“Θέλω πίσω την Ελλάδα”, λέει ένα δημοφιλές τραγούδι του Ματθαίου Γιαννούλη, το οποίο αγγίζει κυριολεκτικά την καρδιά.
Ωστόσο, αναρωτιέται κανείς για ποια Ελλάδα μιλάει ο λαϊκός αοιδός; Τη γη του φωτός, τον τόπο των ηρώων προγόνων μας, την Ελλάδα της δόξας και υπερηφάνειας, ή την Ελλάδα του Τσίπρα, του “καλύτερου” πρωθυπουργού της μεταπολίτευσης, κατά τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας και δεξί του “δεκανίκι” Πάνο Καμμένο;
Τι να πει κανείς για τον κατ’ ολίγους “χαρισματικό” και κατά τους πολλούς ενδοτικό “ηγέτη” - με όλη τη σημασία της λέξης - νάρκισσο που ζει με αυταπάτες και με απώτερο στόχο να παραμείνει όσο μπορεί στην εξουσία, για την καρέκλα και τα ευρώπουλα, εννοείται…
Ο Αλέξης Τσίπρας λοιπόν, ο “κομμουνιστής”, το υπάκουο παιδί της δύσης ξαναχτύπησε. Έγινε ο προστάτης άγγελος και η σανίδα σωτηρίας της Αγκελα Μέρκελ , στηρίζοντας στο έπακρο τις θέσεις της “φιλελληνίδας” καγκελαρίου για το προσφυγικό και όχι μόνο. Που σημαίνει πως η Ελλάδα θ’ ανοίξει διάπλατα πλέον τα σύνορά της για να μπάσει όλους τους ανεπιθύμητους, από τους άλλους Ευρωπαίους, πρόσφυγες.
Τη στιγμή μάλιστα που η ταλαίπωρη πατριδούλα ούτε τα ίδια της τα τέκνα δεν είναι σε θέση να ταΐσει…
Όσο για το μισό τόσο εκατομμύριο νέων που έφυγαν από τη χώρα για μια καλύτερη ζωή, ούτε κιχ … Μισό εκατομμύριο επιστήμονες, η αφρόκρεμα, το μέλλον της Ελλάδας, πήραν τον ομματιών τους και ξενιτεύτηκαν από την κατάντια του Συριζανέλ.
Πούλησαν τη Μακεδονία, φόρτωσαν στους Έλληνες την Τρόικα για άλλα 40 χρόνια, ξεπούλησαν την Ελλάδα για έναν αιώνα και τώρα φορτώνουν τον τόπο με λαθρομετανάστες αγνώστου ταυτότητας...
Πρέπει πάντως να παραδεχτούμε ότι ο Αλέξης έχει ένα μοναδικό ταλέντο στο να δουλεύει τους Έλληνες. Αφότου ανέλαβε την εξουσία, πριν τρία χρόνια, επέβαλε τα Capital Controls και έβαλε τροχονόμο στην τσέπη του ταλαιπωρημένου λαού. Και ο ίδιος αυτός λαός έσπευσε να τον ξαναψήφισε δύο μήνες αργότερα… Και τραβάει σήμερα τα πάνδεινα. Δεν υπάρχει Έλληνας πολίτης στην επικράτεια που να λέει ότι τα πράγματα πηγαίνουν καλά.
Συχνά σκέπτομαι. Πόσο διαφέρει η νοοτροπία και ο τρόπος σκέψης μας από τους νεοέλληνες. Και το λέω χωρίς καμία απολύτως πρόθεση να θίξω τον ελληνικό λαό, ο οποίος πάντως φέρει ακέραια την ευθύνη της ψήφου του.
Εμείς εδώ, για τα μάτια του Τζάστιν ρίξαμε, χωρίς σοβαρό λόγο και αφορμή, την κυβέρνηση Χάρπερ και ίσως ρίξουμε και την κυβέρνηση Couillard, έτσι για το γαμώτο της αλλαγής. Σκεφτείτε να υπήρχαν προδοσίες, χρεοκοπίες και σκάνδαλα…
“Αεικίνητος” πάντως ο Έλληνας πρωθυπουργός και όπως δείχνουν τα πράγματα - με δεκανίκια ή χωρίς - θα εξαντλήσει στο φουλ την θητεία του και διόλου απίθανο να επανεκλεγεί και μάλιστα πανηγυρικά...
Τελευταία μάλιστα προσπαθεί να δημιουργήσει ένα κεντρώο κόμμα με εφεδρικούς καρεκλάκηδες βουλευτές για να “σπάσει” την Φώφη και να “κόψει” τον Κυριάκο. Αυτό θα πει μαεστρία…
Ευτυχώς πάντως που οι φιλοσυριζαίοι του Μόντρεαλ τον πήραν χαμπάρι κι’ έκλεισαν εγκαίρως το μαγαζί.
Άραγε, γι αυτό η “λαοπρόβλητη” κυβέρνηση Τσίπρα καθυστερεί την ψήφο των ομογενών;
No comments:
Post a Comment