"Λαός που δεν γνωρίζει την ιστορία του χάνεται..."

Άλλη μία επέτειος του ΟΧΙ. Μνημονεύουμε και πάλι τους πεσόντες του 40, ακούμε και διαβάζουμε μακροσκελείς αναφορές και τετριμμένες ομιλίες... Φέτος γιορτάζουμε τα 81 χρόνια της ένδοξης σελίδας του ηρωικού Έπους. Αλήθεια, πόσοι άραγε γνωρίζουν την Ιστορία μας; Πολλοί συμφωνούν πως οι περισσότεροι σήμερα δεν γνωρίζουν το άμεσο παρελθόν του τόπου μας. Για τους δύο παγκοσμίους πολέμους, την κατοχή, την αντίσταση, τους ήρωες... Και όχι μόνο δεν γνωρίζουν - αλλά το δραματικότερο - αδιαφορούν να μάθουν. Κυρίως οι νέοι που τα περασμένα τους φαίνονται μακρινά, ξεπερασμένα, άσχετα και άχρηστα για τη ζωή και το μέλλον τους. Υπάρχει ένα φιλοσοφικό ρητό που λέει: «Λαός που δεν γνωρίζει την ιστορία του χάνεται...». Βλέπουμε πως σε άλλες χώρες δημιουργούν ή δανείζονται ήρωες, μόνο και μόνο για να έχουν κάτι να επιδείξουν στο πέρασμα της ιστορίας τους. Ο Μέγας Αλέξανδρος, για παράδειγμα, «φιγουράρει» ως πρόγονος των Σκοπιανών! Αλλού πάλι πειρατές, ληστές και βάρβαροι επιστρατεύονται για να αναδείξουν την «ανδρεία» των λαών που υπηρετούν... Η Ελλάδα, που γεννάει αληθινούς ήρωες, τους ξεχνάει ή δεν τους γνωρίζει καν και στο πέρασμα των χρόνων γίνονται αφανείς! Ιστορική λήθη ή εθνική αυτοκτονία; Μάλλον και τα δύο. Ποιός όμως ευθύνεται για την άγνοια και την αδιαφορία του νεοέλληνα ;Λίγο πολύ όλοι και όλα. Η παγκοσμιοποίηση, που οδηγεί τους λαούς της Γής με γρήγορους ρυθμούς σε μια ολοκληρωτική «ομογενοποίηση» με σημείο αναφοράς τον κόσμο και όχι την τοπική ή εθνική κοινωνία... Η Ενωμένη Γηραιά Ήπειρος που πασχίζει να «σβήσει» ιστορικές αλήθειες και να δικαιώσει εγκλήματα προνομιούχων μελών της... Οι «ελπιδοφόροι» ηγέτες κάθε παράταξης που πουλούν στους εναπομείναντες ονειροπόλους ανύπαρκτες ιδεολογίες, με την υπόσχεση ενός καλύτερου αύριο... Οι «διανοούμενοι», οι οποίοι οδηγούμενοι από ξενοκίνητα συμφέροντα και υπό την ανοχή του ανυποψίαστου ταλαίπωρου λαού, διαστρεβλώνουν και παραχαράσσουν την ιστορία μας... Απόλυτα τεκμηριωμένες διαπιστώσεις. Υπό τέτοιες συνθήκες άραγε θα χτίσουν το μέλλον τους οι νέες γενιές; Τι μέλλον μπορεί να έχουν σε μία κοινωνία δίχως αξίες και ιδανικά, μέσα σε έναν κόσμο ασώματο, ακρωτηριασμένο από συνεχείς πολέμους, σφαγές, γενοκτονίες, εγκληματικούς φανατισμούς και υπό το φόβο της τρομοκρατίας; Έναν κόσμο όπου για χάρη του πρόσκαιρου κέρδους αφανίζει ανελέητα το επίγειο, ενάλιο και εναέριο περιβάλλον; Έναν κόσμο στον οποίο το σύστημα ανέτρεψε και τις βασικές ακόμα ισορροπίες της φύσης; Η ανωμαλία κατέστη φυσιολογική ανθρώπινη λειτουργία και μάλιστα με νομική υπόσταση... Ο ρόλος της γυναίκας, εν ονόματι του καταναλωτισμού, διαφοροποιήθηκε τόσο στην κοινωνία όσο και στην οικογένεια με όλες τις γνωστές επιπτώσεις... Τα παιδιά έγιναν έρμαια της βίας και του φτηνού εργατικού δυναμικού... Η τρίτη ηλικία εγκαταλείφτηκε και λησμονήθηκε σε αφιλόξενους οίκους ευγηρίας... Το θέμα όμως είναι σοβαρό γι' αυτό και θα επανέλθουμε... Ζήτω η Ένδοξη Ελληνική Ιστορία! Ζήτω οι Αθάνατοι Ήρωες! Ζήτω το Ελληνικό Έπος του 1940!

