Halloween - Φαντάσματα, καραμέλες και...παρθένοι Δρυίδες

Κάθε χρόνο, γινόμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Μόλις ο Οκτώβριος φτάσει στο τελευταίο του κεφάλαιο, ξεσπάει ο... αποκαλυπτικός πόλεμος. Από τη μια, παιδιά ντυμένα αστροναύτες, πεταλούδες και φαντάσματα ετοιμάζονται να ξεχυθούν στους δρόμους φωνάζοντας το περίφημο «Trick or treat» και από την άλλη, σοβαροφανείς πολίτες αρπάζουν τα πληκτρολόγιά τους για να συντάξουν επιστολές - φωτιά, προειδοποιώντας για δαιμονικές κατοχές, παγανιστικές θυσίες και... ανθρώπινο λίπος σε κολοκύθες! Σύμφωνα με τους σύγχρονους «ιστορικούς του τρόμου», το Halloween είναι απευθείας κληρονομιά των Δρυιδών, εκείνων δηλαδή των μυστηριωδών ιερέων της αρχαίας Κελτικής. Σύντομη έρευνα που έκανα στο Βικιπαίδεια, έδειξε ότι οι Δρυίδες περιφέρονταν από πόρτα σε πόρτα ζητώντας... παρθένες για θυσία. Αν συμμορφωνόσουν σου άφηναν ένα jack-o'-lantern με κερί που τροφοδοτούνταν από ανθρώπινο λίπος. Αν αρνιόσουν, σε κατάκαιγε το πυρ της κολάσεως… Η πραγματικότητα πάντως είναι πολύ πιο πεζή. Δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα για τους Δρυίδες και τις πρακτικές τους, παρά μόνο από τις μαρτυρίες των Ρωμαίων. Ας υποθέσουμε, για χάρη της συζήτησης, ότι το Halloween όντως έχει παγανιστικές ρίζες. Και λοιπόν; Ο Χριστιανισμός γενικότερα δεν έχει «δανειστεί» ένα σωρό στοιχεία από παγανιστικούς πολιτισμούς; Ο Παρθενώνας π.χ., το κορυφαίο μνημείο προς τιμήν της Αθηνάς της Παρθένου Πολεμίστριας, μετατράπηκε σε εκκλησία αφιερωμένη στην Παναγία. Το συμπέρασμα; Δεν μπορείς να κρίνεις ένα έθιμο από την προέλευσή του. Ας είμαστε ειλικρινείς: το σύγχρονο Halloween δεν έχει καμία απολύτως σχέση με θυσίες παρθένων ή μαύρη μαγεία. Το Halloween είναι μια ευκαιρία για τα παιδιά να ντυθούν με αστείες στολές, να περιπατήσουν και να φάνε άφθονα γλυκά, χωρίς περιοριστικά μέτρα… Και ας το πούμε ξεκάθαρα: Κανείς δεν ξεγελάστηκε ποτέ από τον διάβολο επειδή ντύθηκε βαμπίρ για το Halloween ή επειδή μοίρασε γλυκόριζα στη γειτονιά... Οι σύγχρονες ζωές μας έχουν πολύ πιο επικίνδυνα μονοπάτια για τον δαιμονικό πειρασμό: τη ζηλοφθονία το μίσος, τον υλισμό, τη λαιμαργία, την άγνοια. Αυτά είναι τα πραγματικά πνευματικά μας προβλήματα, όχι ένα παιδί με στολή σκελετού που ζητάει λίγες καραμέλες... Αν πιστεύεις σε έναν Θεό, αν τον εμπιστεύεσαι, τότε αποδέξου την προστασία του και μη ζεις με φόβο για δαιμονικά φαντάσματα που κρύβονται πίσω από την κολοκύθα. Η πίστη δεν είναι φόβος, είναι ελευθερία. Προσωπικά, δεν βλέπω κανένα πρόβλημα με τους Χριστιανούς να διασκεδάζουν σε πάρτι με κοστούμια. Εξάλλου, ο Θεός μας έδωσε τη χαρά, γιατί να τη φοβόμαστε; Απόψε, όταν χτυπήσει το κουδούνι και ακούσετε το «Trick or treat», χαλαρώστε. Δώστε μια καραμέλα. Χαμογελάστε στο παιδάκι με τη στολή του δεινόσαυρου. Και θυμηθείτε: ο πραγματικός εχθρός δεν είναι το Halloween, είναι η έλλειψη χιούμορ και η υπερβολική σοβαροφάνεια. Καλό Halloween! Και αν δεν σας αρέσει, πάντα μπορείτε να κλείσετε τα φώτα και να προσποιηθείτε ότι δεν είστε σπίτι. Αλλά, ποιος θέλει να χάσει την ευκαιρία για λίγη αθώα διασκέδαση…

Απο το ΟΧΙ του 1940 στο ΝΑΙ του 2025 - Η Ελλάδα στη σκιά του παρελθόντος της...

