάδα το ποσοστό ξεπερνάει το 50%! Δεν είναι τυχαίο το ότι ορισμένοι ηγέτες παρουσιάζουν τους εαυτούς τους ως προφήτες και εντολοδόχοι του Θεού, επικαλούμενοι μάλιστα σύμβολα τύπου «εν τούτω νίκα» για πολεμικές επιδρομές, προσαρτήσεις ξένων εδαφών και γενοκτονίες… Ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους, π.χ. ισχυρίστηκε πως ο Θεός του είπε να εισβάλει στο Ιράκ και να επιτεθεί στον Οσάμα Μπιν Λάντεν, αναθέτοντάς του μάλιστα τη «θεϊκή» αποστολή να φέρει την ειρήνη στη Μέση Ανατολή, να εγγυηθεί την ασφάλεια του Ισραήλ και να δημιουργήσει ένα κράτος για τους Παλαιστινίους. H εισβολή στο Ιράκ ήταν ένας πόλεμος που φραστικά αποδόθηκε στη θρησκεία, τη θρησκευτική συνείδηση όμως ενός και μόνο ανδρός, του Τζορτζ Μπους... Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μόλις πρόσφατα σε προεκλογική του ομιλία είπε το εξής φαιδρό: «Η Κωνσταντινούπολη περιλαμβάνει όλη τη γεωγραφία της καρδιάς μας, εμείς παίρνουμε εντολές από το έθνος και τον Θεό…» Σύγχρονοι εξουσιαστές που επικαλούνται τον Θεό για να δικαιολογήσουν τις επεκτατικές τους βλέψεις, στρατοί που επικαλούμενοι τη βοήθεια του Θεού ξεκινούν εκστρατείες και εξαπολύουν επιδρομές... Γεγονός πάντως είναι ότι σχεδόν όλοι οι πόλεμοι στην ιστορία της ανθρωπότητας, θρησκευτικοί και μη, κρύβουν πίσω τους πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα και εδαφικές διεκδικήσεις. Σύμφωνα με αναφορές ερευνητών του Τμήματος Ειρηνευτικών Μελετών του Πανεπιστημίου Μπράντφορντ, οι ένοπλες συγκρούσεις - όχι σπανίως - αφορούν τη θρησκεία. Συχνά γίνονται στο όνομα μιας ανώτερης δύναμης με τις ρίζες τους να εντοπίζονται σε παράγοντες όπως: οικονομία, πολιτική, φυσικές πηγές, εδαφικά δικαιώματα, εθνικότητα, ταυτότητα. Εάν επιχειρήσει κανείς να ξεχωρίσει τους αυθεντικά θρησκευτικούς πολέμους, αυτούς που συνδέονται κυρίως με θρησκευτικές πεποιθήσεις παρά με πολιτικούς σκοπούς, πρέπει να ανατρέξει αιώνες πίσω: Στην ισλαμική επέκταση τον 7ο αιώνα όταν ο πόλεμος αποτέλεσε καθοριστικό παράγοντα διάδοσης της νέας θρησκείας, στις Σταυροφορίες που ξεκίνησαν τον 11ο αιώνα και αποτέλεσαν μία από τις πλέον αιματηρές περιόδους στην ιστορία του Ευρωπαϊκού Χριστιανισμού, στους πολέμους της περιόδου της μεταρρύθμισης που ξεκίνησαν τον 16ο αιώνα με την εξάπλωση της κυριαρχίας της Χριστιανικής Εκκλησίας στην Ευρώπη κ.α. Αν πάμε πολύ πίσω στην ιστορία, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι συνέδεαν τον πόλεμο με τη θρησκεία και για τον λόγο αυτό έφτιαξαν θεό του πολέμου. Ο Άρης, θεωρείτο θεός του πολέμου και ήταν ίσως ο πιο αντιδημοφιλής Ολύμπιος θεός λόγω της ιδιοσυγκρασίας, της επιθετικότητας και της ακόρεστης δίψας του για πόλεμο...

Το "Σπίτι των Αγγέλων" - Μια μεγάλη αγκαλιά...

Βάσει στοιχείων, δύο στα δέκα παιδιά στην Ελλάδα έχουν υποστεί φυσική κακοποίηση. Ωστόσο, λιγότερο από 10% των περιστατικών κακοποίησης αναφέρονται και καταγγέλλονται. Η παιδική κακοποίηση, ένα φαινόμενο που παρατηρείται σε ολόκληρο τον κόσμο, εμφανίζει προοδευτική έξαρση τα τελευταία χρόνια και απασχολεί ολοένα και συχνότερα την κοινή γνώμη και την επιστημονική κοινότητα. Στην Ελλάδα υπάρχουν αναρίθμητες υπηρεσίες οι οποίες έχουν κάποιο μερίδιο συμμετοχής ή ευθύνης στην παιδική προστασία. Σύμφωνα με το μητρώο ανηλίκων του Εθνικού Κέντρου Αλληλεγγύης,1.500 σχεδόν παιδιά ζουν σήμερα σε 94 δημόσια και ιδιωτικά ιδρύματα. Το «Σπίτι των Αγγέλων», ιδρύθηκε στην Κρήτη πριν 20 περίπου χρόνια από την Μαίρη Παχιαδάκη, πρόεδρο του Συνδέσμου Μελών Γυναικείων Σωματείων Ηρακλείου και ασχολείται με την κακοποίηση παιδιών και γυναικών, που στις μέρες μας έχει καταστεί μείζον θέμα το οποίο δυστυχώς ελάχιστοι αγγίζουν. Πρόκειται για μια ζεστή αγκαλιά που κτίζεται σιγά-σιγά εδώ και καιρό, έτσι ώστε να φιλοξενούνται παιδιά που την έχουν ανάγκη, παιδιά κακοποιημένα από το οικογενειακό τους περιβάλλον που στερήθηκαν σχεδόν τα πάντα στη ζωή τους. Αλήθεια, τι χειρότερο για ένα παιδί, που από την πρώτη στιγμή που γεννιέται δεν έχει γονείς, δεν έχει οικογενειακό περιβάλλον, αγάπη, στοργή, προστασία. Ένα παιδί άλλοτε εγκαταλελειμμένο, άλλοτε έκθετο, μια ψυχή βαθιά τραυματισμένη... Το «Σπίτι των Αγγέλων» ανέλαβε έναν εξαιρετικά δύσκολο ρόλο, που συν τοις άλλοις απαιτεί εθελοντικά χέρια και άμεση οικονομική ενίσχυση. Οι κοινωφελείς οργανισμοί για το παιδί υπολειτουργούν λόγω σοβαρής έλλειψης δωρητών μια και οι μέχρι πρότινος δωρητές σπανίζουν αφού παλεύουν οι ίδιοι να επιβιώσουν κάτω από τις δύσκολες συνθήκες που δημιούργησε η κρίση στην πατρίδα. Η απανταχού ομογένεια πάντως συνεχίζει την συστηματική εκστρατεία με στόχο την ανακούφιση και ενίσχυση των ευπαθών ομάδων. Παρόμοιο έργο ανέλαβε εδώ και μερικά χρόνια η «Μαγική Αποστολή», με σκοπό την συμπαράσταση των Παιδικών Ιδρυμάτων της Ελλάδας. Με πρωτοβουλία της ακούραστης εμπνεύστριας κ. Βρισηίδας Μαύρου-Παιδούση και με δεκάδες φιλότιμους εθελοντές που δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, συνεχίζεται η δική μας εκστρατεία για την ενίσχυση των ιδρυμάτων που ασχολούνται με τα παιδιά. Τα εν λόγω ιδρύματα φιλοξενούν ταλαιπωρημένα παιδιά προσφέροντας μεταξύ άλλων, συσσίτια, περίθαλψη και πάνω απ’ όλα φροντίδα, θαλπωρή και προστασία σε καθημερινή βάση. Καλούμαστε όλοι μας να τα ενισχύσουμε με κάποια τρόφιμα, είδη ρουχισμού, σχολικά είδη… Όσα μπορεί ο καθένας. Την Κυριακή 21 Μαΐου, 2023 η Επιτροπή Συμπαράστασης Παιδικών Ιδρυμάτων της Ελλάδας «Magic Mission» σας προσκαλεί σε γεύμα που γίνεται για την ενίσχυση του ξενώνα «Το σπίτι των Αγγέλων» στο Ηράκλειο της Κρήτης, το οποίο φιλοξενεί εγκαταλελειμμένα μωρά από 0-5 χρονών. Το γεύμα θα πραγματοποιηθεί στο Κοινοτικό Κέντρο «Αδριανός Μαρής», 5757 Wilderton Avenue από τις 4 έως τις 10μ.μ. και θα συνοδεύεται με εκλεκτή μουσική και χορό. Όλοι θα πρέπει να δώσουμε το παρών. Γιατί κανένα παιδί δεν πρέπει να υποφέρει…

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ - Έσβυσε η μελωδική φωνή...

Δεν είναι λίγοι οι επώνυμοι Έλληνες από τον χώρο του θεάτρου, του κινηματογράφου, της μουσικής, της δημοσιογραφίας αλλά και του αθλητισμού που φεύγουν τελευταία από τη ζωή. Μερικές από τις απώλειες σοκάρουν, άλλες είναι αναμενόμενες λόγω προχωρημένης ηλικίας, ωστόσο όλες προκαλούν ανείπωτη θλίψη στους θαυμαστές αλλά και στο ευρύ κοινό. Ένας από αυτούς είναι και ο αγαπημένος τραγουδιστής του ελαφρού τραγουδιού Γιάννης Βογιατζής, που σημάδεψε με τη φωνή του τη «χρυσή εποχή» του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Ο Γιάννης Βογιατζής γεννήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 1934. Ξεκίνησε την ενασχόλησή του με το τραγούδι από τις βραδιές ταλέντων του Ζόζεφ Κορίνθιου. Βραβεύτηκε δυο φορές με το 1ο βραβείο στο Φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης, το 1963 με το τραγούδι «Πέταξε ένα πουλί» του Κώστα Κλάββα και το 1970 με το τραγούδι «Αδέρφια μου αλήτες πουλιά» του Τόλη Βοσκόπουλου. Η πολύχρονη καλλιτεχνική του καριέρα υπήρξε απόλυτα επιτυχημένη και ήταν ένας από τους λίγους του ελαφρού μουσικού είδους που άντεξε στο χρόνο, δεδομένου ότι το ελαφρό τραγούδι εθεωρείτο αντιεμπορικό. Ο Γιάννης Βογιατζής συνεργάστηκε με όλους τους γνωστούς δημιουργούς του ελαφρού τραγουδιού και ερμήνευσε τραγούδια των Μίκη Θεοδωράκη, Μάνου Χατζιδάκι, Μίμη Πλέσσα, Γιώργου Μουζάκη, Λυκούργου Μαρκέα, Κώστα Καπνίση, Γιάννη Σπάρτακου κ.ά. Έκανε πολύ μεγάλες επιτυχίες με τραγούδια όπως «Ένας ουρανός μ' αστέρια», «Η πρώτη μας νύχτα», «Σου τό'πα μια», «Σ' αγαπώ σε όλες τις γλώσσες», «Θέλω κοντά σου να μείνω» κ.ά. Τα περισσότερα από αυτά τα τραγούδια ακούστηκαν σε ταινίες και μιούζικαλ του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Έγινε είδωλο σε εποχή όπου η μουσική τέχνη για να την υπηρετήσεις και να διακριθείς απαιτούσε μεγάλο ταλέντο και ήθος. Τις δεκαετίες του 50 και 60 για να ξεχωρίσει κάποιος έπρεπε να έχει αναμφισβήτητο χάρισμα. Δεν υπήρχαν, όπως σήμερα, ηλεκτρονικά όργανα και ηχητικά εφέ να σου φτιάξουν τη φωνή. Και οι καλλιτέχνιδες τότε δεν είχαν ανάγκη να ντύνονται έξαλλα και προκλητικά για να αποσπάσουν την προσοχή του κοινού. Τα μεταπολεμικά χρόνια η νυχτερινή ζωή στην Ελλάδα γνώρισε μεγάλες δόξες. Δυνατά ονόματα του λαϊκού τραγουδιού βρίσκονταν στο απόγειο της καριέρας τους. Τσιτσάνης, Μπέλλου, Χιώτης, Λίντα, Καζαντζίδης και Μαρινέλλα γέμιζαν τα μαγαζιά που εμφανίζονταν. Θρυλικά νυχτερινά καταστήματα που μεσουράνησαν έμειναν στην ιστορία για το νέο αυτό είδος διασκέδασης που προσέφεραν. Και οι θαμώνες πήγαιναν και άκουγαν αθόρυβα και ευλαβικά τους αγαπημένους τους καλλιτέχνες. Και το ελαφρό όμως τραγούδι ανέδειξε σπουδαίους ερμηνευτές. Νάνα Μούσχουρη, Τώνης Μαρούδας, Τζένυ Βάνου, Νάντια Κωνσταντοπούλου και τόσους άλλους που τα τραγούδια τους έγραψαν ιστορία και ακούγονται μέχρι σήμερα. Σαν ραδιοφωνικός παραγωγός είχα τη τύχη να γνωρίσω και να συνεργαστώ με τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου, θεάτρου και κινηματογράφου. Γνωριμίες που εξελίχτηκαν σε μακροχρόνιες φιλίες. Γνώρισα και τον Γιάννη Βογιατζή, τον σεμνό αυτό ερμηνευτή με την λαμπερή καριέρα, το είδωλο μιας ευαίσθητης ξεχωριστής γενιάς…

