Εσείς τι λέτε;

Η ανεκτικότητα έχει τα όριά της…
Μπήκαμε αισίως στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα.
Γεγονός είναι ότι από τις αρχές της νέας χιλιετηρίδας ζούμε σε ένα πολυπολιτισμικό, πλουραλιστικό κόσμο που διαρκώς επεκτείνεται με την λεγόμενη παγκοσμιοποίηση.
Η έμφαση στην ελευθερία του ατόμου, στην αυτοδιάθεση, τη σεξουαλική απελευθέρωση    και τη συνεχή μεταβολή στις ηθικές αντιλήψεις, δημιουργούν όλο και περισσότερο την έννοια της ανεκτικότητας στη διαφορετικότητα.
Η κοινωνία γίνεται όλο και πιο ανεκτική, ειδικότερα στη σεξουαλική ταυτότητα των ανθρώπων, αναγνωρίζοντας σύμφωνα συμβίωσης ομοφύλων, υιοθετήσεις παιδιών και άλλα παρεμφερή «δικαιώματα» που μόλις πριν μερικές δεκαετίες θεωρούνταν ακατανόητα.
 Ότι πριν λίγα χρόνια ήταν ανήθικο ή απαράδεκτο, σήμερα γίνεται αποδεκτό σε σημείο μάλιστα να επιβραβεύεται η αφύσικη συμπεριφορά και η πρόκληση.
Υπάρχουν ουκ ολίγα παραδείγματα. Η γενειοφόρος νικήτρια στη Eurovision Κοντίτσα Βούστερ (κατά κόσμον Τομ Νόιβιρτ) επευφημήθηκε αφού στο πρόσωπο και την αμφίεσή της θριάμβευσε η διαφορετικότητα… Ο πατριός της Κιμ Καρντάσιαν, Κέιτλιν Τζένερ, που έγινε γυναίκα, επί χρόνια φιγούραρε στα πρωτοσέλιδα των ταμπλόιντ.
Τώρα θέλει να γίνει και πάλι άντρας προς απογοήτευση βέβαια του κινήματος των τρανσέξουαλ…
Το ουδέτερο φύλλο υιοθετήθηκε στα επίσημα έγγραφα του Καναδά, στη Γαλλία καταργήθηκαν οι λέξεις «μπαμπάς» και «μαμά» και οι νέες κούκλες Barbie αναγνωρίζονται πλέον ως άφυλες… «Πρόοδος» λοιπόν στο θέμα προσδιορισμού του ανθρώπινου - και όχι μόνο - γένους...
Οπωσδήποτε, ο σύγχρονος άνθρωπος δεν ενοχλείται σοβαρά από το να υπάρχουν άτομα με διαφορετικό προσανατολισμό. Το ζήτημα είναι οι εκπρόσωποί τους να μη προκαλούν όλους εμάς που έχουμε τον πατροπαράδοτο προσανατολισμό, διότι η ανεκτικότητα έχει και αυτή τα όριά της.
Με τον τρέχοντα ρυθμό εύκολα θα μπορούσε η ανεκτικότητα αυτή να επεκταθεί και στους παιδόφιλους. Ήδη, διανοούμενοι και ψυχοθεραπευτές στην Ευρώπη, στο όνομα της σεξουαλικής επανάστασης και διερεύνησης των ορίων της σεξουαλικότητας, ενθαρρύνουν την παιδοφιλία…
Άπειρες, εν τω μεταξύ, οι καταγγελίες γονέων που εμπιστεύτηκαν τα παιδιά τους σε κατηχητικά σχολεία, προσκοπεία, αθλητικούς ομίλους, κλπ. για να διαπιστώσουν ότι έπεσαν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης. Ευτυχώς, στην παροικία μας το φαινόμενο δεν φαίνεται να είναι υπαρκτό.
Εάν τελικά σε όλα θα πρέπει να είμαστε ανεκτικοί, τίποτε δεν εμποδίζει στο εγγύς μέλλον να γίνει αποποινικοποίηση και της παιδοφιλίας. Στην Ολλανδία ιδρύθηκε κόμμα παιδεραστών, ενώ τα sites με παιδική πορνογραφία ξεφυτρώνουν παντού σαν μανιτάρια...  
Στο όνομα της ανεκτικότητας και των ενστίκτων του ανθρώπου, ανθεί και ευημερεί η παγκόσμια βιομηχανία εκμετάλλευσης γυναικών. Ας μη ξεχάσουμε και τους οίκους ανοχής για κτηνοβάτες στη Γερμανία...
Η ανεκτικότητα, δυστυχώς, οδήγησε στη νομιμοποίηση της μαριχουάνας και άλλων ουσιών, εδώ στον Καναδά με τις γνωστές συνέπειες.
Τα πάντα θυσιάζονται πλέον στο βωμό των διαστρεβλωμένων αντιλήψεων και του χρήματος.
Ανεκτικότητα στη διαφορετικότητα ναι, μέχρι ποιού όμως σημείου; Στη διαστροφή, στη διαφθορά και στην παρακμή, εν ονόματι της «ολοκληρωτικής απελευθέρωσης»;
Πολύ φοβάμαι πως η διολίσθηση των ανθρώπινων αξιών, είναι πλέον μονόδρομος…