Ογδόντα πέντε χρόνια μετά την ηρωική αντίσταση, η Ελλάδα φαίνεται να έχει χάσει τη βούληση να υπερασπιστεί την ιστορία και την εδαφική της ακεραιότητα. «Η ιστορία διδάσκει», επαναλαμβάνουμε συχνά, όμως οκτώμισι δεκαετίες αργότερα, μετά το ηρωικό ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940, αυτή η φράση αποκτά μια πικρή ειρωνεία. Η Ελλάδα, που έδωσε αμέτρητες μάχες για την ελευθερία της, από την Επανάσταση του 1821 κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μέχρι τον Αγώνα ενάντια στον Άξονα, την Αντίσταση κατά της γερμανικής κατοχής και τον τραγικό εμφύλιο, φαίνεται σήμερα να έχει ξεχάσει τα διδάγματα του παρελθόντος της. Οι Αγώνες για την Ελευθερία συνεχίστηκαν με διαφορετικές μορφές: στη διατήρηση της δημοκρατίας, στην προάσπιση των πολιτικών ελευθεριών, στην αντίσταση απέναντι σε κάθε μορφή καταπίεσης... Κάθε γενιά Ελλήνων κληρονόμησε την ευθύνη να φυλάξει αυτό που οι προηγούμενες γενιές κατέκτησαν με αίμα. Σήμερα, αυτή η κληρονομιά φαίνεται να διαλύεται στα χέρια μιας πολιτικής ηγεσίας που, αντί να διαφυλάξει την ελευθερία και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, επιλέγει την υποχώρηση και τον συμβιβασμό. Η Συμφωνία των Πρεσπών, είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της νέας πραγματικότητας. Η απόφαση να επιτραπεί στο κρατίδιο των Σκοπίων να χρησιμοποιεί το όνομα «Μακεδονία», έστω και με τον προσδιορισμό «Βόρεια», αποτελεί άνευ όρων παράδοση ιστορίας, ονόματος και πολιτισμού. Το ζήτημα της Μακεδονίας δεν είναι μεμονωμένο. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει σήμερα ένα πολυεπίπεδο πλέγμα προκλήσεων: Στο Αιγαίο, η Τουρκία συνεχίζει να προβάλλει τη θεωρία της «Γαλάζιας Πατρίδας», αμφισβητώντας την ελληνική κυριαρχία σε νησιά και θαλάσσιες ζώνες. Οι προκλήσεις έχουν γίνει καθημερινό φαινόμενο, ενώ οι τουρκικές διεκδικήσεις γίνονται όλο και πιο επιθετικές. Στη Θράκη, με την αύξηση της μουσουλμανικής μειονότητας, παρατηρείται μια σταδιακή δημογραφική μεταβολή που ανησυχεί πολλούς αναλυτές. Η Κύπρος παραμένει διχοτομημένη από το 1974, με το βόρειο τμήμα του νησιού υπό τουρκική κατοχή. Η Βόρεια Ήπειρος, με τον σημαντικό ελληνικό πληθυσμό της ανήκει στην Αλβανία, με τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας να αποτελούν συχνά αντικείμενο διεθνούς ανησυχίας. Παράλληλα, η Ελλάδα δέχεται αδιάκοπα κύματα λαθρομεταναστών και προσφύγων, που οδηγούν σε ραγδαίες δημογραφικές αλλαγές σε ολόκληρη την χώρα. Ίσως το πιο