Οι ηγεμονικές, εξουσιαστικές και εριστικές τάσεις που προβάλλει η τωρινή διοίκηση της Ελληνικής Κοινότητας Μείζονος Μόντρεαλ απέναντι σε ορισμένους φορείς, άρχισαν να προκαλούν την έντονη δυσανασχέτηση των μελών και της ευρύτερης παροικίας.
Καταξιωμένα ιστορικά Ιδρύματα βρέθηκαν αίφνης στο στόχαστρο ανεξέλεγκτων συμβούλων καθεστωτικής αντίληψης, με αποτέλεσμα ο πάλαι συνεργατικός και ενωτικός ρόλος της κοινότητας να βρίσκεται πλέον υπό αμφισβήτηση.
Πρόσφατο παράδειγμα η απαξιωτική συμπεριφορά έναντι του Εκπαιδευτικού Ιδρύματος Σωκράτης, ο άξονας του οποίου περιστρέφεται στη διατήρηση, ανάπτυξη και διαιώνιση του ελληνικού πολιτισμού και κληρονομιάς, με την οικονομική ενίσχυση που παρέχει στην ελληνόφωνη εκπαίδευση.
Αναμφισβήτητα, τέτοιου είδους αχαρακτήριστες συμπεριφορές μόνο αρνητικό αντίκτυπο μπορούν να έχουν στην ήδη πάσχουσα κοινότητά μας.
Όπως και άλλοτε έχω επισημάνει, οι οργανισμοί μας είναι η καρδιά και η ψυχή της ζηλευτής αυτής παροικίας. Δίχως την πολύτιμη και ανεκτίμητη προσφορά τους η Κοινότητα, κατά πάσα πιθανότητα, θα ήταν εκτός χάρτη.
Και αποτελούν μια συνέχεια που ξεκίνησε από την εποχή της πρώτης μετανάστευσης. Αυτό που συνεχίζει ως τις ημέρες μας, είναι ότι έχουμε μείνει προσηλωμένοι στις παραδόσεις μας και ο κάθε Έλληνας που πηγαίνει στο Σύλλογό του πηγαίνει γι’ αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Υπάρχει μάλιστα επιτακτική ανάγκη οι οργανισμοί μας να συνυπάρχουν ειρηνικά και να συνεργάζονται από κοινού και σε μεγάλα θέματα να εκφράζονται στο βαθμό που είναι αυτό εφικτό. Συνύπαρξη την οποία επιμένουν να αγνοούν πεισματικά οι διοικούντες την ΕΚΜΜ.
Αναμφίβολα, η αφομοίωση έχει παίξει αρνητικό ρόλο στη λειτουργία και ύπαρξη ορισμένων οργανισμών, κάποιοι από τους οποίους μοιραία συρρικνώθηκαν ή έπαψαν να υπάρχουν.
Τον τελευταίο καιρό, με ευχάριστη έκπληξη βλέπουμε μια έντονη κινητικότητα στους εθιμοτυπικούς μας οργανισμούς. Οι συχνές επισκέψεις στη γενέτειρα, η εύκολη πρόσβαση στην πολιτιστική πληροφορία και πάνω απ’ όλα το γενετικό DNA, έφεραν πιο κοντά τους νέους μας στις ρίζες τους.
Οι νέοι και νέες μας αισθάνονται πλέον ιδιαίτερα υπερήφανοι για τον τόπο και την καταγωγή των γονέων τους και νοιώθουν την ανάγκη να διατηρήσουν τον πλούτο των συνηθειών και παραδόσεων μέσα από τον εθιμοτυπικό Σύλλογο.
Σωματεία ξεχασμένα και εγκαταλελειμμένα, ξαφνικά ζωντανεύουν και αποκτούν νέο νόημα και σκοπό ύπαρξης. Ζωντανό παράδειγμα ο Ελληνοκαναδικός Σύνδεσμος Κωνσταντινοπολιτών. Θύματα του ξεριζωμού, οι κατατρεγμένοι Πολίτες της εποχής, ένιωσαν την ανάγκη της δημιουργίας εστίας συνάντησης, ανταλλαγής σκέψεων, διατήρησης και συνέχισης των ηθών και εθίμων τους.
Σήμερα, τη σκυτάλη πήραν ικανά και αξιόλογα στελέχη δεύτερης και τρίτης γενιάς και συνεχίζουν επάξια τη μακρά ιστορία του.
Εφέτος, σβήνει τα 55 κεράκια του με μια σειρά αξιόλογων εκδηλώσεων. Ευχόμαστε ειλικρινά καλή συνέχεια, πολλές επιτυχίες και πάνω απ’ όλα μακροζωία.
Εν κατακλείδι, θα ήθελα να εξάρω την ευγένεια και το ήθος που διακρίνει τους αδελφούς Πολίτες, αρετές ευστόχως αποτυπωμένες σε ευχαριστήρια επιστολή που μου εστάλη πρόσφατα από τον πρόεδρο του Συνδέσμου, Κώστα Φωκαέφς.
Παράδειγμα προς μίμησιν…
No comments:
Post a Comment