Βρετανική Κοινοπολιτεία - Απο το λαμπρό παρελθόν στο θολό μέλλον

Έστω και καθυστερημένα, ο Κάρολος Φίλιππος Αρθούρος Γεώργιος, στέφθηκε ο νέος βασιλιάς του Ηνωμένου Βασιλείου και αρχηγός κράτους για 14 βασίλεια από τα συνολικά 56 κράτη που απαρτίζουν τη Βρετανική Κοινοπολιτεία. Για την ιστορία, η Κοινοπολιτεία των Εθνών είναι μία ελεύθερη ένωση ανεξάρτητων κρατών, πρώην αποικίες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και της Γαλλίας. Από αυτά, τα 15 έχουν ως αρχηγό κράτους τον βρετανό μονάρχη. Η Κοινοπολιτεία ιδρύθηκε μετά τη διάλυση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας με πρώτα μέλη τον Καναδά, την Κένυα και την Αυστραλία. Άλλες χώρες προτίμησαν να αποστασιοποιηθούν από το βρετανικό στέμμα, κάνοντας στροφή προς τη Δημοκρατία. Ο Καναδάς εισήλθε στην Κοινοπολιτεία το 1931μετά την αναγνώριση του δικαιώματος αυτοδιάθεσης της χώρας από την Βρετανία. Ο Γενικός Κυβερνήτης του Καναδά είναι ο βασιλικός εκπρόσωπος του μονάρχη. Για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας το 2021 τη θέση ανέλαβε ιθαγενής. Αξίζει να σημειωθεί ότι εικοσιένα αφρικανικές χώρες ανήκουν στην Κοινοπολιτεία των Εθνών, καμία ωστόσο δεν έχει ως αρχηγό του κράτους της βρετανό μονάρχη. Τα νησιά της Καραϊβικής βρίσκονται σε ρήξη με το βρετανικό στέμμα, ενώ τα νησιά Μπαρμπάντος έχουν ήδη ανεξαρτητοποιηθεί με ενδεχόμενο να καταστούν πλήρως ανεξάρτητα. Πολλοί εκτιμούν ότι ο νέος βασιλιάς Κάρολος Γ’ θα έχει να αντιμετωπίσει μία μοναρχία με μειωμένη παγκόσμια εμβέλεια. Ένα σημαντικό τμήμα του καναδικού πληθυσμού έχει την ίδια αρνητική άποψη για τη μοναρχία. Σύμφωνα με δημοσκόπηση της Research Co.,σχεδόν οι μισοί Καναδοί θα προτιμούσαν να έχουν εκλεγμένο αρχηγό κράτους, ενώ μόνο ένας στους πέντε τάσσεται υπέρ της μοναρχίας. Στη διαδικτυακή πανκαναδική έρευνα ενός αντιπροσωπευτικού εθνικού δείγματος, μόνο το 21% των Καναδών λέει πως λαμβάνοντας υπόψη το Σύνταγμα του Καναδά θα προτιμούσε η χώρα να παραμείνει μοναρχία. Ποσοστό 49% των Καναδών προτιμούν ένα κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος με έναν εκλεγμένο ηγέτη. Το ποσοστό στο Κεμπέκ ανέρχεται στο 59%. Σύμφωνα με έρευνα της Μοναρχικής Ένωσης για το κόστος της μοναρχίας, το στέμμα στοιχίζει στον Καναδά πάνω από 58,7 εκατομμύρια δολάρια ετησίως. Στο ποσό αυτό συμπεριλαμβάνεται το γραφείο του γενικού κυβερνήτη, τα έξοδα των υποδιοικητών, οι μετακινήσεις και η ασφάλειά τους. Περίπου το 89% της έκτασης του Καναδά, θεωρητικά τουλάχιστον, είναι γη του στέμματος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η γη αυτή μπορεί να διεκδικηθεί. Μόλις το 11% είναι ιδιόκτητη. Μετά το θάνατο της βασίλισσας Ελισάβετ, η κυβέρνηση Τρουντό δέχεται πιέσεις, το θέμα της μοναρχίας να τεθεί σε δημοψήφισμα. Ωστόσο, η διακοπή των δεσμών με τη μοναρχία θα απαιτούσε την τροποποίηση του Συντάγματος, που θα χρειαζόταν την υποστήριξη τουλάχιστον επτά επαρχιακών νομοθετικών συνελεύσεων που αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 50% του πληθυσμού, εκτός από το κοινοβούλιο. Γεγονός πάντως είναι ότι το επίμαχο θέμα του μέλλοντος της μοναρχίας έχει αποκτήσει αυξημένη προσοχή, όχι μόνο στον Καναδά αλλά σε ολόκληρη την πρώην Βρετανική Αυτοκρατορία…

Ψήφος αποδήμων - Μία αδιάφορη διαδικασία...

Εντύπωση μου έκανε αναφορά του Εκλογικού Σώματος, με την οποία οι απόδημοι Έλληνες που έχουν κάνει αίτηση για να ψηφίσουν στις επικείμενες εκλογές της 21ης Μαΐου, μόλις και μετά βίας ξεπερνούν τους 25.000. Από αυτές τις αιτήσεις, μόνο 17.370 έχουν γίνει δεκτές, οι 4.086 βρίσκονται υπό επεξεργασία και οι1.578 έχουν απορριφθεί. Οι αριθμοί αυτοί αντιπροσωπεύουν απόδημους από 69 χώρες σε πέντε ηπείρους. Η πλειοψηφία των αιτήσεων προέρχονται από χώρες της Ευρώπης. Από τις Ηνωμένες Πολιτείες καταγράφονται 1.723 αιτήσεις και από τον Καναδά μόλις 224. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού, πάνω από 5.000.000 πολίτες ελληνικής καταγωγής ζουν εκτός των ελληνικών συνόρων. Θα αναρωτηθεί κανείς, που είναι το μεγάλο ενδιαφέρον των ελλήνων του εξωτερικού να συμμετέχουν στις εκλογικές διαδικασίες, ένα «ενδιαφέρον» που προκάλεσε αναρίθμητες συζητήσεις και έντονες αντιπαραθέσεις εντός και εκτός της Ελληνικής Βουλής. Προς τι οι πολυδάπανες διαφημιστικές καμπάνιες, τα υπερατλαντικά ταξίδια κομματικών στελεχών, τα τραπεζώματα και δεξίμια στους επίδοξους πολιτικάντηδες από «φίλους» τοπικών οργανώσεων που - ας μη γελιόμαστε - οι πλείστοι εξ’ αυτών προσβλέπουν στην ευμένεια των μελλοντικών «ενοίκων» της ταλαίπωρης Βουλής των Ελλήνων... Με το θέμα έχω ασχοληθεί κατά καιρούς σε παλαιότερα δημοσιεύματά μου. Τελικά, η δική μας ψήφος σε τι θα ωφελήσει; Όπως έχω επισημάνει και άλλοτε, πόσο σωστό και δίκαιο είναι να επηρεάσει τα πολιτικά πράγματα η ψήφος ανθρώπων που ζουν σε άλλες χώρες, ουσιαστικά ξεκομμένων από τη ζωή μιας χώρας; Το εκλογικό αποτέλεσμα θα μπορούσε κάλλιστα να αλλοιωθεί από την ψήφο των ομογενών ελληνικής καταγωγής που ζουν μόνιμα εκτός Ελλάδος. Εξάλλου, οι περισσότεροι απόδημοι πέρα από κάποιες τακτές επισκέψεις στην Ελλάδα έχουν μία αρκετά περιορισμένη σχέση με την πατρίδα που εξαντλείται στην αγάπη και την υπερηφάνεια ενός ένδοξου παρελθόντος που, για να είμαστε ειλικρινείς, καμία σχέση δεν έχει με την σημερινή ελληνική πραγματικότητα. Όσοι από τους απόδημους διατηρούν ακόμη στενούς δεσμούς με την πατρίδα και έχουν οικονομικά και άλλα ενδιαφέροντα, μπορούν κάλλιστα, εφ’ όσον το επιθυμούν, να μεταβούν αυτοπροσώπως να ψηφίσουν. Ας ασχοληθούμε επιτέλους σοβαρά με τα «του οίκου μας», τη δεύτερή μας πατρίδα (για τους πλείστους από εμάς πρώτη) τον Καναδά, τη χώρα που ζούμε, κινούμαστε, εργαζόμαστε, καταβάλλουμε φόρους και έχουμε υποχρεώσεις αλλά και κεκτημένα δικαιώματα. Ένα από αυτά είναι να συμμετέχουμε στις εδώ εκλογές(ομοσπονδιακές, επαρχιακές και δημοτικές) κάτι που πολλοί από εμάς δυστυχώς δεν πράττουμε. Στο όχι πολύ μακρινό παρελθόν, μας εκπροσώπευαν Έλληνες παντού, σε όλα τα κυβερνητικά επίπεδα. Λόγω της αμέλειας και της συστηματικής αδιαφορίας μας, πολλές από τις περιοχές αυτές, δεν εκπροσωπούνται πλέον από Έλληνες και είναι αυτός ένας από τους λόγους για τους οποίους προσοντούχοι νέοι και νέες αποφεύγουν πλέον να πολιτευτούν. Ένας άλλος σοβαρός λόγος, θα έλεγα, είναι η έλλειψη εξειδικευμένων οργανισμών, που να δύνανται να διεξάγουν σοβαρό πολιτικό λόμπυ…

ΠΡΟΣΕΥΧΗ - Υπέρ ή κατά της κατάργησης;

Ο Υπουργός Παιδείας του Κεμπέκ Bernard Draiville επισημοποίησε την υπόσχεσή του να απαγορεύσει τις προσευχές και άλλες θρησκευτικές πρακτικές στα δημόσια σχολεία της επαρχίας. «Τα σχολεία πρέπει να διασφαλίσουν ότι οι σχολικοί χώροι δεν θα χρησιμοποιούνται για θρησκευτικές πράξεις, όπως ανοιχτές προσευχές ή παρόμοιες δεήσεις. Τα σχολεία είναι τόποι μάθησης και όχι τόποι λατρείας», δημοσίευσε ο Υπουργός στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter, αναλύοντας το πλήρες κείμενο της κυβερνητικής απόφασης. Συνάμα, ανέφερε πως η κυβέρνηση δεν θα δεχτεί ακροάσεις, αιτήματα ή υποδείξεις για τροποποίηση των ήδη εφαρμοζόμενων κανόνων. Η σχετική απόφαση τέθηκε σε ισχύ μετά από πληροφορία ότι τουλάχιστον δύο σχολεία της ευρύτερης περιοχής του Μόντρεαλ επέτρεπαν στους μαθητές να συγκεντρώνονται για προσευχή. Όπως εξήγησε ο κ. Draiville, η έννοια της προσευχής στα σχολεία έρχεται σε αντίθεση με την κοσμική πολιτική του Κεμπέκ. Ο κοσμικός νόμος της επαρχίας, γνωστός ως Bill 21, απαγορεύει στους δημόσιους υπαλλήλους, συμπεριλαμβανομένων των εκπαιδευτικών, να φορούν στον χώρο εργασίας εμφανή θρησκευτικά σύμβολα. Διευκρινίζεται ωστόσο ότι ο Χάρτης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Ελευθεριών του Κεμπέκ, αναγνωρίζει την ελευθερία της θρησκείας, παράλληλα όμως και την θεμελιώδη σημασία της κοσμικότητας. Σημειώνει επίσης, ότι σύμφωνα με την αρχή της ελευθερίας και της συνείδησης, οι μαθητές έχουν δικαίωμα να προστατεύονται από κάθε άμεση ή έμμεση πίεση, που στόχο έχει να τους εκθέτει ή επηρεάζει εις το να υιοθετούν θρησκευτικά δόγματα. Ο κ. Draiville ξεκαθάρισε πάντως ότι δεν μπορεί να απαγορεύσει εντελώς την προσευχή και πως οι μαθητές που επιθυμούν να προσευχηθούν θα πρέπει να το κάνουν διακριτικά και σιωπηλά. Η οδηγία ισχύει για όλα τα δημόσια σχολεία, επαγγελματικές σχολές και κέντρα εκπαίδευσης ενηλίκων. Εξαιρούνται τα ιδιωτικά σχολεία. Εναπόκειται πλέον στα σχολικά κέντρα εξυπηρέτησης, τα οποία αντικατέστησαν τις σχολικές επιτροπές, να διασφαλίσουν τη λήψη κατάλληλων διορθωτικών μέτρων, σε περιπτώσεις μη συμμόρφωσης. Η απαγόρευση έχει καταγγελθεί από μουσουλμανικές κοινότητες, οι οποίες δήλωσαν ότι θα παρακολουθούν στενά τον τρόπο με τον οποίο τηρούνται τα μέτρα, ώστε να εξασφαλιστεί πως δεν θα παραβιάζονται τα δικαιώματα των πολιτισμικών ομάδων. Παρόμοιες συστάσεις έχουν γίνει και στην Ελλάδα, αντιμετώπισαν όμως έντονες αντιδράσεις από τις εκκλησιαστικές αρχές. Στην Ελλάδα, πριν από την έναρξη των μαθημάτων πραγματοποιείται κοινή προσευχή των μαθητών και του διδακτικού προσωπικού στο προαύλιο του σχολείου με ευθύνη των δασκάλων που εφημερεύουν. Συνταγματικά και νόμιμα προβλέπεται ο εκκλησιασμός και η πρωινή προσευχή των μαθητών των νηπιαγωγείων και δημοτικών σχολείων, σύμφωνα με έγκριση της ολομέλειας του Συμβουλίου Επικρατείας. Η συμμετοχή των μαθητών άλλου δόγματος στην κοινή προσευχή δεν είναι υποχρεωτική. Ωστόσο, η διαφορά έγκειται στο ότι ο Καναδάς είναι ένα πολυεθνικό κράτος με θρησκευτική πολυμορφία, σε αντίθεση με την Ελλάδα η οποία, προς το παρών τουλάχιστον, θεωρείται Έθνος, όπου το σύνολο των ανθρώπων μοιράζονται μεταξύ τους κοινά γνωρίσματα και κοινή θρησκεία…

'Εντυπος v.s. Ηλεκτρονικός τύπος

Όπως προκύπτει από το αποτέλεσμα έρευνας της εταιρίας μετρήσεων Survey Monkey Audience, oι διαφημίσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποδεικνύονται τελικά αναποτελεσματικές. Περισσότεροι από 1.200 επιχειρηματίες είπαν τις απόψεις και την εμπειρία τους για τη διαφήμιση στα Social Media. Περισσότεροι από τους μισούς ερωτηθέντες ανέφεραν ότι συνδέονται τακτικά στις εφαρμογές Facebook, Instagram και Twitter. Οι χρήστες του Facebook και του Instagram για παράδειγμα, συνδέονται πάνω από έξι φορές την ημέρα. Οι μισοί από αυτούς παραδέχτηκαν ότι έκαναν κλικ σε κάποια διαφήμιση από περιέργεια, χωρίς πρόθεση να αγοράσουν τα προβαλλόμενα προϊόντα. Από τους υπόλοιπους, εκείνοι που προέβησαν σε αγορές, ομολόγησαν ότι δεν ικανοποιήθηκαν απόλυτα από την ποιότητα και την εξυπηρέτηση. Σχεδόν 3 στους 4 χρήστες (74%) πιστεύουν ότι εμφανίζονται υπερβολικά συχνά διαφημίσεις. Ο αριθμός αυξάνεται στο 78% για ενήλικες 35 ετών και άνω. Το 63% των χρηστών αναφέρει ότι βλέπει αναγκαστικά τα είδη που διαφημίζονται επανειλημμένα, γεγονός που τους εκνευρίζει αφάνταστα. Το 44%των χρηστών τέλος, βρίσκει τις διαφημίσεις άσχετες με τις επιθυμίες και ανάγκες τους. Οι χρήστες της τρίτης ηλικίας, σχεδόν κατά κανόνα, προσπερνούν τις διαφημίσεις. Η μεγάλη πλειοψηφία των χρηστών κοινωνικών δικτύων παραδέχεται ότι εμπιστεύεται περισσότερο τις έντυπες, τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές διαφημίσεις από τις ψηφιακές. Γεγονός πάντως είναι πως όλα σήμερα στηρίζονται στο μάρκετινγκ. Οι υπολογιστές, τα κινητά και οι ταμπλέτες, που τα τελευταία χρόνια μπήκαν για τα καλά στη ζωή μας, δίνουν την ψευδαίσθηση της σίγουρης αποδοτικότητας. Ο συν-εκδότης των «Ελληνοκαναδικών Νέων» συνάδελφος Γιώργος Γκιούσμας, έθεσε πρόσφατα ένα σοβαρό ερώτημα. Έχει μέλλον η έντυπη ενημέρωση; Στην εποχή του ιντερνέτ, των κοινωνικών δικτύων, των ειδησεογραφικών ιστοσελίδων των blogs κ.λπ., έχουν μέλλον οι παραδοσιακές εφημερίδες; Μπορούν τελικά τα ψηφιακά μέσα επικοινωνίας να αντικαταστήσουν τη μυρωδιά του τυπωμένου χαρτιού; Συχνά γίνεται λόγος για την κρίση του τύπου. Ωστόσο, τα κριτήρια των αναγνωστών αλλάζουν και η ανάγκη για υπεύθυνη, αντικειμενική, άμεση και ποιοτική πληροφόρηση είναι πιο έντονη από κάθε άλλη φορά και αναρωτιέται κανείς αν οι άνθρωποι των μέσων ψηφιακής ενημέρωσης έχουν αντιληφθεί τη μεταβαλλόμενη πραγματικότητα. Το μέλλον των έντυπων μέσων παρουσιάζεται ως αβέβαιο, ακόμα και δυσοίωνο. Είναι ένας συχνός χαρακτηρισμός. Το τέλος της έντυπης ενημέρωσης έχει αναγγελθεί πολλές φορές στο παρελθόν, με την είσοδο π.χ. της τηλεόρασης στα σπίτια, κι’ όμως οι έντυπες εφημερίδες και περιοδικά, παρ’ όλες τις όποιες δυσκολίες, είναι ακόμα εδώ. Ορισμένοι πιστεύουν ότι η ψηφιακή επανάσταση δε σηματοδοτεί τόσο το τέλος των εντύπων όσο μια στροφή σε άλλες πηγές ενημέρωσης, με τους κινδύνους αλλά και τις ευκαιρίες που αυτές εγκυμονούν. Στον Καναδά, το αναγνωστικό κοινό εξακολουθεί να αντιστέκεται. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, ένα μεγάλο ποσοστό των ερωτηθέντων χρηστών του ιντερνέτ είπαν ότι εξακολουθούν να διαβάζουν έντυπα, σε αντίθεση με τους μη χρήστες, οι οποίοι πάντως δήλωσαν ότι η ενημέρωση δεν αποτελεί γι’ αυτούς άμεση προτεραιότητα…

Πάσχα της Αγάπης...