ΕΛΛΗΝΙΚΗ, η αρχαιότερη γλώσσα του κόσμου...

Με την ευκαιρία της επίσκεψης της Διευθύντριας Εκπαίδευσης Ελληνικής Αγωγής κ. Ευγενίας Μανωλίδου στο Μόντρεαλ, σκέφτηκα να γράψω λίγα λόγια για τη διαχρονική σπουδαιότητα της ελληνικής γλώσσας, σύμφωνα με πληροφορίες που συνέλεξα από αξιόπιστες και έγκυρες πηγές. Η ελληνική γλώσσα που περιέχει 5.000.000 λέξεις, γράφεται με το ελληνικό αλφάβητο, ανήκει στην ινδοευρωπαϊκή οικογένεια και έχει τη μακροβιότερη καταγεγραμμένη ιστορία από οποιαδήποτε άλλη ζωντανή γλώσσα με τουλάχιστον 3.400 χρόνια γραπτής ιστορίας. Στο ελληνικό αλφάβητο βασίζεται το λατινικό, το κυριλλικό, το αρμενικό, το κοπτικό, το γοτθικό και πολλά άλλα αλφάβητα. Ξεκινώντας με τα Ομηρικά έπη, η αρχαία ελληνική λογοτεχνία περιλαμβάνει πολλά σημαντικά έργα της Ευρωπαϊκής λογοτεχνίας. Είναι η γλώσσα με την οποία συντέθηκαν πολλά από τα θεμελιώδη επιστημονικά και φιλοσοφικά κείμενα. Η Καινή Διαθήκη γράφτηκε στα ελληνικά και έπειτα μεταφράστηκε σε άλλες γλώσσες. Στην αρχαιότητα, η ελληνική υπήρξε η πιο διαδεδομένη γλώσσα στη Μεσόγειο και στη Νότια Ευρώπη, κυρίως εξαιτίας του πλήθους των αποικιών που είχαν ιδρυθεί από τους Έλληνες στις ακτές της Μεσογείου, ενώ έφτασε να είναι η γλώσσα του εμπορίου ακόμα και μέχρι και τα τέλη της Αλεξανδρινής περιόδου. Κατόπιν έγινε η επίσημη γλώσσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και εξελίχθηκε στα Μεσαιωνικά Ελληνικά. Η ελληνική γλώσσα κατέχει υψηλή ιστορική θέση στην πορεία του Δυτικού κόσμου. Στη σύγχρονη μορφή της, τα ελληνικά είναι η επίσημη γλώσσα της Ελλάδας και της Κύπρου και μια από τις 24 επίσημες γλώσσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Την ομιλούν, ως μητρική γλώσσα, τουλάχιστον 13,5 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο. Επίσης, εκατομμύρια άτομα γνωρίζουν ελληνικά, είτε την αρχαία μορφή της ή τα νέα ελληνικά. Η ελληνική ομιλείται από μεγάλες κοινότητες απόδημων Ελλήνων στις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά, την Αυστραλία, την Νότια Αφρική, τη Χιλή, την Βραζιλία, την Αργεντινή, τη Ρωσία, την Ουκρανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ιστορικά υπήρχαν σημαντικές ελληνόφωνες κοινότητες στην Ανατολική Μεσόγειο, τη Νότια Ιταλία, την Τουρκία, την Κύπρο, τη Συρία, τον Λίβανο, το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τη Λιβύη, στη περιοχή της Μαύρης Θάλασσας και σε μια μικρότερη έκταση στη δυτική Μεσόγειο εντός και γύρω από τις τότε αποικίες. Στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού χάρτη των περιφερειακών ή μειονοτικών γλωσσών, η ελληνική προστατεύεται και προωθείται επίσημα ως περιφερειακή και μειονοτική γλώσσα στην Αρμενία, την Ουγγαρία, την Ρουμανία και την Ουκρανία. Χιλιάδες είναι οι λέξεις που χρησιμοποιούνται σε όλο το φάσμα των επιστημών - και όχι μόνο - και έχουν ελληνική ρίζα. Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε από τον εκδότη Αριστείδη Κωνσταντινίδη, μόνο η Αγγλική γλώσσα περιέχει περισσότερες από 150.000 ελληνικές λέξεις. Η ελληνική ομιλείται από την 3η χιλιετία π.Χ. Το αρχαιότερο γραπτό κείμενο στα ελληνικά είναι η Γραμμική Β, η οποία χρονολογείται από το 1450 π.Χ., κάνοντας τα ελληνικά την αρχαιότερη ζωντανή γλώσσα του κόσμου...