ανησυχητικό φαινόμενο είναι η μαζική έξοδος νέων, μορφωμένων και ταλαντούχων Ελλήνων, προς το εξωτερικό. Η οικονομική κρίση και η έλλειψη προοπτικών έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε εξαγωγέα ανθρώπινου δυναμικού. Το κεντρικό ερώτημα που προκύπτει είναι: Γιατί η Ελλάδα, με τέτοια ιστορία αντίστασης και αγώνα, φαίνεται σήμερα να έχει χάσει τη βούληση να υπερασπιστεί τον εαυτό της; Η οικονομική εξάντληση, η εξάρτηση από διεθνείς θεσμούς, η πολιτική διαίρεση, η απώλεια εθνικής αυτοπεποίθησης και η κυριαρχία μιας λογικής «ήρεμων νερών», που προτιμά την αποφυγή της σύγκρουσης από την υπεράσπιση των δικαιωμάτων, θεωρώ ότι είναι μερικές από τις πολλαπλές και σύνθετες απαντήσεις...

'Οταν η παρενόχληση δεν έχει φύλο

Η ετήσια έκθεση της Επιθεώρησης Εργασιακών Σχέσεων για το 2024, που αφορά την παρενόχληση, αποκαλύπτει ανησυχητικά στοιχεία για την κατάσταση στους εργασιακούς χώρους. Αυτό που καθιστά την έκθεση ιδιαίτερα σημαντική είναι ότι αναδεικνύει μια πραγματικότητα που συχνά παραμένει στη σκιά: η παρενόχληση δεν αφορά αποκλειστικά το γυναικείο φύλο. Ενώ οι γυναίκες παραμένουν εξαιρετικά ευάλωτες στον εργασιακό χώρο, η έκθεση καταδεικνύει ότι ούτε οι άνδρες είναι απαλλαγμένοι από τέτοιες συμπεριφορές. Εκτενής παγκόσμια έρευνα της Μονάδας των Ηνωμένων Εθνών για την ισότητα των φύλων, αποκαλύπτει μια σημαντική πτυχή του προβλήματος που συχνά παραβλέπεται: οι άνδρες αποτελούν το 17% των θυμάτων σεξουαλικής παρενόχλησης παγκοσμίως. Αυτό σημαίνει ότι ένας στους επτά ανθρώπους που υποφέρουν από αυτή την ψυχική ταλαιπωρία είναι άνδρας, είτε από γυναίκες είτε από άλλους άνδρες. Αυτό το στατιστικό στοιχείο είναι κρίσιμο για την κατανόηση του φαινομένου στο σύνολό του. Δεν μειώνει τη σοβαρότητα της παρενόχλησης που υφίστανται οι γυναίκες, αλλά υπογραμμίζει ότι η κακοποίηση και η παρενόχληση δεν γνωρίζουν όρια φύλου. Ένα από τα πιο ανησυχητικά στοιχεία που προκύπτουν από τη μελέτη του φαινομένου είναι ότι οι άνδρες που παρενοχλούνται, στη μεγάλη πλειοψηφία τους δεν το αναφέρουν ποτέ. Αυτή η σιωπή οφείλεται σε πολλαπλούς παράγοντες: Οι κοινωνικές προσδοκίες για την ανδρική συμπεριφορά δημιουργούν εμπόδια στην αναφορά περιστατικών. Οι άνδρες φοβούνται ότι δεν θα πιστευτούν ή ότι θα θεωρηθούν «αδύναμοι». Τα συστήματα αναφοράς συχνά δεν είναι σχεδιασμένα για να υποστηρίξουν ανδρικά θύματα. Αυτή η αδράνεια των θυμάτων διαιωνίζει το φαινόμενο και δημιουργεί μια παραμορφωμένη εικόνα της πραγματικότητας. Και