Εσείς τι λέτε;

Δεν ελπίζω τίποτα
Δεν φοβούμαι τίποτα
Είμαι λεύτερος...   
Νίκος Καζαντζάκης

Ανέκαθεν ο άνθρωπος όταν βίωνε κάποια κρίση αναζητούσε ανακούφιση, ακόμη και λύσεις, σε άγνωστες υπερδυνάμεις.Η πίστη στο ανθρώπινο είδος υπάρχει από την εποχή των Νεάντερνταλ. Οι μακρινοί αυτοί συγγενείς μας, από τους οποίους πιστεύεται ότι προερχόμαστε, όταν άρχισαν να χρησιμοποιούν περισσότερο το μυαλό τους ένιωσαν την ανάγκη να πιστέψουν σε κάτι.Μελετώντας την ανθρώπινη ιστορία βλέπουμε ότι δεν υπήρξε λαός που να μη πίστευε σε κάποιο σύμβολο-Θεό. Ούτε είναι τυχαίο ότι η εκάστοτε θρησκεία χρησιμοποιήθηκε για να εξηγήσει το άγνωστο και ανεξήγητο για τον άνθρωπο. Υποστηρίζεται δηλαδή ότι επειδή ο άνθρωπος έχει μία έμφυτη πνευματική τάση, απέδωσε όλα τα ανεξήγητα και μυστηριώδη σε υπερφυσικές δυνάμεις.Η ιδέα των Θεών, μπορούμε να πούμε, διαμορφώθηκε λόγω των ανεξήγητων μυστηρίων όπως ο θάνατος, ο φόβος, ο κίνδυνος, κ.α. Η αντίληψη ότι ο άνθρωπος αποτελείται από ψυχή και σώμα είναι πανάρχαια και συνυφασμένη με το φόβο του θανάτου, την επιθυμία του για μια μεταθανάτια ύπαρξη σε έναν καλύτερο κόσμο, με τη θλίψη του για τον χαμό αγαπημένων προσώπων και την επιθυμία του να σμίξει ξανά μαζί τους. Ο κόσμος των πρωτόγονων ήταν γεμάτος από ψυχές, πνεύματα, φαντάσματα, δαίμονες και από πάσης φύσεως αόρατες δυνάμεις. Με λίγα λόγια οι άνθρωποι πίστεψαν, και ακόμη πιστεύουν, ότι τα πάντα στη φύση έγιναν γι' αυτόν. Η φιλοσοφία είναι το πρώτιστο θέμα στον κόσμο. Κι αυτό διότι ασχολείται με τις ιδέες και τις αιτίες, που κατ ουσία κυβερνούν ακόμα και την καθημερινή ζωή μας, έστω κι αν δεν το επισημαίνουμε. Μας δίνει άλλωστε την ευκαιρία να αποκτήσουμε κατανόηση αυτών των μεγάλων ερωτημάτων για τον Θεό, τον άνθρωπο, τη δημιουργία και να ασχοληθούμε με την αυτοεξέταση.Θεωρώ πως ο φόβος και η ελπίδα προτρέπουν τον άνθρωπο να πιστεύει σε κάτι το υπερανθρώπινο και παντοδύναμο. Η ζωή μας είναι γεμάτη με αβεβαιότητες, δυσκολίες,  πολλές φορές δεινά και κατά κανόνα καταλήγει στον θάνατο. Έτσι, πολλοί ωθούμενοι από την αφόρητη αυτή πραγματικότητα δημιουργούν έναν εξωπραγματικό, φανταστικό κόσμο παντοδύναμης οντότητας με αποτέλεσμα η ελπίδα που προέρχεται από την απελπισία και τον φόβο και η θεοποίησή της να τους αποδυναμώνει και δεσμεύει. Άλλοι πάλι, αποδέχονται την γεμάτη αντιξοότητες απρόβλεπτη ζωή ως τη μόνη πραγματικότητα και αντιμετωπίζουν τη ζωή χωρίς φόβους και παράλογες προσδοκίες.Η τάση του ανθρώπου να πιστεύει σε ανώτερες άγνωστες δυνάμεις και το αίσθημα της θρησκευτικής πίστης ανέκαθεν έτυχαν ευρείας εκμετάλλευσης από τα απανταχού θρησκευτικά ιδρύματα.Την πραγματικότητα αυτή την περιγράφει σαφέστατα ο λόγιος Νίκος Καζαντζάκης, την επέτειο γέννησης του οποίου γιορτάζουμε αυτές τις μέρες.     
"Δεν ελπίζω τίποτα. Δεν φοβούμαι τίποτα. Είμαι λεύτερος..."