'Ερχονται οι Αμερικάνοι;

Αμέσως μετά τα αποτελέσματα των αμερικανικών εκλογών και την σαρωτική νίκηTrump στις 5 Νοεμβρίου 2024, πολλοί Αμερικάνοι άρχιζαν να αναζητούν έξοδο από τη χώρα και τρόπους να μετακομίσουν στο εξωτερικό. Συγκεκριμένα, οι αναζητήσεις στο Google με τη φράση «μετακομίζω στον Καναδά», αυξήθηκαν κατά 1.270% τις πρώτες 24 ώρες μετά το κλείσιμο των εκλογικών κέντρων, σύμφωνα με στοιχεία της εταιρείας. Παρόμοιες αναζητήσεις για μετακόμιση στη Νέα Ζηλανδία σκαρφάλωσαν σχεδόν 2.000%, ενώ εκείνες για την Αυστραλία σημείωσαν άλμα 820% Σύμφωνα με αξιωματούχο της Google, οι αναζητήσεις σχετικά με την μετανάστευση έφτασαν σε ιστορικά ύψη και για τις τρείς χώρες. Ο κολοσσός της αναζήτησης δεν παρέχει απόλυτους αριθμούς, αλλά τα στοιχεία από τους ιστότοπους Immigration Canada, Immigration New Zealand και Immigration Australia, έδειξαν ότι κατέγραψε χιλιάδες νέους χρήστες σε σύγκριση με πέρυσι την ίδια εποχή. Ορισμένα δικηγορικά γραφεία εξειδικευμένα σε ζητήματα μετανάστευσης κατακλύστηκαν επίσης από σχετικά αιτήματα. «Κάθε μισή ώρα υπάρχει νέο αίτημα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου», δήλωσε ο Ivan Green, διευθύνων σύμβουλος στην δικηγορική εταιρεία μετανάστευσης του Καναδά, Green and Spiegel. Ο ξαφνικός ενθουσιασμός για τη μετανάστευση απηχεί το ενδιαφέρον για μετακίνηση στο εξωτερικό που παρατηρήθηκε μετά τη νίκη του Trump το 2016. Αυτή τη φορά όμως, η επανεκλογή του Trump ήρθε έπειτα από μία ιδιαίτερα διχαστική εκστρατεία κατά την οποία ένα μεγάλο ποσοστό Αμερικανών ψηφοφόρων δήλωσαν ότι αισθάνονται πως η αμερικανική δημοκρατία απειλείται. Ορισμένοι ανησυχούν επίσης ότι η προεδρία του Donald Trump θα μπορούσε να ανοίξει μεγαλύτερα ζητήματα για θέματα όπως η φυλή, το φύλο, το τι και πώς διδάσκονται τα παιδιά και τα αναπαραγωγικά δικαιώματα. Σύμφωνα πάντοτε με την Green and Spiegel, «o Trump αυξάνει προφανώς την τάση, όμως το ζήτημα είναι επίσης κοινωνικό. Η πλειονότητα των Αμερικανών τον ψήφισαν, αλλά και πολλοί άλλοι δεν αισθάνονται άνετα να ζουν πλέον σε αυτού του είδους την αβέβαιη κοινωνία. Οι άνθρωποι φοβούνται ότι θα χάσουν τις ελευθερίες τους». Σε ομάδα του Reddit, αφιερωμένη σε όσους φεύγουν από τις ΗΠΑ, με την ονομασία «r/AmerExit», εκατοντάδες μοιράστηκαν προτάσεις για ιδανικούς προορισμούς και συμβουλές για την απόκτηση βίζας και θέσεων εργασίας. Κάποιοι δήλωσαν ότι φοβούνται για τη χώρα τους, την ασφάλειά τους ή και για τα δύο μετά την εκλογή του Trump. Ακόμη και πριν από τις εκλογές, οι φόβοι αυτοί αναφέρονταν όλο και περισσότερο από Αμερικάνους που ήθελαν να μεταναστεύσουν στον Καναδά, σύμφωνα με σύμβουλο μετανάστευσης στη δικηγορική εταιρεία Bell Alliance του Βανκούβερ. Λίγοι ωστόσο καταφέρνουν να το πραγματοποιήσουν, δήλωσε η εταιρεία. «Ωστόσο, η μετανάστευση στον Καναδά δεν είναι εύκολο εγχείρημα, ειδικά τώρα που η ομοσπονδιακή κυβέρνηση μειώνει τον αριθμό των προσωρινών και μόνιμων μεταναστών που έρχονται στη χώρα», εξήγησε η ίδια. Η ειρωνεία είναι ότι πολλοί Καναδοί, προφανώς δυσαρεστημένοι από την κυβέρνηση Trudeau, σκέφτονται να αναζητήσουν μία καλύτερη τύχη στις ΗΠΑ...

Στον απόηχο των αμερικανικών εκλογών

Σελίδες επί σελίδων γράφτηκαν πριν και μετά τα αποτελέσματα των αμερικανικών εκλογών. Ένα από τα κύρια θέματα που απασχόλησαν και απασχολούν τα ΜΜΕ είναι οι πολιτικές ιδεολογίες των δύο αντίπαλων κομμάτων. Η γενική κατεύθυνση του Ρεπουμπλικανικού κόμματος βασίζεται στον αμερικανικό συντηρητισμό. Υιοθετεί και υποστηρίζει τον δημοσιονομικό και νομισματικό συντηρητισμό και τάσσεται υπέρ του οικονομικού συστήματος του περιορισμένου ρόλου του κράτους, των ελεύθερων αγορών, των φορολογικών περικοπών, των μειωμένων δημοσίων δαπανών καθώς και την απορρύθμιση των εταιρειών. Επίσης είναι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων, της μείωσης των κυβερνητικών προγραμμάτων πρόνοιας και επιδομάτων, των ιδιωτικών μη-κερδοσκοπικών οργανισμών και της ατομικής ευθύνης. Ακόμα, όσον αφορά τα εργατικά συνδικάτα οι Ρεπουμπλικάνοι υποστηρίζουν περιορισμούς στην δύναμη και την επιρροή τους. Όσον αφορά τα κοινωνικά θέματα, το Ρεπουμπλικανικό κόμμα ασπάζεται κατά κύριο λόγο τον κοινωνικό συντηρητισμό, το δόγμα «νόμος και τάξη» και τις παραδοσιακές οικογένειες αξίες. Στο Δημοκρατικό κόμμα υπάρχουν τρείς κύριες ιδεολογικές πτέρυγες οι οποίες χωρίζονται: στο Κέντρο, το οποίο περιλαμβάνει τις πτέρυγες των μετριοπαθών Δημοκρατικών, των συντηρητικών Δημοκρατικών και των φιλελεύθερων Δημοκρατικών, στην Κεντροαριστερά, η οποία περιλαμβάνει τις πτέρυγες των φιλελεύθερων Δημοκρατικών και των προοδευτικών Δημοκρατικών και την Αριστερά, η οποία περιλαμβάνει τις πτέρυγες των σοσιαλδημοκρατών Δημοκρατικών και των δημοκρατικών σοσιαλιστών Δημοκρατικών. Η μεγάλη πλειοψηφία των Δημοκρατικών είναι υπέρ στην ιδεολογία της καθολικής υγειονομικής περίθαλψης που τροφοδοτείται από την κρατική υπηρεσία, την διπλωματία έναντι των στρατιωτικών δράσεων, την έρευνα βλαστικών κυττάρων, την εφαρμογή νόμων υπέρ της περιβαλλοντικής προστασίας, υποστηρίζει το δικαίωμα στις αμβλώσεις, την woke κουλτούρα και τον μεταμοντέρνο δικαιωματισμό, τον αυστηρό έλεγχο της οπλοκατοχής και τα ανοιχτά σύνορα. Αμέτρητες αναλύσεις διατυπώθηκαν και συνεχίζουν να διατυπώνονται για το ομολογουμένως απρόβλεπτο αποτέλεσμα. Το ερώτημα εδώ είναι, πως είναι δυνατόν ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος αντιμετωπίζει σοβαρές ποινικές διώξεις να επιστρέψει θριαμβευτικά στην εξουσία; Γεγονός ακατανόητο, ωστόσο πέραν τούτου σε αντίθεση με την αντίπαλο του Κάμαλα Χάρις, ο Τραμπ έδωσε έμφαση στην οικονομία και την ασφάλεια, προσφέροντας απλές λύσεις σε σύνθετα ερωτήματα στα οποία οι Δημοκρατικοί δεν είχαν ξεκάθαρες απαντήσεις. Το επιτελείο του διάβασε σωστά τις αγωνίες, τις ανάγκες και τις προτεραιότητες της πλειοψηφίας των Αμερικανών, που σε αυτή τη φάση δεν δίνουν τόση μεγάλη έμφαση στην προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στην προστασία του περιβάλλοντος. Ο Τραμπ εξ’ άλλου έγινε ιδιαίτερα συμπαθής μετά τις απόπειρες δολοφονίας σε βάρος του. Η Κάμαλα Χάρις, παρά τη δυναμική με την οποία ξεκίνησε η εκστρατεία της, σε ρητορικό τουλάχιστον επίπεδο δεν κατάφερε να δώσει στους ψηφοφόρους μια πειστική περίληψη του προγράμματός της για κρίσιμα ζητήματα, όπως η οικονομία και η μετανάστευση, ξοδεύοντας πολύ χρόνο για να πείσει ότι ο Τραμπ είναι ακατάλληλος για την προεδρία των ΗΠΑ. Τα μεγαλύτερα ονόματα του Χόλυγουντ δεν έπεισαν τελικά τον αμερικανικό λαό να αναδείξει την Χάρις, πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών...

Εθελοντισμός - Μια παρεξηγημένη έννοια...

Οι δράσεις εθελοντισμού παίζουν σημαντικό ρόλο, ειδικότερα αυτές τις γιορτινές ημέρες που έρχονται. Ο εθελοντισμός άλλωστε αποτελεί μία εκδήλωση κοινωνικής συμπεριφοράς όπου τα άτομα, χωρίς το κίνητρο της υλικής ανταμοιβής, προσφέρουν τον ελεύθερο χρόνο τους για ένα κοινωφελή σκοπό. Ο σύγχρονος εθελοντισμός προχωρά πέρα από τις παραδοσιακές του μορφές και περικλείει μια δυναμική ενεργή συμμετοχή των εθελοντών που εμπλέκονται σε φορείς ή οργανώσεις. Τα τελευταία χρόνια η παρουσία του οργανωμένου εθελοντισμού γίνεται όλο και πιο αισθητή στην παροικία μας. Χαρακτηριστικά δείγματα αυτής της παρουσίας είναι η αύξηση του αριθμού εθελοντικών οργανώσεων, όπως του «Φιλανθρωπικού Οργανισμού Ελληνίδων Κυριών», της «Ερανικής Επιτροπής ΕΚΜΜ», του «Magic Mission», του «Οργανισμού Τρίτης Ηλικίας ΦΙΛΙΑ» κ.α. Η έννοια του εθελοντισμού, αυτή καθεαυτή, είναι η βοήθεια σε κάποιον που έχει ανάγκη, η συμπόνια, η συμπαράσταση, η συμβολή στην προσπάθεια για μια πιο δίκαιη κοινωνία και γενικά η συμμετοχή στη συντήρηση και ανέξοδη λειτουργία ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού. Η δύναμη του εθελοντισμού στις κοινωνίες των πολιτών είναι η βοήθεια στην διάδοση αξιών και κανόνων, η διευκόλυνση στην άσκηση κοινωνικών δικαιωμάτων, η παροχή πληροφόρησης και γνώσης, η δημοσιοποίηση προβλημάτων κ.λπ. Οι υποχρεώσεις των εθελοντών, μεταξύ άλλων, είναι να σέβονται τις αρχές και τους κανόνες της ομάδας ή φορέα που συμμετέχουν, να κάνουν όσο πιο καλή δουλειά μπορούν, να είναι συνεπείς σε ότι αναλαμβάνουν, να έχουν σεβασμό προς τους άλλους και να τηρούν τους κανόνες προσωπικών δεδομένων, όπως ορίζει η νομοθεσία. Θα πουν κάποιοι, «εθελοντές είναι πράττουν το κατά δύναμιν». Δεν μπορώ παρά να διαφωνήσω ριζικά. Είναι αναγκαίο και επιβαλλόμενο οι εθελοντές να επιλέγονται προσεκτικά και με ιδιαίτερα αυστηρά κριτήρια, είτε μετά από πολυετή προσφορά σε διάφορους τομείς των οργανισμών τους οποίους υπηρετούν ή να έχουν καταξιωθεί στον πολιτισμό και στον χώρο όπου διάλεξαν να υπηρετήσουν. Όταν ένας οργανισμός που στοχεύει στην ευρεία κοινωνική αποδοχή δεν καταφέρνει να ελκύσει ικανούς εθελοντές, τότε το λιγότερο που έχει να κάνει είναι να αναθεωρήσει την ύπαρξή του. Διαφορετικά, δεν καθίσταται μόνο αναποτελεσματικός αλλά συγχρόνως και επιβλαβής για το γενικό σύνολο. Και στην προκειμένη περίπτωση θα πρέπει να αναζητηθούν τα βαθύτερα αίτια της αποχής ικανών στελεχών. Ο εθελοντής θα πρέπει να σέβεται απόλυτα την ευθύνη της εθελοντικής εργασίας που παρέχει το έργο του, να συνεργάζεται με τα αρμόδια όργανα, να τηρεί τις αρχές και τους κανόνες δεοντολογίας και πάνω απ' όλα να είναι ενήμερος και πρόθυμος να υποστηρίξει και να προωθήσει τους στόχους που έχει θέσει και εκτός του οργανισμού που υπηρετεί, κάτι που θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη οι υπηρετούντες αλλά και οι υποψήφιοι ενδιαφερόμενοι εθελοντές. Την περίοδο αυτή διεξάγονται οι δύο καθιερωμένοι έρανοι, για τους πάσχοντες συμπατριώτες μας και για τη διατήρηση των σχολείων μας. Η επιτυχία τους θα εξαρτηθεί κατά μεγάλο μέρος από την εθελοντική προσφορά...