Όπου κι αν βρίσκονται οι Έλληνες, στις πόλεις, στα χωριά, στα βουνά, τους κάμπους και τα νησιά μας, στις χώρες της διασποράς, θα υποδεχτούν και φέτος με κατάνυξη το Άγιο Πάσχα, τη μεγάλη αυτή γιορτή της Χριστιανοσύνης και του Ελληνισμού. Πάσχα των Ελλήνων. Πάσχα της αγάπης. Πάσχα της συναδέλφωσης, της χαράς και της προσμονής. Πάσχα των ανά την υφήλιο Ορθόδοξων Χριστιανών. Πάσχα της Ανάστασης των ελπίδων για ένα καλύτερο αύριο, για ένα πιο φωτεινό μέλλον του έθνους των Ελλήνων, όπου κι αν αυτό βρίσκεται. Μέσα στα γεωγραφικά όρια της χώρας ή στη διασπορά, όπου ζει και μεγαλουργεί η άλλη Ελλάδα της ομογένειας. Στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα οι απόδημοι Έλληνες, μαζί με τους υπόλοιπους Ορθόδοξους Χριστιανούς, τιμούν ευλαβικά και πανηγυρίζουν για τη μεγαλύτερη και την πλουσιότερη σε λαογραφικές εκδηλώσεις γιορτή της Χριστιανοσύνης, η οποία τόσο πολύ έχει δεθεί με τον ελληνισμό. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι πιο λαμπρές εκδηλώσεις για το Πάσχα τελούνται με ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια στις οργανωμένες παροικίες. Ίσως γιατί εκτός ελληνικών συνόρων η Ανάσταση είναι συνυφασμένη περισσότερο με την έννοια της Ελευθερίας και τη φλόγα της γνώσης. Οι ομογενείς του Καναδά θα κατακλύσουν και πάλι τις Εκκλησίες για να ανάψουν τις λαμπάδες με το Φώς της Ανάστασης ψάλλοντας «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας». Κι’ όπως υπενθυμίζει ο Παναγιότατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαίος, ο ελληνισμός ήταν αυτός, που όχι μόνο δέχθηκε από τους πρώτους τον Σωτήρα, αλλά επίσης έγινε διαπρύσιος κήρυκας και προσέφερε αυτή την σωτηρία ως δώρο και θεμέλιο πολιτισμού, μαζί με τη γραφή και την επιστήμη στην οικουμένη. Για εμάς τους Έλληνες η Ανάσταση συμβολίζει την Ελευθερία με διπλή σημασία. Προσπάθεια για απελευθέρωση του ανθρώπου από τα πάθη και τις αδυναμίες αφ’ ενός και αφ’ ετέρου συμβολίζει την απελευθέρωση του Έθνους από κάθε υποδούλωση. Συνταιριάζοντας ακριβώς το νόημα Πάσχα με την έννοια της Ελευθερίας, ο λαός αλλά και οι ποιητές μας ύμνησαν την λαμπρότητα της γιορτής, δίνοντας σε στίχους όλη την ομορφιά μέσα στην οποία συντελείται το θαύμα της Ανάστασης. Χριστός Ανέστη! Καλό Πάσχα! Αυτές οι ευχές δεσπόζουν τις ημέρες αυτές στα χείλη μας και φωτίζουν τα πρόσωπα και τις καρδιές μας. Συμπυκνώνουν δε οι ευχές αυτές το μεγαλύτερο γεγονός της Ιστορίας και τις συνέπειες που έχει για τον καθένα μας, το γεγονός αυτό. Η ευχή «Καλό Πάσχα» δείχνει για τον καθένα μας μία πορεία που πρέπει να πάρουμε, για να νοιώσουμε την ευλογία της Ανάστασης του Χριστού στην προσωπική μας ζωή. Όπως λέει η Εκκλησία: «Αν θέλουμε να γιορτάσουμε και μείς αληθινά το Πάσχα, δεν πρέπει να περιοριστούμε στο εξωτερικό σκηνικό της γιορτής - τα αυγά, τους χορούς, τα τραγούδια - αλλά χρειάζεται να αφομοιώσουμε με την ψυχή μας το βαθύτερο νόημά της». ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ! ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Περί διχόνοιας...

Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται στην παροικία μας μία άνευ προηγουμένου μεμψιμοιρία και κακεντρέχεια. ‘Έντονοι διαπληκτισμοί, υβριδικός πόλεμος και σφοδρές αντιπαραθέσεις. Στόχος, η εκλεγμένη κοινοτική διοίκηση του δόκτορα Γεωργίου Τσούκα. Πρόθεσή μου δεν είναι επιρρίψω ευθύνες, ούτε να ρίξω περισσότερο λάδι στη φωτιά. ‘Άλλωστε, το φαινόμενο των φιλονικιών και της διχόνοιας δεν είναι τωρινό. Το παρών άρθρο είναι βασισμένο σε εμπεριστατωμένες αναφορές του ιστορικού μελετητή αντιπτεράρχου Θοδωρή Παπαδόπουλου και δίνει έμφαση σε ορισμένες τραγικές στιγμές της Ελληνικής ιστορίας. Οι Έλληνες - όπως έχει αποδειχτεί - σαν λαός έχουμε τον διχασμό μέσα μας. Με την πρώτη ευκαιρία, για ασήμαντα συχνά θέματα διχαζόμαστε. Η ιστορία της διχόνοιας έχει τις ρίζες της πολύ παλιά, ξεκινά με την Τιτανομαχία, καταγράφεται ως Τρωικός πόλεμος, αργότερα ως Πελοποννησιακοί πόλεμοι και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά καταγράφεται παγκόσμια με δύο πρόσφατους πολέμους. Η Τιτανομαχία ποτέ δεν έληξε, μάχες κερδίζονται και χάνονται, ο πόλεμος όμως συνεχίζεται! Αλλά ας αφήσουμε το μακρινό παρελθόν και ας δούμε πόσες φορές διχαστήκαμε από τη σύσταση του νέου ελληνικού κράτους. Μία από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία της Ελλάδας είναι αυτή της εμφυλιοπολεμικής περιόδου 1823-1825. Ο πόλεμος αυτός είχε βαρύτατο κόστος για τη χώρα και παραλίγο να πλήξει ανεπανόρθωτα την Ελληνική Επανάσταση που τότε βρισκόταν ακόμα σε εξέλιξη... Με τον όρο Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου, περιγράφονται τα γεγονότα του 1843, τα οποία κατέληξαν στην παραχώρηση συντάγματος υπό τον Όθωνα και στη μετάβαση της Ελληνικής Πολιτείας από την απόλυτη μοναρχία στη συνταγματική μοναρχία… Ιουλιανά ονομάζονται οι βίαιες συγκρούσεις που ξέσπασαν το 1863 μεταξύ «Ορεινών» και «Πεδινών» και πού κατέληξαν στον τραγικό απολογισμό 200 περίπου νεκρών… Ευαγγελικά έχουν καταγραφεί τα αιματηρά επεισόδια στην Αθήνα στις 8 Νοεμβρίου του 1901 με αφορμή τη δημοσίευση μεταφρασμένων Ευαγγελίων στη δημοτική γλώσσα. Ο τραγικός απολογισμός των επεισοδίων αυτών ήταν μερικές δεκάδες νεκροί… Το 1914 αρχίζει ο τριετής διχασμός με τη διένεξη μεταξύ του Ελευθερίου Βενιζέλου και του Βασιλιά Κωνσταντίνου Α’ σχετικά με την είσοδο ή μη της Ελλάδας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η διένεξη αυτή χώρισε τη χώρα σε δύο διαφορετικά στρατόπεδα και προκάλεσε εξαιρετικά βαθύ χάσμα στην ελληνική κοινωνία. Απόρροια, η Μικρασιατική Καταστροφή… Το στρατιωτικό κίνημα της 25ης Ιουνίου1925 ανέβασε στην εξουσία τον δικτάτορα Θεόδωρο Πάγκαλο… Στις 21 Απριλίου 1967 και ενώ είχαν προκηρυχτεί εκλογές, αξιωματούχοι του στρατού υπό την ηγεσία του συνταγματάρχη Γεωργίου Παπαδόπουλου, κατέλαβαν την εξουσία με πραξικόπημα. Το χουντικό καθεστώς διήρκησε επτά χρόνια… Η κάκιστη συμφωνία των Πρεσπών, στις 12 Ιουλίου 2018, με την οποία η ελληνική κυβέρνηση μονομερώς παρεχώρησε στο κρατίδιο των Σκοπίων το όνομα, τη γλώσσα και την ιστορία της Μακεδονίας, υπήρξε αιτία σφοδρών επεισοδίων και βαθειάς διχόνοιας στην ελληνική κοινωνία... Αυτά τα ολίγα επί του παρόντος, για να μην ξεχνούν οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι…

Τιμή και δόξα στους Ήρωες της ΕΟΚΑ...

Η Κύπρος μας την 1η Απριλίου γιορτάζει την 68η επέτειο από την έναρξη του αντιαποικιακού αγώνα της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών. Η 1η Απριλίου 1955 ήταν η ημέρα που οι Βρετανοί αποικιοκράτες βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις αντάρτικες ομάδες που οργάνωσε ο Κύπριος συνταγματάρχης Γεώργιος Γρίβας, γνωστότερος ως «Διγενής». Ας σταθούμε λοιπόν σε κάποιους από τους επώνυμους Ήρωες που θυσιάστηκαν για την μεγάλη ιδέα του αγώνα. Στις ηρωικές πράξεις της 1ης Απριλίου1955 η ΕΟΚΑ έχασε το πρώτο της παλληκάρι, τον μαθητή Μόδεστο Παντελή από το Λιοπέτρι. Πέθανε από ηλεκτροπληξία στην προσπάθειά του ν’ αποκόψει ηλεκτροφόρα σύρματα για να επέλθει συσκότιση και να δράσουν πιο αποτελεσματικά οι ομάδες της ΕΟΚΑ στην Αμμόχωστο... Την ίδια μέρα καταζητήθηκε από την αστυνομία ο τομεάρχης Αμμοχώστου Γρηγόρης Αυξεντίου που ήταν επικεφαλής της ομάδας η οποία έδρασε στην Δεκέλεια. Στις 3 Μαρτίου του 1957 οι Άγγλοι ύστερα από προδοσία πληροφορήθηκαν το κρησφύγετο του, έριξαν βενζίνη και τον έκαψαν ζωντανό… Άλλος αγωνιστής κατά την περίοδο της Αγγλικής αποικιοκρατίας ήταν ο Κυριάκος Μάτσης. Για τη δράση του συνελήφθη στις 9 Ιανουαρίου1956, όμως κατάφερε να δραπετεύσει. Μερικούς μήνες αργότερα, ύστερα από νέα προδοσία, περικυκλώθηκε το κρησφύγετό του και ανατινάχτηκε από τις Βρετανικές δυνάμεις με αποτέλεσμα να βρει ακαριαίο θάνατο… Ο Μιχαλάκης Καραολής, ένας από τους πιο γνωστούς αγωνιστές, απαγχονίστηκε μαζί με τον συναγωνιστή του Ανδρέα Δημητρίου στις 10 Μαΐου 1956… Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης δικάστηκε για κατοχή οπλοπολυβόλου. Στις 14 Μαρτίου 1957 απαγχονίστηκε από τους Άγγλους σε ηλικία μόλις 19 ετών... Ο Ανδρέας Παναγίδης, Έλληνας με Κυπριακή καταγωγή, απαγχονίστηκε από τις Αγγλικές δυνάμεις στις 21 Σεπτεμβρίου 1956 μαζί με τους συναγωνιστές του, Μιχαήλ Κουτσόφτα και Στέλιο Μαυρομάτη… Ήταν οι σκληροί καιροί. Οι Έλληνες της Κύπρου ονειρεύονταν τη λευτεριά τους από τον Αγγλικό ζυγό και την ένωση με την Μάνα Ελλάδα που όμως δεν έμελε να πραγματοποιηθεί λόγω του γνωστού φαινομένου της εμφύλιας διχόνοιας των Ελλήνων από τα πανάρχαια χρόνια. Σήμερα, πάνω από έξι δεκαετίες από την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, ένα μεγάλο τμήμα του εδάφους της Κύπρου εξακολουθεί να βρίσκεται υπό Τουρκική κατοχή, ο θαλάσσιος χώρος της Κυπριακής Δημοκρατίας παραβιάζεται συνεχώς ενώ οι διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Κυπριακού βρίσκονται σε αδιέξοδο. Η Κύπρος είχε ακόμη την «ατυχία» να ανακαλυφθούν κοιτάσματα φυσικού αερίου στον βυθό της ΑΟΖ της, γεγονός που άνοιξε την όρεξη του επιθετικού γείτονα αλλά και των λεγόμενων «συμμάχων» με απρόβλεπτες συνέπειες. Δυσκολεύομαι να βάλω τελεία στο παρών άρθρο λόγω των συνεχών και απρόβλεπτων εξελίξεων. Απαιτείται, στους δύσκολους αυτούς καιρούς, να διατηρήσουμε υψηλό το εθνικό μας φρόνημά. Η Κύπρος, η Ελλάδα, μας χρειάζονται περισσότερο από ποτέ. Γι αυτό και θα πρέπει, πάνω από όλα, να είμαστε ενωμένοι. Άλλωστε αυτά που μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από εκείνα που μας χωρίζουν…

Περι παρελάσεων...

