Τα Χριστούγεννα που χάσαμε - Τα Χριστούγεννα που κρατάμε...

Κάθε χρόνο, τα Χριστούγεννα έρχονται ξανά να μας δώσουν μια μικρή ανάσα χαράς, μια ανάσα που έστω και για λίγο μας βοηθά να αφήσουμε στην άκρη τα καθημερινά άγχη και τις έγνοιες. Ο καθένας μας βιώνει αυτές τις Άγιες Ημέρες με τον δικό του τρόπο, κουβαλώντας μέσα του μνήμες, εικόνες και συναισθήματα. Για άλλους, τα Χριστούγεννα παραμένουν μια οικογενειακή γιορτή γεμάτη φως. Για άλλους, μια ευκαιρία περισυλλογής. Για όλους όμως, η γέννηση του Χριστού είναι η γέννηση της ελπίδας, της χαράς και της αισιοδοξίας. Μια βόλτα στα εμπορικά κέντρα και στους στολισμένους δρόμους αρκεί για να μας προσγειώσει απότομα. Ο λαμπερός διάκοσμος μπορεί να εντυπωσιάζει, όμως συχνά μοιάζει απρόσωπος, επιτηδευμένος, σχεδόν ψεύτικος. Τα σημερινά Χριστούγεννα έχουν λίγη σχέση με τα βιώματα των παλαιότερων γενεών. Το Θείο Βρέφος έχει δώσει τη θέση του στον εύθυμο Santa Claus, μια φιγούρα που γεννήθηκε από το μάρκετινγκ της Coca-Cola και καθιερώθηκε ως πρεσβευτής της καταναλωτικής κουλτούρας. Χρόνο με τον χρόνο, το θρησκευτικό στοιχείο της γιορτής υποχωρεί. Στη θέση του κυριαρχεί ένας υπερβολικός υλισμός: φώτα, εκπτώσεις, ουρές στα ταμεία, ένας πυρετός αγορών που συχνά μας απομακρύνει από το βαθύτερο νόημα των ημερών. Κάπου λείπει η ζεστασιά, η πίστη, το συναίσθημα, εκείνο το άγγιγμα που κάποτε ένωνε οικογένειες, γειτονιές και κοινότητες. Ταυτόχρονα, τα τελευταία χρόνια έχει ανοίξει μια συζήτηση γύρω από το κατά πόσο πρέπει οι δημόσιοι χώροι και οι θεσμοί να προβάλλουν καθαρά χριστιανικά σύμβολα, δεδομένης της πολιτισμικής ποικιλότητας των σύγχρονων κοινωνιών. Σε μια εποχή νέων πολιτικών πραγματικοτήτων, με τον φόβο μήπως κάποιος «προσβληθεί», βλέπουμε όλο και συχνότερα να υποχωρούν παραδόσεις αιώνων. Σε ορισμένες περιπτώσεις ιερά σύμβολα απομακρύνονται, ενώ άλλοτε ιστορικοί ναοί κατεδαφίζονται για να δώσουν τη θέση τους σε συγκροτήματα κατοικιών ή εμπορικά κέντρα. Ίσως να μοιάζει υπερβολικό, αλλά δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι, αργά και μεθοδικά, οδεύουμε προς μια σταδιακή απομάκρυνση από τις χριστιανικές μας ρίζες, ίσως και προς την υποβάθμιση της ίδιας της γιορτής των Χριστουγέννων. Όχι όμως και των δώρων… αυτά φαίνεται πως θα μείνουν για πάντα. Ακόμη και τα κάλαντα αλλάζουν περιεχόμενο: ξωτικά, τάρανδοι και χιονάνθρωποι πρωταγωνιστούν, την ώρα που το «Καλά Χριστούγεννα» δίνει τη θέση του στο ουδέτερο «Καλές Διακοπές». Είναι σαν το πνεύμα των Χριστουγέννων να ξεθωριάζει σιγά σιγά μέσα σε μια χοάνη πολιτισμικής ουδετεροποίησης. Κι όμως, πολλοί από εμάς συνεχίζουμε να μένουμε πιστοί στις παραδόσεις μας. Γιορτάζουμε τη γέννηση του Θεανθρώπου με κατάνυξη, ανάβουμε κεράκι, ψέλνουμε, θυμόμαστε ιστορίες και πατροπαράδοτα έθιμα που μας συνδέουν με τις ρίζες μας. Για εμάς, τα Χριστούγεννα παραμένουν μια γιορτή ζεστασιάς, πίστης και ανθρώπινης επαφής. Τα δικά μας «Άγια Χριστούγεννα» εξακολουθούν να σηματοδοτούν ένα νέο ξεκίνημα, μια νέα ζωή, μια νέα ελπίδα. Και αυτή την ελπίδα έχουμε ανάγκη όσο ποτέ... Ευτυχισμένα Χριστούγεννα!