Ο μύθος της πολυπολιτισμικότητας

Αφορμή για το παρών άρθρο μου έδωσε η μεταναστευτική και προσφυγική κρίση που αντιμετωπίζει σήμερα η δύση και η απόφαση πολλών χωρών να σκληρύνουν το σύμφωνο για το άσυλο και τη μετανάστευση. Αν και η μετατόπιση πληθυσμών δεν αποτελεί καινούργιο φαινόμενο, στις μέρες μας λόγω των ραγδαίων γεωπολιτικών εξελίξεων κατατάσσεται από τους ειδικούς ως πρόβλημα μείζονος σημασίας. Ομάδες μεταναστών, προερχόμενες κυρίως από χώρες της Μέσης Ανατολής, αρνούνται να ενταχθούν στις κοινωνίες που φιλοξενούνται και συχνά πυκνά επιδιώκουν να επιβάλλουν τις βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις των. Ο Καναδάς δεν αποτελεί εξαίρεση. Παράδειγμα, οι προσπάθειες μιας ομάδας δασκάλων να εισαγάγουν ισλαμιστικές θρησκευτικές έννοιες σε δημόσιο σχολείο του Κεμπέκ. Πολλοί μελετητές θεωρούν τον Μωαμεθανισμό, όχι απλά ως θρησκεία αλλά ως ένα ευρύτερο πολιτικοκοινωνικό σύστημα, το οποίο στοχεύει στον προσηλυτισμό και την συνεχή εξάπλωση, μέχρι την πλήρη επικράτησή του. Σε ποιούς όμως ανήκει η ευθύνη; Η αρχή της πολυπολιτισμικότητας εντοπίζεται στον Καναδά κατά το 1960-70. Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 εμφανίζεται η πρώτη οργανωμένη κίνηση πολυπολιτισμικού χαρακτήρα με τη σύσταση της Επιτροπής Royal Commission on Bilingualism and Biculturalism για το θέμα της διγλωσσίας και του διπολιτισμού. Σκοπός της ήταν η διαφύλαξη των δύο κυρίαρχων πολιτισμών της καναδικής κοινωνίας, αλλά και των πολιτισμών των υπόλοιπων μειονοτικών ομάδων. Αιτία για την σύσταση αυτής της Επιτροπής ήταν η σύγκρουση μεταξύ των δύο βασικών ομάδων της καναδικής κοινωνίας, των Αγγλοκαναδών και των Γαλλοκαναδών. Με τον όρο της πολυπολιτισμικότητας στον Καναδά εκείνη την εποχή, συμπεριλαμβάνεται η αποδοχή της πολιτισμικής πολυμορφίας και η απαγκίστρωση από ρατσιστικές ιδέες και τον εθνικισμό που προκρίνονταν έως τότε, έστω και άρρητα, από την επίσημη κυβερνητική πολιτική. Ένας όμως επιπλέον σημαντικός στόχος ήταν και η ένταξη των μεταναστών στην καναδική κοινωνία. Ο όρος πολυπολιτισμικότητα (multiculturalism) δηλώνει ότι σε μία κοινωνία συνυπάρχουν διάφορες κοινωνικές ομάδες διαφορετικής εθνικής και πολιτισμικής προέλευσης και ότι αυτές οι ομάδες καταφέρνουν και συμβιώνουν. Σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Πολυπολιτισμού, από το 2019 έως το 2023 το κόστος λειτουργίας των προωθητικών προγραμμάτων ξεπέρασε τα 95 εκατομμύρια δολάρια. Παρά ταύτα, όπως απεδείχθη τελικά, η πολιτική αυτή συνέβαλε αισθητά στην απόλυτη γκετοποίηση των μειονοτικών πληθυσμών. Κατά την άποψή μου, ενώ η πολυπολιτισμικότητα έχει κάποια θετικά, ταυτόχρονα παρουσιάζει προκλήσεις ή αρνητικά, κυρίως όταν δεν υπάρχει σωστή διαχείριση ή συντονισμός στην κοινωνία. Εκατομμύρια δολάρια των φορολογουμένων σπαταλούνται σε προγράμματα εντελώς άσχετα με την πολυπολιτισμική προσέγγιση. Η πολυπολιτισμικότητα εξ άλλου ήταν η αιτία να δημιουργηθούν κοινωνικές εντάσεις και αντιθέσεις. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου οι διαφορετικές πολιτισμικές αξίες, θρησκείες και έθιμα προκάλεσαν συγκρούσεις, ειδικά όταν κάποιες ομάδες δεν αισθάνθηκαν αναγνώριση από άλλες. Διαφωνίες και εντάσεις ακόμη έχουν προκληθεί λόγω των πολιτισμικών αντιφάσεων, ενώ οι γλωσσικές διαφορές και οι προσεγγίσεις του τρόπου επικοινωνίας αποτελούν εμπόδιο στην συνεννόηση και στην καθημερινή αλληλεπίδραση...

Που παν' εκείνα τα παιδιά...

Ο Οκτώβριος είναι ο μήνας με τα ανάκατα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην Ελλάδα, πριν οκτώμισι δεκαετίες. Είναι ο μήνας που για μια ακόμη πολλοστή φορά, από την αρχαιότητα και εντεύθεν, μας ανέδειξε ήρωες και υπέρ-πατριώτες, όταν αδίστακτοι εισβολείς διεκδικούσαν την εδαφική μας ακεραιότητα και τη στέρηση της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας μας. 28η Οκτωβρίου 1940. Ημερομηνία Ιστορική! Ημερομηνία που ο ελληνικός λαός είπε το ηρωικό «ΟΧΙ» που παραμένει και θα παραμείνει ορόσημο στην ελληνική ιστορία. «ΟΧΙ», είπαν μια χούφτα Έλληνες δια στόματος του πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά, με όπλα την παλικαριά, τον ηρωισμό και το σθένος, σε μια πανστρατιά σύγχρονα εξοπλισμένη και δεν δίστασαν να δώσουν το αίμα και την ψυχή τους υπερασπιζόμενοι τα ιδανικά της πατρίδας τους. Όλοι στον αγώνα. Μαχόμενος και άμαχος πληθυσμός. Οι γυναίκες της Πίνδου κουβαλώντας στη ράχη τους πυρομαχικά και οι αστές πλέκοντας με το φως του λυχναριού κάλτσες και φανέλες για τους μαχόμενους, που εκτός από τον εχθρό είχαν να αντιμετωπίσουν τον απειλητικό χειμώνα στα δύσβατα και απόκρημνα βουνά της Αλβανίας. Κι όμως, όλα τα αψηφούσαν και κέρδιζαν τις μάχες. Τα τραγούδια της αθάνατης τραγουδίστριας της νίκης Σοφίας Βέμπο και του ανεπανάληπτου τροβαδούρου Νίκου Γούναρη τους εμψύχωναν. Εκείνες τις στιγμές μόνο την Ελλάδα είχαν στο νου και στην καρδιά τους. Το έπος του ’40 έμεινε ιστορικό. Ήταν όμως και η αρχή για μια πολύχρονη περιπέτεια για την πατρίδα με τη Γερμανική επέμβαση σ’ αυτό τον άδικο πόλεμο ο οποίος μας επέφερε μεγάλες καταστροφές. Δεν υπάρχει ελληνικό χωριό και πόλη από τον Έβρο ως την Κρήτη που να μην θρηνεί και να μην τελεί κάθε χρόνο επιμνημόσυνες δεήσεις για τους πεσόντες. Παντού στημένα μνημεία και τύμβοι για την τιμή αθώων ηρώων. Δίδαγμα που εξάγεται απ’ όλη αυτή την Ιστορία «Ποτέ πια πόλεμος ..» Όταν γιορτάζουμε την επέτειο του1940 γιορτάζουμε και τιμούμε τα γεγονότα αλλά και τα διδάγματά της. Τιμούμε τον ηρωισμό των αγωνιστών και τη θυσία τους, καθώς και τις αξίες και τα ιδανικά που τους ενέπνευσαν να αφιερώσουν στον αγώνα το υπέρτατο αγαθό, τη ζωή τους... Παρά ταύτα, οι αεικίνητοι σημερινοί «ταγοί», για λόγους κατανοητούς ή ακατανόητους, βάλθηκαν να περιθωριοποιήσουν τους αγωνιστές της ελευθερίας, την ένδοξη ιστορία μας και τη θρησκεία, «τροποποιώντας» σχολικά βιβλία, μετονομάζοντας οδούς και καταργώντας παρελάσεις, χαρακτηρίζοντας τες ως αναχρονιστικές... Ζούμε, δυστυχώς, σε πονηρούς και δύσκολους καιρούς. Οι «φίλοι» και γείτονες Τούρκοι καιροφυλακτούν και απειλούν με τρόπο ολοένα και πιο προκλητικό, διεκδικώντας εδάφη και χωρικά ύδατα, ενώ οι υποτιθέμενοι «σύμμαχοί» και «εταίροι» μας (στη μοιρασιά εννοείται) παραμένουν απλοί θεατές... Και στην κρίσιμη αυτή καμπή της ιστορίας μας, ακολουθώντας τη γνώριμη πλέον αμήχανη πολιτική κατευνασμού, παραχωρούμε απλόχερα ιστορία, γλώσσα και πολιτισμό… Αλήθεια, Πού παν' εκείνα τα παιδιά της θύελλας και του βοριά που πέθαιναν για λευτεριά πού πάνε...

Ελληνική τηλεόραση - Ο καθρέπτης της κοινωνίας...

Έπιασε πάτο η ελληνική τηλεόραση… Δίνουν και παίρνουν οι κουτσομπολίστικες εκπομπές, με αυτοπροσδιοριζόμενους «δημοσιογράφους» στα πάνελ να ασχολούνται με την προβολή των προσωπικών προβλημάτων και της ιδιωτικής ζωής των επωνύμων, να διακωμωδούν ευαίσθητα θέματα της καθημερινότητας, κρίσιμα γεγονότα και ότι άλλο σοφιστούν για να αυξήσουν την τηλεθέαση των καναλιών τους. Τη στιγμή που υπάρχουν ζωτικά και σοβαρά ζητήματα τα οποία θα έπρεπε να απασχολούν τους Έλληνες, όπως οι διεκδικήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο, η επιδίωξη δημιουργίας τεταμένου κλίματος και η προσπάθεια πολιτικής αποσταθεροποίησης της χώρας, ή ακόμα η οικονομία και η παιδεία, οι «φωστήρες» της τηλεόρασης επιλέγουν προγράμματα με τα οποία κοιμίζουν και αποπροσανατολίζουν το κοινό. Έλεος πια, κανένας σοβαρός υπεύθυνος στην ελληνική τηλεόραση; Η αθλιότητα του Γιώργου Λιάγκα και το απαράδεκτο ρεπορτάζ στην εκπομπή «Το Πρωινό», αναφορικά με το θάνατο του Τζορτζ Μπάλντοκ, προκάλεσε αγανάκτηση στην κοινή γνώμη και στην οικογένεια του αδικοχαμένου ποδοσφαιριστή... Σε μία άλλη εκπομπή με τίτλο «Σούπερ Κατερίνα», η παρουσιάστρια Κατερίνα Καινούργιου προσπαθούσε να πείσει τον επιφανή ψυχίατρο Δημήτρη Σούρα ότι υφίστανται όντως «άφυλοι» άνθρωποι, ενώ ό συνεργάτης της εκπομπής, δηλωμένος ομοφυλόφιλος Γιάννης Πουλόπουλος, σε μία έντονη αντιπαράθεση με τον καλεσμένο, επιχειρούσε να επιβάλει το τρίτο «κοινωνικό φύλλο» - όπως το προσδιόρισε - στο οποίο ο ίδιος ανήκει… Όταν παρουσίαζε την εκπομπή «Καλό μεσημεράκι» ο Νίκος Μουτσινάς, προκειμένου να ανεβάσει λίγο την τηλεθέαση, άρχισε να εξιστορεί περιστατικά από την σεξουαλική του ζωή. Σε κάποια στιγμή απείλησε ότι αν συνεχίσει να μην έχει θέματα, θα κατεβάσει το παντελόνι του να μας δείξει τα οπίσθιά του… Θα μπορούσε κανείς να αφιερώσει ολόκληρα άρθρα για την Dumb Blonde ξανθιά παρουσιάστρια Ελένη Μενεγάκη μιας και οι ανοησίες, τα σαρδάμ και οι «κοτσάνες» αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των τηλεοπτικών της εμφανίσεων… Ευτράπελα, πρόσωπα, εφέ, γκάφες και απρόοπτα στα τηλεοπτικά πάνελ, με όλα σχεδόν τα κανάλια να προσπαθούν περισσότερο να εντυπωσιάσουν τους τηλεθεατές. Άπειρα τέτοια ευτράπελα συμβαίνουν σε καθημερινή βάση στην ελληνική TV. Και το πιθάρι της ελληνικής τηλεόρασης δεν έχει πάτο. Κάθε φορά οι υπεύθυνοι φροντίζουν και επιβεβαιώνουν τους τηλεθεατές πως η παρακμή μπορεί να πάει σε χειρότερα επίπεδα. Από την άλλη, αντέχει μία χώρα των 10 εκατομμυρίων να συντηρήσει 150 τόσα τηλεοπτικά κανάλια; Υπάρχουν τόσες πολλές διαφημίσεις για να καλύψουν το οικονομικό τους κόστος; Και τι συμβαίνει με το περιεχόμενο των εκπομπών; Κουτσομπολιά, σκάνδαλα, παράνομες σχέσεις, απιστίες, ανωμαλίες, (σύντομα θα προβάλλονται όλο και περισσότερες ομοφυλοφιλικές σκηνές) κλπ. Τι σκέπτονται αλήθεια οι φωστήρες της γελοίας θεματολογίας; Αυτός είναι όμως ο σκοπός των τηλεοπτικών προγραμμάτων; Τελικά είναι η τηλεόραση ο καθρέπτης της κοινωνίας ή η κοινωνία είναι ο καθρέπτης της τηλεόρασης; Η ελληνική τηλεόραση, στην οποία έχει γυρίσει την πλάτη η νεολαία, όπως προκύπτει από σχετικές έρευνες, δυστυχώς συμπαρασύρεται από την γενικότερη παρακμή της ελληνικής κοινωνίας…

NETFLIX - Πολιτικοποίηση και συνέπειες...