εδώ προκύπτει το κρίσιμο ερώτημα: η ισότητα και τα δικαιώματα των δύο φύλων εφαρμόζονται με τον ίδιο τρόπο για όλους; Η παρατήρηση ότι αυτά ισχύουν κυρίως για το ένα φύλο, το άλλοτε «ασθενές», αντικατοπτρίζει μια πραγματικότητα που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής. Η αληθινή ισότητα δεν σημαίνει αντιστροφή των ρόλων, αλλά δημιουργία ενός περιβάλλοντος όπου όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξαρτήτως φύλου, μπορούν να αισθάνονται ασφαλείς και να έχουν ίσες ευκαιρίες προστασίας και δικαιοσύνης. Για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της παρενόχλησης στον εργασιακό χώρο, σύμφωνα με την έρευνα των Ηνωμένων Εθνών, απαιτείται: Κατανόηση ότι η παρενόχληση επηρεάζει όλα τα φύλα, χωρίς να υποτιμάται η ιδιαίτερη ευπάθεια των γυναικών. Δημιουργία διαδικασιών και μηχανισμών που προστατεύουν όλους τους εργαζόμενους. Προγράμματα που εστιάζουν στον αμοιβαίο σεβασμό και την κατανόηση των διαφορετικών μορφών παρενόχλησης. Προώθηση μιας κουλτούρας που αναγνωρίζει ότι η παρενόχληση είναι πάντα απαράδεκτη, ανεξαρτήτως του φύλου του θύτη ή του θύματος. Η ανάλυση των στοιχείων καταδεικνύει την ανάγκη για μια πιο ισορροπημένη και συμπεριληπτική προσέγγιση στο ζήτημα της εργασιακής παρενόχλησης. Η πραγματική πρόκληση είναι να αναπτυχθούν συστήματα και νοοτροπίες που προστατεύουν όλα τα θύματα, ανεξαρτήτως φύλου, και να δημιουργηθεί ένας εργασιακός χώρος όπου ο σεβασμός και η αξιοπρέπεια αποτελούν τη βάση όλων των διαπροσωπικών σχέσεων...

Ηλικιωμένοι στο στόχαστρο - Οι σύγχρονες μέθοδοι απάτης

Οι ηλικιωμένοι στον Καναδά βρίσκονται τον τελευταίο καιρό στο στόχαστρο εκλεπτυσμένων απατεώνων που χρησιμοποιούν ολοένα και πιο παραπλανητικές μεθόδους για να τους εξαπατήσουν. Σύμφωνα με στοιχεία της αστυνομίας, οι εγκληματίες εκμεταλλεύονται την εμπιστοσύνη, τη μοναξιά και την έλλειψη εξοικείωσης με την τεχνολογία των πολιτών της τρίτης ηλικίας, δημιουργώντας συχνά μια ψευδή αίσθηση επείγοντος. Μία από τις πιο ανησυχητικές εξελίξεις είναι η χρήση τεχνητής νοημοσύνης για την κλωνοποίηση φωνών. Στις λεγόμενες «απάτες παππούδων», οι εγκληματίες τηλεφωνούν σε ηλικιωμένους προσποιούμενοι ότι είναι εγγόνια τους σε κίνδυνο. Χρησιμοποιώντας AI, μπορούν να αναπαράγουν με ακρίβεια τη φωνή ενός αγαπημένου προσώπου, κάνοντας την απάτη εξαιρετικά πειστική. «είμαι στη φυλακή», «είχα ατύχημα», «έχω αποκλειστεί σε ξένη χώρα», αυτές είναι οι συνήθεις δικαιολογίες που χρησιμοποιούν οι απατεώνες