Τα τελευταία χρόνια έχει ακουστεί έντονα το ενδεχόμενο κατάργησης των παρελάσεων στις εθνικές εορτές στην Ελλάδα. Μάλιστα το ζήτημα απασχόλησε περισσότερο την κοινή γνώμη. Παρόλα αυτά ο κόσμος έδωσε την δική του απάντηση σ’ αυτό το πολύ σημαντικό θέμα, εκφράζοντας την καθολική αντίθεσή του. Η παρέλαση αποτελεί παράδοση για τη χώρα μας, τόνισε η πλειοψηφία, υπενθυμίζοντας τον αγώνα πού έδωσε ο λαός για την ελευθερία του σε δύσκολους για τον τόπο καιρούς. Οι εθνικές εορτές είναι ημέρες ιστορικές για την πατρίδα μας, με τις παρελάσεις να αποτελούν υπενθύμιση για τον αγώνα των ημών προγόνων για εθνική ανεξαρτησία. Γεγονός είναι ότι οι «θορυβώδεις» διαμαρτυρίες προέρχονται από μία μικρή μειοψηφία πολιτικών και διανοητών με ανιστόρητα επιχειρήματα, ότι δηλαδή τις μαθητικές παρελάσεις καθιέρωσε το 1936 ο Ιωάννης Μεταξάς. Η στήλη ερεύνησε το θέμα μέσα από επίσημες και απόλυτα υπεύθυνες, τεκμηριωμένες και αυθεντικού κύρους πηγές, παραδεκτές από την ιστορική επιστήμη. Στο βιβλίου του «Θράκη» και συγκεκριμένα στη σελίδα 374, ο καθηγητής του Α.Π.Θ. Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος αναφέρεται στην ελληνική σχολή της Αδριανούπολης στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα. Εκεί περιγράφει παρελάσεις μαθητικές, παρουσιάζει δε και σχετικές φωτογραφίες όπου βλέπουμε αγόρια και κορίτσια να παρελαύνουν υπό το βλέμμα του Οθωμανικού καθεστώτος. Οι μελετητές της ιστορίας της Μικράς Ασίας περιγράφουν τις παρελάσεις που διοργάνωναν τα σχολεία της Σμύρνης από το 1919 έως και το 1922 στο γήπεδο του Πανιωνίου με τιμώμενο πρόσωπο τον μαρτυρικό Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομο. Ο Μακεδονομάχος Δικώνυμος Μακρής περιγράφει την απελευθέρωση της Σιάτιστας το 1912 από ανιχνευτές του Ελληνικού Στρατού και διηγείται ότι στην πανηγυρική εκδήλωση προπορεύονταν οι μαθητές κρατώντας εκκλησιαστικά λάβαρα. Εξ’ άλλου στην Κύπρο, οι μαθητικές παρελάσεις καθιερώθηκαν πολύ πριν από το 1936 ως εκδήλωση πατριωτισμού των Ελλήνων που καταπιέζονταν από τους Βρετανούς. Ένα θεσμό λοιπόν τον οποίο ανέχθηκαν οι Οθωμανοί κατακτητές και οι Βρετανοί αποικιοκράτες θέλουν να τον καταργήσουν σήμερα κάποιοι «έλληνες» στο όνομα της δημοκρατίας και της παγκοσμιοποίησης... Οι παρελάσεις, κατά τη γνώμη μου, δεν ανήκουν στον εθνικισμό. Οι δυνάμεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ παρήλαυναν στα χωριά τα οποία απελευθέρωναν το 1941-44. Παρελάσεις άλλωστε διεξάγονται διεθνώς: Στις ΗΠΑ την Ημέρα Ανεξαρτησίας, στη Μεγάλη Βρετανία στα Γενέθλια του Βρετανού Μονάρχη, στη Ρωσία στην Επέτειο λήξης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στη Βουλγαρία στην Επέτειο του Αγίου Γεωργίου, στην Ισπανία στην Εθνική Εορτή τον Οκτώβριο και σε πολλές άλλες χώρες σε ολόκληρο τον πλανήτη. Οι ελληνόφωνες παροικίες του Καναδά θα εορτάσουν και φέτος με μεγαλοπρέπεια, με παρελάσεις και άλλες εκδηλώσεις την Εθνική μας Επέτειο της 25ης Μαρτίου. Ας μη λέγονται λοιπόν υπερβολές και φαιδρότητες. Έχω πάντως την εντύπωση ότι με πρόσχημα τις παρελάσεις πάσης φύσης, εθνομηδενιστές επιχειρούν να πλήξουν τη συνέχεια του Ελληνισμού. Συμμετέχοντας στις παρελάσεις, οι νέοι μας τιμούν τους διαχρονικούς αγώνες των προγόνων μας. Ας τους ενθαρρύνουμε…

Μεσαίο δάχτυλο - 'Ενα "θεόσταλτο" δικαίωμα...

« Το να δείχνεις σε κάποιον το μεσαίο δάχτυλο, αποτελεί ένα «θεόσταλτο» κατοχυρωμένο από τον χάρτη δικαίωμα που έχει κάθε Καναδός", απεφάνθη δικαστής του Κεμπέκ, απορρίπτοντας μία περίεργη και πρωτοφανή κατηγορία. Η υπόθεση ξεκίνησε όταν o Neall Epstein συνελήφθη από την αστυνομία στις 18 Μαΐου 2021, ύστερα από μήνυση του γείτονά του Michael Naccache για άσεμνη χειρονομία. Το περιστατικό ήταν το αποκορύφωμα μιας σειράς διενέξεων μεταξύ των δύο ανδρών και μελών των οικογενειών τους. Μετά την εκδίκαση της υπόθεσης, o δικαστής κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όχι μόνο δεν ήταν ένοχος ο Neall Epstein, αλλά το γεγονός ότι συνελήφθη και του ασκήθηκε δίωξη ήταν μία συγκλονιστική αδικία. "Για να είμαι απολύτως σαφής, δεν είναι έγκλημα να δείχνεις σε κάποιον το δάχτυλό σου», έγραψε ο δικαστής Διονύσιος Γαλιατσάτος στην πολυσέλιδη απόφασή του στις 24 Φεβρουαρίου, 2023. Μάλιστα, εξαπέλυσε μια καυστική επίθεση κατά του γείτονα και καταγγέλλοντα του οποίου τα παράπονα χαρακτήρισε ανούσια και κοινότοπα. "Το μεσαίο δάχτυλο μπορεί να μην είναι μία πολιτισμένη κίνηση, μπορεί να μην είναι ευγενική, παρόλα αυτά δεν επισύρει ποινική ευθύνη", τόνισε στο δικαστήριο ο Γαλιατσάτος. Σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία, η συγκεκριμένη χειρονομία χρονολογείται από την αρχαία Ελλάδα και αντιπροσώπευε το φαλλό. Η χειρονομία με το μεσαίο δάχτυλο αποτελούσε σύμβολο της σεξουαλικής επαφής, με τρόπο που προορίζεται να υποβαθμίσει, να εκφοβίσει και να απειλήσει το άτομο προς το οποίο απευθύνεται η χειρονομία. Στην αρχαία ελληνική κωμωδία, το πρωκτοδάχτυλο ήταν μία χειρονομία προσβολής προς άλλο πρόσωπο. Στην κωμωδία του Αριστοφάνη, όταν ο χαρακτήρας Σωκράτης εξετάζει τον μαθητή του στα ποιητικά μέτρα, ο Στρεψιάδης δηλώνει ότι ξέρει πολύ καλά τι είναι δάχτυλος και προβαίνει στη χειρονομία. Ο Σωκράτης αντιδρά στη πράξη ως αγροίκια και παιδαριώδη. Στον μεσογειακό κόσμο του 1ου αιώνα, η ύψωση του δαχτύλου ήταν μία από τις πολλές μεθόδους που χρησιμοποιούσαν για να εκτρέψουν την πανταχού παρούσα απειλή του κακού ματιού… Σε ορισμένες σύγχρονες κουλτούρες, έχει αποκτήσει αυξανόμενη αναγνώριση ως ένα σημάδι της ασέβειας και έχει χρησιμοποιηθεί από τους καλλιτέχνες της μουσικής, αθλητές και πολιτικούς. Οι περισσότεροι εξακολουθούν να εκλαμβάνουν τη χειρονομία ως άσεμνη. Στον δυτικό πολιτισμό το μεσαίο δάχτυλο είναι μία άσεμνη χειρονομία που υπονοεί μέτρια έως ακραία περιφρόνηση. Γίνεται δείχνοντας το πίσω μέρος μια κλειστής γροθιάς που έχει το μεσαίο δάχτυλο σύμβολο της απαξίωσης και της απέχθειας. Πολλοί πολιτισμοί χρησιμοποιούν παρόμοιες χειρονομίες για να εμφανίσουν την ασέβειά τους, αν και άλλοι το χρησιμοποιούν για να δείξουν σκόπιμη ασέβεια απέναντι σε άλλες κουλτούρες. Τελικά, πόσο προσβλητικά μπορεί να είναι ένα δάχτυλο υψωμένο, ένας αντίχειρας ανασηκωμένος ή μια ανοιχτή παλάμη; Γεγονός είναι ότι τα δάχτυλα και γενικά τα άνω άκρα, από πάντα είχαν τη δύναμη να εκφράζουν συναισθήματα που συχνά δεν μπορούσαν να εκφραστούν λεκτικά. Ήταν, τρόπον τινά, μια σιωπηρή διαμαρτυρία, μία «παραστατική» έκφραση…

ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ 2023 - Για τα σχολεία μας

Έχει γίνει πλέον συνείδηση σε όλους πως για να συνεχίσουν να υπάρχουν τα ελληνικά σχολεία χρειάζονται την υποστήριξη μας. Μια σύντομη ιστορική αναδρομή δείχνει καθαρά τις επίπονες προσπάθειες των πρωτοπόρων, εκείνων που έβαλαν τα θεμέλια και ύψωσαν το εκπαιδευτικό οικοδόμημα τούτης της παροικίας. Ένα οικοδόμημα που με πάση θυσία πρέπει να διαφυλάξουμε. Το 1909 άρχισε να λειτουργεί στο Μόντρεαλ το πρώτο ελληνικό σχολείο «Πλάτων» που το 1910 οργανώθηκε σε κανονικό ημερήσιο σχολείο, το πρώτο στο είδος του στην Βόρεια Αμερική. Το 1925 μια ομάδα εθελοντών της ΕΚΜ αγόρασε την εκκλησία της Αγίας Τριάδος και ίδρυσε δεύτερο σχολείο, το «Αγγλο-Ελληνικό Σωκράτης», το οποίο ακολούθησε το πρόγραμμα διδασκαλίας του Προτεσταντικού Σχολικού Συστήματος και η ελληνική γλώσσα και κουλτούρα διδάσκονταν επιπλέον των αγγλικών και γαλλικών μαθημάτων. Όμως, η οικονομική κρίση της εποχής ανάγκασε τους έλληνες να συσπειρωθούν σε μία εκκλησία, την Αγία Τριάδα και να ενώσουν το σχολείο «Πλάτων» με το σχολείο «Σωκράτης» το 1931. Παρά τα οικονομικά προβλήματα, τα μέλη της Κοινότητας κατάφεραν να κρατήσουν το σχολείο και να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Κατά τις δεκαετίες ‘50 και ‘60 νέοι μετανάστες έφθαναν κατά χιλιάδες και ο αριθμός των μαθητών αυξανόταν συνέχεια. Το 1970 άλλαξε το όνομα σε «Δημοτικό Σχολείο Σωκράτης» και το 1972 η Κοινότητα υιοθέτησε το γαλλικό σύστημα εκπαίδευσης, αποκτώντας έτσι το δικαίωμα κρατικών επιχορηγήσεων. Το 1978 υπογράφτηκε συμφωνία με το Καθολικό Σύστημα CECM, εξασφαλίζοντας καλύτερα εκπαιδευτικά εφόδια, ενώ η οικονομική υποστήριξη της κυβέρνησης του Κεμπέκ βοήθησε το σχολείο να αναπτυχθεί και να επεκταθεί. Λίγα χρόνια αργότερα άρχισε να λειτουργεί και το ημερήσιο σχολείο «Δημοσθένης» στο Λαβάλ. Χιλιάδες ελληνόπουλα απεφοίτησαν από τα ελληνικά μας σχολεία και τα περισσότερα διέπρεψαν σε όλους τους τομείς της Καναδικής κοινωνίας και όχι μόνο. Τα σχολεία μας σήμερα θεωρούνται «μοντέλο» και παράδειγμα προς μίμηση. Η σωστή όμως λειτουργία, ανάπτυξη και μακροζωία τους, κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης, εξαρτάται από μας και μόνο. Η Επιτροπή Εράνου της ΕΚΜΜ των Σχολείων «Σωκράτης», «Δημοσθένης», «Αριστοτέλης», «Πλάτων-Όμηρος» και «Άγιος Νικόλαος», που εν τω μεταξύ πλαισιώθηκε με αξιόλογα στελέχη της νέας γενιάς, ζητά για άλλη μία φορά από την παροικία να δείξει και έμπρακτα την αγάπη και υποστήριξή της ώστε να συνεχιστεί η ανοδική πορεία και περαιτέρω ανάπτυξη των ελληνικών μας σχολείων. Η έναρξη της ερανικής εκστρατείας «ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ 2023», θα γίνει το ερχόμενο Σάββατο 11 Μαρτίου, 2023 με έναν εννιάωρο Ραδιοέρανο, ο οποίος θα φιλοξενηθεί από τους τρείς τοπικούς ελληνικούς ραδιοσταθμούς. Τον CFMB 1280 AM, το Radio Centreville 102.3 FM και το Ράδιο Ακρίτες 1610 AM. Συμμετέχουν δυναμικά οι τοπικές εφημερίδες «Ελληνοκαναδικά Νέα», «Ελληνοκαναδικό Βήμα» και «Ελληνικά Χρονικά». Στόχος για το 2023 είναι η αγορά και εγκατάσταση διαδραστικών πινάκων σε όλες τις αίθουσες διδασκαλίας των σχολείων μας. Ας προσπαθήσουμε να τον επιτύχουμε, η καλύτερα... να τον ξεπεράσουμε. Όλοι μαζί μπορούμε!

ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ- Δικαίωμα στο θάνατο;

Η Καναδική κυβέρνηση εισήγαγε πρόσφατα νομοθεσία, σύμφωνα με την οποία παρατείνεται έως τις 17 Μαρτίου 2024 η εκούσια ευθανασία για όσους πάσχουν από ψυχικά νοσήματα. Από τις 18 Μαρτίου 2023 θα επιτρέπονται οι αιτήσεις ατόμων με ψυχική διαταραχή ως μοναδική υποκείμενη ιατρική πάθηση. Στην ιστοσελίδα της κυβέρνησης αναφέρεται ότι για να είναι κάποιος επιλέξιμος για ευθανασία πρέπει να είναι άνω των18 ετών και να έχει σοβαρή ασθένεια ή αναπηρία. Οι ενδιαφερόμενοι που θέλουν να υποβάλλουν αίτηση στο πρόγραμμα Medical Assistance In Dying, πρέπει να είναι δικαιούχοι του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης, να είναι σε θέση να λαμβάνουν αποφάσεις και να είναι απαλλαγμένοι από εξωτερικές πιέσεις. Πέρυσι, περισσότεροι από 10.000 άνθρωποι στον Καναδά τερμάτισαν τη ζωή τους μέσω ευθανασίας. Το θέμα του θανάτου είναι ένα θέμα πολυσύνθετο, πολυδιάστατο και ευαίσθητο και εξακολουθεί να θεωρείται ταμπού στις περισσότερες κοινωνίες. Γεγονός είναι ότι είμαστε μια κοινωνία όπου αρνούμαστε να συζητήσουμε την οδύνη, τον πόνο, τον θάνατο και τα κρύβουμε κάτω από το χαλί, ενώ η καλύτερη σπουδή του θανάτου είναι αναμφισβήτητα η ίδια ζωή. Πως ζούμε την καθημερινότητα μας, πως εκφράζουμε τα συναισθήματά μας στους γύρω μας και πώς ακόμη βλέπουμε το θέμα του τέλους. Το ζήτημα της ευθανασίας σίγουρα αφορά εξαιρετικές περιπτώσεις όπου ο ασθενής έχει μία καταληκτική πορεία με τον γιατρό να πιστοποιεί ότι έχουν εξαντληθεί όλα τα φαρμακευτικά και ιατρικά μέσα. Πρόκειται για μία προαιρετική απόφαση, κάτω από πολύ αυστηρές προδιαγραφές και κριτήρια, με πλήρη βούληση του ασθενή και με την απόλυτη συγκατάθεσή του κατόπιν έγκυρης και έγκαιρης ενημέρωσης. Και υπάρχει ένα αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο με ασφαλιστικές δικλίδες, ώστε να προστατευτεί ο ασθενής από οποιουσδήποτε εξωτερικούς παράγοντες. Σε εκτεταμένη Αμερικανική έρευνα, η πλειοψηφία των συμμετεχόντων αναγνωρίζει ότι είναι δικαίωμα του ασθενή που υποφέρει από μία ανίατη αρρώστια να επιλέξει την ευθανασία. Η Ορθόδοξη Εκκλησία αντιτίθεται στην ενεργητική ευθανασία και την υποβοηθούμενη από γιατρούς αυτοκτονία με το σκεπτικό ότι η ζωή είναι δώρο από τον Θεό και δεν πρέπει να συντομεύεται πρόωρα. Ωστόσο, επιτρέπει στους ετοιμοθάνατους την επιλογή να αρνηθούν την υπερβολική θεραπεία που τους παρατείνει ελάχιστα τη ζωή. Υποστηρίζει ακόμη ότι ο άνθρωπος δεν έχει δικαίωμα να τερματίσει τη ζωή του ή να ζητάει τον τερματισμό της από κάποιον άλλον. Η ευθανασία, η αυτοκτονία όπως και η ανθρωποκτονία, αποτελούν άρνηση της κυριαρχίας του Θεού και του σχεδίου της αγάπης του. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Ελλάδα, η ιατρική βοήθεια στο θάνατο ή η ευθανασία δεν υπάρχει και δεν επιτρέπεται. Σύμφωνα με την άποψη ορισμένων, η ευθανασία υποκριτικά καλύπτει την ανάγκη των κρατών να υπερασπιστούν, όχι το δικαίωμα των πολιτών τους στην αξιοπρέπεια του θανάτου, αλλά την αδυναμία του συστήματος περίθαλψης να επωμιστεί το κόστος των μακροχρόνιων δαπανηρών θεραπειών για τη συντήρηση μιας «ασήμαντης» για το κράτος ζωής…

Θεωρίες συνωμοσίας - 'Ενα διαχρονικό φαινόμενο...

Οι ΗΠΑ βρίσκονται πίσω από τους καταστροφικούς σεισμούς στην τουρκική επικράτεια… Καταρρίφθηκαν τα ιπτάμενα μπαλόνια των εξωγήινων… Η προσγείωση στη σελήνη ήταν μία απάτη… Η Γη είναι επίπεδη... Όλοι οι Εβραίοι που δούλευαν στους δίδυμους πύργους απουσίαζαν την 11η Σεπτεμβρίου … Ο ιδρυτής της Microsoft Μπιλ Γκέιτς έφταιξε τον κορονοϊό… Ο Τζέιμς Ντιν είναι ζωντανός... Αυτές είναι μόνο μερικές από τις γνωστότερες θεωρίες συνωμοσίας που αποκτούν ολοένα και περισσότερους οπαδούς παγκοσμίως. Γεγονός είναι ότι οι διάφορες θεωρίες συνωμοσίας παραμονεύουν παντού στο διαδίκτυο - και όχι μόνο - και καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων. Συχνά, οι πιστοί οπαδοί απορρίπτουν εύκολα οποιαδήποτε και όλα τα στοιχεία που έρχονται σε αντίθεση με αυτούς τους ισχυρισμούς και υποστηρίζουν ότι οι μάρτυρες ή οι ειδικοί που αμφισβητούν τις ιδέες είναι απλώς μέρος της συνωμοσίας. Κατά γενικό κανόνα στους ανθρώπους δεν αρέσει να μη μπορούν να κατανοήσουν τα πράγματα. Είμαστε περίεργοι και θέλουμε να καταλάβουμε τον κόσμο γύρω μας. Στο παρελθόν η επιστήμη δεν μπορούσε να εξηγήσει πολλά από τα φαινόμενα που αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι και έτσι η πιο εύκολη και αποτελεσματική απάντηση σε μία αναπάντητη ερώτηση ήταν να τα αποδώσουν σε μια παντοδύναμη, παντογνώστρια ανώτερη δύναμη. Η επιστήμη είναι πλέον σε θέση να απαντήσει σε πολλά από τα ερωτήματα που κάποτε ήταν ανεξήγητα και ενώ δεν έχουμε πάντα τις απαντήσεις, τώρα διαθέτουμε την ικανότητα να εξηγούμε και να κατανοούμε με ακρίβεια όλα σχεδόν τα φαινόμενα. Έχοντας αυτό κατά νου, γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν σε θεωρίες συνωμοσίας, ακόμη και όταν υπάρχουν αδιάψευστα στοιχεία που δείχνουν ότι είναι εσφαλμένες; Γιατί οι θεωρίες συνωμοσίας είναι τόσο διαδεδομένες σήμερα και τι ακριβώς είναι η θεωρία συνωμοσίας; Κοινωνικοί επιστήμονες έχουν δώσει ορισμένες απαντήσεις. Πιστεύουν ότι τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας ορισμένων ανθρώπων όπως ο ναρκισσισμός, η ψυχοπάθεια και η τάση να βλέπουν τον κόσμο ασπρόμαυρο, παίζουν σημαντικό ρόλο. Το ίδιο και οι πολιτικές πεποιθήσεις, ιδιαίτερα ο λαϊκισμός και η ανοχή στην πολιτική βία. Οι γνωστικές προκαταλήψεις, όπως το να πιστεύεις μόνο στοιχεία που επιβεβαιώνουν αυτό που ήδη σκέφτεσαι, κάνουν επίσης τους ανθρώπους πιο ευάλωτους. Πρόκειται για μία πολύ διαδεδομένη ιδιορρυθμία της προσωπικότητας, μία υπερβολική αυτοπεποίθηση, κατά μία έννοια. Όσο κάποιος πιστεύει ότι έχει πάντα δίκιο, τόσο πιο πιθανό είναι να αποδεχτεί τις θεωρίες συνωμοσίας, ανεξάρτητα από τα αποδεικτικά στοιχεία. Γιατί η αλαζονεία, όπως έχει επανειλημμένα αποδείξει η ιστορία, είναι πολύ πιο δύσκολο να εξαλειφθεί παρά η βλακεία. Μία νέα μελέτη υποδηλώνει ότι το πρόβλημα των θεωριών συνωμοσίας είναι πολύ πιο βαθύ και μπορεί να αποδειχτεί πολύ πιο δύσκολο να λυθεί, εφ’ όσον οι άνθρωποι με υπερβολική αυτοπεποίθηση δεν παραδέχονται ότι υπάρχει πρόβλημα που πρέπει να διορθωθεί. Ωστόσο υπάρχουν πραγματικές συνωμοσίες. Η βιομηχανία καπνού π.χ. εξαπάτησε το κοινό σχετικά με τις επιβλαβείς επιπτώσεις του καπνίσματος στην υγεία

Στόχος διακρίσεων οι μειονότητες

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, τα μέλη των ορατών μειονοτήτων εξακολουθούν να υποεκπροσωπούνται σε ανώτερες θέσεις στον δημόσιο τομέα του Κεμπέκ. Η ερευνητική Επιτροπή «Droits de la personne» διαπίστωσε ότι υφίστανται εμπόδια, όχι μόνο στην πρόσβαση σε θέσεις εργασίας, αλλά πιότερο στην προαγωγή σε υψηλότερες θέσεις, παρά τα προσόντα των εργαζομένων που ανήκουν σε μειονότητες. Η έλλειψη εργασιακής εμπειρίας στο Κεμπέκ και η μη αναγνώριση των πτυχίων που αποκτήθηκαν στο εξωτερικό είναι μεταξύ των σημαντικότερων εμποδίων που αντιμετωπίζουν οι μειονότητες. Ακόμη και αν έχουν γεννηθεί στον Καναδά, εξακολουθούν να είναι θύματα διακρίσεων στις προσλήψεις, παρότι συχνά τα προσόντα τους είναι υψηλότερα από τον μέσο Κεμπεκιώτη. Το 2022, οι μειονότητες αντιπροσώπευαν το 11,2 τοις εκατό του συνολικού εργατικού δυναμικού, που σημαίνει αύξηση 8,5 τοις εκατό από το 2009. Αξίζει να σημειωθεί ότι από το 2019 ο Καναδάς έχει τον 8ο μεγαλύτερο αριθμό μεταναστών παγκοσμίως, καθώς οι γεννημένοι εκτός Καναδά αποτελούν περίπου το ένα πέμπτο του πληθυσμού της χώρας, ένας από τους υψηλότερους δείκτες για τις εκβιομηχανισμένες δυτικές χώρες. Η ετήσια έκθεση περιέχει 11 συστάσεις, άλλες απευθύνονται στους εργοδότες και άλλες στα συνδικάτα και στην κυβέρνηση. Ειδικότερα, η Επιτροπή συνιστά τόσο στους εργοδότες όσο και στα συνδικάτα να καθιερώσουν υποχρεωτική εκπαίδευση σε μηχανισμούς καταπολέμησης του συστημικού ρατσισμού και των διακρίσεων στην απασχόληση. Ελπίζει επίσης να υιοθετηθεί η εφαρμογή συγκεκριμένων μέτρων με στόχο την προώθηση των μελών ορατών μειονοτήτων στο εργατικό δυναμικό. Προτείνει ακόμη στην κυβέρνηση του Κεμπέκ να αναπτύξει μια πολιτική για την καταπολέμηση του συστημικού ρατσισμού και των διακρίσεων που να λαμβάνει υπόψη τα προσόντα και τις ικανότητες των ομάδων μεταναστών. Προτρέπει δε τους δημόσιους φορείς να καταργήσουν τα συστημικά εμπόδια, όπως την εργασιακή εμπειρία και την αναγνώριση των πτυχίων που αποκτήθηκαν στη χώρα καταγωγής ή προέλευσης των μεταναστών και την απαίτηση των εργοδοτών οι αιτούντες να διαθέτουν εμπειρία στο Κεμπέκ ή στον Καναδά και να μην αποτελούν βασική προϋπόθεση για την πρόληψή τους. Επί πλέον, η επιτροπή συνιστά στους οργανισμούς που υπόκεινται στις διατάξεις του ειδικού δικαίου, να διασφαλίζουν ότι οι πρακτικές στελέχωσης θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τα κίνητρα που καθοδηγούν στην διακριτική και ρατσιστική συμπεριφορά και τους ενθαρρύνει να προσεγγίσουν ρεαλιστικά και αποφασιστικά την κατάσταση και να ενεργούν ανάλογα. Τέλος, η Επιτροπή συγκροτεί ένα τραπέζι διαβούλευσης που αποτελείται από εκπροσώπους των κυριότερων συνδικαλιστικών κέντρων, προκειμένου να καθοριστεί και να διευκρινιστεί ο ρόλος τους στην εφαρμογή της ίσης πρόσβασης στα προγράμματα απασχόλησης. Προσωπικά, έχω την αίσθηση ότι το πρόβλημα στο Κεμπέκ είναι βαθύτερο και έχει να κάνει με την υπεροπτική συμπεριφορά, η οποία έντεχνα έχει καλλιεργηθεί σε ένα μεγάλο τμήμα του λαού. Οι κυβερνώντες θα πρέπει επιτέλους να αντιληφθούν ότι η «καθαροαιμία» δεν αποτελεί το μοναδικό «προσόν» για να πορευτεί κάποιος στη σημερινή ανταγωνιστική αγορά εργασίας…

Ξαφνικά ένα βράδυ...

Τελικά τα έφερε η μοίρα έτσι ώστε να προλάβουμε τους Τούρκους και να πάμε εμείς πρώτοι «ξαφνικά ένα βράδυ» στη γείτονα με τα C-130 της πολεμικής μας αεροπορίας... Όχι όμως για να πλήξουμε ή να καταλάβουμε εδάφη, αλλά για να προσφέρουμε βοήθεια στους πονεμένους συνανθρώπους μας που επλήγησαν από τον καταστρεπτικό σεισμό που έπληξε Τουρκία και Συρία αυτή την εβδομάδα. Οι Έλληνες διασώστες, μία αποστολή από 21 έμπειρους πυροσβέστες, χωρίς διακοπή, κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες και δριμύ ψύχος, κατόρθωσαν να σώσουν από τα ερείπια, μέχρι την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δύο κοριτσάκια και έναν 50χρονο. Οι εικόνες με τις προσπάθειες των Ελλήνων διασωστών, η συγκίνησή τους μόλις έσωσαν τα παιδιά, έχουν κάνει το γύρω του κόσμου και έχουν προκαλέσει το ενδιαφέρον των διεθνών μέσων ενημέρωσης. Ταυτόχρονα, ο έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης τηλεφώνησε στον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, για να του εκφράσει τη θλίψη του για τον καταστροφικό σεισμό και του μετέφερε τη συμπαράσταση και τα συλλυπητήρια του ελληνικού λαού για την απώλεια ανθρώπινων ζωών. Και στους προγενέστερους όμως, άλλους δύο καταστροφικούς σεισμούς στην Τουρκία, το 1999 και το 2020, με χιλιάδες θύματα, η Ελλάδα συμπαραστάθηκε έντονα, ηθικά και υλικά. Και στις δύο περιπτώσεις η αγνωμονούσα Τουρκία δεν άργησε να εξαπολύσει εκ νέου υβριδικές απειλές κατά της πατρίδας μας… Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η Τουρκία, αφού συνέλθει από το ισχυρό χτύπημα του εγκέλαδου, θα συνεχίσει, μέσω του προέδρου της, την επεκτατική και πολεμοχαρή τακτική, την διεκδίκηση εδαφών και την αμφισβήτηση των διεθνών συνθηκών. Η Τουρκία, όπως γνωρίζουμε, αντιμετωπίζει σοβαρή οικονομική και υπαρξιακή κρίση και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τη μελλοντική πορεία της χώρας. Στις αρχές του 21ου αιώνα αποτελούσε υπόδειγμα για τις μουσουλμανικές χώρες και ήταν υποψήφια για να γίνει μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας. Η αποτυχία της ευρωπαϊκής της πορείας ήταν προάγγελος μιας εκτροπής από τη Δύση. Γίνεται πολεμοχαρής στην εσωτερική και εξωτερική της πολιτική, ενώ οι χώρες της Δύσης, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, προσπαθούν να διαχειριστούν την «τουρκική κρίση» χωρίς ωστόσο να έχουν κατανοήσει την ανατολίτικη νοοτροπία. Ο Τούρκος Σουλτάνος ονειρεύεται την ανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και εξακολουθεί να πιστεύει ότι θα γίνει ο μεγάλος χαλίφης στον κόσμο των σουνιτών μουσουλμάνων. Θέλει να επικρατήσει παντού, όπου κυριαρχούσε παλαιότερα η Οθωμανική Αυτοκρατορία και έχει την απαίτηση να ελέγξει τις απανταχού τουρκικές κοινότητες, απαγορεύοντας τες να αφομοιωθούν. Η Τουρκία, με την ανοχή της δύσης αλλά και της ανατολής, επιτίθεται σε γειτονικά κράτη και καταλαμβάνει εδάφη πιστεύοντας ότι της ανήκουν. Υπάρχει όμως και η ανοχή. Σήμερα δεν υπάρχουν πλέον πολιτικές ιδεολογίες ή φιλίες μεταξύ των κρατών, παρά μόνο οικονομικά συμφέροντα. Και εν ονόματι των συμφερόντων, εχθροί γίνονται φίλοι και φίλοι εχθροί. Εάν η γείτονα δεν το αντιληφτεί εγκαίρως, ο βίος της προβλέπεται μάλλον βραχύς…

Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τη διαδρομή των ανά τον κόσμο ελληνικών παροικιών και μέσα από την ερευνητική μου αυτή προσπάθεια διαπιστώνω - δυστυχώς - την σταδιακή αλλά σταθερή συρρίκνωση της ελληνικής ομογένειας. Με τον σημερινό αφομοιωτικό ρυθμό, αναρωτιέται κανείς που οδηγούμεθα εν τέλει. Ζωντανό παράδειγμα οι έλληνες της Αμερικής. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της τελευταίας απογραφής των ΗΠΑ, οι ομιλούντες την ελληνική στο σπίτι είναι 312.000, μόλις το 0,116% του πληθυσμού, ενώ δήλωσαν ως ελληνικής καταγωγής περίπου ένα εκατομμύριο πολίτες. Σε σύγκριση με την προηγούμενη απογραφή, ο αριθμός των ομιλούντων την ελληνική στο σπίτι μειώθηκε αισθητά και θεωρείται η μεγαλύτερη μείωση σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη εθνική ομάδα στη γείτονα χώρα. Και εκεί είναι το μεγάλο πρόβλημα. Τα τελευταία χρόνια τέσσερα ελληνικά ημερήσια σχολεία στην ευρύτερη περιοχή της Νέας Υόρκης, όπου και ο μεγαλύτερος αριθμός ομογενών, έκλεισαν. Αλλά και σε άλλες δραστήριες πολιτείες, σχολεία και νηπιαγωγεία σχεδόν εξαφανίστηκαν... Εν τω μεταξύ, τα αποτελέσματα της τελευταίας απογραφής του Καναδά δεν διαφέρουν κατά πολύ. Πολύ φοβάμαι πως εάν δεν λάβουμε εγκαίρως τα απαραίτητα μέτρα το ίδιο μάλλον θα συμβεί και εδώ. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι «πρέπει» να μιλάμε μόνο ελληνικά με τα παιδιά στο σπίτι. Συμφωνώ, όμως ο σημερινός τρόπος ζωής και οι διαμορφωθείσες ανάγκες σίγουρα δεν ευνοούν. Παλιότερα τα γλωσσικά καθήκοντα αναλάμβαναν η γιαγιά και ο παππούς, μετανάστες πρώτης γενιάς. Οι τωρινές γενιές ελληνοκαναδών δεν μιλούν καν τα ελληνικά και σπάνια θ' ακούσετε γονείς, που φοίτησαν σε ελληνόφωνα σχολεία, να μιλάνε στα παιδιά τους ελληνικά, έστω και σπασμένα... Πιστεύουμε ακόμη ότι πηγαίνοντας τα παιδιά μας στις εκκλησίες παραμένουν έλληνες. Μα, στις περισσότερες εκκλησίες η λειτουργία γίνεται πλέον στην Αγγλική. Μπορεί μεν να είναι ελληνορθόδοξοι Χριστιανοί στο θρήσκευμα, όχι όμως ελληνόφωνοι έλληνες. Το ίδιο συμβαίνει και στα σχολεία μας τα οποία, αν και στην ουσία γαλλικά, για κάποιους λόγους επιμένουμε να τα ονομάζουμε ελληνικά. Ακόμη και σ' αυτά, τα παιδιά μεταξύ τους μιλάνε αγγλικά, παρουσία μάλιστα των δασκάλων τους και συχνά κατά την ώρα διδασκαλίας των ελληνικών... Λέγεται πως ως λαός δημιουργούμε μύθους για να καλύπτουμε τις παραλείψεις μας. Και πάντα έχουμε έτοιμες δικαιολογίες αρνούμενοι να δούμε την ωμη πραγματικότητα, να την εξετάσουμε και να βρούμε λύσεις στα υπαρκτά προβλήματα. Σύμφωνα με τον καθηγητή-γλωσσολόγο Γιώργο Μπαμπινιώτη, η ελληνική γλώσσα αποτελεί το μεγαλύτερο κεφάλαιο που διαθέτει ο ελληνισμός και αδιαμφισβήτητα συνέβαλε στον εμπλουτισμό του λεξιλογίου άλλων γλωσσών. Η δύναμη του Έλληνα είναι η γλώσσα του και ο ρόλος των ελληνικών οργανώσεών στο σοβαρό αυτό θέμα θα πρέπει να είναι ενεργός και ουσιαστικός. Η 9η Φεβρουαρίου, ημέρα μνήμης του Διονυσίου Σολωμού, καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής γλώσσας, για να αναδείξει τον θεμελιώδη ρόλο που διαδραμάτισε η γλώσσα μας ανά τους αιώνες. Ας φροντίσουμε να την διαφυλάξουμε…

ΓΛΩΣΣΙΚΟ - Πρόσχημα για απόσχιση;

Νέα ένταση και λεκτικές αψιμαχίες σημειώθηκαν και πάλι μεταξύ του Καναδού πρωθυπουργού Justin Trudeau και του ομολόγου του στο Κεμπέκ Francois Legault, όταν ο τελευταίος κατηγόρησε τον Trudeau ότι επιτίθεται κατά της Κεμπεκιώτικης δημοκρατίας και του λαού του. Η εφαρμογή του γλωσσικού νόμου 96 έφερε και πάλι στο προσκήνιο την ενδεχόμενη «έξοδο» μη γαλλόφωνων από το Κεμπέκ και το πιθανό σενάριο απόσχισής του από τον Καναδά. Ο «χωρισμός» του Κεμπέκ είναι ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα. Ένα σημαντικό ποσοστό, κυρίως γαλλοκεμπεκιωτών, πιστεύει ότι το Κεμπέκ πρέπει να αποσχιστεί από την υπόλοιπη χώρα. Θεωρεί ότι η επαρχία θα είχε περισσότερα οφέλη ως ανεξάρτητο κράτος. Ένα άλλο ποσοστό, προερχόμενο κυρίως από ορατές μειονότητες, πιστεύει ότι το Κεμπέκ πρέπει να παραμείνει στην Καναδική Συνομοσπονδία. Γεγονός πάντως είναι ότι εάν το Κεμπέκ τελικά παραμείνει, ο Καναδάς θα διατηρήσει στο χάρτη το μεγάλο κομμάτι γης του, την ιστορία που τον συνοδεύει και τα εκατομμύρια ανθρώπων που ζουν εδώ. Κατά ένα σκεπτικό, εάν το Κεμπέκ αποσχιστεί, ο Καναδάς θα απολέσει μεν εδάφη, θα απαλλαγεί όμως από ένα μεγάλο μέρος του χρέους του, το οποίο θα αναλάβει το Κεμπέκ. Αυτό εγείρει θέματα που θα κληθούν να διαπραγματευτούν οι δύο πλευρές. Υπάρχουν ωστόσο και κάποια οφέλη από ένα ανεξαρτητοποιημένο Κεμπέκ. Σε περίπτωση που το Κεμπέκ «έφευγε», δεν θα υπήρχαν πλέον διαφωνίες όσον αφορά τη χρήση της γαλλικής και αγγλικής γλώσσας. Ο Καναδάς θα μπορούσε να διατηρήσει τη διγλωσσία του και το Κεμπέκ θα αποτελούσε ένα δικό του αυστηρά γαλλικό έθνος χωρίς τη χρήση της αγγλικής γλώσσας. Πρέπει να τονίσουμε ότι σύμφωνα με το Σύνταγμα, ο Καναδάς θεωρείται δίγλωσση χώρα. Τα γαλλικά διδάσκονται στα αγγλικά σχολεία ως δευτερεύουσα γλώσσα όπως και τα αγγλικά στα γαλλικά σχολεία. Με εξαίρεση ορισμένων ομοσπονδιακών δικαιοδοσιών, το Κεμπέκ ουσιαστικά είναι αποσπασμένο από τον υπόλοιπο Καναδά. Έχει δικούς του αστικούς νόμους και οι επίσημες συναλλαγές γίνονται στα γαλλικά. Παρά το γεγονός ότι το Κεμπέκ αρέσκεται να αυτοαποκαλείται αμιγώς γαλλικό, ένα σημαντικό μέρος της διγλωσσίας του εξακολουθεί να διατηρείται ανέπαφη. Σχεδόν κάθε άτομο που ζει στο Κεμπέκ έχει κάποιες στοιχειώδεις γνώσεις της γαλλικής, ενώ τα υπόλοιπα θα αποκτήσουν στην πορεία. Ο Καναδάς είναι επίσης μία χώρα με έναν πληθυσμό 38 εκατομμυρίων συν, με τον αριθμό να αυξάνεται συνεχώς. Και είναι η δεύτερη μεγαλύτερη χώρα σε έκταση στον κόσμο. Σε περίπτωση που το Κεμπέκ αποκοπτόταν από τον Καναδά, η συρρίκνωση θα ήταν δραματική. Ο πληθυσμός θα μειωνόταν κατά 8,7 εκατομμύρια κατοίκους και το μέγεθος της χώρας σχεδόν κατά 16%. Σκεφτείτε να αφαιρούσαμε το Κεμπέκ από τον χάρτη, ο Καναδάς θα καταλάμβανε την τρίτη θέση μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Θα ήταν άραγε δυνατόν να επιβιώσει ως χώρα; Θα μπορούσαν οι 10 επαρχίες και οι 3 περιφέρειες να επιβιώσουν ή θα αναγκάζονταν να ενταχθούν στις ΗΠΑ;

Βασιλεία στην Ελλάδα - Σύντομη ιστορική διαδρομή

Το παρών άρθρο περιέχει στοιχεία από έγκυρες δημοσιευμένες ιστορικές μελέτες και αναφορές. Ένα ολόκληρο κεφάλαιο της σύγχρονης Ιστορίας έκλεισε με τον θάνατο του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου B’. Στην Ελλάδα, η βασιλεία έχει κλείσει τον κύκλο της εδώ και μισό περίπου αιώνα με το δημοψήφισμα του 1974. Ας ρίξουμε όμως μια ματιά στη σύγχρονη ιστορία. Το 1830 οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις, αναγνωρίζοντας την ανεξαρτησία της Ελλάδος, για την οποία είχαν συμβάλει σημαντικά, θέσπισαν ως πολίτευμά της τη Μοναρχία, απόφαση που εύρισκε σύμφωνο τον λαό που ζούσε με τους βυζαντινούς θρύλους και είχε απαυδήσει με τους αλλεπάλληλους εμφυλίους και η οποία επίσης εγκαθιστούσε τυπικά ισοτίμως τη νέα Ελλάδα στη μοναρχική Ευρώπη της εποχής. Το 1832 οι αυτές δυνάμεις όρισαν βασιλέα της τον Βαυαρό Οθωνα. Η βασιλεία του ήταν αποτέλεσμα των προσπαθειών του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδος Ιωάννη Καποδίστρια. Ο Οθων ανετράπη το 1862. Στο δημοψήφισμα που ακολούθησε οι Έλληνες επέλεξαν ως πολίτευμα τη βασιλεία αναδεικνύοντας μονάρχη τον Δανό Γουλιέλμο-Γεώργιο, ιδρυτή δυναστείας που έδωσε στην Ελλάδα έξι βασιλείς. Ο Γεώργιος (1863-1913) έσπευσε να καθιερώσει την πρωτοποριακή τότε Βασιλευόμενη Δημοκρατία η οποία έδινε την δυνατότητα στον βασιλέα να παύει κυβερνήσεις υπό την προϋπόθεση άμεσης προσφυγής στη λαϊκή ετυμηγορία. Σε λαό όμως μεσογειακό, όπως ο ελληνικός, με ατροφικό σεβασμό στους θεσμούς, οι συνθήκες διέφεραν, με αποτέλεσμα τις απανωτές κρίσεις και τη συχνή διολίσθηση του πολιτεύματος στη Συνταγματική Μοναρχία, οπότε και αυξήθηκε η ανάγκη προσεταιρισμού του στρατού με αποτέλεσμα τις κατά καιρούς παρεμβάσεις του. Οι αναστατώσεις αυτές υπήρξαν μοιραίες για τη βασιλεία, που ως πολίτευμα της μακράς διάρκειας απαιτεί χρόνο για να φέρει καρπούς. Η τριπλή προβληματική σχέση μονάρχου, στρατού και λαού έφθασε στο ύψιστο σημείο της το 1912-1915 και οδήγησε στον μοιραίο διχασμό. Κι όταν επί Παύλου επιχειρήθηκαν τροποποιήσεις του Συντάγματος, αυτές δεν ήταν επαρκείς για να αγγίξουν όλους τους Έλληνες. Από την άλλη, η ρήξη της συνέχειας εμπόδισε μετά το 1922-1935 την πλήρη προσαρμογή των μελών της δυναστείας στην ελληνικότητα, κενό που ατυχώς δεν αναπλήρωσε η παιδεία τους. Ο μέσος πολίτης μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του Έλληνα. Ο βασιλιάς οφείλει απεναντίας να φέρει μέσα του συνειδητά τη βαριά κληρονομιά της ιστορίας και του πολιτισμού της χώρας του. Μολονότι το πολιτικό αισθητήριό τους υπήρξε ενίοτε προβληματικό, περνώντας από την πολιτική στα πρόσωπα, δεν μπορούμε να αποσιωπήσουμε για πολλά από τα μέλη της δυναστείας την αφοσίωσή τους στην Ελλάδα, την προσήλωση στο καθήκον, το αγαθό των προθέσεων, την αφειδώλευτη συμπαράσταση και αρωγή τη στιγμή της μεγάλης ανάγκης, την καίρια και σε πολλούς τομείς πρωτοπόρο συμβολή τους στη σκέπη της κοινωνίας, θέση που έμεινε ακάλυπτη μετά την κατάργηση του θεσμού. Γεγονός πάντως είναι ότι οι λαοί έχουν ανάγκη από σύμβολα που τους δένουν με τη μακρά διάρκεια του χρόνου τους...