Συνεχίζονται τα προβλήματα της συνδρομητικής υπηρεσίας Netflix. Η Netflix (flicks over the internet) που μπήκε για τα καλά στη ζωή μας, ειδικεύεται ως γνωστόν στην παροχή συνδρομητικών διαδικτυακών τηλεοπτικών υπηρεσιών και παραγωγής ταινιών. Κατακόρυφη αύξηση σημείωσαν οι ακυρώσεις συνδρομών μετά την ανοικτή υποστήριξη του προέδρου της πλατφόρμας, Reed Hastings, προς την υποψήφια των Δημοκρατικών για την προεδρία Κάμαλα Χάρις. Σύμφωνα με την εταιρεία ερευνών Antenna, το ποσοστό ακυρώσεων τριπλασιάστηκε στις ΗΠΑ μετά την υποστήριξη που προσέφερε ο Hastings στην νυν αντιπρόεδρο. Το ποσοστό των ακυρώσεων άγγιξε τον Ιούλιο (τον μήνα που ο Hastings εκφράστηκε υπέρ της Χάρις) το 2,8%, υψηλότερο από ποτέ, αναφέρει σε ρεπορτάζ του το Bloomberg. «Συγχαρητήρια στην Κάμαλα Χάρις, τώρα ήρθε η ώρα να κερδίσουμε», έγραψε ο Hastings σε ανάρτησή του στο X, όταν έγινε επίσημα υποψήφια των Δημοκρατικών. Ακόμα ο ίδιος δήλωσε στο «The Information» ότι δώρισε 7 εκατομμύρια δολάρια υπέρ της Κάμαλα Χάρις. Οι απογοητευμένοι συνδρομητές δημοσίευσαν φωτογραφίες των ακυρωμένων συνδρομών τους στο διαδίκτυο. Η δημοσιοποίηση των ακυρώσεων είχε σαν αποτέλεσμα την πτώση των μετοχών της εταιρείας στο χρηματιστήριο. Εξάλλου μόλις πρόσφατα, Κύπριοι και Έλληνες εξέφρασαν την αγανάκτησή τους στην Netflix, όταν η εταιρεία με μια πρωτοφανή κίνηση αποφάσισε να μη μεταδοθεί εκτός Ελλάδας η τηλεοπτική σειρά Famagusta, που αναφέρεται στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Η σκανδαλώδης αυτή απόφαση ήρθε ύστερα από πίεση που δέχτηκε από την Τουρκία που ενοχλήθηκε έντονα. Αξίζει να σημειωθεί ότι το Υπουργείο Άμυνας της Τουρκίας επιχειρεί να ξαναγράψει την ιστορία της εισβολής στην Κύπρο με ένα ντοκιμαντέρ που είναι γεμάτο από ανακρίβειες και ψέματα. Σαν να μην έφτανε αυτό, το τουρκικό Υπουργείο Άμυνας σε ρόλο τηλεοπτικού παραγωγού παρουσιάζει ντοκιμαντέρ-προπαγάνδα αφιερωμένο στον «Αττίλα» και στην υποτιθέμενη «ειρηνευτική επιχείρηση» του Αυγούστου του 1974. Το Τουρκικό ψευδο-ντοκιμαντέρ, είναι γεμάτο με τερατώδεις ανακρίβειες και αναφέρεται στις «ελληνοκυπριακές θηριωδίες», με τους τούρκους να παρουσιάζονται υποτιθέμενα θύματα της ελληνικής και ελληνοκυπριακής γενοκτονίας! Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε εάν η Netflix μεταδώσει παγκοσμίως το εν λόγω ντοκιμαντέρ. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι ο συνδιευθύνων σύμβουλος της Netflix είναι ελληνικής καταγωγής. Ο Θεόδωρος Αντώνιος Σαράντος τζούνιορ είναι Ελληνοαμερικανός τρίτης γενιάς και βρίσκεται στην λίστα των 100 ανθρώπων με τη μεγαλύτερη επιρροή στην κατηγορία «Titans», που περιλαμβάνει καλλιτέχνες, επιχειρηματίες, αθλητές και ανθρώπους που πρωτοπορούν. Σκληρή κριτική ωστόσο ασκήθηκε στον συνδιευθύνοντα σύμβουλο της εταιρίας για την απόσυρση της σειράς και στην επίκυψη της εταιρίας στις τουρκικές πιέσεις. Εν κατακλείδι: Κίνδυνοι και εχθροί υπάρχουν πάντα. Δυστυχώς, θεωρώ ότι η Ελλάδα κινδυνεύει ακόμη και από τους ίδιους τους ομοεθνείς. Αν έχουμε την κοινή λογική να προστατέψουμε το έθνος και το κράτος μας, με κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη, κανείς δεν μπορεί να μας βλάψει. Αν όμως υποκύπτουμε στον εκβιασμό, την παράνοια, την ανευθυνότητα και τον ατομικισμό, τότε όντως κινδυνεύουνε…

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ (1935-2024): "Εάν θα ήθελα να αφήσω μια κληρονομια στην κοινότητα, θα ήταν ότι ανέλαβα την προεδρία για να διοργανώσω τα σχολεία μας"

Η τελευταία συνέντευξη που παραχώρησε στις 7 Σεπτεμβρίου, 2024. Ερ: Κύριε Μανωλάκο, όταν αναλάβατε την διοίκηση της Ελληνικής Κοινότητας Μόντρεαλ, πως λειτουργούσαν τα σχολεία, εκείνη την εποχή; Απ: Κατά τη γνώμη μου, τα σχολεία τότε είχαν πάρει τον κατήφορο. Η ποιότητα της εκπαίδευσης δεν ήταν εκείνη που θα έπρεπε να ήταν. Και επειδή ήμουν και εγώ γεννημένος στον Κεμπέκ, έβλεπα ότι το μέλλον ήταν μόνο με την γαλλική γλώσσα. Ερ: Ποιο ήταν το πρώτο σας μέλημα; Απ: Αναλαμβάνοντας την προεδρία πήγα και συναντήθηκα με τον Υπουργό Παιδείας του Κεμπέκ για να καταφέρω να αλλάξω το σύστημα των σχολείων, ώστε να συμπορευτούμε με την γαλλική εκπαίδευση που, όπως προείπα, ήταν και το μέλλον στην επαρχία. Οπωσδήποτε, όταν αποφάσισα να ακολουθήσω αυτόν τον δρόμο δέχτηκα μεγάλη κριτική ακόμη και μέσα από το Συμβούλιό μου. Μάλιστα είχε καλεστεί έκτακτη Γενική Συνέλευση για να απορριφθεί η πρόταση. Ερ: Εάν τα ελληνικά σχολεία δεν είχαν μετατραπεί από αγγλόφωνα σε γαλλόφωνα ποια, κατά τη γνώμη σας, θα ήταν η τύχη τους; Απ: Θα ήταν η καταστροφή των σχολείων μας. Δεν θα υπήρχε πολιτικός που να ήθελε να χρηματοδοτήσει αγγλόφωνα σχολεία. Άλλωστε τότε δεν είχαμε και άλλη επιλογή. Έπρεπε να βρούμε έναν τρόπο να τα σώσουμε, βλέποντας ότι οι εγγραφές μειώνονταν και βέβαια δεν θα είχαμε τα χρήματα να πληρώνουμε τους δασκάλους για να διατηρήσουμε μία καλή ποιότητα στην εκπαίδευση. Και παίρνοντας αυτή την απόφαση, όχι μόνο σώσαμε τα σχολεία, αλλά τα αναπτύξαμε και σήμερα θεωρούνται από τα ανώτερα ιδιωτικά σχολεία στο Κεμπέκ. Αυτή νομίζω ήταν η μεγάλη επιτυχία της απόφασης. Ερ: Η πρόταση που κάνατε στο Υπουργείο Παιδείας έγινε δεκτή με ευκολία, ή συναντήσατε δυσκολίες; Απ: Συναντήθηκα με τον Γενικό Διευθυντή του Καθολικού Συστήματος και με άλλους οργανισμούς καθώς και με διάφορα ιδιωτικά σχολεία και μπορώ να πω ότι όχι μόνο η πρωτοβουλία αυτή απέδωσε, αλλά είδαμε να ακολουθούν και άλλες εθνικότητες. Τα ελληνικά μας σχολεία είναι το καύχημα της κοινότητάς μας. Και εάν σώθηκε η κοινότητά μας, σώθηκε από τα σχολεία μας. Εάν θα ήθελα να αφήσω μια κληρονομιά στην κοινότητα, θα ήταν ότι ανέλαβα την προεδρία για να διοργανώσω τα σχολεία μας, πράγμα που έκανα και νομίζω η δουλειά μου τελείωσε εκεί. Ερ: Πιστεύετε, ότι από όλες τις υπηρεσίες που παρέχει η κοινότητα, η εκπαίδευση είναι η πιο σημαντική; Απ: Το πιστεύω απόλυτα, διότι εάν δεν εκπαιδεύαμε τα παιδιά μας ελληνικά, τι άλλο αξίζει περισσότερο στην παροικία μας; Τα παιδιά μας βγαίνουν από τα σχολεία μας τρίγλωσσα, πατριώτες και καλοί Έλληνες. Δεν λέω ότι τα άλλα παιδιά δεν αξίζουν, όμως δεν μπορείς να μετρήσεις ένα παιδί που έχει αποφοιτήσει από τον Σωκράτη με ένα άλλο παιδί που έχει αποφοιτήσει από οποιοδήποτε άλλο δημοτικό σχολείο. Ερ: Θεωρείτε ότι η Ένωση των σχολείων Σωκράτης - Δημοσθένης ήταν μία καλή κίνηση; Απ: Βεβαίως, δεν μπορεί να είμαστε δύο-τρείς κοινότητες και να έχουμε διαφορετικά σχολικά συστήματα. Ερ: Ποιά είναι η γνώμη σας για τη συμπληρωματική εκπαίδευση; Απ: Η συμπληρωματική εκπαίδευση και τα ενοριακά σχολεία πρέπει πάντοτε να υπάρχουν διότι δεν μπορείς να είσαι βέβαιος ότι όλοι οι γονείς θα υποστηρίξουν τα ημερήσια σχολεία. Η συμπληρωματική εκπαίδευση έδωσε τουλάχιστον μία ευκαιρία στους γονείς να κάνουν μία επιλογή. Ξέρω, τα ημερήσια σχολεία κοστίζουν κάτι παραπάνω, όμως αξίζει το κόστος, εφόσον οι γονείς θελήσουν τα παιδιά τους να μάθουν την γλώσσα και τον πολιτισμό μας. Ερ: Μία ευχή; Απ: Εύχομαι σε όλους τους μαθητές καλή σχολική χρονιά και καλή πρόοδο. Ο Δημήτριος Μανωλάκος υπήρξε ένας φωτεινός φάρος για την Ελληνική Κοινότητα του Μόντρεαλ, υπηρετώντας την με αφοσίωση και πάθος ως πρώην πρόεδρός της. Η ακούραστη εργασία του για την προώθηση της ελληνικής κουλτούρας, η ανεκτίμητη συνεισφορά του στην εκπαίδευση μέσω του σχολείου «Σωκράτης-Δημοσθένης» και η διαρκής υποστήριξή του προς όλους μας έχει αφήσει μια κληρονομιά που θα ζει για πάντα. Ήταν ο οραματιστής που ενέταξε το ελληνικό σχολείο στο γαλλικό εκπαιδευτικό σύστημα του Κεμπέκ. Η προσφορά του αείμνηστου Δημητρίου Μανωλάκου στην παροικία μας είναι ανεκτίμητη. Ήταν ο πρώτος ελληνικής καταγωγής συμβολαιογράφος και συνδύασε την επαγγελματική του ακεραιότητα με την αγάπη του για την παροικία μας, βοηθώντας αμέτρητα άτομα και οικογένειες να επιτύχουν τους στόχους τους και να ξεπεράσουν τις προκλήσεις τους. Ο Δημήτριος Μανωλάκος έχει τιμηθεί με τον τίτλο του Άρχοντα του Οικουμενικού Πατριαρχείου και του Επίτιμου Προέδρου της ΕΚΜΜ. Διατέλεσε Πρόεδρος της AHEPA, Αντιδήμαρχος στο Δήμο Μόντρεαλ, Πρόεδρος της Καναδικής Επιτροπής Αλληλεγγύης για την Κύπρο, Πρόεδρος του Ελληνοκαναδικού Κογκρέσου και Επίτιμος Γενικός Πρόξενος του Ομάν. Έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών στις 25 Σεπτεμβρίου, 2024.

ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ - Πόσο ακριβείς είναι τελικά;

Με αφορμή τις δημοσκοπήσεις για τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ορισμένες σκέψεις μου γύρω από το συγκεκριμένο θέμα. Βέβαια, μέχρι την παρούσα χρονική στιγμή που γράφεται το άρθρο, σύμφωνα με τις περισσότερες δημοσκοπήσεις, δεν αναδεικνύεται καθαρός νικητής. Ελάχιστο προβάδισμα έχει η υποψήφια των Δημοκρατικών Κάμαλα Χάρις έναντι του πρώην Ρεπουμπλικάνου προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. Οι δημοσκοπήσεις πάντως αυτές δεν αποκλείεται να διαψευστούν τελικά. Αλήθεια, ποιοί άραγε είναι οι λόγοι για τους οποίους οι δημοσκοπήσεις τα τελευταία χρόνια δεν μπορούν να καταγράψουν επαρκώς την εκλογική συμπεριφορά των πολιτών; Γεγονός είναι ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος των ερωτηθέντων δεν απαντούν, αποφεύγοντας συστηματικά να πουν τι και ποιούς θα ψηφίσουν. Επομένως, το εκάστοτε δείγμα σε καμία περίπτωση δεν είναι αντιπροσωπευτικό. Εξ άλλου, πολλοί από αυτούς που απαντούν δηλώνουν αναποφάσιστοι, προφανώς για να αποφύγουν να απαντήσουν. Ένας άλλος βασικός λόγος είναι ότι οι περισσότερες δημοσκοπήσεις είναι τηλεφωνικές και μάλιστα τα τηλεφωνήματα που γίνονται από τις εταιρίες είναι σε σταθερά. Όμως, πόσοι σήμερα βρίσκονται δίπλα σε σταθερά τηλέφωνα, τα οποία τείνουν τα εκλείψουν, για να απαντήσουν στους δημοσκόπους; Μάλλον ελάχιστοι, και αυτοί είναι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, που σημαίνει ότι η νεανική άποψη ακούγεται στο ελάχιστο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που το μεγαλύτερο ποσοστό των αναποφάσιστων προέρχεται από τις μικρές ηλικίες των ψηφοφόρων. Επίσης, πόσο σαφείς είναι οι ερωτήσεις που τίθενται και ακόμη πόσο ειλικρινείς είναι οι απαντήσεις που δίδονται. Θα πρέπει ακόμη να ληφθεί υπόψη ότι οι δημοσκοπήσεις αδυνατούν να σφυγμομετρήσουν τη γνώμη ορισμένων μειονοτικών ομάδων, όπως στην προκειμένη περίπτωση των Αφρικανών και Λατίνων, οι οποίοι θεωρούν ότι αποτελούν στόχο, με αποτέλεσμα να αποφεύγουν να λάβουν μέρος. Εν τω μεταξύ, πολλοί πολίτες δεν απαντούν φοβούμενοι μήπως καταγράφεται η προτίμησή τους σε σχέση με το τηλέφωνό τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2020 μόλις το 66% των Αμερικανών ψηφοφόρων προσήλθαν στις κάλπες. Όπως και να έχει, οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν την εικόνα μιας δεδομένης στιγμής και σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν πρόβλεψη του εκλογικού αποτελέσματος. Περαιτέρω, θα πρέπει να επισημανθεί και η σημασία του στατιστικού λάθους που κυμαίνεται ανάμεσα στους 3 έως και 5 βαθμούς και το ότι κατά πόσο θα ισχύσει εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Κανείς πάντως δεν μπορεί να είναι βέβαιος για το εάν τελικά τα συμπεράσματα που εξάγονται από τις δημοσκοπήσεις θα αποτυπωθούν πραγματικά και στις κάλπες ή θα έχουμε εκπλήξεις; Συνεπώς, εάν οι εταιρίες δημοσκοπήσεων δεν εφαρμόσουν νέες μεθόδους για να λαμβάνουν τα δείγματά τους, δεν πρόκειται ποτέ να ανακτήσουν την αξιοπιστία τους και μονίμως θα πέφτουν έξω. Ζωντανό παράδειγμα οι δημοσκοπήσεις για την πρόθεση ψήφου στις ευρωεκλογές του Ιουνίου που έπεσαν παταγωδώς έξω. Περιμένουμε λοιπόν να δούμε πόσο οι δημοσκοπήσεις που διενεργούνται για τις Αμερικανικές εκλογές της 5ης Νοεμβρίου, θα διαψευστούν...

'Ελλην εστί...

