Εσείς τι λέτε;

Euro(without)vision...

Μπήκαμε πανηγυρικά στην τελική ευθεία...Ο λόγος για τον περιβόητο διαγωνισμό τραγουδιού Eurovision 2015 που ρίχνει    σήμερα την αυλαία του στη Βιέννη της Αυστρίας. Κι' επειδή τυγχάνει να είμαι άνθρωπος της περιέργειας (δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό) πήρα σβάρνα τα συμμετέχοντα τραγούδια στο Youtube για να έχω μια ιδέα πριν καταγράψω τις σκέψεις μου.Στο παρελθόν, για να πω και του στραβού το δίκιο, ενδεχομένως έβγαιναν μέσω Eurovision και κάποια καλά τραγούδια που είχαν πει καταξιωμένες ερμηνεύτριες όπως η Μαρινέλλα, η Ελπίδα, η Μαρίζα Κωχ... Σήμερα το πανηγύρι αυτό - γιατί περί πανηγυριού πλέον πρόκειται - μου δίνει την αίσθηση μιας παρωδίας που εξακολουθεί να προβάλλεται ως ένα σημαντικό γεγονός. Και μια χώρα της τέχνης και του πολιτισμού,  όπως είναι η Ελλάδα, προσπαθεί να κερδίσει εύσημα από την άνευ περιεχομένου "ανοραματικής" Eurovision. Αν είναι δυνατόν... Την Ελλάδα φέτος εκπροσωπεί η κύπρια Μαρία-Ελενα Κυριάκου με το τραγούδι "One Last Breath" (Μια τελευταία ανάσα). Μια χαρά κοπέλα η Μαρία-Ελενα και της εύχομαι ειλικρινά να τα καταφέρει και να κάνει μια αξιοπρεπή καριέρα στον καλλιτεχνικό χώρο. Αναρωτιέμαι όμως, δεν βρέθηκε τέλος πάντων ένας άνθρωπος του χώρου να την καθοδηγήσει στην σωστή επιλογή του τραγουδιού; Γιατί τέτοια ξενομανία, να πασχίζει    απεγνωσμένα να μιμηθεί μεγάλες ντίβες τύπου Barbra Streisand, Whitney Houston, Celine Dion... Δεν είμαι μουσικολόγος, απλά ένας άνθρωπος που λατρεύει το ποιοτικό ελληνικό τραγούδι και πιστεύω ακράδαντα εδώ και χρόνια ότι πρέπει να συμμετέχουμε με ελληνικό στίχο.  Στην Eurovision δίνουμε το παρών την δύσκολη αυτή εποχή της κρίσης και της αβεβαιότητας και θα έπρεπε νομίζω να εκμεταλλευτούμε έστω και τούτη την τηλεοπτική ευκαιρία για να περάσουμε ένα μήνυμα αξιοπρέπειας και αισιοδοξίας στη δύσπιστη προς εμάς Ευρώπη. Ένα μήνυμα με ελληνικό χρώμα και νοηματικό στίχο. Και όχι να στέλνουμε μία μαϊμουδίζουσα αοιδό που να επιβεβαιώνει για άλλη μία φορά για τον ασφαλή βαθμό αφοσίωσης και την ολοκληρωτική μας παράδοση στην ξενόφερτη δυτική κουλτούρα... Παρά ταύτα, το One Last Breath της Μαρίας-Ελενας δεν είναι σε καμία περίπτωση το χειρότερο από ορισμένα άλλα τραγούδια που στείλαμε στο παρελθόν με την Άννα Βίσση, την Κρίστη Στασινοπούλου και την Αφροδίτη Φρίντα. Η επιλογή όμως του συγκεκριμένου - εκτός χρόνου και τόπου - τραγουδιού ήταν ατυχέστατη και για άλλη μία φορά χάσαμε την ευκαιρία να δείξουμε την ταυτότητά και τις αξίες μας στο ευρείας τηλεθέασης ευρωπαϊκό αυτό σόου. Πιθανότατα, όταν θα διαβάζετε το παρών άρθρο να έχουν ήδη αναδειχτεί οι νικητές της Eurovision 2015 και ειλικρινά εύχομαι στην Μαρία-Ελένη Κυριάκου να βρίσκεται ανάμεσα στους διακριθέντες. Διότι πέρα από τις λάθος μουσικές επιλογές της, το ταλέντο της είναι αναμφισβήτητο...

Εσείς τι λέτε;