Παραδοσιακά ΜΜΕ

Η γενική κρίση που σαρώνει όλες σχεδόν τις χώρες τις τελευταίες δεκαετίες, αφήνει βαθιά τα σημάδια της σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής, σε όλους τους θεσμούς και σε όλες σχεδόν τις ατομικές και συλλογικές μας δραστηριότητες. Ακριβώς επειδή είναι μια γενική κρίση, δεν άφησε και δεν θα μπορούσε να αφήσει έξω τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ή Επικοινωνίας. Μείωση διαφημιστικών εσόδων, διόγκωση του δανεισμού, απολύσεις δημοσιογράφων και άλλων εργαζομένων σε αυτά, συρρίκνωση του αριθμού πολλών Μέσων, αλλαγές στο περιεχόμενο κ.α. είναι μερικές μόνο από τις συνέπειες της κρίσης στα ΜΜΕ, που οδηγούν στην αναδιάταξη του τοπίου της μαζικής επικοινωνίας. Ωστόσο, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης καθ'όλη τη διάρκεια της διπλής κρίσης, υγειονομικής και οικονομικής, ιδιαίτερα στις αποφασιστικές καμπές της, γίνονται κεφαλαιώδους σημασίας μέσα για την κατανόηση και την αντιμετώπισή της. Η επέλαση των γιγαντιαίων αλυσίδων υπεραγορών τύπου Costco και Walmart, σε συνδυασμό με τη ραγδαία ανάπτυξη του e-commerce, απέσπασαν ένα μεγάλο κομμάτι της «πίτας», με αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση των κερδών των μικρότερων επιχειρήσεων σε όλους τους κλάδους που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με τον κλάδο του λιανικού εμπορίου. Το αρνητικό αποτύπωμα στο λιανικό εμπόριο έχει επηρεάσει και άλλους κλάδους της οικονομίας, τόσο σε επίπεδο μείωσης τζίρου όσο και σε απώλεια θέσεων εργασίας. Εν των μεταξύ, η παρουσία του διαδικτύου και των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης έχει μεταβάλλει σημαντικά την έννοια της σύνδεσης και της επικοινωνίας. Η ραγδαία εξάπλωση που εμφανίζουν στις μέρες μας τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και η ευρύτατη αποδοχή τους οδηγεί τις εταιρείες στην αξιοποίησή τους. Παρά ταύτα, η αποτελεσματικότητά τους, όσον αφορά την προβολή προϊόντων και υπηρεσιών, παραμένει αμφισβητούμενη. Τα μεγάλα Κοινωνικά Δίκτυα όπως facebook, Linkedin,Twitter, κ.α. μπορεί μεν να έχουν δισεκατομμύρια χρήστες, όμως ο αριθμός των κοινών «φίλων» σε αυτά είναι συγκριτικά περιορισμένος, που σημαίνει ότι η όποια προβολή, σύμφωνα με υπεύθυνες εκτιμήσεις, ουσιαστικά φθάνει στους ελάχιστους χρήστες - φίλους. Η ηλεκτρονική «ενημέρωση», συχνά ανεύθυνη και ανεξέλεγκτη, επηρέασε σημαντικά τα παραδοσιακά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, που τα τελευταία χρόνια είδαν τα έσοδά τους να συρρικνώνονται. Ορισμένα έντυπα στην προσπάθεια τους να μειώσουν τα έξοδά τους, πήραν την απόφαση να βγαίνουν μόνο σε ηλεκτρονική μορφή καταργώντας την έντυπη έκδοσή τους. Δεν έχει διαπιστωθεί μέχρι στιγμής αν πράγματι το πείραμα πέτυχε. Στην Ελλάδα οι εφημερίδες στη μεγάλη πλειοψηφία τους χρηματοδοτούνται από τα πολιτικά κόμματα. Στην Αθήνα και στους άλλους Δήμους κυκλοφορούν πάνω από 200 εφημερίδες. Στον Καναδά ο αριθμός των δίγλωσσων εφημερίδων μόλις ξεπερνά τις 100 ενώ τα ελληνόφωνα ΜΜΕ αριθμούν περίπου 25. Διαθέτουν ωστόσο ένα συγκριτικό πλεονέκτημα. Απευθύνονται σε ένα συγκεκριμένο, σίγουρο κοινό όπου η ενημέρωση προσφέρεται κυρίως στην ελληνική γλώσσα, γεγονός για το οποίο οι κάθε είδους επιχειρήσεις θα πρέπει να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη όταν σχεδιάζουν τον διαφημιστικό τους προϋπολογισμό...

Η έννοια του χρόνου και ο άνθρωπος

«Πότε πέρασε η ώρα; Ούτε που το κατάλαβα…» Όλοι έχουμε αναρωτηθεί κάποια στιγμή στη ζωή μας μετά από μια αξέχαστη μέρα διασκεδάζοντας με αγαπημένα μας πρόσωπα. Μερικές φορές οι ώρες μοιάζουν σαν λεπτά, οι εβδομάδες σαν μέρες και τα χρόνια σαν μήνες. Ο χρόνος πάει κι έρχεται τόσο γρήγορα που δεν το καταλαβαίνουμε... Τι είναι όμως ο χρόνος; Χρόνος εννοείται η ακαθόριστη κίνηση της ύπαρξης και των γεγονότων στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, θεωρούμενη ως σύνολο. Όταν μιλάμε για την έννοια του χρόνου, από τη μια έχουμε τη μερική και ψεύτικη εντύπωση του τι είναι ο χρόνος, όπως την αντιλαμβάνονται οι ανθρώπινες αισθήσεις και από την άλλη την πραγματική έννοια του χρόνου που δεν γίνεται αντιληπτή από τις αισθήσεις παρά μόνο από τον ανθρώπινο νου. Ένα χαρακτηριστικό κομμάτι χρόνου είναι η ημέρα την οποία χωρίζουμε αυθαίρετα σε 24 ώρες, ενώ ως έτος καθορίζουμε τον χρόνο που απαιτείται προκειμένου η Γη να κάνει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον ήλιο. Συνεπώς, ο καθορισμός της ημέρας και του έτους είναι μία αυθαίρετη μονάδα που εξυπηρετεί περιορισμένες περιοχές του σύμπαντος όπως είναι η Γη μας. Ο χρόνος, όπως τον αντιλαμβάνεται η σύγχρονη φυσική, δεν έχει σχέση με τα ρολόγια και τα ημερολόγια. Ο ανθρώπινος οργανισμός γερνάει με κάποιο ρυθμό τον οποίο συγκρίνουμε με το ρυθμό της περιστροφής της Γης γύρω από τον άξονά της, δηλαδή σε ημέρες και ώρες, ή με τον ρυθμό της περιφοράς της Γης γύρω από τον Ήλιο, δηλαδή σε χρόνια. Ο ανθρώπινος χρόνος των ρολογιών και των ημερολογίων μας όσο και να μεταβάλλεται απλώς μετράει και δεν επηρεάζει τη διάρκεια της ζωής μας. Ο χρόνος τον οποίο χρειάζεται ο ανθρώπινος οργανισμός να επεξεργαστεί τις πληροφορίες που συλλέγουν τα αισθητήρια όργανα και να τις αποδώσει στη συνείδηση ως αντικειμενική πραγματικότητα ίσως αποτελεί, κατά τη γνώμη των ειδικών, την πρώτη και στοιχειώδη μονάδα του ανθρωπίνως αντιληπτού και μετρούμενου χρόνου. Η διάρκεια αυτής της μονάδας χρόνου δεν είναι σταθερή αλλά μεταβάλλεται ανάλογα με την ψυχική και βιολογική κατάσταση του ανθρώπου. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται η αίσθηση του προσωπικού χρόνου. Έτσι πολλές φορές, σε περιόδους χαράς νιώθουμε τον χρόνο να κυλάει γρήγορα, αφού ο οργανισμός μας επεξεργάζεται ταχύτατα τις προσφερόμενες πληροφορίες. Αντιθέτως σε ψυχικές περιόδους δύσκολες ή αδιάφορες, ο χρόνος κυλάει αργά, αφού η επεξεργασία των εξωτερικών δεδομένων γίνεται σε πολύ αργούς ρυθμούς. Γεγονός είναι ότι ο χρόνος της ζωής μας πάντα φαινόταν ασφυκτικά περιορισμένος. Ο ελεύθερος χρόνος μας επί 24ωρου βάσεως είναι ουσιαστικά ελάχιστος, εάν λάβουμε υπόψη μας την οκτάωρη εργασία, τις ώρες ύπνου, τον χρόνο μετάβασης, φαγητού, ετοιμασίας, κλπ. Ο Ρώσος φιλόλογος Φιόντορ Νροστογιέφσκι έλεγε: «Ο χρόνος της ανθρώπινης ζωής είναι τόσο σύντομος, που όποιος τον σπαταλά τον κάνει ακόμα συντομότερο»…

Τι γιορτάζουμε τελικά τα Χριστούγεννα;

Φαίνεται πως το πραγματικό «νόημα» των Χριστουγέννων σιγά-σιγά χάνεται καθώς όλο και περισσότερα παιδιά αγνοούν τι γιορτάζουμε. Σύμφωνα με μία ενδιαφέρουσα μελέτη που έπεσε στα χέρια μου, σε δείγμα χιλίων παιδιών στο βρετανικό εμπορικό κέντρο Brent Cross Center, ένα στα πέντε παιδιά πιστεύει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο διάσημος ποδοσφαιριστής Ντέιβιντ Μπέκχαμ… Επιπλέον, σύμφωνα με την ίδια έρευνα, το 52% των παιδιών ηλικίας 5 έως 12 ετών, θεωρούν πως ανήμερα της 25ης Δεκεμβρίου γιορτάζουμε τα γενέθλια του Σάντα Κλάους... Η ιστορία της Γέννησης φαίνεται να προκαλεί σύγχυση στα περισσότερα παιδιά, καθώς το 35% πιστεύει ότι ο Ιησούς γεννήθηκε στο Βόριο Πόλο, ενώ το 27% ισχυρίζεται πως η μητέρα του Ιησού τον γέννησε μέσα σε εκκλησία... Εν τω μεταξύ, το 10% πιστεύει ότι ο Ρούντολφ το ελαφάκι βρισκόταν μέσα στο στάβλο τη στιγμή της γέννησης του Χριστού... Όπως αποκαλύπτει η ίδια έρευνα, τα παιδιά έχουν μπερδέψει την πραγματική έννοια των Χριστουγέννων με το να έχουν μάθει απλώς να περιμένουν δώρα από τον Σάντα... Το 25% πιστεύει ότι οι βοσκοί βρήκαν τη φάτνη με τη χρήση των χαρτών Google ενώ το 15% θεωρεί πως οι Μάγοι του έδωσαν ως δώρα λαμπιόνια και στολίδια... Ανάμεσα σε εκείνα που δεν πιστεύουν ότι ο Ιησούς είναι ποδοσφαιριστής - και μάλιστα επιθετικός - θεωρούν πως είναι αστροναύτης ή κάποιος δημοφιλής καλλιτέχνης… Τελικά, φαίνεται πως κάπου ξεχαστήκαμε στην πορεία της ζωής μας και ειδικότερα στη ζωή των παιδιών μας. Χάσαμε, μέσα σε όλα τα άλλα και το αληθινό νόημα της πιο χαρούμενης γιορτής. Δήθεν εκσυγχρονισμένοι και ολοκληρωτικά ξενο-επηρεασμένοι απορρίψαμε εκείνα που νιώθαμε και γνωρίζαμε και μετατρέψαμε τα Χριστούγεννα σε πάρτι με άφθονη ψυχική και σωματική κραιπάλη. Η άγια γιορτή έγινε ρεβεγιόν, μπουζουκογλέντια, γεμιστή γαλοπούλα, τυπικές και ανούσιες ευχές, e-cards και SMS, περιττά δώρα χωρίς αγάπη και γλυκιά προσμονή. Αλήθεια, που πήγε η μαγεία των Χριστουγέννων; όχι πάντως αυτή που προσπαθούμε κάθε χρόνο με το ζόρι να δημιουργήσουμε από υποχρέωση. Τι γιορτάζουμε τελικά τα Χριστούγεννα; Τη γέννηση του Χριστού ή τη βίζιτα του Σάντα Κλαους με δώρα Made in China! Αλλά και στα σχολεία τι διδάσκονται σήμερα τα παιδιά; Σε βιβλίο της Ε' τάξης βλέπουμε τον Χριστό σαν ένα απλό μωρό χωρίς φωτοστέφανο. Ένα παιδί κάποιου πρόσφυγα να θέτει σε αμφιβολία για το αν υπάρχουν άγγελοι. Και όλο το κεφάλαιο για τα Χριστούγεννα αναφέρεται στη μάγισσα Φρικαντέλα... Ακόμη βλέπουμε τα Θεοφάνεια να είναι ένας απλός αγώνας κολύμβησης... Βάζουν τα παιδιά να φαντάζονται ότι είναι αντικείμενα και όχι νοήμονα όντα. Πλύση εγκεφάλου επίσης γίνεται ειδικά για τους εξωγήινους. Τι έχουμε να δούμε ακόμη... Εμείς εδώ πάντως, σε πείσμα των σύγχρονων ιδεοληψιών, επιμένουμε να γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα αυθεντικά, όπως μάθαμε και θυμόμαστε από τα παιδικά μας χρόνια. Σας εύχομαι ολόψυχα Ευτυχισμένα παραδοσιακά Χριστούγεννα!

Η μοναξιά των Χριστουγέννων...

Η θλίψη της μοναξιάς και της απομόνωσης συχνά δεν είναι ποτέ πιο έντονη από ότι την περίοδο των γιορτών και ιδιαίτερα τα Χριστούγεννα. Οι ηλικιωμένοι άνθρωποι είναι αυτοί που συνήθως υποφέρουν περισσότερο από αυτό το φαινόμενο. Ειδικά αυτοί που πλέον έχουν πάρει σύνταξη και δεν είναι πλέον ενεργοί επαγγελματικά και κοινωνικά, αυτοί που έχουν χάσει το σύντροφό τους και τα παιδιά είναι πια μεγάλα και μακριά, νιώθουν πιο έντονα τη μοναξιά και την ανάγκη για ουσιαστική επαφή αυτές τις γιορτινές μέρες της αγάπης. Στον Καναδά, την περίοδο αυτή, κυρίως λόγω των καιρικών συνθηκών, πολλοί ηλικιωμένοι κλείνονται στο σπίτι, με αποτέλεσμα το αίσθημα της μοναξιάς να γίνεται ακόμα εντονότερο. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Canadian Social Survey, περισσότερα από 1 στα 10 άτομα είπαν ότι ένιωθαν πάντα ή συχνά μόνοι. Επιπλέον, τα αποτελέσματα της έρευνας αποκάλυψαν ότι όσοι ήταν συχνά μόνοι παρουσίασαν χειρότερη ψυχική υγεία και χαμηλότερα επίπεδα συνολικής ικανοποίησης από τη ζωή σε σύγκριση με εκείνους που ήταν λιγότερο συχνά μόνοι. Οι γυναίκες γενικά αισθάνονται μεγαλύτερη μοναξιά από τους άνδρες. Συνολικά, το15% των γυναικών στις 10 επαρχίες του Καναδά δήλωσαν ότι ένιωθαν μοναξιά πάντα ή συχνά σε σύγκριση με το11% των ανδρών της ίδιας ηλικιακής ομάδας. Μεταξύ των ανδρών, οι διαφορές στη μοναξιά ήταν λιγότερο δραματικές. Το αξιοπερίεργο είναι ότι οι νέοι εξέφρασαν τη μοναξιά τους πιο συχνά από τους ηλικιωμένους. Μεταξύ των νέων ηλικίας 15 έως 24 ετών, σχεδόν1 στους 4 δήλωσαν ότι ένιωθαν πάντα ή συχνά μοναξιά. Τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά είναι για τους περισσότερους ανθρώπους ημέρες χαράς και συγκέντρωσης με τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για αρκετά άτομα, κυρίως της τρίτης ηλικίας, καθώς στην περίοδο των γιορτών αναζωπυρώνουν συναισθήματα αποξένωσης, ιδιαίτερα για τους υπερήλικες που ζουν μόνοι τους ή βρίσκονται σε κάποιο οίκο ευγηρίας. Έχει διαπιστωθεί ότι ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των ανθρώπων βιώνει την «Κατάθλιψη των Χριστουγέννων», αφού τις μέρες αυτές ενεργοποιούνται αναμνήσεις που σχετίζονται με τα παιδιά τους και αισθάνονται μοναξιά, είτε γιατί τα έχουν χάσει, είτε γιατί δεν θέλουν να γίνονται βάρος σε αυτά. Επιπλέον, νιώθουν στεναχώρια και θλίψη γιατί πολλοί από αυτούς αντιμετωπίζουν κινητικά ή άλλα προβλήματα και δεν θα είναι σε θέση να βγουν έξω από το σπίτι τους ή από τον ξενώνα στον οποίο φιλοξενούνται. Τούτες τις γιορτές ας μην ξεχάσουμε αυτές τις ευάλωτες ομάδες, που το μόνο που έχουν ανάγκη είναι η συντροφιά μας. Το μόνο που έχουμε να θυσιάσουμε είναι λίγος χρόνος από τις γιορτές μας. Και δεν είναι τα υλικά αγαθά που αποζητούν, αλλά η ελπίδα ότι κάποιος θα τους επισκεφθεί και θα τους γεμίσει χαρά. Ας φροντίσουμε λοιπόν φέτος να είμαστε δίπλα στα άτομα της Τρίτης Ηλικίας και να τους κάνουμε δώρο τη στοργή και τη αγάπη μας...

ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ - Ένας ανεξέλεγκτος θεσμός...

Παρά τον υψηλό πληθωρισμό και τους φόβους για πιθανή ύφεση στον ορίζοντα, οι δωρεές σε φιλανθρωπικές οργανώσεις παραμένουν σταθερές για τους περισσότερους Καναδούς, σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα που διεξήγαγε η Nanos Research, του συμπατριώτη μας Νικήτα Νάνος. Αξίζει να σημειωθεί ότι από τους περισσότερους από 1.000 Καναδούς που συμμετείχαν στην εν λόγω έρευνα το 57% είπε ότι σκοπεύει να δωρίσει περίπου το ίδιο ποσό με εκείνο του 2021, ενώ το 12% δήλωσε ότι σκοπεύει να προσφέρει περισσότερα. Το 16% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι σκοπεύει να προσφέρει λιγότερα, ενώ το 11% είπε ότι δεν κάνει δωρεές σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Στο Κεμπέκ, ποσοστό 7,6% δήλωσε ότι σκοπεύει να προσφέρει περισσότερα σε σύγκριση με το12,5% των κατοίκων του Οντάριο. Οι κάτοικοι του Ατλαντικού Καναδά σε αντίθεση με εκείνους του δυτικού είπαν ότι σκοπεύουν να δωρίσουν λιγότερα. Μεταξύ των ηλικιακών ομάδων, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία δήλωσαν ότι σκοπεύουν να δωρίσουν περισσότερα σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Από τους ερωτηθέντες, το 14,2% στην ηλικιακή ομάδα των 55 ετών και άνω επέλεξε αυτήν την επιλογή, σε σύγκριση με το 12,2% των ατόμων ηλικίας 18 έως 34 ετών και το 9,1% των ατόμων ηλικίας 35 έως 54 ετών. Άτομα ηλικίας 35 έως 54 ετών, ήτοι ποσοστό 18.4%,σκοπεύουν να δωρίσουν σε φιλανθρωπικές οργανώσεις, ενώ το 20,9% των ατόμων ηλικίας 18 έως 34 ετών ανέφερε ότι η ερώτηση δεν ήταν εφαρμόσιμη ή ότι δεν πιστεύουν ότι οι προσφορές σε φιλανθρωπικά ιδρύματα φθάνουν τελικά στον προορισμό τους. Το περιθώριο λάθους γι’ αυτή την έρευνα είναι + 3,0 ποσοστιαίες μονάδες,19 φορές στις 20. Η έννοια της φιλανθρωπίας ως πανανθρώπινη αξία στις μέρες μας έχει πάρει ακόμα μεγαλύτερη διάσταση για ακόμα μία φορά στην παγκόσμια ιστορία. Οι πόλεμοι, το μεταναστευτικό, οι άνθρωποι που πλήττονται από φυσικές καταστροφές, οι πανδημίες, η ακρίβεια, μάς υπενθυμίζουν ότι είναι πλέον ανάγκη και υποχρέωσή μας να προσφέρουμε τη βοήθειά μας στο συνάνθρωπο. Υπάρχουν πολλές, καλές και άξιες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) οι οποίες επιτελούν σημαντικό έργο. Χρησιμοποιούν τα κονδύλια που παίρνουν από τον κρατικό προϋπολογισμό, τα αυξάνουν με χορηγίες από ιδιώτες και συμβάλλουν στην επίλυση ουσιαστικών προβλημάτων. Οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις είναι ένα φαινόμενο που υπάρχει σε πολλές χώρες και υποτίθεται ότι δημιουργούνται προκειμένου να καλύψουν τις αδυναμίες του κρατικού μηχανισμού. Είναι στοχευμένες σε συγκεκριμένες ενέργειες και προσπαθούν να βοηθήσουν σε μια σειρά από θέματα ευαίσθητα και στα οποία δεν μπορεί πάντα να βοηθήσει το κράτος. Ταυτόχρονα όμως η φιλανθρωπία από κάποιους οργανισμούς κατέστη εμπορεύσιμη. Ορισμένες ΜΚΟ έγιναν πλυντήριο για ξέπλυμα χρήματος. Έγιναν πεδίο πλουτισμού, προβολής και κοινωνικής ανέλιξης. Μετατράπηκαν σε όργανα συγκεκριμένων συμφερόντων που καταχράστηκαν το δημόσιο χρήμα. Οι ΜΚΟ της ρεμούλας ωστόσο, είναι λιγότερες από τις σοβαρές. Δυστυχώς, λόγω της πολιτικής ανοχής το κράτος συχνά γίνεται λάφυρο και έρμαιο της ανεξέλεγκτης φιλανθρωπίας...

Παιδική κακοποίηση - Ένα "αφανές" έγκλημα...

Καθώς στην «Κιβωτό του Κόσμου» άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι των οικονομικών ατασθαλιών και των καταγγελιών για κακομεταχείριση των παιδιών, τα στοιχεία που αφορούν τοιαύτες συμπεριφορές στον Καναδά παρουσιάζονται λίαν αποθαρρυντικά. Έκθεση από το Καναδικό Κέντρο για την Προστασία του Παιδιού αναφέρει ότι 252 υπάλληλοι σχολείων διέπραξαν ή κατηγορήθηκαν για διάπραξη αδικημάτων σεξουαλικής φύσης κατά 548 παιδιών σε διάστημα πέντε ετών... Άλλα 38 μέλη του προσωπικού κατηγορήθηκαν για ποινικά αδικήματα που σχετίζονται με την παιδική πορνογραφία κατά το ίδιο χρονικό διάστημα από το 2017 έως το 2021. Η αναφορά περιλαμβάνει οποιοδήποτε άτομο που εργάζεται σε σχολικό περιβάλλον, συμπεριλαμβανομένων των δασκάλων, διοικητικών υπαλλήλων, οδηγών λεωφορείων και του προσωπικού φύλαξης. Δεδομένου ότι η εκπαίδευση εμπίπτει στην επαρχιακή και εδαφική δικαιοδοσία, οι περισσότεροι φορείς που είναι υπεύθυνοι για την επίβλεψη της πειθαρχίας των υπαλλήλων σχολείων, δεν απαιτείται να δημοσιοποιούν τα αποτελέσματα των ερευνών. Το 71% των θυμάτων ήταν κορίτσια και το 29% αγόρια. Από όλες τις παραβατικές συμπεριφορές το 37% αφορούσε σωματική επαφή. Το ΚΚΠΠ, προορισμός του οποίου είναι να σταματήσει την εκμετάλλευση του παιδιού, αποτελείται από επιζώντες σεξουαλικής κακοποίησης που διαπράττονται από εκπαιδευτικούς. Το Κέντρο ζητεί τη δημιουργία εθνικών ή επαρχιακών ανεξάρτητων φορέων για τη διερεύνηση της σεξουαλικής εκμετάλλευσης από δάσκαλο σε μαθητή. Προτείνει επίσης μια εθνική έρευνα για την κακοποίηση παιδιών στα χέρια του προσωπικού σχολείων και την αποκατάσταση των επιζώντων. Η έκθεση αναφέρει ακόμη ότι σε 167υπαλλήλους σχολείων είχαν απαγγελθεί ποινικές διώξεις κατά τη διάρκεια των πέντε ετών, κυρίως για σεξουαλική παρενόχληση και σεξουαλική εκμετάλλευση. Όταν εντοπίστηκε ένας δευτερεύων ρόλος, το 74% των παραβατών ήταν προπονητές. Η συντριπτική πλειοψηφία, σχεδόν το 85%, ήταν άντρες. Η διευθύντρια του Κέντρου που εδρεύει στο Winnipeg, Noni Classen, είπε ότι όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην ασφάλεια, ειδικά στα σχολεία. Πάνω από το 58% των παραβάσεων έγιναν σε σχολική ιδιοκτησία. «Όταν ένας αξιόπιστος ενήλικας ή μία εξουσία εκμεταλλεύεται αυτή την εμπιστοσύνη, η βλάβη στο παιδί επιδεινώνεται, τόνισε η Noni Classen. Ένα σεξουαλικό μήνυμα ή ένα ακατάλληλο σχόλιο δεν είναι απλώς μια πράξη ανοχής, θα μπορούσε να είναι καταστροφικό για ένα παιδί. Όταν κάποιος προδίδει την εμπιστοσύνη του παιδιού και της οικογένειας, δεν είμαι σίγουρη αν υπάρχει μεγαλύτερη προδοσία από αυτή». Το Snapchat, το Instagram και το Facebook είναι οι πλατφόρμες που χρησιμοποιούνται συχνότερα για την θυματοποίηση. Συμπερασματικά, το ΚΚΠΠ συνιστά τη σύσταση ανεξάρτητων φορέων για την παραλαβή και τη διερεύνηση των καταγγελιών και προτείνει να δημοσιοποιηθούν τα πειθαρχικά αρχεία γι’ αυτά τα αδικήματα και το διδακτικό προσωπικό να θεσπίσει εκπαιδευτικά προγράμματα για την προστασία των παιδιών. Θα πρέπει τέλος να υπάρχει περισσότερη υποστήριξη για τα τραύματα που δημιουργούνται στους μαθητές που πέφτουν θύματα. Διαπιστώνουμε δυστυχώς, πως οι διαστάσεις που έχει πάρει η παιδική βία είναι τεράστιες…

BLACK FRIDAY - Ένας ξενόφερτος θεσμός...

Έφτασε η περιβόητη Black Friday. Επιχειρήσεις και καταστήματα διαθέτουν και πάλι ελκυστικές - όπως διατυμπανίζουν - προσφορές στο πλαίσιο της «Μαύρης Παρασκευής». Το εγχείρημα που υιοθετήθηκε επιτυχώς σε όλες σχεδόν τις δυτικές χώρες (η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση) πραγματοποιείται την Παρασκευή 25 Νοεμβρίου. Ο όρος Black Friday, κατά το «έθιμο», έχει τις ρίζες του στη δεκαετία του1960 όταν τα λογιστικά φύλλα και οι αποδείξεις ήταν ακόμη χειρόγραφα και τα καταστήματα είχαν δύο χρώματα μελανιού για να καταγράφουν τα στοιχεία. Με κόκκινο γράφονταν οι ημέρες με αρνητικό ισολογισμό πωλήσεων και με μαύρο οι ημέρες με θετικό απολογισμό. Η «Μαύρη Παρασκευή», τελευταία Παρασκευή του Νοεμβρίου όπως έχει καθιερωθεί, είναι ένας καθαρά γιάνκηκος θεσμός, ο οποίος κηρύσσει την έναρξη των Χριστουγεννιάτικων αγορών και προκαλεί υστερία στους καταναλωτές, κυρίως χαμηλής αγοραστικής δύναμης, με τις πολυδιαφημισμένες «μαύρες» προσφορές. Στην ουσία στοιβάζει αξημέρωτα έξω από τα καταστήματα πλήθος κόσμου, που στο τέλος ποδοπατούνται μεταξύ τους για να αγοράσουν το περίσσευμα μάλλον των εμπορευμάτων, ενώ οι εργαζόμενοι βρίσκονται να είναι ακόμα μια φορά τα εξιλαστήρια θύματα της εργασιακής δουλείας. Όλα αυτά βέβαια στο βωμό του κέρδους και του ανταγωνισμού των μεγάλων εμπόρων, οι οποίοι θέλουν να συγκεντρώσουν όσο το δυνατό μεγαλύτερο τζίρο. Βέβαια, για να πούμε και του στραβού (της στραβής) το δίκιο, στις ΗΠΑ όταν μιλάμε για προσφορές δεν εννοούμε αυτές που έχουμε συνηθίσει εδώ της τάξεως των 30 με 50%. Εννοούμε τιμές κάτω του κόστους αγοράς, στους ελάχιστους πάντως πελάτες που θα προλάβουν… Δεν λείπουν, εν τω μεταξύ, και τα γεγονότα βίας όπως ξυλοδαρμοί, μαχαιρώματα ακόμη και πυροβολισμοί, με θύματα άτυχους πελάτες που «ευνοήθηκαν» να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή... Ο θεσμός τα τελευταία χρόνια έχει εξαπλωθεί και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και κάθε χρονιά συμμετέχουν όλο και περισσότεροι λιανέμποροι. Στον Καναδά η «Μαύρη Παρασκευή» έκανε την εμφάνισή της το 2011 και θωρείται επινόηση των εμπορικών συλλόγων στην προσπάθειά τους να αποτρέψουν τους Καναδούς καταναλωτές να ταξιδεύουν για ψώνια στις γειτονικές ΗΠΑ. Μία καλή ευκαιρία για τους τοπικούς εμπόρους να ξεφορτωθούν το παλιό κυρίως εμπόρευμα πριν τις γιορτές. Το online shopping έχει κι’ αυτό διευκολύνει κατά πολύ την αύξηση των πωλήσεων καταναλωτικών αγαθών. Πιστεύω πως κάθε προσπάθεια που αποβλέπει στην εξοικονόμηση χρημάτων των καταναλωτών, ειδικά σε δύσκολους καιρούς, είναι πάντοτε καλοδεχούμενη. Τα αίτια όμως του συγκεκριμένου θεσμού είναι βαθύτερα και πέρα από τις όποιες υπερπροσφορές έχουν να κάνει κυρίως με το φρούτο της ξενομανίας. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται διεθνώς το εντονότατο φαινόμενο υιοθέτησης όλων των δυτικών εμπορικών εθίμων. Ημέρες όπως του Αγίου Βαλεντίνου, των Ευχαριστιών, του Σάντα Κλος, της Μητέρας, του Πατέρα, της Λευκής Νύχτας, για να αναφέρω τις πιο γνωστές, μπήκαν για τα καλά στη ζωή μας, προς τέρψιν του ταλαίπωρου λαού, με οδυνηρό αποτέλεσμα το άδειασμα του ισχνού… πορτοφολιού!