Στραμμένα στην Ελλάδα είναι τα βλέμματα του κόσμου με αφορμή τις τελευταίες πολιτικο-οικονομικές εξελίξεις, ενώ "σύμμαχοι" και εχθροί πασχίζουν απελπισμένα να κατανοήσουν τη σκέψη και τον "περίεργο" τρόπο λειτουργίας μας... Αλήθεια, ποιοί πραγματικά είμαστε εμείς οι Έλληνες; Κατά μία έννοια βέβαια Έλληνας είναι αυτός που έχει ελληνικά γονίδια, δηλαδή ανήκει στην ελληνική φυλή, έχει ελληνική συνείδηση ή και ελληνική ιθαγένεια. Προσωπικά θεωρώ γελοία και φαιδρά εκείνα τα "Έλληνας είναι όποιος σκέφτεται και αντιδρά σαν Έλληνας". Στην αρχαιότητα Έλληνες ήταν οι Αθηναίοι Έλληνες ήταν και οι Σπαρτιάτες. Στην κατοχή Έλληνες ήταν οι αντάρτες Έλληνες ήταν και οι χίτες. Έλληνες πάντως γεννηθήκαμε κατά τύχη, όπως και οι υπόλοιποι λαοί. Μεγαλώσαμε σ' αυτό το πολιτισμικό περιβάλλον και εξελιχθήκαμε μαζί του όπως συμβαίνει στο κάθε ανθρώπινο ομαδικό περιβάλλον. Δεν είμαστε Έλληνες από το DNA αλλά από την κοινωνία. Κατ' αυτή την έννοια λοιπόν είμαστε όλοι Έλληνες διότι - συν τοις άλλοις - τυγχάνει να είμαστε και άκρως αντιφατικοί! Θέλουμε δηλαδή να έχουμε την τελευταία λέξη, διαλέγουμε τον εύκολο δρόμο, καμαρώνουμε για τις γνωριμίες και τις εμπειρίες μας, "τσαντιζόμαστε" με τις γνωριμίες και τις εμπειρίες των άλλων, αγανακτούμε με αυτούς που μας τη "σπάνε", εθελοτυφλούμε στα λάθη των κολλητών μας αλλά ορμάμε να βγάλουμε το μάτι όποιου δεν γουστάρουμε! Στρογγυλοκαθόμαστε στο λεωφορείο αγνοώντας τους γέροντες και τις εγκυμονούσες... Πετάμε στην άμμο τα αναμμένα αποτσίγαρα για να τα πατήσει ο επόμενος... Δίνουμε δυναμικό παρών στα συλλαλητήρια του ΟΧΙ για να ψηφίσουμε την επόμενη ΝΑΙ μόλις θιγούν τα συμφέροντά μας...Ταυτόχρονα όμως ανήκουμε και στο άλλο "είδος" του Έλληνα, που δυστυχώς όμως τείνει να εκλείψει. Του γνήσιου πατριώτη Έλληνα που είναι η πατρίδα, είναι τα χώματα ποτισμένα από νερά κρυστάλλινα που γενναιόδωρα η Οίτη, η Όθρυ και ο Όλυμπος χαρίζουν στους καταπράσινους κάμπους...Του άξιου απόγονου Έλληνα που οι αιώνες ''χάραξαν'' στο αίμα του το φως το Αττικό, τους μύθους για θεούς αρχαίους...Του ονειροπόλου Έλληνα που το βράδυ όταν κοιμάται εικόνες από την Αγιά Σοφιά του έρχονται στο μυαλό και ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς του μιλάει ψιθυριστά στο αφτί, λέγοντάς του ''σώπασε κυρά-Δεσποινα και μην πολυδακρύζεις, πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά μας θα ναι"...Του γενναίου Έλληνα που θυσιάζει τη ζωή του για τις αξίες και τα ιδανικά της φυλής...Του αυθόρμητου Έλληνα που λέει ΟΧΙ δίχως να αναλογιστεί τις συνέπειες των αποφάσεων του...Του πεισματάρη, αποφασιστικού και δυναμικού Έλληνα που βρίσκει πάντα τον τρόπο να επιβιώνει κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες και τις πλέον κρίσιμες καταστάσεις...
Σας εύχομαι να περάσετε ένα ξεκούραστο και αξέχαστο καλοκαίρι. Καλή αντάμωση τον Αύγουστο.
No comments:
Post a Comment