Επιστρέφουν σιγά-σιγά και οι τελευταίοι από τις καλοκαιρινές διακοπές και το κυρίαρχο θέμα συζήτησης είναι οι εντυπώσεις από την Ελλάδα και τους Έλληνες. Για τους Ελλαδίτες τα συμπεράσματα για τον τρόπο σκέψης, τη νοοτροπία, τη συμπεριφορά και τις πεποιθήσεις των, είναι διιστάμενα. Τι σημαίνει όμως Έλληνας, Γραικός ή Greek, όπως μας αποκαλούν οι ξένοι; Κατά μία έννοια βέβαια Έλληνας είναι αυτός που έχει ελληνικά γονίδια, δηλαδή ανήκει στην ελληνική φυλή, έχει ελληνική συνείδηση ή ακόμη και ελληνική ιθαγένεια. Κάποιοι θεωρούν πως είναι ανυπόστατος ο ισχυρισμός ότι «Έλληνας είναι όποιος σκέφτεται και αντιδρά σαν Έλληνας». Στην αρχαιότητα, Έλληνες ήταν οι Αθηναίοι, Έλληνες ήταν και οι Σπαρτιάτες. Στην κατοχή, Έλληνες ήταν οι αντάρτες Έλληνες ήταν και οι χίτες... Έλληνες πάντως γεννηθήκαμε κατά τύχη, όπως και οι υπόλοιποι λαοί. Μεγαλώσαμε σ' αυτό το πολιτισμικό περιβάλλον και εξελιχθήκαμε μαζί του όπως συμβαίνει στο κάθε ανθρώπινο ομαδικό περιβάλλον. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι δεν είμαστε απαραίτητα Έλληνες από το DNA αλλά από την κοινωνία. Κατ' αυτή την έννοια λοιπόν είμαστε όλοι Έλληνες διότι, συν τοις άλλοις, τυγχάνει να είμαστε και άκρως αντιφατικοί! Θέλουμε δηλαδή να έχουμε την τελευταία λέξη, διαλέγουμε τον εύκολο δρόμο, καμαρώνουμε για τις εμπειρίες και τις γνωριμίες μας, νιώθουμε περήφανοι για τους προγόνους μας, ζηλεύουμε τις επιτυχίες των άλλων, αγανακτούμε με αυτούς που μας εκνευρίζουν, εθελοτυφλούμε στα λάθη των φίλων μας αλλά και δεν σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας. Στρογγυλοκαθόμαστε στο λεωφορείο αγνοώντας τους ηλικιωμένους και τις εγκυμονούσες, πετάμε στο δρόμο τα αναμμένα αποτσίγαρα για να τα πατήσει ο επόμενος, δίνουμε δυναμικό παρών στα συλλαλητήρια του ΟΧΙ για να ψηφίσουμε την επόμενη ΝΑΙ μόλις θιγούν τα συμφέροντά μας! Ταυτόχρονα όμως - όπως θεωρούν οι στοχαστές - ανήκουμε και στο άλλο «είδος» του Έλληνα, που δυστυχώς τείνει να εκλείψει. Του γνήσιου πατριώτη Έλληνα που είναι η πατρίδα, είναι τα χώματα ποτισμένα από νερά κρυστάλλινα που γενναιόδωρα τα θεϊκά όροι χαρίζουν στους καταπράσινους κάμπους...Του άξιου απόγονου Έλληνα που οι αιώνες χάραξαν στο αίμα του το φως το Αττικό, τους μύθους για τους αρχαίους θεούς... Του ονειροπόλου Έλληνα που το βράδυ όταν κοιμάται εικόνες από την Αγιά Σοφιά του έρχονται στο μυαλό και ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς του μιλάει ψιθυριστά στο αφτί, λέγοντάς του «σώπασε κυρά-Δεσποινα και μην πολυδακρύζεις, πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά μας θα ναι»... Του γενναίου Έλληνα που θυσιάζει τη ζωή του για τις αξίες και τα ιδανικά της φυλής...του αυθόρμητου Έλληνα που λέει ΟΧΙ δίχως να αναλογιστεί τις συνέπειες των αποφάσεων του...του πεισματάρη, αποφασιστικού και δυναμικού Έλληνα, που βρίσκει πάντα τον τρόπο να επιβιώνει κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες και τις πλέον κρίσιμες καταστάσεις... Όπως λέει και ο στιχουργός Κώστας Χορλιαφάκης: «Μα εγώ είμαι Έλληνας ευλογημένος Σ’ επαναστάσεις αναθρεμμένος Μα εγώ είμαι Έλληνας, πάντα αντάρτης Άνθρωπος δίκαιος και δημοκράτης»

'Ανοια, η πανδημία της εποχής μας...

Αφορμή για αυτό το άρθρο μου έδωσε το σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πολλές οικογένειες (η παροικία μας δεν αποτελεί εξαίρεση) που στο στενό περιβάλλον τους υπάρχει κάποιος που πάσχει από την νόσο του Αλτσχάιμερ. Τα στοιχεία που αφορούν την συχνότητα εκδήλωσης νευρολογικών παθήσεων παγκοσμίως είναι λίαν ανησυχητικά, καθώς έρευνες καταγράφουν ότι κάθε τρία δευτερόλεπτα ένας άνθρωπος στον κόσμο εμφανίζει άνοια. Στις μέρες μας υπάρχουν 55 εκατομμύρια άνθρωποι που ζουν με άνοια, αριθμός που αναμένεται να αυξηθεί δραματικά στο εγγύς μέλλον λόγω της αύξησης του προσδόκιμου επιβίωσης. Πρόσφατα στατιστικά στοιχεία που προέκυψαν στον Καναδά, μαρτυρούν ότι 750.000 άτομα πάσχουν από άνοια, αριθμός που αντιπροσωπεύει το 7.1% του συνολικού πληθυσμού. Τα δύο τρίτα των ηλικιωμένων άνω των 65 ετών που ζουν με τη νόσο είναι γυναίκες, ενώ κάθε χρόνο διαγιγνώσκονται 76.000 νέες περιπτώσεις. Προβλέπεται πως μέχρι το 2031 η υγειονομική δαπάνη θα διπλασιαστεί από 8.3 σε 16.6 δισεκατομμύρια δολάρια. Στην Ελλάδα, 250.000 άτομα πάσχουν από άνοια και 350.000 από ήπια νοητική διαταραχή που είναι προστάδιο της άνοιας. Σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες, οι σημαντικότεροι μη τροποποιήσιμοι παράγοντες κινδύνου είναι η γενετική προδιάθεση και η αύξηση της ηλικίας. Τα συμπτώματα της νόσου είναι: Διαταραχές μνήμης, διαταραχές της ικανότητας κατανόησης και έκφρασης του λόγου, διαταραχές της κρίσης, απώλεια προσανατολισμού στο χώρο και χρόνο και έκπτωση καθημερινής λειτουργικότητας. Επίσης, υπάρχουν αλλαγές στην προσωπικότητα, συχνά σωματικά ενοχλήματα και ψυχιατρικά συμπτώματα όπως απάθεια, κατάθλιψη, επιθετικότητα, ευερεθιστότητα, αρνητισμός, παραλήρημα και ψευδαισθήσεις. Και όσο εξελίσσεται η ασθένεια, τόσο πιο απαιτητική γίνεται η παροχή της φροντίδας. Ειδικότερα, όταν ο ασθενής είναι σε προχωρημένο στάδιο, η φροντίδα πλέον πρέπει να είναι σε 24ωρη βάση καθώς το άτομο σταματά να μπορεί να αυτοεξυπηρετείται. Η έναρξη της νόσου είναι αργή και προοδευτική. Τα τελευταία χρόνια διεξάγεται μεγάλη ερευνητική προσπάθεια με στόχο την ανεύρεση περισσότερο αποτελεσματικών θεραπειών. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, η νόσος είναι σποραδικής εμφάνισης, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είναι κληρονομική, αν και κάποια γονίδια μπορεί να λειτουργούν ως παράγοντες κινδύνου. Η άνοια θεωρείται μη θεραπεύσιμη και θανατηφόρα, αποτελώντας την αιτία του 60% με 70% των περιπτώσεων. Η νόσος Αλτσχάιμερ, όπως γνωρίζουμε, πήρε το όνομά της από τον Δρ. Alois Alzheimer, έναν Γερμανό ψυχίατρο. Το 1906, ο Δρ. Alzheimer περιέγραψε τις αλλαγές στον εγκεφαλικό ιστό μιας γυναίκας που είχε πεθάνει από μία ασυνήθιστη ψυχική ασθένεια. Βρήκε μη φυσιολογικές εναποθέσεις και μπλεγμένες δέσμες νευρικών ινών. Αυτές οι πλάκες και τα πλέγματα στον εγκέφαλο αποτελούν πλέον χαρακτηριστικές εγκεφαλικές αλλαγές που προκαλούνται από την νόσο Αλτσχάιμερ. Η νόσος Αλτσχάιμερ είναι η έβδομη κύρια αιτία θανάτου παγκοσμίως και η Πέμπτη κύρια αιτία θανάτου σε άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω. Η Παγκόσμια Ημέρα Αλτσχάιμερ γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Σεπτεμβρίου, με σκοπό την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για τη νόσο.

'Οταν η τεχνητή νοημοσύνη κάνει προβλέψεις...

Δίνουν και παίρνουν οι προβλέψεις για τον νικητή των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ. Επειδή δεν πείθομαι εύκολα από προβλέψεις, εκτιμήσεις και συμπεράσματα, σκέφτηκα να καταφύγω στην ευφυΐα της τεχνητής νοημοσύνης. Ρώτησα λοιπόν την AI να προβλέψει το αποτέλεσμα και τον νικητή των προεδρικών εκλογών. Ιδού η απάντηση… «Δεν μπορώ να προβλέψω το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών, καθώς αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως οι υποψήφιοι, οι εκστρατείες τους, οι πολιτικές εξελίξεις και η ψήφος των πολιτών. Το πολιτικό κλίμα στις ΗΠΑ είναι έντονα πολωμένο και οι εντάσεις γύρω από ζητήματα όπως η μετανάστευση, η εγκληματικότητα και η κοινωνική δικαιοσύνη θα μπορούσαν να καθορίσουν το αποτέλεσμα. Η οικονομία, το επίπεδο της ανεργίας, οι τιμές της ενέργειας και η κατάσταση της υγειονομικής περίθαλψης είναι κεντρικά ζητήματα που θα επηρεάσουν τους ψηφοφόρους. Αν η οικονομία παραμένει σε καλή κατάσταση, αυτό θα βοηθήσει τους εν ενεργεία πολιτικούς. Αντίθετα, αν υπάρξουν οικονομικά προβλήματα, μπορεί να ωφελήσει τον αντίπαλο. Όλα αυτά τα σενάρια δείχνουν ότι οι προεδρικές εκλογές του 2024 θα εξαρτηθούν από ένα πολύπλοκο μίγμα κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών παραγόντων. Η Κάμαλα Χάρις έχει πιθανότητες να κερδίσει, όμως θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η δημοφιλία της έχει αμφισβητηθεί κατά καιρούς, καθώς έχει αντιμετωπίσει κριτική για το έργο της ως Αντιπρόεδρος. Συνεπώς για να κερδίσει τις εκλογές, θα πρέπει να ενισχύσει την εικόνα της, να παρουσιάσει ξεκάθαρη πολιτική ατζέντα και να πείσει τους ανεξάρτητους ψηφοφόρους. Η Χάρις θα πρέπει να κινητοποιήσει την προοδευτική βάση του Δημοκρατικού κόμματος, αλλά και να προσελκύσει μετριοπαθείς ψηφοφόρους που μπορεί να αποστασιοποιηθούν από τον Τραμπ. Όπως πάντα, οι πολιτείες κλειδιά θα καθορίσουν το αποτέλεσμα. Η Χάρις πρέπει να κερδίσει την υποστήριξη σε αυτές τις πολιτείες, οι οποίες έχουν δείξει ότι μπορούν να αλλάξουν την πολιτική ισορροπία. Η επιτυχία της θα εξαρτηθεί από την ικανότητά της να ενισχύσει την εικόνα της, να κινητοποιήσει τη βάση και να ανταγωνιστεί έναν ισχυρό υποψήφιο, όπως είναι ο Ντόναλντ Τραμπ. Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει πιθανότητες να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου, αλλά αυτές οι πιθανότητες εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες, όπως η πολιτική του στρατηγική, η οικονομική κατάσταση και η αντίδραση των ψηφοφόρων στην εκστρατεία του. Ο Τραμπ διατηρεί ισχυρή υποστήριξη από τη βάση του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, η οποία παραμένει πιστή σε αυτόν, ωστόσο παραμένει μία αμφιλεγόμενη προσωπικότητα για πολλούς ψηφοφόρους. Το 2020, οι δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι υπήρξε σημαντική αντίδραση απέναντί του, κάτι που θα μπορούσε να επαναληφθεί το 2024. Το κατά πόσο θα μπορέσει να προσελκύσει μετριοπαθείς και ανεξάρτητους ψηφοφόρους, θα επηρεάσει τις πιθανότητές του. Συμπερασματικά, ο Ντόναλντ Τραμπ έχει ισχυρές πιθανότητες να επιστρέψει στον Λευκό Οίκο, αλλά θα χρειαστεί να υπερνικήσει τους παραπάνω παράγοντες για να διασφαλίσει μια νίκη». (Το παρόν κείμενο αποτελεί δημιούργημα της τεχνητής νοημοσύνης…)

Θεωρίες συνωμοσίας ή μεγάλες αλήθειες;

Στις 12 Σεπτεμβρίου αναμένεται να βγει η απόφαση της δίκης των δυο γυναικών, εναντίον των οποίων ασκήθηκε ποινική δίωξη, επειδή το 2022 είχαν ανεβάσει ένα βίντεο στο YouTube προβάλλοντας τον ισχυρισμό ότι η πρώτη κυρία της Γαλλίας Μπριζίτ Μακρόν γεννήθηκε άντρας. Συγκεκριμένα, υποστήριξαν ότι η Μπριζίτ Μακρόν είναι τρανσέξουαλ, γεγονός που προκάλεσε αναστάτωση στον πολιτικό κόσμο της χώρας και υποχρέωσε τη σύζυγο του προέδρου Μακρόν να καταθέσει αγωγή για συκοφαντική δυσφήμιση κατά των γυναικών. Στο σχετικό βίντεο οι γυναίκες παρέθεταν επιχειρήματα ότι η Μπριζίτ Τρονιέ είχε γεννηθεί άντρας με το όνομα Ζαν Μισέλ. Ο Εμανουέλ Μακρόν έσπευσε να δηλώσει ότι το «χειρότερο πράγμα είναι οι ψεύτικες ειδήσεις», προσθέτοντας ότι «πολλοί άνθρωποι τις πιστεύουν και τελικά ταράζουν την ιδιωτική σου ζωή». Οι δύο γυναίκες που κατηγορούνται για συκοφαντική δυσφήμιση και διασπορά fake news, είναι η μία μέντιουμ και η δεύτερη αυτοαποκαλείται ανεξάρτητη δημοσιογράφος. Στις ΗΠΑ, η πρώην πρώτη κυρία Μισέλ Ομπάμα, σύμφωνα με έναν πρώην φίλο της, γεννήθηκε και αυτή άντρας και ζει στο ψέμα εδώ και δεκαετίες. Με επίσημα έγγραφα που κατέθεσε ο David Upchurch, ισχυριζόμενος ότι ελήφθησαν από το Εκλογικό Συμβούλιο της Πολιτείας του Ιλινόις, η Μισέλ Ομπάμα ήταν εγγεγραμμένη για να ψηφίσει ως άντρας από το 1994 έως το 2008. Τα έγγραφα αποκαλύπτουν επίσης ότι ο Μπάρακ Ομπάμα άλλαξε επίσημα το φύλο της σε γυναίκα το 2008, την ίδια χρονιά που ήταν υποψήφιος για την προεδρία. Ο David Upchurch υποστηρίζει ότι τα έγγραφα του εκλογικού συμβουλίου, ελήφθησαν από την πολιτεία Ιλινόις από τον δημιουργό ντοκιμαντέρ Joel Gilbert, ο οποίος εξηγεί ότι αποφάσισε να ακολουθήσει σοβαρή προσέγγιση για να μάθει για το ιστορικό της Μισέλ Ομπάμα, επειδή τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης φοβούνται να πάνε οπουδήποτε κοντά στο θέμα. Οι θεωρίες συνωμοσίας ανέκαθεν γοήτευαν τους ανθρώπους γιατί είχαν απήχηση σε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν κατά καιρούς κατηγορηθεί για την ανάπτυξη και ανάδειξη παρόμοιων θεωριών. Σύμφωνα με εκτεταμένη έρευνα, η οποία βέβαια χρίζει περαιτέρω ανάλυσης, οι κατά καιρούς θεωρίες συνωμοσίας συνιστούν μείζον κοινωνικό φαινόμενο. Στην πιο πυκνή τους μορφή αφορούν έναν στους τέσσερις πολίτες και μόνο ένας στους πέντε εμφανίζεται να τις απορρίπτει απολύτως. Οι θεωρίες συνωμοσίας αφορούν πάντα περίεργες πεποιθήσεις και ένα καλό ερώτημα είναι αν πρέπει και σε πιο βαθμό να είμαστε επιφυλακτικοί απέναντί τους. Έχει αποδειχθεί ότι οι περισσότερες από αυτές είναι ψευδείς για δύο κυρίως λόγους. Για το ζήτημα της εγκυρότητας τους και για το ζήτημα της διαρροής τους. Ωστόσο, κάποιες από αυτές αποδεικνύονται αληθινές και όντως συμβαίνουν. Πως μπορούμε λοιπόν να διακρίνουμε τη διαφορά μεταξύ μιας αληθινής και μιας ψευδούς θεωρίας συνομωσίας; Γεγονός πάντως είναι ότι με τόσα πολλά να γίνονται γύρω μας, δεν ξέρουμε πλέον τι να πιστέψουμε και τι όχι…