για να ζητήσουν επείγουσα οικονομική βοήθεια. Εξ ίσου διαδεδομένες είναι οι απάτες όπου εγκληματίες παρουσιάζονται ως αξιωματούχοι από υπηρεσίες όπως η Εσωτερική Υπηρεσία Εσόδων ή η Διοίκηση Κοινωνικής Ασφάλισης. Απειλούν τα θύματα με σύλληψη, δίωξη ή απώλεια παροχών εάν δεν πραγματοποιηθεί άμεση πληρωμή. Στον τομέα της τεχνολογίας, οι απάτες τεχνικής υποστήριξης παραμένουν δημοφιλείς. Αναδυόμενα μηνύματα ή τηλεφωνικές κλήσεις ισχυρίζονται ότι ο υπολογιστής έχει ιό, με τους απατεώνες να ζητούν απομακρυσμένη πρόσβαση και πληρωμή για τη «διόρθωση» ανύπαρκτων προβλημάτων. Οι ερωτικές απάτες αποτελούν ένα ιδιαίτερα επώδυνο είδος εξαπάτησης. Χρησιμοποιώντας ψεύτικα προφίλ σε ιστότοπους γνωριμιών, οι απατεώνες χτίζουν στοργικές διαδικτυακές σχέσεις με μοναχικούς ηλικιωμένους. Αφού κερδίσουν την εμπιστοσύνη τους, δημιουργούν κατασκευασμένες «έκτακτες ανάγκες» για να ζητήσουν χρήματα. Παράλληλα, οι απάτες φιλανθρωπίας εκμεταλλεύονται την καλή θέληση των ηλικιωμένων, επικαλούμενοι δήθεν εράνους ή τον Ερυθρό Σταυρό, με τους εγκληματίες να παρουσιάζονται ως εκπρόσωποι νόμιμων φιλανθρωπικών ιδρυμάτων. Στον τομέα των οικονομικών, οι απάτες λαχειοφόρων αγορών παραμένουν διαδεδομένες. Οι ηλικιωμένοι ενημερώνονται ότι έχουν κερδίσει μεγάλα ποσά, αλλά για να τα «διεκδικήσουν» πρέπει να πληρώσουν τέλη μέσω δωροκαρτών ή τραπεζικών εμβασμάτων. Οι επενδυτικές απάτες, συμπεριλαμβανομένων αυτών που αφορούν κρυπτονομίσματα, προσφέρουν ψεύτικες ευκαιρίες με υπόσχεση υψηλών αποδόσεων, ενώ η κλασική απάτη «εύρεση αντικειμένων» εξακολουθεί να παγιδεύει θύματα με την υπόσχεση «μοιράσματος» χρημάτων. Στον ψηφιακό χώρο, το phishing μέσω email ή SMS κατευθύνει τους ηλικιωμένους σε ψεύτικους ιστότοπους για να «επαληθεύσουν» προσωπικά στοιχεία, ενώ κακόβουλοι ιστότοποι ηλεκτρονικών αγορών χρησιμοποιούν εικόνες που δημιουργούνται από AI για να φαίνονται αυθεντικοί. Στον φυσικό κόσμο, οι απάτες δήθεν επισκευών σπιτιών και οι πωλήσεις από πόρτα σε πόρτα εξακολουθούν να αποτελούν σημαντική απειλή. Απατεώνες εμφανίζονται στις πόρτες των ηλικιωμένων ισχυριζόμενοι ότι χρειάζονται άμεσες επισκευές, χρεώνοντας εκ των προτέρων για εργασίες που δεν ολοκληρώνουν ποτέ. Οι αρχές συνιστούν στους ηλικιωμένους και τις οικογένειές τους να παραμένουν σε επαγρύπνηση και να μην βιάζονται να λάβουν αποφάσεις υπό πίεση. Η ενημέρωση και η εκπαίδευση αποτελούν τα καλύτερα όπλα κατά αυτών των απατών που στοχεύουν τους πιο ευάλωτους πολίτες της κοινωνίας...