Εγκλήματα, εν ονόματι του Θεού...

Στη σύγχρονη εποχή της τεχνολογικής επανάστασης που ο κόσμος γύρω μας αλλάζει με ραγδαίους ρυθμούς, στην εποχή της εξερεύνησης του διαστήματος, των μεγάλων επιτευγμάτων και ανακαλύψεων, οι άνθρωποι εξακολουθούν να πιστεύουν σε δεισιδαιμονίες και προλήψεις. Μπορεί να βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα, όμως οι αναχρονιστικές απόψεις και οι εξωπραγματικές πεποιθήσεις παραμένουν εξαπλωμένες ανά τον κόσμο. Σχετική έρευνα αποκαλύπτει ότι τουλάχιστον ένα δισεκατομμύριο ανθρώπων πιστεύουν σήμερα σε υπερφυσικές ιδιότητες, προκαταλήψεις και μωρίες. Στην Ελλάδα το ποσοστό ξεπερνάει το 50%! Δεν είναι τυχαίο το ότι ορισμένοι ηγέτες παρουσιάζουν τους εαυτούς τους ως προφήτες και εντολοδόχοι του Θεού, επικαλούμενοι μάλιστα σύμβολα τύπου «εν τούτω νίκα» για πολεμικές επιδρομές, προσαρτήσεις ξένων εδαφών και γενοκτονίες… Ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους, π.χ. ισχυρίστηκε πως ο Θεός του είπε να εισβάλει στο Ιράκ και να επιτεθεί στον Οσάμα Μπιν Λάντεν, αναθέτοντάς του μάλιστα τη «θεϊκή» αποστολή να φέρει την ειρήνη στη Μέση Ανατολή, να εγγυηθεί την ασφάλεια του Ισραήλ και να δημιουργήσει ένα κράτος για τους Παλαιστινίους. H εισβολή στο Ιράκ ήταν ένας πόλεμος που φραστικά αποδόθηκε στη θρησκεία, τη θρησκευτική συνείδηση όμως ενός και μόνο ανδρός, του Τζορτζ Μπους... Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μόλις πρόσφατα σε προεκλογική του ομιλία είπε το εξής φαιδρό: «Η Κωνσταντινούπολη περιλαμβάνει όλη τη γεωγραφία της καρδιάς μας, εμείς παίρνουμε εντολές από το έθνος και τον Θεό…» Σύγχρονοι εξουσιαστές που επικαλούνται τον Θεό για να δικαιολογήσουν τις επεκτατικές τους βλέψεις, στρατοί που επικαλούμενοι τη βοήθεια του Θεού ξεκινούν εκστρατείες και εξαπολύουν επιδρομές... Γεγονός πάντως είναι ότι σχεδόν όλοι οι πόλεμοι στην ιστορία της ανθρωπότητας, θρησκευτικοί και μη, κρύβουν πίσω τους πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα και εδαφικές διεκδικήσεις. Σύμφωνα με αναφορές ερευνητών του Τμήματος Ειρηνευτικών Μελετών του Πανεπιστημίου Μπράντφορντ, οι ένοπλες συγκρούσεις - όχι σπανίως - αφορούν τη θρησκεία. Συχνά γίνονται στο όνομα μιας ανώτερης δύναμης με τις ρίζες τους να εντοπίζονται σε παράγοντες όπως: οικονομία, πολιτική, φυσικές πηγές, εδαφικά δικαιώματα, εθνικότητα, ταυτότητα. Εάν επιχειρήσει κανείς να ξεχωρίσει τους αυθεντικά θρησκευτικούς πολέμους, αυτούς που συνδέονται κυρίως με θρησκευτικές πεποιθήσεις παρά με πολιτικούς σκοπούς, πρέπει να ανατρέξει αιώνες πίσω: Στην ισλαμική επέκταση τον 7ο αιώνα όταν ο πόλεμος αποτέλεσε καθοριστικό παράγοντα διάδοσης της νέας θρησκείας, στις Σταυροφορίες που ξεκίνησαν τον 11ο αιώνα και αποτέλεσαν μία από τις πλέον αιματηρές περιόδους στην ιστορία του Ευρωπαϊκού Χριστιανισμού, στους πολέμους της περιόδου της μεταρρύθμισης που ξεκίνησαν τον 16ο αιώνα με την εξάπλωση της κυριαρχίας της Χριστιανικής Εκκλησίας στην Ευρώπη κ.α. Αν πάμε πολύ πίσω στην ιστορία, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι συνέδεαν τον πόλεμο με τη θρησκεία και για τον λόγο αυτό έφτιαξαν θεό του πολέμου. Ο Άρης, θεωρείτο θεός του πολέμου και ήταν ίσως ο πιο αντιδημοφιλής Ολύμπιος θεός λόγω της ιδιοσυγκρασίας, της επιθετικότητας και της ακόρεστης δίψας του για πόλεμο...