Αμερικανικές εκλογές 2024 - Ντόναλντ Τραμπ

Θα καταφέρει να κερδίσει ξανά την προεδρία των ΗΠΑ ο Ντόναλντ Τραμπ; 45ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών από το 2017 έως το 2021, δεν δυσκολεύτηκε να πάρει εκ νέου το χρίσμα για τις εκλογές του Νοεμβρίου. Ποιος όμως είναι στ’ αλήθεια ο Ντόναλντ Τραμπ; Ο Αμερικανός μεγαλοεπιχειρηματίας και πολιτικός, γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου του 1946 στο Κουίνς της Νέας Υόρκης, όπου και μεγάλωσε. Φοίτησε στο γυμνάσιο και λύκειο της Στρατιωτικής Ακαδημίας της Νέας Υόρκης, όπου και αποφοίτησε το 1964. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Φόρνταμ της Νέας Υόρκης και στη Σχολή Ουάρτον του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, λαμβάνοντας πτυχίο (B.S. in Economics) το 1968. Ο Ντόναλντ Τζον Τραμπ είναι ο τέταρτος από τα πέντε παιδιά του Φρέντερικ και της Μέρι Ανν Μακ Λεόντ-Τραμπ, κτηματομεσίτες το επάγγελμα. Η καταγωγή του είναι μισή Γερμανική και μισή Σκωτσέζικη. Η θρησκευτική συνείδηση των παλαιότερων προσώπων της οικογένειας Τραμπ ήταν Λουθηρανική, αλλά οι γονείς του είχαν ασπαστεί τελικά τον Πρεσβυτεριανισμό. Ο Τραμπ έχει παντρευτεί τρεις φορές και είναι πατέρας πέντε παιδιών. Το 1971 ανέλαβε την οικογενειακή επιχείρηση και τη μετονόμασε σε The Trump Organization, ενώ ανέπτυξε τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες με ίδρυση καζίνο, ξενοδοχείων και γήπεδα γκολφ. Είναι επίσης εργολάβος, κτηματομεσίτης και πρώην τηλεπαρουσιαστής και τηλεπαραγωγός, ενώ έχει συγγράψει 20 βιβλία. Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι το πλουσιότερο άτομο που υπηρέτησε ως Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών στην ιστορία. Από τότε που έφυγε από την εξουσία, ο Τραμπ παρέμεινε ενεργά αναμεμειγμένος στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα. Το 2023 έγινε ο πρώτος Αμερικανός πρόεδρος εναντίον του οποίου ασκήθηκε ποινική δίωξη, η οποία κατέληξε πρωτόδικα σε ομόφωνη καταδίκη για κακουργήματα. Μεταξύ άλλων κατηγορείται για υποκίνηση βίας σχετικά με την εισβολή οπαδών του στο Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου του 2021. Στις 30 Μαΐου 2024, κρίθηκε ομόφωνα ένοχος και για τις 34 κατηγορίες που αντιμετώπιζε, από δικαστήριο στη Νέα Υόρκη σχετικά με την υπόθεση πληρωμής στην πορνοστάρ Στόρμι Ντάνιελς, ώστε να μην αποκαλύψει πριν από τις εκλογές του 2016, μία σύντομη σχέση που είχαν. Παρ’ όλες τις κατηγορίες, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αποφάσισε ότι ο Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να είναι υποψήφιος Πρόεδρος για τις εκλογές του Νοεμβρίου. Ως πρόεδρος των ΗΠΑ, κύριος στόχος του από την αρχή της προεδρίας, ήταν να αλλάξει τα πολιτικά δεδομένα της χώρας του, δίνοντας περισσότερη έμφαση σε κοινωνικοπολιτικά και οικονομικά θέματα. Στην εξωτερική πολιτική προσπάθησε να υπάρξει συνεργασία με τη Μεγάλη Βρετανία και τη Ρωσία. Άλλο ένα έργο που ξεκίνησε, ήταν η κατασκευή τείχους στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού. Ο ίδιος έχει αναφέρει πολλές φορές πως κατήργησε το πρόγραμμα ασφάλισης και κοινωνικής περίθαλψης του Μπάρακ Ομπάμα, αναφέροντας πως ήταν καταστροφικό και σπάταλο. Στις 13 Ιουλίου 2024, έγινε στόχος απόπειρας δολοφονίας με τη σφαίρα να περνά ξυστά από το κεφάλι του και τον ίδιο να τραυματίζεται στο αυτί.

Αμερικανικές εκλογές 2024 - Κάμαλα Χάρις

Έπεσε η αυλαία του Εθνικού Συνεδρίου των Δημοκρατικών στο Σικάγο «κλειδώνοντας» την υποψηφιότητα της Κάμαλα Χάρις για το προεδρικό αξίωμα. Το Συνέδριο πραγματοποιήθηκε σε μια περίοδο όπου οι δημοσκοπήσεις δίνουν στην αντιπρόεδρο των ΗΠΑ ένα ελάχιστο προβάδισμα έναντι του υποψηφίου των Ρεπουμπλικάνων Ντόναλντ Τραμπ, σε πολιτείες που κρατούν τα κλειδιά για τον Λευκό Οίκο. Ποια είναι όμως η Κάμαλα Χάρις που πήρε τη θέση του Τζο Μπάιντεν μετά την απόφασή του να αποσυρθεί και πως έφτασε να είναι η πρώτη μαύρη αντιπρόεδρος των ΗΠΑ και ίσως η πρώτη γυναίκα πρόεδρος; Έχει άραγε τις δυνατότητες να κερδίσει τον Ντόναλντ Τραμπ ή θα είναι άλλο ένα καμένο χαρτί των Δημοκρατικών; Η Κάμαλα Χάρις γεννήθηκε στις 20 Οκτωβρίου1964 στο Όκλαντ της Καλιφόρνια, από την Σιαμάλα Γκοπαλάν, ερευνήτρια καρκίνου από την Ινδία και τον Ντόναλντ Χάρις, καθηγητή οικονομικών από την Τζαμάικα. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Χάουαρντ με πτυχίο πολιτικών επιστημών και οικονομικών και στη συνέχεια απέκτησε πτυχίο νομικής από τη Νομική Σχολή Χέιστινγκς το 1989. Ξεκίνησε την καριέρα της στο Γραφείο Εισαγγελέα της Επαρχίας Αλαμέντα, ειδικευόμενη στη δίωξη υποθέσεων σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών. Το 2004 εξελέγη Εισαγγελέας του Σαν Φραντσίσκο, όπου ίδρυσε καινοτόμα προγράμματα όπως ένα που παρείχε εκπαιδευτικές και επαγγελματικές ευκαιρίες σε παραβάτες ναρκωτικών. Η πολιτική άνοδος της Χάρις συνεχίστηκε όταν εξελέγη Γενική Εισαγγελέας της Καλιφόρνια το 2010. Κατά τη διάρκεια της θητείας της, αντιμετώπισε θέματα όπως η κατάχρηση κατασχέσεων κατοικιών και υπερασπίστηκε τον Νόμο Προσιτής Φροντίδας. Το 2016 εξελέγη γερουσιαστής των ΗΠΑ από την Καλιφόρνια. Ως γερουσιαστής υπηρέτησε σε διάφορες σημαντικές επιτροπές, συμπεριλαμβανομένης της Επιτροπής Δικαιοσύνης της Γερουσίας και της Επιτροπής Πληροφοριών. Προώθησε νομοθεσίες που αφορούσαν θέματα όπως η πείνα, η ανακούφιση από τα ενοίκια, η φροντίδα της μητρικής υγείας, η υποστήριξη των μικρών επιχειρήσεων, η υποδομή και η κλιματική αλλαγή. Το 2020 ο Τζο Μπάιντεν την επέλεξε ως υποψήφια αντιπρόεδρο για τις προεδρικές εκλογές. Με τη νίκη τους, έγινε η πρώτη Αμερικανο-Νοτιοασιάτισσα που κατείχε το αξίωμα της Αντιπροέδρου. Ως αντιπρόεδρος, η Χάρις έχει επικεντρωθεί σε ένα ευρύ φάσμα ζητημάτων, από τα δικαιώματα των γυναικών και την ασφάλεια από τα όπλα μέχρι τα δικαιώματα ψήφου και τη δικαιοσύνη για το περιβάλλον. Επίσης, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξωτερική πολιτική, εκπροσωπώντας τις ΗΠΑ σε πολλές διεθνείς δεσμεύσεις. Οι στενοί δεσμοί της με την κυβέρνηση Ομπάμα την βοήθησαν να ανέλθει στην εθνική πολιτική σκηνή, οδηγώντας τελικά στην επιλογή της ως υποψήφια αντιπρόεδρος του Μπάιντεν. Η συμπεριφορά της, ιδιαίτερα απέναντι στο προσωπικό της, έχει συχνά επικριθεί, ενώ έχει αποτελέσει αντικείμενο δημοσιογραφικής έρευνας. Οι Ρεπουμπλικάνοι κατηγορούν την Χάρις ότι προΐσταται μιας οικονομίας στην οποία οι τιμές έχουν αυξηθεί, ο πληθωρισμός έχει εκτιναχθεί ενώ το μεταναστευτικό στη χώρα τείνει να καταστεί ανεξέλεγκτο. Στο επόμενο φύλλο θ’ ασχοληθούμε με τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων Ντόναλντ Τραμπ.

Ολυμπιακοί Αγώνες 2024 - Η απόλυτη διακωμώδηση

Έληξαν «αισίως» οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού 2024, με την ομολογουμένως χείριστη τελετή στην ιστορία τους. Άφθονο μελάνι καταναλώθηκε για τις αμέτρητες γκάφες με τα ονόματα των χωρών, το στήσιμο της Ολυμπιακής σημαίας και τους παράξενους συμβολισμούς. Βούιξε κυριολεκτικά ο τόπος από την αισχρή θεματολογία και την απόλυτη ασέβεια απέναντι στους Χριστιανούς, με την διακωμώδηση του Μυστικού Δείπνου. Η οργανωτική επιτροπή κατάφερε τελικά να αμαυρώσει τους Αγώνες, ισοπεδώνοντας τα αρχαία ιδεώδη, σε μια εκστρατεία προπαγάνδας της LGBT+ κοινότητας, με πρωταγωνιστές«drag queens και transgenders». Μέχρι τώρα, σε όλες τις χώρες που φιλοξένησαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, οι διοργανωτές είχαν σε περίοπτη θέση τους μεγαλύτερους αθλητές τους. Στην Ελλάδα για παράδειγμα, το 2004 τη φλόγα μετέφεραν οι Ολυμπιονίκες Βούλα Πατουλίδου, Παναγιώτης Γιαννάκης και Νίκη Μπακογιάννη. Το 2012 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, ένας από τους πρώτους που κράτησαν τη φλόγα ήταν ο διάσημος ποδοσφαιριστής Ντέιβιντ Μπέκαμ. Στο Παρίσι, η θεαματική αλλοίωση των Αγώνων επετεύχθη πλήρως με την υπερπροβολή ατόμων από μία και μόνο συγκεκριμένη ομάδα, δίνοντας την εντύπωση μιας δημαγωγικής και στοχευμένης επανεκκίνησης των κοινωνιών μας, στα πλαίσια της προαγωγής της επιβαλλόμενης διαφορετικότητας. Η οργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι, έμοιαζε περισσότερο με ένα ραντεβού ατόμων μίας και μοναδικής κοινότητας, που επιχειρεί να περάσει το μήνυμά της με τον πλέον πάντως αποκρουστικό τρόπο. Θεωρώ πως είναι υπέρτατη ασέβεια και ντροπή για το μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός, που κύριο προορισμό έχει να φέρει τους ανθρώπους πιο κοντά και να κατευνάσει τα πνεύματα, να αμαυρώνεται από τις υπερβολές του λεγόμενου προοδευτισμού. Η επιτροπή «εξύμνησε» τις αξίες του αθλητισμού χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα πειθούς για την ανάδειξη της Woke κουλτούρας. Οι οργανωτές πρόβαλαν τελικά μία εικόνα άκρως σοκαριστική και προσβλητική για τους Χριστιανούς, που άφωνοι παρακολούθησαν την δήθεν αναπαράσταση του Μυστικού Δείπνου. Έντονες και πολυποίκιλες αντιδράσεις προκάλεσε η επαίσχυντη αυτή ενέργεια που έθεσε στο στόχαστρο την θρησκευτική πίστη των ανθρώπων. Με ανακοινώσεις τους η Γαλλική Καθολική Εκκλησία και το Βατικανό, αναφέρουν ότι η συγκεκριμένη σκηνή χλευάζει τον Χριστιανισμό, ενώ συγχρόνως μειώνει τις υπόλοιπες καλές στιγμές της διoργάνωσης. Παράλληλα και το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, με ανακοίνωση του τονίζει ότι η τελετή έναρξης είχε προσβλητικές παραστάσεις για τον Χριστιανισμό και το Ιερό Ευαγγέλιο. Εν τω μεταξύ, εκπρόσωποι διαφόρων άλλων θρησκειών εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους, κάνοντας λόγο για προσβολή της πίστης των Χριστιανών. Σκεφτείτε μόνο τι θα συνέβαινε εάν διακωμωδούσαν άλλες θρησκείες… Ο ολοκληρωτικός πόλεμος κατά της Χριστιανοσύνης και των παραδοσιακών αξιών δεν έχει πλέον όρια. Και αναρωτιέται κανείς, τι σχέση μπορεί να έχουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες 2024 με το Αθάνατο Πνεύμα των Αρχαίων, το οποίο περιείχε το θρησκευτικό στοιχείο, το κάλλος, την ευγένεια, τη λιτότητα, την αγνότητα, την εκεχειρία, την αγωνιστικότητα και γενικά το πνευματικό ήθος και την ιερότητα για την ανθρώπινη ζωή…