Ευχαρίστηση ή καταναγκασμός;

Η μόδα θέλει, οι σύγχρονοι γονείς να γράφουν τα παιδιά τους σε αμέτρητες εξωσχολικές δραστηριότητες. Αυτό βέβαια συμβαίνει σε χώρες όπως ο Καναδάς όπου υπάρχει σχετική ευημερία και τα απαιτούμενα χρήματα για τα δαπανηρά μαθήματα μπαλέτου, μουσικής, χόκεϊ, καράτε κ.λπ. Πάραυτα, έχει διαπιστωθεί ότι οι πολλές και διαφορετικές δραστηριότητες συχνά κάνουν τα παιδιά να μη μπορούν να ασχοληθούν σοβαρά με μία απ’ αυτές τις ενασχολήσεις με αποτέλεσμα να μη τους αρέσει τελικά καμία. Βέβαια, η εύκολη λύση του γονέα, ύστερα από μερικά μαθήματα και αφού το παιδί ζοριστεί κάπως, είναι να του διακόψει την κάθε δραστηριότητα επειδή δεν του αρέσει και δεν θέλει να το πιέζει. Το πρόβλημα όμως που δημιουργείται από τέτοιου είδους αντιμετώπιση είναι ότι το παιδί ποτέ δεν μαθαίνει να δουλεύει και να κοπιάζει ώστε να ωφεληθεί από τις αθλητικές, καλλιτεχνικές ή άλλες εμπειρίες που αποκτά. Όμως, με οτιδήποτε και να ασχοληθεί, με εξαίρεση του να καθίσει σ’ ένα δωμάτιο και να παίζει βιντεοπαιχνίδια, χρειάζεται προσπάθεια, κόπος και αποφασιστικότητα. Και εδώ είναι το μεγάλο σφάλμα, το ότι πολλοί γονείς δίνουν στο παιδί να καταλάβει ότι όταν κάτι αρχίζει και δυσκολεύει, η εύκολη λύση είναι να τα παρατάει. Οπωσδήποτε όλα τα παιδιά δεν είναι ίδια. Άλλα είναι δραστήρια από τη φύση τους και άλλα όχι. Άλλα προτιμούν να παίζουν την περισσότερη ώρα μόνα τους και άλλα επιδιώκουν τα ομαδικά παιχνίδια. Άλλα έχουν μία έκδηλη καλλιτεχνική κλίση και άλλα είναι «γεννημένοι» αθλητές. Άλλα πάλι, δεν έχουν ακόμα ανακαλύψει τι τους αρέσει πραγματικά. Η άλλη άποψη είναι, γιατί σώνει και καλά πρέπει όλα τα παιδιά να μπουν σε μία ομάδα (αθλητική, μουσική, χορευτική) αν δεν το ζητήσουν από μόνα τους; Ποιος ο λόγος να βιαστούν οι γονείς να γράψουν το παιδί τους κάπου που στην ουσία δεν το εκφράζει; Οι εξωσχολικές δραστηριότητες σίγουρα έχουν πολλά να προσφέρουν στα παιδιά. Κοινωνικοποίηση, ομαδικότητα, νέες φιλίες και φυσικά εκτόνωση και έκφραση. Για όλα όμως υπάρχει η κατάλληλη στιγμή. Συχνά ζορίζουμε τα παιδί μας να διαπρέψει κάπου επειδή εμείς δεν είχαμε αυτή την ευκαιρία ή ακόμη επειδή μικροί θέλαμε να μοιάσουμε τα ινδάλματά μας, τον Pelé, την Κάλας, τη Φοντέιν, τον Presley,τον Gretzky κ.α. Πιστεύω ότι καλό θα ήταν οι γονείς προτού βιαστούν ν’ αποφασίσουν για το είδος των δραστηριοτήτων των παιδιών τους, να συμβουλευτούν πρωτίστως τους σχολικούς αρμόδιους επαγγελματικού και ψυχαγωγικού προσανατολισμού για ένα σωστό ξεκίνημα. Στην παροικία μας ευτυχώς, έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα από μία ευρεία γκάμα εξωσχολικών δραστηριοτήτων. Αθλητικές ομάδες, χορευτικά ομίλων, προσκοπισμό και μαθήματα μουσικής και φωνητικής υψηλής ποιότητας, από τους καταξιωμένους καλλιτέχνες της Chroma Musika, Δημήτρη Ηλία και Μαρία Διαμαντή. Με την ευκαιρία αυτή, η στήλη εύχεται καλή επιτυχία στην προσπάθεια όλων των παιδιών που συμμετέχουν στις διάφορες δραστηριότητες. Καλή δύναμη και καλή συνέχεια…

"'Επεσε" το facebook, ο πλανήτης "πάγωσε"...

