Γάμος ομοφυλόφιλων - Αμφιλογίες, προβληματισμοί και επιπτώσεις

Όταν ο γάμος των ομοφυλόφιλων ζευγαριών έγινε νόμιμος στον Καναδά το 2005, ο Καναδάς κατέστη το πρώτο κράτος εκτός Ευρώπης που νομιμοποίησε επίσημα τον θεσμό στην ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα σε εθνικό επίπεδο. Η νέα αυτή πραγματικότητα, που αγγίζει όλες τις πτυχές της οικογενειακής ζωής, συνεχίζει να επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι εκλαμβάνουν σήμερα την καναδική οικογένεια. Επιτρέποντας τις ενώσεις προσώπων του ιδίου φύλου, η σύμβαση γέννησε νέες προσδοκίες και μία νέα μορφή οικογένειας στα μάτια του κοινού, ενώ ταυτόχρονα προβλημάτισε πλείστους καναδούς που πίστευαν στο κλασσικό μοντέλο της πυρηνικής οικογένειας. Η αλλαγή αυτή δημιούργησε αβεβαιότητα ως το πώς θα μοιάζει στο εξής η καναδική οικογένεια. Πρέπει δύο ομοφυλόφιλοι άντρες να υιοθετούν παιδιά; Πρέπει δύο λεσβίες να έχουν βιολογικά παιδιά; Πρέπει ένας ομοφυλόφιλος άνδρας και ο σύντροφος του να έχουν την ίδια προτεραιότητα στην διαδικασία υιοθεσίας ή η κυβέρνηση οφείλει να επικεντρωθεί στο να δώσει πρωτίστως παιδιά σε ετερόφυλα ζευγάρια, που υποστηρίζουν το μοντέλο της πυρηνικής οικογένειας; Τα ερωτήματα αυτά προέκυψαν από τη διαδικασία καθιέρωσης νόμιμων ενώσεων ατόμων του ιδίου φύλου. Το αποτέλεσμα όλης αυτής της αμφισβήτησης είναι ακόμη άλυτο μέχρι σήμερα. Πολλά ζευγάρια της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας παραμένουν διστακτικά όσον αφορά την δημιουργία οικογένειας. Η υιοθεσία σε καμία περίπτωση δεν είναι μία εύκολη διαδικασία, τόσο για τα ετερόφυλα όσο και για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Η τελευταία κατηγορία μάλιστα αντιμετωπίζει μεγαλύτερα εμπόδια στη διαδικασία της υιοθεσίας. Η πρώτη νόμιμη υιοθεσία από ομοφυλόφιλα ζευγάρια στον Καναδά έγινε στην Βρετανική Κολομβία το 1996 και η τελευταία στο Νιούναβικ του Κεμπέκ το 2011. Έκτοτε, εξακολουθούν να υφίστανται πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας στον Καναδά, στην προσπάθειά τους να υιοθετήσουν παιδιά και να δημιουργήσουν οικογένεια. Τα ζητήματα αυτά - μεταξύ άλλων - περιλαμβάνουν τις διακρίσεις, την έλλειψη κατανόησης του κοινού και τη νομική προσέγγιση. Όλα αυτά συμβάλλουν σε μία απροκάλυπτη ομοφυλοφοβία, η οποία είναι άκρως διαδεδομένη στην καναδική κοινωνία. Όταν ένα ομοφυλόφιλο άτομο υποβάλλει αίτηση για υιοθεσία, βάση της καναδικής νομοθεσίας είναι ουσιαστικά απαλλαγμένο από κάθε είδους απόρριψη και αποδοκιμασία. Ωστόσο, η νομιμότητα που εφαρμόστηκε για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια, να θεωρούνται ίσα στα μάτια του καναδικού νόμου, δεν προστατεύει τους ΛΟΑΤΚΙ από διακρίσεις στην δημόσια ζωή, κάτι που καθιστά τη διεθνή υιοθεσία σχεδόν αδύνατη. Στον Καναδά, εξ άλλου, ο νόμος για την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή (AHRC) επιτρέπει μόνο την «αλτρουιστική», όπως χαρακτηρίζεται, παρένθετη μητρότητα. Εξαίρεση αποτελεί το Κεμπέκ, όπου ειδικός νόμος καθιστά όλες τις συμβάσεις παρένθετης μητρότητας παράνομες. Αξίζει να σημειωθεί ότι τουλάχιστον 38 χώρες στον κόσμο, κυρίως στην Ευρώπη και την Αμερική, έχουν θεσπίσει νόμους που επιτρέπουν στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια να παντρεύονται και να τεκνοθετούν. Στην Ελλάδα, η ψήφιση του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομοφυλόφιλων ζευγαριών, έγινε πριν μερικές ημέρες με διευρυμένη πλειοψηφία.