Ολυμπιακοί Αγώνες - Απο την αρχαιότητα μέχρι σήμερα

Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 2024, γνωστοί ως Αγώνες της 33ης Ολυμπιάδας και ως Παρίσι 2024, ξεκίνησαν στις 26 Ιουλίου και θα διαρκέσουν έως τις 11 Αυγούστου στο Παρίσι και σε 16 πόλεις στη Μητροπολιτική Γαλλία και στη γαλλική αποικία της Ταϊτής. Σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, το πρόγραμμα των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων αποτελείται από 32 αθλήματα και 329 αγωνίσματα, από τα οποία τα 28 είναι υποχρεωτικά, ενώ θα κάνει την πρώτη του εμφάνιση ως Ολυμπιακό άθλημα το Breakdance. Η Ελλάδα θα εκπροσωπηθεί από 101 αθλητές και αθλήτριες (42 γυναίκες, 59 άνδρες) και ο Καναδάς από 338. Ο συνολικός αριθμός αθλητών παγκοσμίως ανέρχεται στους 10.500. Για την ιστορία, ο πρώτος καταγεγραμμένος εορτασμός των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν στην Ολυμπία το 776 π.Χ. Πρώτος Ολυμπιονίκης αναφέρεται ο Ηλείος Κόροιβος. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν ένας λαμπρός θεσμός με φήμη, άρτια οργάνωση, υψηλό επίπεδο άμιλλας αθλητών, διέθετε το μεγαλύτερο κύρος έναντι των άλλων Πανελληνίων Αγώνων και δικαιολογημένα προσέλκυε πλήθος επισκεπτών, πνευματικών ανθρώπων, καλλιτεχνών, εμπόρων και όλα αυτά προσέδιδαν αίγλη και λαμπρότητα στο θεσμό. Οι αγώνες γινόταν κάθε τέσσερα χρόνια. Κατά τους ιστορικούς όμως χρόνους, η διοργάνωσή τους θα οδηγήσει τις πόλεις-κράτη σε συγκρούσεις, γι’ αυτό μία ιδιαζόντως πολιτιστική και πολιτική ενέργεια η Ολυμπιακή Εκεχειρία, θα γίνει ο ρυθμιστής των σχέσεων ανάμεσα στις πόλεις-κράτη, αφού κατά τη διάρκειά της αναστέλλονται οι εχθροπραξίες μεταξύ των εμπολέμων. Η Εκεχειρία ήταν ιερή και απαραβίαστη. Τυχόν παραβίαση της σήμαινε πολύ αυστηρά πρόστιμα αλλά προπαντός πλήρη απαξίωση της πόλης που την παραβίαζε. Οι Ολυμπιονίκες απολάμβαναν καθολικό σεβασμό, αναγνώριση και στεφανώνονταν με ένα κότινο ελιάς. Οι νικητές των αγώνων θαυμάζονταν και γίνονταν Αθάνατοι μέσα από ποιήματα και αγάλματα. Οι γυναίκες στους Αρχαίους Ολυμπιακούς αγώνες δεν είχαν δικαίωμα συμμετοχής ούτε παρακολούθησης. Η μοναδική γυναίκα που τόλμησε να παραβιάσει τον νόμο και να παρακολουθήσει τους Αγώνες ήταν η Ροδίτισσα Καλλιπάτειρα, κόρη του Ολυμπιονίκη της πυγμαχίας Διαγόρα του Ροδίου. Οι Ολυμπιακοί είχαν επίσης θρησκευτική σημασία αφού γίνονταν προς τιμή του Θεού Δία, του οποίου το τεράστιο άγαλμα στεκόταν στην Ολυμπία. Οι Αγώνες σιγά σιγά έχασαν τη σημασία τους όταν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την Ελλάδα και όταν ο Χριστιανισμός έγινες επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, οι Ολυμπιακοί θεωρούνταν πια σαν μία παγανιστική γιορτή και το 393 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος απαγόρευσε τη διεξαγωγή τους. Οι προσπάθειες για την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων στη σύγχρονη εποχή κορυφώθηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα με την αποφασιστική συμβολή του Γάλλου βαρόνου Πιέρ ντε Κουμπερντέν και του Έλληνα Δημητρίου Βικέλα. Οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες τελέσθηκαν με μεγάλη λαμπρότητα το 1896 στην Αθήνα, στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Η σημαία των Ολυμπιακών Αγώνων αποτελείται από πέντε κύκλους με διαφορετικό χρώμα που συνδέονται μεταξύ τους και συμβολίζουν την ένωση των πέντε ηπείρων.

'Αχ καλοκαιράκι...με τα πανηγύρια σου!

Πανηγύρια, φεστιβάλ, φιέστες και πάσης φύσεως ενοριακές και μοναστηριακές γιορτές… Σουβλάκια, ζύθος, θέαμα, χορός, για να περάσουμε εμείς καλά κι ’οι οργανισμοί μας καλύτερα... Οι παλαιότεροι θα θυμούνται τα πανηγύρια στα χωριά που κάποτε είχαν το πραγματικό τους νόημα. Ο κόσμος τα περίμενε πως και πως για να ξεκουραστεί, να καλοπεράσει, να διασκεδάσει, να ξεδώσει. Η καθημερινή σκληρή δουλειά, το μεροκάματο της ανέχειας, ο αγώνας επιβίωσης, δεν άφηναν κανένα περιθώριο ανάπαυσης. Το πανηγύρι του χωριού ήταν μία όαση μέσα στην ατέλειωτη έρημο του καθημερινού μόχθου και η συμμετοχή του κόσμου ήταν καθολική. Δεν έλειπε κανένας, νέοι, γέροι, παιδιά, ακόμα και άνθρωποι που όλο τον καιρό τους τον περνούσαν δουλεύοντας στις καλλιέργειες. Όπως τα διηγούνται εκείνοι που τα έζησαν, τη μέρα του πανηγυριού βοσκοί, υλοτόμοι, πραγματευτές κάθε λογής, κατέβαιναν στο χωριό, φόραγαν τα καλά τους και πήγαιναν στην εκκλησιά ν' ανάψουν το κεράκι τους, να κάνουν το σταυρό τους και να λειτουργηθούν. Οι γυναίκες βρίσκανε την ευκαιρία να στολιστούν, να φορέσουν τα γιορτινά τους, να επιδειχτούν και να καμαρώσουν. Οι άντρες, που είχαν όλο το βάρος της συντήρησης της οικογένειας, ήταν απόλυτα δικαιολογημένοι και κανένας δεν τους παρεξηγούσε αν έπιναν κανένα ποτήρι παραπάνω κι' έριχναν καμιά βόλτα στη μουσική. Τα παιδιά οργίαζαν στους δρόμους και στην πλατεία του χωριού και ήταν αδύνατον να βρεθεί άνθρωπος να τα συμμαζέψει. Πανηγύριζαν με τον δικό τους αυθόρμητο τρόπο, παίζοντας, καυγαδίζοντας, μονιάζοντας... Το πανηγύρι άρχιζε από την παραμονή της γιορτής. Οι δρόμοι του χωριού γέμιζαν από μικροπωλητές που έστηναν τους πάγκους τους και πουλούσαν τις κάθε λογής πραμάτειές τους. Εικόνες, στολίδια, υφάσματα, οικιακά σκεύη, παιχνίδια, ζωντανά και ότι άλλο μπορούσε να βάλει ο νους του ανθρώπου. Το κάθε καφενείο είχε τη μουσική του. Έπρεπε να καπαρώσεις τραπέζι από νωρίς, να πάρεις σειρά για το χορό για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις... Η κάθε νοικοκυρά έπρεπε να κουβαλήσει ταψιά και δίσκους γεμάτους με ότι καλύτερο είχε φτιάξει. Αξέχαστα, ανεπανάληπτα, τα πανηγύρια εκείνου του, όχι και τόσο παλιού καιρού στα χωριά του τόπου μας. Μια ιστορία και ένας κόσμος που δεν υπάρχει πια, παρά μόνο ως ανάμνηση, σε όσους έτυχε να τα ζήσουν και ακόμα θυμούνται… Τα παραδοσιακά πανηγύρια στο Μόντρεαλ τα αναβίωσε ο αείμνηστος Δημήτρης Γαλάνης σε πάρκα, προαύλια εκκλησιών, σε συλλογικούς και κοινοτικούς χώρους. Τέλεια οργανωμένα και με απόλυτη επιτυχία. Πανηγύρια που μάζεψαν τη νεολαία και συχνά ήταν η αφορμή για... ζευγαρώματα. Με το χρόνο, τα πανηγύρια άλλαξαν χαρακτήρα και πολλά πήραν τη μορφή Φεστιβάλ με σκοπό την οικονομική ενίσχυση των οργανωτών. Όπως και να ‘χει , το Πανηγύρι ή Φεστιβάλ, μας δίνει την ευκαιρία να σμίξουμε, να διασκεδάσουμε, να φάμε ελληνικά, να περάσουμε λίγες ευχάριστες ώρες και - γιατί όχι - να ενισχύσουμε τους οργανισμούς μας. Καλή διασκέδαση!

Κύπρος η πολύπαθη - Μια ιστορική αναδρομή

Αυτές τις μέρες η σκέψη όλων μας βρίσκεται στην Κύπρο. Το πολύπαθο νησί της Αφροδίτης με την πλούσια ιστορία, τα λαμπρά επιτεύγματα και την μακραίωνη πολιτιστική κληρονομιά. Δυστυχώς, από τον Ιούλιο του 1974 ένα μεγάλο μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς του νησιού βρίσκεται κάτω από την τουρκική κατοχή. Αυτή η κληρονομιά υποβάλλεται συνεχώς σε σοβαρές καταστροφές και οι τουρκικές δυνάμεις του Αττίλα επιδιώκουν συστηματικά τη δημογραφική και πολιτιστική αλλοίωση της κατακτημένης Κύπρου. Η γεωγραφική θέση της Κύπρου καθόρισε από τα πανάρχαια χρόνια την πολύ ταραγμένη ιστορική της μοίρα. Πριν από 3.500 χρόνια, τους πρώτους κατοίκους διαδέχθηκαν οι Μυκηναίοι Αχαιοί εδραιώνοντας τον πολιτισμό τους και εισάγοντας στο νησί μόνιμα πλέον τις ελληνικές ρίζες. Από τότε πέρασαν πολλοί άλλοι λαοί, ανάμεσά τους οι Φοίνικες, οι Ασσύριοι, οι Σταυροφόροι, οι Ενετοί, οι Τούρκοι και οι Βρετανοί, που άφησαν πίσω τους σημάδια της διέλευσής τους. Κατά τη μεγάλη και νικηφόρα εκστρατεία του το 333 π.Χ. ο Μέγας Αλέξανδρος κατακτά την Περσία και εντάσσει την Κύπρο στην Μακεδονική αυτοκρατορία. Με τη διαίρεση της αυτοκρατορίας του, η Κύπρος περιλαμβάνεται στα όρια του ελληνιστικού βασιλείου των Πτολεμαίων της Αιγύπτου και κατ’ επέκταση στον ελληνικό Αλεξανδρινό κόσμο. Στην Ρωμαϊκή εποχή, μετά την ήττα του Αντωνίου και της Κλεοπάτρας το 31 π.Χ., η Κύπρος γίνεται οριστικά τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Στη Βυζαντινή περίοδο, με το χωρισμό της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σε ανατολικό και δυτικό κράτος, η Κύπρος γίνεται τμήμα του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους. Λίγους αιώνες αργότερα, το 647, οι Άραβες κάνουν την πρώτη τους καταστρεπτική επιδρομή εναντίον της Κύπρου. Άραβες και πειρατές ταλανίζουν το νησί για τρείς αιώνες, μέχρι που ο αυτοκράτορας Νικηφόρος Φωκάς ελευθερώνει το νησί το 965. Το 1191 ο βασιλιάς της Αγγλίας Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, καταλαμβάνει την Κύπρο και λίγο αργότερα πωλεί το νησί στους Ναίτες για 100.000 δηνάρια, οι οποίοι τον επόμενο χρόνο πωλούν την Κύπρο στον έκτοπο βασιλιά των Ιεροσολύμων Γουίδωνα Λουζινιανό. Επίσημη Εκκλησία αναγνωρίζεται η Καθολική, η οποία διώκει και καταπιέζει την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου. Η δυναστεία των Λουζινιανών τελειώνει όταν η βασίλισσα Αικατερίνη Κορνάρο, παραχωρεί την Κύπρο στην Ενετική Δημοκρατία το 1489. Το 1570 τουρκικές δυνάμεις επιτίθενται εναντίον της Κύπρου και την καταλαμβάνουν. Στα χρόνια της τουρκοκρατίας, οι Κύπριοι πέρασαν κάθε είδους δοκιμασίες. Το 1878 η Μεγάλη Βρετανία, ύστερα από ειδική συμφωνία με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της Κύπρου. Το 1955 ο ένοπλος απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ, οδηγεί στην ανεξαρτησία και τη δημιουργία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στις 15 Ιουλίου του 1974, εκδηλώνεται πραξικόπημα της στρατιωτικής χούντας των Αθηνών και στις 20 Ιουλίου, η Τουρκία προφασιζόμενη το άρθρο 4 της Συνθήκης Εγγυήσεων, εισβάλλει βίαια στο νησί και καταλαμβάνει το 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας. 50 χρόνια πέρασαν και το Κυπριακό ζήτημα δυστυχώς παραμένει άλυτο...