6 ώρες οδύνη, θλίψη και απελπισία έζησαν δευτεριάτικα τα 4.8 δισεκατομμύρια χρήστες των κοινωνικών δικτύων Facebook, Instagram και WhatsApp, από την απροσδόκητη σιωπή… Για τα υπόλοιπα 3 δισεκατομμύρια των μη χρηστών, εν τω μεταξύ, κάτι έτρεξε στα γύφτικα… Η ζωή συνέχισε να κυλάει με τους κανονικούς ρυθμούς, η Γη περιστράφηκε κανονικά γύρω από τον άξονά της, ο ήλιος έδυσε και ανέτειλε και η ρουτίνα της ημέρας συνεχίστηκε… Αλήθεια, μήπως δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς τα δίκτυα της κυριολεκτικής αποβλάκωσης και παραπληροφόρησης; Μήπως χωρίς αυτά η ζωή μας θα ήταν χειρότερη; Θεωρώ ότι εκτός από τους άμεσα ενδιαφερόμενους, που υποτίθεται ότι βγάζουν χρήματα από αυτή την ιστορία, για εμάς τους παλιομοδίτικους το μπλάκ άουτ ήταν μάλλον ένα ευχάριστο διάλλειμα στη ζωή μας. Ξαναχρησιμοποιήσαμε το τηλέφωνο με τον κλασικό τρόπο, ανοίξαμε την τηλεόραση και το ραδιόφωνο να ενημερωθούμε σωστά και υπεύθυνα από επαγγελματίες δημοσιογράφους, πήραμε στα χέρια μας τα εγκαταλειμμένα βιβλία, διαβάσαμε με ιδιαίτερη προσοχή τα «Ελληνοκαναδικά Νέα» να μάθουμε τι συμβαίνει στη παροικία, να δούμε τις δραστηριότητες των οργανισμών μας και τις διαφημιζόμενες επιχειρήσεις με τα αξιόλογα προϊόντα και υπηρεσίες που μας προσφέρουν. Κακά τα ψέματα, τα κοινωνικά δίκτυα δεν είναι ούτε κοινωνικά, ούτε ενημερωτικά. Δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την ορθόδοξη έννοια της δημοσιογραφίας και της εγκυρότητας. Το κακό παράγινε. Οι εθισμένοι στη χρήση, κυρίως του facebook, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να αναρτούν τον καθημερινό τους βίο και μέσα από την οθόνη των αχώριστων κινητών να δείχνουν ανά πάσα στιγμή που βρίσκονται, τι κάνουν, πως και που διασκεδάζουν, τι τρώνε, τι φοράνε… Μια ενοχλητική ομάδα συγκεκριμένων ατόμων αναρτά συστηματικά, με σχολαστική συνέπεια και με κάθε τρόπο το πόσο καλοζωιστές είναι εν συγκρίσει με όλους εμάς τους… δευτεροκλασάτους. Κάθε μορφή επικοινωνίας μετατρέπεται στα χέρια τους σ’ έναν επίγειο παράδεισο, ο οποίος γίνεται ένας μόνιμος πονοκέφαλος για τους ανυποψίαστους χρήστες - φίλους που πέφτουν διαρκώς πάνω σε βίντεο, φωτογραφίες σέλφις, γλυκανάλατα ποιήματα με προσωπικές αφιερώσεις και άλλα τέτοια γλαφυρά μηνύματα λατρείας μεταξύ «φίλων»… Διάβασα πρόσφατα μια έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Personality and Individual Differences», η οποία συμπεραίνει πως ίσως τελικά να πρέπει να συμπονούμε αυτά τα άτομα παρά να εκνευριζόμαστε μαζί τους. Το αποτέλεσμα έδειξε πως κάποια συγκεκριμένα στάτους στο facebook συσχετίζονται με διαφορετικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των χρηστών. Σύμφωνα με το πόρισμα, όσοι ανεβάζουν συχνότερα ενημερώσεις για την ιδιωτική τους ζωή, είναι και οι πιο ανασφαλείς. Καλό θα ήταν πάντως, όσοι ασχολούνται συστηματικά με τα κοινωνικά δίκτυα, να προσέχουν τι μοιράζουν με τους υποτιθέμενους «φίλους» τους, καθώς εκτός από το να τους εκνευρίζουν, αποκαλύπτουν πολλά περισσότερα για την πραγματική τους προσωπικότητα από ότι νομίζουν… Εν κατακλείδι, τολμώ να πω, μακάρι να έμεναν «πεσμένα», να ξαναγυρίσουμε επιτέλους στη φυσιολογική μας ζωή…

Παγκόσμια Ημέρα Ηλικιωμένων

Κάθε χρόνο την 1η Οκτωβρίου γιορτάζεται η «Παγκόσμια Ημέρα των Ηλικιωμένων», γνωστή και ως «Παγκόσμια Ημέρα για την Τρίτη Ηλικία». Υιοθετήθηκε από την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το1990 για να αποτίσει τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους ηλικιωμένους αλλά και να επισημάνει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Το θέμα της φετινής Ημέρας: «Ψηφιακό κεφάλαιο για όλες τις ηλικίες». Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για τους ηλικιωμένους, κατά την απογραφή του 2017 ζούσαν σε όλο τον πλανήτη 962 εκατομμύρια άνθρωποι ηλικίας άνω των 60 ετών. Υπολογίζεται ότι μέχρι το 2025 ο αριθμός αυτός θα έχει φτάσει το 1,2 δισεκατομμύρια ενώ το 2050 θα έχει ξεπεράσει τα 2 δισεκατομμύρια. Στον Καναδά, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, 6.835.866 κάτοικοι είναι άνω των 65 ετών, δηλαδή ένας στους έξι. Από αυτούς 1.787.820 ζουν στο Κεμπέκ και 2.374.210 στο Οντάριο. Αναμένεται πως το 2050 οι ηλικιωμένοι θα φθάσουν τα 10 εκατομμύρια, δηλαδή το 25% του συνολικού πληθυσμού. H Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, είναι η πιο γερασμένη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς για κάθε τρία άτομα σε παραγωγική ηλικία το 2017 αντιστοιχούσε ένας ηλικιωμένος άνω των 65 ετών, γεγονός που φέρνει τη χώρα σε μία από τις πλέον δυσχερείς θέσεις. Ο ελληνικός πληθυσμός γερνάει με κίνδυνο να εκτινάξει τη συνταξιοδοτική δαπάνη εκτός στόχου παρά τις δραματικές περικοπές των συντάξεων. Η «Παγκόσμια Ημέρα των Ηλικιωμένων» έχει στόχο να αναγνωριστεί η συμβολή των ανθρώπων αυτών στην κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη και τούτο διότι στη σύγχρονη εποχή οι ηλικιωμένοι παίζουν έναν ολοένα σημαντικότερο ρόλο, μέσω του εθελοντικού έργου τους, της μετάδοσης των εμπειριών και των γνώσεών τους, της βοήθειας που προσφέρουν στα παιδιά τους, αλλά και της αυξανόμενης συμμετοχής τους στην αγορά εργασίας. Μελέτες έχουν δείξει ότι ο μέσος χρόνος σε λεπτά που διαθέτουν οι ηλικιωμένοι για να προσφέρουν εθελοντική εργασία, κυμαίνεται από 200 έως 300 την ημέρα. Βέβαια, αυτού του είδους η συμβολή στη σύγχρονη κοινωνία μπορεί να εξασφαλισθεί μόνον εάν οι ηλικιωμένοι διατηρούν ένα ικανοποιητικό επίπεδο υγείας και μια καλή ποιότητα ζωής. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι όλοι οι ηλικιωμένοι αξίζουν την προσοχή μας κι’ ένα καλύτερο επίπεδο διαβίωσης. Ας μη ξεχνάμε να τους δείχνουμε σεβασμό. Ας τους αναγνωρίσουμε τον σημαντικό τους ρόλο στην κοινωνία. Ας περνάμε λίγο παραπάνω χρόνο μαζί τους. Ας ζητήσουμε τη γνώμη τους, κάτι παραπάνω ξέρουν. Ας τους προσέξουμε πιο σχολαστικά. Ας μην τους αποκόβουμε. Ας τους αφήσουμε να είναι ενεργό μέρος της ζωής μας. Στο Κεμπέκ, η ποιότητα ζωής των ηλικιωμένων συμπατριωτών μας έχει βελτιωθεί σημαντικά τα τελευταία 37 χρόνια, αφότου ιδρύθηκε ο Οργανισμός Τρίτης Ηλικίας «Η Φιλία» με διευθύντρια την ακούραστη εθελόντρια κυρία Ιωάννα Τσουμπλέκα, της οποίας οι πολύτιμες υπηρεσίες έχουν αναγνωριστεί επίσημα και τιμητικά από το κράτος και την οργανωμένη παροικία μας.