ΗΠΑ - Αναμέτρηση "δεινόσαυρων" για την προεδρία

Η πρώτη προεκλογική αναμέτρηση μεταξύ Μπάιντεν και Τραμπ έδειξε για άλλη μία φορά την δυσμενή πολιτική πορεία της γείτονος. Δεν θα σχολιάσω τα περί ντιμπέιτ, διότι αφ’ ενός δεν είμαι απόλυτα γνώστης της πολιτικής και οικονομικής κατάστασης των ΗΠΑ, ούτε και ψηφοφόρος. Με το θέμα άλλωστε ασχολούνται πολίτες και πολιτικοί αναλυτές. Θα σταθώ στους υποψηφίους και σε κάποια ενδιαφέροντα γεγονότα. 160 περίπου εκατομμύρια ψηφοφόροι θα κληθούν τον Νοέμβριο να εκλέξουν τον επόμενο Αμερικανό πρόεδρο έχοντας ένα μεγάλο δίλλημα, καθώς θα έχουν να επιλέξουν μεταξύ του 81χρονου Τζο Μπάιντεν και του 78χρονου Ντόναλντ Τραμπ. Η εκλογή του επόμενου Αμερικανού προέδρου γίνεται σε μια εξαιρετικά δύσκολη καμπή των παγκοσμίων εξελίξεων, καθώς η μετά τον ψυχρό πόλεμο ισορροπία έχει ανατραπεί και διαμορφώνεται μια νέα Παγκόσμια Τάξη η οποία για να αντιμετωπιστεί χρειάζεται μία στιβαρή ηγεσία στην ηγέτιδα δύναμη του Δυτικού κόσμου. Όπως επεσήμανα και σε προγενέστερα άρθρα μου, η δύση τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζει σοβαρό έλλειμμα ηγεσίας. Δεν υπάρχουν πλέον εξέχουσες προσωπικότητες όπως ο Αβραάμ Λίνκολν, ο Φράνκλιν Ρούσβελτ, ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, ο Τζον Κένεντι, για να αναφέρω τους πιο γνωστούς, ούτε Ευρωπαίοι ηγέτες, όπως ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, ο Κόνραντ Αντενάουερ, ο Σαρλ ντε Γκωλ, η Μάργκαρετ Θάτσερ, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και τόσοι άλλοι. Οι αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου είναι καθοριστικές για την αναδιαμόρφωση του νέου παγκόσμιου χάρτη. Έχουμε δύο γενικευμένους πολέμους στην Ουκρανία και τη Γάζα, που αναδιατάσσουν τις παγκόσμιες ισορροπίες και γεννώνται σοβαρές απειλές για την παγκόσμια ασφάλεια και οικονομία, που σήμερα βρίσκουν τις ΗΠΑ χωρίς εμπνευσμένη ηγεσία. Εν όψει αυτών των σοβαρών προκλήσεων, εντείνεται η αγωνία του αμερικανικού λαού εάν οι δύο υποψήφιοι θα μπορέσουν λόγω ηλικίας και φυσικής και διανοητικής κατάστασης να ανταποκριθούν σε αυτή την πρόκληση, η οποία αφορά τις τύχες όλου του πλανήτη. Όποιος πάντως κι αν κερδίσει θα σπάσει ένα ρεκόρ. Αν εκλεγεί ο Τραμπ, θα είναι ο πιο ηλικιωμένος πολιτικός που αναλαμβάνει στα 78 του την προεδρία των ΗΠΑ. Ρεκόρ μπορεί να σπάσει και ο Μπάιντεν, αν επανεκλεγεί, που διανύει το 81ο έτος της ηλικίας του. Σε πρόσφατη δημοσκόπηση το 73% των ψηφοφόρων δήλωνε ότι ο Μπάιντεν είναι πολύ ηλικιωμένος για να ασκήσει αποτελεσματικά τα καθήκοντά του, με το 42% να πιστεύει το ίδιο για τον Τράμπ. Μετά το Ντιμπέιτ, πολλοί Δημοκρατικοί πιστεύουν πως πρέπει να αντικατασταθεί πριν τις εκλογές. Ο Τραμπ, παρόλο που λεκτικά «κέρδισε» το ντιμπέιτ δεν είναι αρεστός σ’ ένα μεγάλο κομμάτι της αμερικανικής κοινωνίας, για την απρόβλεπτη συμπεριφορά του και κυρίως για την ιδιωτική ζωή του. Και οι δύο υποψήφιοι δηλώνουν ότι είναι ικανοί να υπηρετήσουν ως πρόεδροι. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, είναι ανησυχητική η διαπίστωση ότι η μεγαλύτερη δύναμη της Δύσης, θα έχει μία από αυτές τις δύο επιλογές για την ηγεσία της...

ΚΑΝΑΔΑΣ - Διακοπές αξέχαστες και ασφαλείς

Μπαίνουμε για τα καλά στο καλοκαίρι και οι διακοπές για πολλούς από εμάς είναι προ των πυλών. Εφέτος είναι μία καλή ευκαιρία πιστεύω, ν’ ανακαλύψουμε και να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα την δεύτερη πατρίδα μας, τον Καναδά. Ο Καναδάς υπόσχεται μια αξέχαστη ταξιδιωτική εμπειρία, προσφέροντας απλόχερα αχανή τοπία, ανατολικές και δυτικές ακτές και ζωντανές μεγαλουπόλεις όπως είναι το Τορόντο, το Μόντρεαλ και το Βανκούβερ. Πέρα όμως από τις αμέτρητες ομορφιές του ο Καναδάς είναι μία ασφαλής περιοχή. Για την ακρίβεια, η ασφαλέστερη χώρα για να επισκεφτεί κάποιος το 2024. Σε έκθεσή της, η εταιρεία ταξιδιωτικής ασφάλισης Berkshire Hathaway Travel Protection, εξηγεί ότι κατατάσσεται στην κορυφή της λίστας των χωρών που είναι ασφαλής για ταξίδια χάρη στις συγκριτικά χαμηλές θερμοκρασίες και τη μικρή πυκνότητα πληθυσμού. Η Bershire διευκρινίζει ότι η λίστα καταρτίστηκε με βάση τις απαντήσεις στα ερωτήματα ποιες χώρες είναι σε μεγάλο βαθμό απαλλαγμένες από τρομοκρατική δραστηριότητα και ασφαλείς από κρούσματα ασθενειών, και σε πιο σοβαρά ερωτήματα, όπως σε ποια μέρη επιτρέπεται σε όλους τους τύπους ανθρώπων να μπορούν να μετακινούνται ελεύθερα χωρίς διακρίσεις ή παρενόχληση. Δεύτερη χώρα στη λίστα της BHTP είναι η Ελβετία, τρίτη η Νορβηγία, τέταρτη η Ιρλανδία και πέμπτη η Ολλανδία. Εάν αποφασίσετε να κάνετε διακοπές στον Ανατολικό Καναδά, μία ενδιαφέρουσα από όλες τις απόψεις πόλη είναι η Οττάβα. Οι κάτοικοι της σου δίνουν την εντύπωση ότι δεν είναι μόνο ένας θαυμάσιος τόπος αλλά και ένα εξαίρετο μέρος για μερικές ευχάριστες ημέρες. Έχει όμορφες γειτονιές, πολυσύχναστο κέντρο και πρωτότυπα φεστιβάλ. Προσφέρεται ακόμη για τους λάτρεις των μουσείων. Πιο νότια, η μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη του Καναδά, το Τορόντο ισορροπεί ανάμεσα στη δική της ταυτότητα και στον αμερικανικό τρόπο ζωής. Εάν την επισκεφτείτε, μην παραλείψετε με τίποτα να πάτε στους καταρράκτες του Νιαγάρα. Το κοσμοπολίτικο Μόντρεαλ, η δεύτερη σε πληθυσμό πόλη του Καναδά μετά το Τορόντο και η μεγαλύτερη γαλλόφωνη πόλη του κόσμου μετά το Παρίσι, είναι μια πόλη που θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι εφάμιλλη των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων, με έναν καθαρά ευρωπαϊκό χαρακτήρα. Η παλαιά πόλη Vieux Quebec, πρωτεύουσα της επαρχίας, είναι η μόνη πόλη της Βορείου Αμερικής της οποίας τα τείχη διατηρούνται σε άριστη κατάσταση. Η πόλη ισορροπεί πάνω στο βράχο Cap Diamant, δίπλα στο ποτάμι του Αγίου Λαυρεντίου προς τις εκβολές του, απέναντι από το γοητευτικό νησί d’ Orleans. Βρίσκεται σε στρατηγική θέση με πλήρη θέα της γύρω περιοχής. Πανέμορφη, με έντονο τον Γαλλικό της χαρακτήρα, με ιστορία πάνω από 400 χρόνια, ανακηρύχτηκε το 1989 «Μνημείο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς». Και η λίστα δεν τελειώνει… Σε μελλοντικό άρθρο θ’ ασχοληθώ με τον δυτικό Καναδά. Όποιος κι’ αν είναι ο φετινός καλοκαιρινός σας προορισμός, να περάσετε ένα ξεκούραστο, χαρούμενο και ασφαλές καλοκαίρι και να αποκτήσετε ξεχωριστές και καινούργιες εμπειρίες...

Ιωάννης ο Βαπτιστής - Εθνικισμός, πατριωτισμός στο μπλέντερ ενός Αγίου...

Έφτασε και πάλι η Εθνική γιορτή της αμφιλεγόμενης Επαρχίας μας. Ο χαρακτηρισμός βέβαια δεν είναι τυχαίος, αφού το Κεμπέκ παρότι σήμερα απολαμβάνει μία σχετική πολιτική ηρεμία, εξακολουθεί να συμπεριλαμβάνεται στις αμφιλεγόμενες περιοχές του κόσμου όπως η Κριμαία, η Καταλονία, η Νότια Οσσετία, η Βόρεια Κύπρος, για να αναφέρω μόνο μερικές, με κοινό χαρακτηριστικό την αυτοδιάθεση. Σε μια χώρα όπως ο Καναδάς, όπου τα βασικά προβλήματα μπορούμε να πούμε είναι κατά κάποιο τρόπο λιμένα, το γαλλόφωνο Κεμπέκ ήρθε πριν από μισό αιώνα να ταράξει τα νερά του κατά τ’ άλλα εξαιρετικά οργανωμένου και δομημένου Καναδικού κράτους. Στην άλλοτε Belle Province λοιπόν, με την αχανέστατη έκταση σιτοβολώνων, εύφορων πεδιάδων και πάγων, μια μερίδα κατοίκων έφεραν στο προσκήνιο ένα σχέδιο απόσχισης και ανεξαρτητοποίησης. Για την ιστορία, το Κεμπέκ αρχίζει να αποκτά γαλλική χροιά πριν 500 σχεδόν χρόνια, όταν ο Γάλλος εξερευνητής Ζακ Καρτιέ ξεκίνησε να δημιουργεί τις πρώτες γαλλικές αποικίες. Το 1608 ο Γάλλος Σαμουέλ ντε Σαμπλαίν ιδρύει την Πόλη του Κεμπέκ και δύο αιώνες αργότερα, λίγο πριν ξεσπάσει η Αμερικανική Επανάσταση, οι Γαλλικές αποικίες πέφτουν στα χέρια των Βρετανών. Οι Βρετανοί από την Γηραιά Αλβιώνα, με το φόβο μήπως οι Γάλλοι επαναστατήσουν με τους Αγγλοσάξονες αποίκους παραχώρησαν στους Κεμπεκουά αυτονομία. Τους επέτρεψαν να χρησιμοποιούν το φεουδαρχικό σύστημα ως σύστημα διοργάνωσης και αυτοδιοίκησης, τον Γαλλικό Αστικό Κώδικα ως άσκηση του νόμου και του δικαίου, επίσημη γλώσσα την γαλλική και ως θρήσκευμα το χριστιανικό καθολικό δόγμα. Το 1841, μετά τις εξεγέρσεις των αγγλόφωνων και των γαλλόφωνων κοινοτήτων, οι Βρετανοί ένωσαν τις κτήσεις τους με τις γαλλικές αποικίες και δημιούργησαν το «The Dominion of Canada». Γεγονός είναι πως οι γαλλόφωνες κοινότητες ήταν πάντοτε παραγκωνισμένες και περιθωριοποιημένες από τους αγγλόφωνους κατοίκους του Καναδά με αποτέλεσμα κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οι δύο κοινότητες να έρθουν σε ρήξη, λόγω της άρνησης των γαλλόφωνων να πάρουν μέρος στον πόλεμο. Η Καναδική κυβέρνηση για να εξομαλύνει την κατάσταση στο εσωτερικό της ενδοχώρας καθιέρωσε την γαλλική γλώσσα ισότιμη της αγγλικής στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, τα νοσοκομεία, τις αυτοδιοικήσεις και τις πινακίδες, κάνοντας έτσι ένα μεγάλο βήμα για την έννοια της κοινής Καναδικής συνείδησης. To Κεμπέκ εξακολουθεί να έχει δικό του σύνταγμα, λόγω του ότι δεν έχει υπογράψει το Καναδικό και οι αποφάσεις για την εκπαίδευση, την ασφάλεια, την υγεία και την αυτοδιοίκηση παίρνονται από την Εθνοσυνέλευση. Να υπενθυμίσουμε ότι οι κάτοικοι του Κεμπέκ έχουν απορρίψει δύο φορές την απόσχιση στα δύο δημοψηφίσματα τα οποία έλαβαν μέρος τα έτη 1980 και 1995. Αυτά εν συντομία, για την ιστορία της Επαρχίας μας ή του Έθνους, κατ’ άλλους.... Στις 24 Ιουνίου θα γιορτάσουμε την Εθνική γιορτή του Κεμπέκ, που συμπίπτει με την γιορτή του προστάτη και πολιούχου Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή. Bonne Fête Québec!

Κακοποίηση ηλικιωμένων - 'Ενα φαινόμενο με ανησυχητικές διαστάσεις

Συγκλονιστικά τα στοιχεία για την κακοποίηση των ηλικιωμένων. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, 1 στα 10 άτομα ηλικίας άνω των 60 ετών έχουν δεχτεί κάποια μορφή κακοποίησης, ενώ το 90% των περιπτώσεων της κακοποίησης ασκούνται από άτομα του οικογενειακού περιβάλλοντος. Ο όρος «κακοποίηση ηλικιωμένων» χρησιμοποιείται για να περιγράψει την καταχρηστική συμπεριφορά ή την έλλειψη φροντίδας, που έχει ως αποτέλεσμα την πρόκληση βλάβης ή δυσφορίας σε ένα ηλικιωμένο άτομο. Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει χιλιάδες μελέτες και αναλύσεις γύρω από το ευαίσθητο θέμα της κακοποίησης των ατόμων της τρίτης ηλικίας, που μπορεί να συμβεί σε όλα τα είδη σχέσεων: Μεταξύ των γενεών της οικογένειας, με συντρόφους και σε σχέσεις, όπως αυτές που αφορούν φροντιστές, επαγγελματίες, γείτονες, κλπ. Κοινωνιολόγοι, κοινωνικοί επιστήμονες και κοινωνικοί λειτουργοί συμφωνούν πως η κακοποίηση ηλικιωμένων μπορεί να είναι δύσκολο να αναγνωριστεί και μπορεί να φαίνεται διαφορετική κάθε φορά. ‘Ένα άτομο που βιώνει κακοποίηση μπορεί να αποτραβηχτεί, να γίνει ανήσυχο, φοβισμένο ή καταθλιπτικό, συχνά απρόθυμο να ζητήσει βοήθεια επειδή ανησυχεί για τις συνέπειες. Η κακοποίηση ηλικιωμένων μπορεί να λάβει διάφορες μορφές: ψυχολογική, οικονομική, σωματική ή σεξουαλική. Κάθε ηλικιωμένος μπορεί να υποστεί κακοποίηση. Αυτό περιλαμβάνει άτομα όλων των φύλων και εθνοτήτων και από όλες τις κοινωνικές τάξεις. Οι ηλικιωμένοι που είναι απομονωμένοι ή που χρειάζονται κάποια βοήθεια στις καθημερινές τους εργασίες μπορεί να διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο και δυστυχώς η κακοποίηση γίνεται συνήθως από κάποιον που εμπιστεύεται ο ηλικιωμένος. Η κακοποίηση ηλικιωμένων διαπράττεται συνήθως από μέλη της οικογένειας και συχνά περιλαμβάνει εξαναγκαστικό έλεγχο, καθώς ο δράστης κρύβει την κακοποίησή του πίσω από το πρόσχημα της οικογενειακής φροντίδας και ευθύνης. Στον Καναδά, η γενική κοινωνική έρευνα δείχνει ότι περίπου το 10% των ηλικιωμένων είναι θύματα κακοποίησης κάθε χρόνο. Το 2020 η αστυνομία κατέγραψε 15,157 κακοποιητικές και χειριστικές συμπεριφορές, ποσοστό που αντιπροσωπεύει το 4% των συνολικών κακοποιήσεων. Στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια το φαινόμενο της κακοποίησης και αμέλειας κατά της ευάλωτης ομάδας των ηλικιωμένων αποτελεί μείζον κοινωνικό πρόβλημα. Το μέγεθος και η φύση του προβλήματος παραμένουν άγνωστα, δεδομένου ότι υπάρχει μεγάλη έλλειψη δεδομένων για το μέγεθος του προβλήματος, ενώ η ταχεία γήρανση του πληθυσμού οδηγεί σε όξυνση του φαινομένου. Το φαινόμενο της κακοποίησης ηλικιωμένων σε όλο τον κόσμο παίρνει μεγάλες διαστάσεις, καθώς εκατοντάδες χιλιάδες από αυτούς υφίστανται σωματική βία, απειλούνται, καθυβρίζονται, καταπιέζονται προκειμένου να αλλάξουν τις διαθήκες τους, υφαρπάζονται οι τραπεζικοί τους λογαριασμοί και βιάζονται. Οι ηλικιωμένοι είναι ευπρόσβλητοι στην κακομεταχείριση στον χώρο τους ή σε άλλο περιβάλλον. Ιδιαίτερα πλησιάζοντας στο τέλος της ζωής τους, παρουσιάζουν αδυναμία και προβλήματα υγείας και αυτό τους καθιστά ευάλωτους και τους μειώνει την ικανότητα να είναι λειτουργικοί στην καθημερινότητά τους, αυξάνοντας τον βαθμό εξάρτησής τους από άλλα άτομα. Η 15η Ιουνίου καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ ως Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Κακοποίησης των Ηλικιωμένων.

"Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο"

Στην τελικά ευθεία για τις ευρωεκλογές και η Ελλάδα. Οι εκλογές για το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο πραγματοποιούνται στις 6-9 Ιουνίου 2024. Για την ιστορία, η εκλογή μελών για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο γίνεται κάθε πέντε χρόνια. Η Ελλάδα αποτελεί μία ενιαία εκλογική περιφέρεια και έχει το δικαίωμα εκλογής 21 αντιπροσώπων. Ο αριθμός των ευρωβουλευτών για την περίοδο 2024 - 2029 ανέρχεται στους 720. Δικαίωμα ψήφου για την εκλογή ευρωβουλευτών έχουν οι Έλληνες πολίτες που έχουν συμπληρώσει το 17ο έτος της ηλικίας τους κατά το έτος της εκλογής, είναι εγγεγραμμένοι σε εκλογικό κατάλογο δήμου της χώρας και δεν έχουν στερηθεί του δικαιώματος του εκλέγειν. Η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος είναι υποχρεωτική. Παράλληλα με τους Έλληνες εκλογείς της Επικράτειας, έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και οι Έλληνες πολίτες κάτοικοι των 27 λοιπών χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και εκείνοι οι Έλληνες που θα βρίσκονται την ημέρα της ψηφοφορίας σε κάποιο κράτος μέλος της Ε.Ε. Αξίζει να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά καθιερώθηκε η επιστολική ψήφος ως μέσο διευκόλυνσης της άσκησης του εκλογικού δικαιώματος των εκλογέων για τις ευρωεκλογές και τα εθνικά δημοψηφίσματα. Με την επιστολική ψήφο δίνεται η δυνατότητα στους Έλληνες πολίτες να ψηφίσουν από τον τόπο κατοικίας τους χωρίς να απαιτείται η φυσική παρουσία τους στο εκλογικό κέντρο στο οποία είναι εγγεγραμμένοι. Η διαδικασία αυτή αφορά και τους ομογενείς, τα ονόματα των οποίων βρίσκονται στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους επιστολικής ψήφου. Το σύστημα εκλογής των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι αμιγές αναλογικό, ενώ ο εκλογέας μπορεί να εκφράσει την προτίμησή του υπέρ τεσσάρων, κατά ανώτατο όριο, υποψηφίων ενός συνδυασμού. Για να εκλέξει ένα κόμμα ή συνασπισμός κομμάτων ευρωβουλευτή πρέπει να συγκεντρώσει ποσοστό εγκύρων ψηφοδελτίων τουλάχιστον ίσο με το 3% του συνόλου των εγκύρων ψηφοδελτίων. Οι ευρωβουλευτές είναι οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι των πολιτών της ΕΕ και εκλέγονται για να εκπροσωπήσουν τα συμφέροντα των πολιτών και των πόλεων ή των περιφερειών τους στην Ευρώπη. Ο μισθός ενός μέλους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ανέρχεται στο διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 10.000 ευρώ τον μήνα (καθαρά 7.853.89 ευρώ). Οι ευρωβουλευτές λαμβάνουν επίσης 4.950 ευρώ τον μήνα ως έξοδα γραφείου. Για τη συμμετοχή τους στις συνεδριάσεις της Ολομέλειας, των Επιτροπών ή οποιουδήποτε άλλου κοινοτικού Οργάνου λαμβάνουν ως ημερήσια αποζημίωση το ποσόν των 350-525 ευρώ. Όσον αφορά τις μετακινήσεις, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καλύπτει πλήρως σε κάθε ευρωβουλευτή τα αεροπορικά εισιτήρια, μέχρι 24 ταξίδια τον χρόνο. Σε κάθε ευρωβουλευτή επίσης βγαίνει ένα κονδύλι ύψους 28.696 ευρώ τον μήνα για τους μισθούς των συνεργατών του. Τέλος, όταν συμπληρώσουν το 63ο έτος της ηλικίας τους, οι πρώην ευρωβουλευτές δικαιούνται σύνταξη ίση με 3.5% του μισθού τους για κάθε πλήρες έτος της θητείας τους στο Ευρωκοινοβούλιο. Κι όλα αυτά «Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο», όπως είπε η υποψήφια ευρωβουλευτής Βούλα Πατουλίδου…

Η άλλη πλευρά του φεμινισμού

Ο κόσμος, όπως τον ξέραμε, αλλάζει με γοργούς ρυθμούς και τρόπους που ξαφνιάζουν. Η τεχνολογία που προήλθε από την έκρηξη της γνώσης της δεκαετίας του 1960 έχει φέρει παγκοσμίως κοινωνική και βιομηχανική επανάσταση. Οι επιστήμονες, οι επιχειρηματίες, οι εκπαιδευτικοί και οι πολιτικοί, λειτουργούν με την πεποίθηση ότι με τη γνώση και τους διαθέσιμους πόρους η ανθρωπότητα θα μπορούσε να λύση όλα τα προβλήματα. Ωστόσο, με όλες τις προόδους που έγιναν έχουμε σήμερα μεγαλύτερα δεινά. Η απειλή ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος εξακολουθεί να υπάρχει, η τρομοκρατία και η βία συνεχίζονται, οι εθνοτικές και θρησκευτικές συγκρούσεις αποτελούν παντού κάθε μορφής διανθρώπινης συμβίωσης, τα ήθη συνεχίζουν να εκφυλίζονται με ταχείς ρυθμούς... Η σύγχρονη οικογένεια μοιάζει με πλοίο έτοιμο να ναυαγήσει. Τα αλλεπάλληλα διαζύγια, η ελεύθερη συμβίωση, οι γάμοι και οι τεκνοθεσίες ομοφυλοφίλων, η κατάργηση των φύλων και η κουλτούρα της άρνησης πλεονάζουν στον υποτιθέμενο «ελεύθερο κόσμο». Σε όλα αυτά που συμβαίνουν, δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε και την αρνητική επίδραση των φεμινιστικών κινημάτων. Σύμφωνα με μελέτες κοινωνιολόγων, ικανό μέρος της κατηγορίας αυτής των γυναικών ευθύνεται για την κοινωνική παρακμή που βιώνουμε. Ψευτοφεμινίστριες δεν χάνουν την ευκαιρία να λογοκρίνουν οτιδήποτε με το οποίο διαφωνούν. Η αντρική ενέργεια, αποφασιστικότητα και δράση θεωρείται επιθετική συμπεριφορά… Μία συνήθης πρακτική του φεμινισμού που περιλαμβάνει ως ρητορική μίσους μόνο οτιδήποτε αντικρούει την φεμινιστική ατζέντα. Η ρητορική μίσους για τους άντρες είναι καθημερινό φαινόμενο. Επί δεκαετίες διδάσκεται σε πανεπιστήμια και ολόκληρες καμπάνιες κατά της «τοξικής αρρενωπότητας» χρηματοδοτούνται από σοβαρούς οργανισμούς για να μας εξηγήσουν πως η φύση του άντρα είναι άγρια και εγκληματική… Τα τελευταία χρόνια φεμινιστικά βιβλία και άρθρα υπερασπίζονται τη μισανδρία ως μέσο ώστε να δημιουργηθεί χώρος για την αλληλεγγύη μεταξύ των γυναικών. Με λίγα λόγια, η απροκάλυπτη μισανδρία διαφημίζεται ως δικαίωμα. Πλασματικές ιστορίες κατακλύζουν καθημερινά τα «φιλόξενα» κοινωνικά δίκτυα με αναρτήσεις φεμινιστριών να περιγράφουν φανταστικές παρενοχλήσεις και βιασμούς αντρών εις βάρος τους, που συνέβησαν μάλιστα πριν δεκαετίες… Αποτέλεσμα: καριέρες επώνυμων να καταστρέφονται και αθώοι να τραβιούνται στα δικαστήρια να αποδείξουν την αθωότητα τους. Ο «νοθευμένος» φεμινισμός και τα ακραία Meetoo κινήματα δεν χάνουν ευκαιρία να μας ρητορεύουν πως είναι σωστό να μισούμε τους άντρες... Υπάρχει ωστόσο και ο γνήσιος φεμινισμός που έχει να κάνει με τα δίκαια αιτήματα των γυναικών. Με την ισότητα, όχι την ανωτερότητα ή το μίσος προς τους άντρες. Σύμφωνα με τον χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων, η ισότητα γυναικών και αντρών πρέπει να εξασφαλίζεται σε όλους τους τομείς, μεταξύ άλλων στην απασχόληση, την εργασία και τις αποδοχές. Οι άντρες και οι γυναίκες έχουν ίδια δικαιώματα στη ζωή και αυτό σημαίνει να αντιμετωπίζουν μαζί τις δυσκολίες στην οικογένεια και να προσφέρουν το ίδιο στην κοινωνία. Η διάσημη Αμερικανίδα συγγραφέας Sally Kempton έχει πει: «Έγινα φεμινίστρια σαν εναλλακτική λύση στο να γίνω μαζοχίστρια…»

Κανένα παιδί δεν πρέπει να πεινάει...

Αν κάποιος πριν λίγα χρόνια έλεγε για υποσιτισμένα παιδιά στην Ελλάδα, θα τον χαρακτήριζαν υπερβολικό. Κι όμως, στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, στην Ελλάδα της βαθειάς οικονομικής κρίσης και της εξαθλίωσης, εκατοντάδες παιδιά λιποθυμούν καθημερινά στις σχολικές αίθουσες επειδή πεινάνε… Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους, τα νούμερα είναι δραματικά και αποκαλύπτουν το μέγεθος του οικονομικο-κοινωνικού προβλήματος στις ελληνικές οικογένειες. Παιδιά που φοιτούν σε νηπιαγωγεία και δημοτικά της χώρας, δεν έχουν ούτε τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους. Ένα κουλούρι ή φρούτο, λίγο γάλα ή χυμό. Τα άκρως απαραίτητα για την επιβίωση και την ανάπτυξη ενός παιδιού έχουν πλέον γίνει είδη πολυτελείας. Και πώς να μην είναι άλλωστε όταν οι περισσότερες ελληνικές οικογένειες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, με τον ένα ή και τους δύο γονείς να βρίσκονται χωρίς δουλειά... Γεγονός είναι ότι η οικονομική κρίση που περνά η Ελλάδα από το 2009 μέχρι σήμερα, έχει οδηγήσει σε μια πρωτοφανή για καιρό ειρήνης πτώση του κατά κεφαλήν εισοδήματος. Σύμφωνα με τις επίσημες μετρήσεις, οι Έλληνες έχασαν την περίοδο αυτή το 1/3 από το διαθέσιμο εισόδημά τους. Και θεωρείται βέβαιο ότι η κρίση θ’ αφήσει βαθιά τραύματα στην ελληνική κοινωνία η οποία θα αργήσει πολύ να τα ξεπεράσει. Στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης δείχνουν ότι οι Έλληνες υποφέρουν από τις υψηλότερες τιμές για καθημερινά αγαθά και υπηρεσίες, ενώ ταυτόχρονα έχουν μια από τις χαμηλότερες αγοραστικές δυνάμεις. Οι χαμηλοί μισθοί και η ακρίβεια τσακίζουν κυριολεκτικά τα νοικοκυριά. Το φαινόμενο των αστέγων έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Μόλις πρόσφατα καταγράφηκαν συνολικά 1.645 άστεγοι, ενώ οι αριθμοί αυτοί πιστεύεται πως είναι αρκετά μεγαλύτεροι. Οι κοινωφελείς οργανισμοί για το παιδί υπολειτουργούν λόγω σοβαρής έλλειψης δωρητών, μια και οι μέχρι πρότινος δωρητές σπανίζουν αφού παλεύουν οι ίδιοι να επιβιώσουν κάτω από τις δύσκολες συνθήκες που δημιούργησε η κρίση στην πατρίδα. Η απανταχού ομογένεια ωστόσο συνεχίζει τη συστηματική εκστρατεία με στόχο την ανακούφιση και ενίσχυση των ευπαθών κοινωνικών ομάδων. Παρόμοιο έργο ανέλαβε, εδώ και μερικά χρόνια, η «Μαγική Αποστολή», με σκοπό την συμπαράσταση των Παιδικών Ιδρυμάτων της Ελλάδας. Με πρωτοβουλία της ακούραστης εμπνεύστριας κ. Βρισηίδας Μαύρου-Παιδούση και με δεκάδες φιλότιμους εθελοντές που δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, συνεχίζεται η δική μας εκστρατεία για την ενίσχυση των κοινωφελών ιδρυμάτων που ασχολούνται με τα παιδιά. Τα ιδρύματα αυτά φιλοξενούν χιλιάδες παιδιά προσφέροντας μεταξύ άλλων συσσίτια, περίθαλψη και πάνω απ’ όλα φροντίδα, θαλπωρή και προστασία σε καθημερινή βάση. Καλούμαστε όλοι μας να τα ενισχύσουμε με κάποια τρόφιμα, είδη ρουχισμού, σχολικά είδη. Όσα μπορεί ο καθένας... Την ερχόμενη Κυριακή 26 Μαΐου 2024, η Επιτροπή Συμπαράστασης Παιδικών Ιδρυμάτων της Ελλάδας «Magic Mission», σας προσκαλεί σε γεύμα στο Ελληνικό Κοινοτικό Κέντρο Μόντρεαλ, για την ενίσχυση των άπορων παιδιών της Ελλάδας. Γιατί κανένα παιδί δεν πρέπει να πεινάει…